วันเหงาในเงาฝน - อดุล จันทรศักดิ์

[เทาชมพู]

วันเหงาในเงาฝน

ระบายท้องฟ้าขาวด้วยเทาเข้ม   เมฆรวมตัวอยู่เต็มจนฟ้าต่ำ
เติมสีสุดท้ายระบายดำ                ก่อนจะคลี่สีคล้ำจากขอบฟ้า
เป็นฝนฉ่ำซึ่งชื้นแก่ผืนดิน                หลั่งรินจากเทวีแห่งวัสสา
สาดสวยเป็นสายจนหยาดซา                ตามวสันตลีลาอันสุนทรีย์
กว่าจะเป็นความงามและความเหงา   ก็ต้องใช้ความเศร้าผสมสี
เป็นภาพวาดระหว่างวรรคคำกวี   ชุ่มธาตรีด้วยบทเพลงจากนภา
โดยสารสายลมความรู้สึก                ซ่อนอยู่ในส่วนลึกที่โหยหา
อ้างว้างราวสิ้นแสงทิวา                หนาวในปรารถนาอยู่ยาวนาน
ตลอดช่วงซึ่งฉ่ำในความชื้น                ลอบสะอื้นอยู่เพียงแผ่วผสาน
สัมผัสความรู้สึกที่ซมซาน                ด้วยแรงร้าวรานแห่งอารมณ์
ในความสะท้านสะเทือนไหว                เมื่อร่างไร้เงาร่างใต้เงาร่ม
บนเส้นทางที่ลื่นและหกล้ม                ใจจะห่มรักให้ก็ไม่มี
มากับความเหน็บหนาวถึงเลือดเนื้อ   มากับสายลมเหนือถึงที่นี่
ยิ่งนับวันยิ่งอ้างว้างทบทวี                ยิ่งนับปียิ่งค้างในหัวใจจำ
ค้างฝนหยาดสุดท้ายเป็นบันทึก   แม้ไม่เคยจารึกเป็นถ้อยร่ำ
ก็ค้างในความงามความเงียบงำ   ค้างวันพร่างฝนพรำอยู่เพียงใจ
ซึมซาบซบซอกดอกไม้สาว                ด้วยหยดน้ำสีขาวซึ่งค้างใส
ไม่รู้น้ำจากฟ้าหรือตาใคร                ต้องหาคำตอบในจินตนา
ในแผ่วสัมผัสอันหมาดหม่น                ซึ่งสับสนกับการแสวงหา
จากพรากเหมือนพ้นพันธนา                รู้ได้ถึงการลาระหว่างกัน

{๒ } ฟื้นความรักความหลังอันค้างรา   มองผ่านรอยฝ้า ได้แต่ฝัน
โอบกอดความเหงาโดยเท่าทัน   ปล่อยวางคืนวันกาลเวลา
แต่รักมิใช่สายฝนบนพื้นทราย                วาบแล้วหาย โดยไม่เคยจะหวนหา
ใจจึงซับน้ำใสด้วยปลายตา                ไม่รู้ว่าจะวาบมันได้ฉันใด....

[UP]

ผมนิยมนับถือสำนวนกลอนของ "อัคนี หฤทัย" ตุลาการศาลปกครองผู้เปี่ยมด้วยความสามารถเชิงกวีท่านนี้อย่างยิ่งครับ  แอบภูมิใจเล็กน้อยว่าเป็นรุ่นพี่ (จริงๆ คงเรียกว่าเป็นรุ่นอา) ในสำนักเรียนเดียวกัน ขอบพระคุณคุณเทาชมพูที่นำมาให้อ่านครับ

วันก่อนเพิ่งได้กลอนที่เขียนโดยคุณอดุล จันทรศักดิ์ มาอีกสำนวนหนึ่ง อ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านข่าวพรรณนาเหตุการณ์ แต่ข่าวนั้นช่างสละสลวยเหลือเกิน สักครู่นะครับ จะขออนุญาตคัดลอกมาลงไว้ ณ ที่นี้ครับ

[เทาชมพู]

กระทู้นี้ น่าจะเสริมความยาวได้ด้วยเรื่องของฝน
สำหรับบางคน  เห็นสายฝนตกพรำ ในวันฟ้าหม่น แล้วเศร้า
บางคนก็เห็นว่าดี คลายร้อนลงได้หน่อย
บางคนก็แสนจะรำคาญเพราะทำให้รถติด  ออกไปไหนมาไหนก็เปียกมะล่อกมะแล่ก เป็นหวัดอีกด้วย

มาดูกันว่า ศิลปิน  กวี นักแต่งเพลง เขาเห็นสายฝนกันอย่างไร

Raindrops Keep Fallin' on My Head

Raindrops keep fallin' on my head
And just like the guy whose feet are too big for his bed
Nothin' seems to fit
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

So I just did me some talkin' to the sun
And I said I didn't like the way he got things done
Sleepin' on the job
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

But there's one thing I know
The blues they send to meet me won't defeat me
It won't be long till happiness steps up to greet me

Raindrops keep fallin' on my head
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
Cryin's not for me
'Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
Because I'm free
Nothin's worryin' me

เพลงจากหนัง Butch Cassidy and the Sundance Kid  พระเอกหล่อกันทั้งคู่  พอล นิวแมนและโรเบิร์ต เรดฟอร์ด  นางเอกก็สวยมาก  
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอยังเล่นหนังอยู่ไหม  คุณศิลาทราบไหมคะ

อีกอย่างที่ขอถามทุกท่าน คือ ในเมื่อดูยูทูปไม่ได้  มีเว็บไหนแทนยูทูปได้บ้างคะ

[เทาชมพู]

เพิ่งเห็นว่าคุณ UP เข้ามาก่อนแล้ว
เชิญต่อเรื่องกลอนของคุณอดุล จันทรศักดิ์ หรืออัคนี หฤทัย ได้เลยค่ะ
ดิฉันก็อยากอ่านเหมือนกัน

[UP]

ไม่ค่อยเกี่ยวกับฝนสักเท่าไร แต่ขออนุญาตนำสำนวนของคุณอดุลฯ มาอวดไว้ในกระทู้นี้ครับ


                              อาศิรวาท

...พระทูลกระหม่อมแก้ว                     ปรากฏแล้วให้ทรงโสมนัสา
โดยภาพซ้อนภาพและคราบน้ำตา         อันปลื้มปรีดา ของข้าแผ่นดิน
ที่มาเฝ้าคอยฟังข่าวประชวรไข้             มาจากใกล้จากไกลไม่รู้สิ้น
ยึดลานหาร่มหลบฝนริน                       เป็นที่กินที่นอนอยู่ยาวนาน
ปากก็ร่ำ - ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ  เป็นบทสรรเสริญและสื่อสาร
คอยสำนักพระราชวังทุกวันวาร              ว่าจะแถลงพระอาการประการใด
อยู่ที่ไหนก็คงได้รู้ข่าว                        แต่ก็อยากมาร้อนหนาวอยู่ใกล้ใกล้
มาด้วยความรู้สึกห่วงในดวงใจ             และความรู้สึกของดอกไม้ในดวงตา
มาด้วยความจงรักอันร่ำร้อย                 ซึ่งเกินถอดเป็นถ้อยทิพย์ภาษา
มารอคอยธุลีพระบาท ธ ยาตรา            รอเวลาจะเต็มตื้นให้ชื่นใจ
...จนค่อยปรากฏภาพพระจักรี             ในฉลองพระองค์สีชมพูใส
สีพระพักตร์ยังอิดโรยแต่เรืองไร            เมื่อยกหัตถ์โบกให้เหล่าไพร่ฟ้า
จากดวงหฤทัยถึงใจเมือง                   กลมกลืนราวจะเล่าเรื่องแก่แหล่งหล้า
ทรงฉายภาพที่พ้องพาน ณ กาลเวลา   ภาพสีเหลืองที่ลานตาอยู่เต็มลาน
รายจากศิริราชด้วยความรัก                 ถึงพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน
จากชีวิตถึงชีวิตจิตวิญญาณ                ล้วนเอามโนและศิระกรานพระจักรี
ส่งเสด็จและรอถวายอาศิรวาท            วโรกาสแปดสิบพรรษาศรี
เป็นกตัญญุตาร่มบารมี                      ที่ทรงครองแผ่นดินนี้มาโดยธรรม

อดุล จันทรศักดิ์
ธันวาคม ๒๕๕๐

[SILA]

          หลังจากเรื่อง BC SK ที่เธอโด่งดังมาก (แต่ดูเหมือนเธอจะเป็นส่วนเกิน,คนที่สาม,ของหนังแนวคู่หูบัดดี้)
ยังได้ดูเธอแสดงหนังที่มาเข้าฉายในโรงใหญ่อีกครับ ทั้งหนังฝรั่งเศสที่เธอแสดงคู่กับนักแสดงใหญ่ Yves Montand
หนังรวมดาวอย่าง Voyage of the Damned แล้วก็หนังตื่นเต้นผจญฝูงผึ้งมรณะ The Swarm (1978)
จากนั้นเธอก็ยังคงมีผลงานประปรายทั้งจอแก้ว จอเงิน เรื่องล่าสุดจาก filmography ของเธอ คือ
Eye of the Dolpnin(2006) พร้อมภาพครับ

ลดขนาดรูป-ลดขนาดรอย

[เทาชมพู]

ขอบคุณค่ะคุณ UP   กลอนบทนี้ไพเราะมาก
ประทับใจทุกตอน  โดยเฉพาะ..

อยู่ที่ไหนก็คงได้รู้ข่าว                        แต่ก็อยากมาร้อนหนาวอยู่ใกล้ใกล้
มาด้วยความรู้สึกห่วงในดวงใจ             และความรู้สึกของดอกไม้ในดวงตา
มาด้วยความจงรักอันร่ำร้อย                 ซึ่งเกินถอดเป็นถ้อยทิพย์ภาษา
มารอคอยธุลีพระบาท ธ ยาตรา            รอเวลาจะเต็มตื้นให้ชื่นใจ

และ

รายจากศิริราชด้วยความรัก                 ถึงพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน
จากชีวิตถึงชีวิตจิตวิญญาณ                ล้วนเอามโนและศิระกรานพระจักรี

[เทาชมพู]

จำชื่อแคทเธอรีน รอส ไม่ได้     นึกว่าจะหาทางให้คุณศิลามาบอกเอง จะได้ไม่ต้องไปค้นชื่อ  ปรากฏว่าคุณศิลาก็บอกทุกอย่างยกเว้นชื่อ
เลยต้องไปหามาเองจนได้

ดารายุคสี่สิบปีก่อน หรือก่อนนั้น มักจะสวยยิ่งกว่าตุ๊กตาบาร์บี้

[SILA]

        ตกไปอีกเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นเรื่องสำคัญ ครับ
        คือหนังดี หนังดังเรื่องแรกของเธอที่ได้ดู เธอแสดงเป็นนางเอกแต่บทเป็นรองคุณนายโรบินสัน
ในหนังเรื่องเยี่ยมแห่งยุค The Graduate (1967)

หนึ่งในฉากที่ใครๆ ที่ได้ดูคงไม่ลืม

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

Katherine Ross

[Bana]

ฝากความรักมากับสายลมฤดูร้อน : อัคนี หฤทัย

ริ้วรายเงาไม้ร่ม
กลางสายลมวนาลี
เขียวใสไล่เรียงสี
ใบไม้ซึ่งซ้อนประสาน
กลีบบางบรรจงแต่ง
บทเพลงแห่งดอกไม้บาน
วาดไหวอยู่อ่อนหวาน
ระหว่างเส้นสายอุษา

นวลเหลืองนั้นแฉล้ม
ระบายแก้มกลีบจำปา
สาวน้อยแห่งวนา
ราวภาพวาดลายเส้นไหว
เกสรอันอ่อนบาง
แม้ซ่อนพราง ณ พฤกษ์ไพร
แดดอ่อนก็แอบไล้
ลอบจุมพิตแผ่วผสาน

รายเหลืองและรายม่วง
เป็นดอกดวงโดยแดงดาล
เป็นคำกวีขาน
เป็นถ้อยขับขึ้นคลอไข
เพลงรักฤดูร้อน
จะโรยร่ำอยู่รำไร
ซบดอกซอกไม้ไหว
ซึ่งสว่างในทิวา

สายลมฤดูกาล
พัดผ่าวผ่านกาลเวลา
ร่ำสรรพสายภาษา
ลบรอยฝ้าด้วยแรงฝัน
วาดหวังให้วันวาร
และเติมหวานให้ชีวัน
แต้มสวยเป็นสีสัน
จนซึมซาบทุกเส้นสี

สายลมและความรัก
เขียนทุกวรรคเป็นบทกวี
แต่งเติมด้วยไมตรี
อันแตะแต้มในดวงตา
ฝากรักมาถึงรัก
มาทักทายปลายมีนา
คือสายเสน่หา
ซึ่งซบแทบหัวใจเธอ..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ชอบมากค่ะ..เพราะ จริงใจ และสวยงาม