เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
อ่าน: 10294 นกขาว
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
 เมื่อ 18 มิ.ย. 08, 17:11

นกขาว

ปีกขาวโฉบไปในฟ้ากว้าง            แสงอุษาส่องทางสว่างใส
บินทะยานผ่านคลื่นทะเลไกล       มุ่งสู่ความฝันใฝ่ ที่ปลายฟ้า

นกขาวลัดฟ้ามาโดดเดี่ยว          เบื้องล่างคือเกลียวคลื่นแรงกล้า
ขอบฟ้ายังห่างไกลสุดสายตา        ประคองปีกเริ่มล้าในแรงลม

แรงตกร่อนต่ำลงพำนัก             แวะพักแมกไม้ในเงาร่ม
นิ่งนอน ผ่อนคลายในอารมณ์      ซุกใต้ใบไม้ห่มพออุ่นใจ

แรงกลับก็โผผินบินสู่ฟ้า             แรงพายุเบื้องหน้าถาโถมใส่
กระหน่ำพัดหลงทางจนห่างไกล     ก็ดั้นด้นกลับไปใหม่ไม่รอรี

ผ่านลำธาร ผ่านทุ่งหญ้า ผ่านป่าใหญ่       ผ่านดอกไม้สวยใส รุ้งหลายสี
ผ่านหุบเหว หน้าผา มหานที       ผ่านเรื่องดีเรื่องร้ายในหลายทาง

จนปลายปีกแตะลงตรงปลายฟ้า          สวมมงกุฎดาริกาก่อนฟ้าสาง
ม่านเมฆค่อยคลายเคลื่อนเห็นเลือนราง    ฟ้าแสนกว้าง แต่ตรงนี้ ไม่มีใคร

หวนหาครั้งลอยล่องเหนือฟองคลื่น       หวนหาคืนเดือนกระจ่างดาวพร่างใส
หวนหารังครั้งนอนอ่อนอุ่นใจ               หวนหาใครคนหนึ่ง....ซึ่งไม่มี
May 17, 2008

Success is a journey, not a destination.
The doing is often more important than the outcome.
Arthur Ashe


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19 มิ.ย. 08, 18:09 โดย เทาชมพู » บันทึกการเข้า
ภูมิ
แขกเรือน
ชมพูพาน
***
ตอบ: 196


ความคิดเห็นที่ 1  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 00:21

ส่งเข้าประชันกับArthur Ashe ครับ ยิงฟันยิ้ม

แมวนั้นไม่สำคัญว่าสีขาวหรือสีดำ ขอให้จับหนูได้ ก็ต้องถือว่าเป็นแมวดี  เติ้ง เสี่ยวผิง 

〝不管是黑貓白貓,能捉老鼠的就是好貓〞 鄧小平
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 2  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 08:06

ย้อนพา Arthur Ashe มาประชันกับเติ้ง เสี่ยว ผิง อีกครั้งค่ะ
ข้อคิดแรก น่าจะตรงกับกลอน"นกขาว"มากกว่าบทข้างบน

I have tried to keep on with my striving because this is the only hope I have of ever achieving anything worthwhile and lasting.
 
และ

From what we get, we can make a living; what we give, however, makes a life.
บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 3  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 11:30

           อ่านแล้วนึกถึง นกไม่มีขา ครับ

         หนังเรื่อง Days of being wild ของ หว่องกาไหว่ มีตัวละครและพล็อตเรื่องราวไม่มากนัก
แต่มีเนื้อหาให้คิดและตีความมากมาย  เลสลี่ จางรับบทตัวเอกเป็นชายหนุ่มโดดเดี่ยวผู้มีปมปัญหาในใจรุนแรง
เขาเป็นผู้เล่าเรื่องนกไม่มีขา ที่ผู้ชมทราบดีว่าหมายถึงตัวเขาเอง

         นกไม่มีขา  ไม่สามารถร่อนลงเกาะกิ่งไม้พักพิงอิงอาศัยกับนกไหน
         ต้องบินไป บินไป จนกว่า วันใดหมดแรงบิน วันนั้นคือวันที่นกไม่มีขาจะได้ลงสัมผัสพื้นดิน
เพื่อหยุดพักผ่อนตลอดไป
 
          เลสลี่ จาง กระทำอัตวินิบาตกรรมโดยการกระโดดจากตึกสูงเมื่อ เมษายน  ค.ศ.2003


บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 4  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 11:42

      นกไม่มีขา มีจริงด้วยครับ พบว่า

       เป็นชื่อเรียก นกปักษาสวรรค์วิลสัน (Wilson’s Bird of Paradise Cicinnurus respublica)
ซึ่งเป็นนกหายากอาศัยอยู่ในแถบอินโดนีเซีย
       ตัวผู้มีขนสวยงามมากราวกับนกในสวรรค์ พ่อค้านกจับนกมาขายให้ชาวผิวขาว โดยเขาจะตัดขาทิ้งแล้ว
นำนกทั้งตัวไปเป็นเครื่องประดับ ขนนกที่หนาแน่นจะปกคลุมทำให้มองไม่เห็นรอยแผลจากการตัดขา
        ชาวผิวชาวจึงคิดว่านกชนิดนี้เป็นนกไม่มีขา และมีชีวิตอยู่กลางท้องฟ้าเท่านั้น


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 5  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 11:58

"นกไม่มีขา ปักษาสวรรค์" ของคุณศิลา ฟังแล้วเป็นความงามที่น่าเศร้า ปนสยอง
ส่วนนกไม่มีขา ของหว่องกาไว  อาจตีความได้ถึงคนประเภทแปลกแยกจากสังคม  แสวงหาจุดมุ่งหมายอย่างโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต
บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 6  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 16:12

         และอีกความคิดคำนึงนึกถึงเพลงนี้ด้วยครับ

เพลง ขอบฟ้าไม่มีจริง      โดย เสาวลักษณ์ ลีละบุตร

        หากย้อนไปมองดู เมื่อครั้งวันวาน
และมองชีวิตวันนั้นเป็นนกตัวหนึ่งที่เริ่มบิน
เพียงอยากไปเจอขอบฟ้า มุ่งตรงไปตามที่เห็น
แม้ยากเย็นยังไงเพียงไหน ไม่หวั่น

        ขอบฟ้ายังคงไกล ให้ฉันบินตาม
และยังดูเหมือนมีหวัง จะพบในสิ่งที่ตั้งใจ
เลยผ่านมาจนวันนี้ ก็ยังไปไม่ถึงไหน
ยิ่งบินไป ทำไมยิ่งไกลทุกทุกที

และแล้วฉันเองก็ได้รู้ความจริง ว่าสิ่งที่เคยตามไปเสาะหา
มันเป็นแค่เพียงภาพลวง ไม่อาจจะสัมผัสมันได้เลย

        ขอบฟ้าไม่มีจริง ไม่เห็นมีตัวตน
ไม่อาจจะหาเหตุผล ยิ่งคว้า ยิ่งเหนื่อย ยิ่งท้อใจ
ที่อยากที่สุดตอนนี้ ต้องการแค่เพียงกิ่งไม้
เพื่อจะเกาะให้อบอุ่นใจเท่านั้นเอง

ฟังเพลง - http://www.wherearepop.com/index.php?topic=1066.0;wap2
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 7  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 16:36

คลิ้กลิ้งค์ไปฟังเพลงของคุณแอมแล้วค่ะ  ขอบคุณมาก

พานกอีกตัวหนึ่งมาเข้ากลุ่มด้วย     นก ๓ ตัวในกระทู้นี้บินระยะทางไกลเหมือนกัน  แต่ด้วยความรู้สึกต่างกัน

นกของดิฉัน บินไปจนสุดปลายฟ้าได้จริงๆ  แต่พอถึง  พบว่าที่นั่นไม่มีอะไรเลย   สิ่งที่ดีที่สุดคือประสบการณ์ในเส้นทาง
นกของคุณแอม   เห็นว่าขอบฟ้าไม่มีจริง   บินไปแทบตายก็พบว่าเป็นแค่ภาพลวงตา
ตอนนี้ขอเพียงกิ่งไม้ให้เกาะพักเหนื่อยก็พอ
ส่วนนกของคุณอัคนี หฤทัย  เป็นนกจอมทระนงในตัวเอง  เหนื่อยยากยังไง ก็บินฝ่าพายุถึงปลายฟ้าได้สำเร็จ

ทะเลไม่กว้างกว่าปีกนก
อัคนี หฤทัย
[1] ครึ้มฟ้า ครึ้มฝน ก็บินฝ่า         ท่องทะเล ธารเวลา โดยกล้าฝัน
เมื่อร่อน ปีกร่าย กลางสายตะวัน      แววหวั่น หรือจะไหว อยู่ในตา

ฝั่งฟ้า นั้นไม่ไกลกว่าปลายปีก         ปีก ล้า จะบินหลีก พายุกล้า
บินไปค้นคำตอบที่ขอบฟ้า         ในทิวาวันรุ่งของพรุ่งนี้

เธอโบยบินมาจากอีกฟากฟ้า         ย่อมต้องฝ่าลมคว้างกลางวิถี
ซึมซับ สายเสน่ห์แห่งเสรี         โดยปีกที่ไร้การพันธนา

คือคืน คือวัน การเดินทาง         อยู่ระหว่างช่วงวัยแสวงหา
เธอพบพ้อง เธอผ่าน กาลเวลา      รู้หนาวร้อน รู้อ่อนล้า เมื่อเริงรำ

เธอสัมผัสปรัชญาแห่งฟ้ากว้าง      ซึ่งเปลี่ยวราวโลกร้างเมื่อเย็นย่ำ
ฝ่าม่านหมอกเมฆอันมืดดำ         จึงได้พบสัจธรรมอยู่รำไร

[2] เธอโดดเดี่ยว เดียวดาย เมื่อด้นดั้น                 กว่าจะพ้องพบวันที่หวานไหว
ซึ่งความงาม ความหวัง กำลังใจ      จะจุดไฟความฝันให้สัญจร

กว่าจะเสพสุนทรีย์เต็มชีวิต         ก็พร้อยพิษภัยโศกซึ่งโลกสอน
กว่าจะถึงฝั่งฝันนิรันดร         ก็ต้องซับต้องซ้อนความอ่อนล้า

ต้องรู้เสพสีสันการต่อสู้         ต้องเรียนรู้ลบวัยไร้เดียงสา
ต้องเติบใหญ่ ต้องอยู่ รู้มายา         ต้องกาจกล้า ต้องแกร่ง ต้านแรงลม

ทุกจังหวะเคลื่อนไหวในชีวิต         ถึงเพิ่มพิษผิดหวังซึ่งสั่งสม
ก็ต้องกร้าว ก็ต้องกร้าน ใช่ซานซม      เมื่อเหินหาวก็ต้องห่มอุดมการณ์

[3] ครึ้มเมฆฝน-แต่ด้วยฝัน ก็ฟันฝ่า           ปลายปีกอ่อนล้านั้นกล้าหาญ
ลมกล้า พายุโหดก็โลดทะยาน         จนพ้นผ่านผืนทะเลแห่งเวลา

ด้วยชีวิตและวิญญาณการต่อสู้      ฟ้าใส จึงสวยอยู่ ณ เบื้องหน้า
การเดินทางยาวนานเมื่อผ่านมา      บอกเธอว่า เธอเหนื่อยยาก แต่ภาคภูมิ
บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 8  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 17:34

        เมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว วิหคเหนือนกตัวนี้บินมาถึงเมืองไทยในรูปเล่มแล้วบินร่อนในโรงภาพยนตร์

Jonathan Livingston Seagull ประพันธ์โดย Richard Bach

ภาพจากหนังในปี ๑๙๗๓ ครับ


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 9  เมื่อ 19 มิ.ย. 08, 18:16

เคยอ่านฉบับแปล ๒ สำนวนด้วยกันคือของอ.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช
เจ้านกนางนวลตัวนี้เป็นขวัญใจของปัญญาชนหนุ่มสาวในยุคแสวงหา รุ่น 1970s
http://lib.ru/RBACH/seagullengl.txt
It was morning, and the new sun sparkled gold across the ripples of a
gentle sea. A mile from shore a fishing boat chummed the  water.  and  the
word for Breakfast Flock flashed through  the  air,  till  a  crowd  of  a
thousand seagulls came to dodge and fight for bits of food. It was another
busy day beginning.
     But way off alone, out by himself beyond  boat  and  shore,  Jonathan
Livingston Seagull was practicing. A hundred feet in the  sky  he  lowered
his webbed feet, lifted his beak, and strained  to  hold  a  painful  hard
twisting curve through his wings.  The  curve  meant  that  he  would  fly
slowly, and now he slowed until the wind was a whisper in his face,  until
the ocean stood  still  beneath  him.  He  narrowed  his  eyes  in  fierce
concentration, held his breath, forced one...  single...  more...  inch...
of... curve... Then his featliers ruffled, he stalled and fell.
     Seagulls, as you know, never falter, never stall. To stall in the air
is for them disgrace and it is dishonor.
บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 10  เมื่อ 21 มิ.ย. 08, 11:20

            ขอนำอีกหนึ่งนกที่ประทับใจมาบันทึกไว้ที่นี่ด้วย ครับ

          นกตัวนี้บินจากหน้าสุดท้ายของวรรณกรรมเขียนโดยนักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่ มาอยู่ใน
เพลงเอกของศิลปินแห่งชาติ

ครูชาลี อินทรวิจิตร ผู้แต่งคำร้องเขียนไว้ว่า

          บทสุดท้าย หน้าสุดท้าย จากนวนิยายเรื่อง"สงครามชีวิต"ของศรีบูรพา กลับกลายเป็นปฐมฤกษ์แห่งชีวิต
การแต่งเพลงของผม จากคนร้องเพลงสลับฉากละคร ที่ไม่เคยคิดจะกลายเป็นคนแต่ง เมื่อโอกาสมาถึงพร้อมหนังสือเล่มหนึ่ง
นกเสรีตัวนี้ก็ได้พบเส้นทางสายปรารถนาแล้ว
          ต้องยอมรับว่า สุวัฒน์ วรดิลก(รพีพร) เป็นคนส่งให้ผมเกิด เขาบอกผมว่า
          "เฮ้ยหง่า* ลองอ่านหนังสือเล่มนี้หน่อย" แล้วก็หยิบหนังสือ "สงครามชีวิต"มาให้ บังเอิญปรีชา บุญยเกียรติ
ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ผมก็เลยได้โอกาสแต่งเพลงนี้ให้ ชรินทร์ งามเมือง** ร้องไว้อาลัยปรีชา ในละครเพลง
ที่โรงภาพยนตร์เอ็มไพร์คู่กับ สวลี ผกาพันธุ์
          เพลงนี้ได้รับแผ่นเสียงทองคำ เมื่อส่งเข้าประกวดจากวิทยุกองพล 1.........

( *สง่า - ชื่อเดิมครูชาลี เมื่อท่านแสดงละครเวทีเรื่องเคหาสน์สีแดง รับบทเป็นชาลี ท่านหญิงดวงดาวผู้ประพันธ์นิยาย
             ประทานชื่อนี้ให้ครูใช้ต่อไป
   **งามเมือง - นามสกุลเดิมของคุณชรินทร์ ซึ่งต่อมาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทานนามสกุลใหม่ให้
                       เป็น นันทนาคร)

         อาลัยรัก

คำร้อง : ชาลี อินทรวิจิตร     ทำนอง : สมาน กาญจนผลิน

          ฉันรักเธอ รักเธอด้วยความไหวหวั่น
ว่าสักวัน ฉันคงถูกทอดทิ้ง
มินานเท่าไหร่ แล้วเธอก็ไปจากฉันจริงๆ
เธอทอดทิ้งให้อาลัยอยู่กับความรัก

           แม้นมีปีก โผบินได้เหมือนนก
อกจะต้องธนู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบินมาตายตรงหน้าตัก
ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา
บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 11  เมื่อ 21 มิ.ย. 08, 11:30

               คุณชรินทร์เล่าเหตุการณ์ประทับใจเมื่อได้พบกับท่านศรีบูรพา ครับ

           คือครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้รู้จักกับศรีบูรพา นักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่ของประเทศไทย
(เรียบเรียง)     

          ผมเคยขับรถไปเยี่ยมเพื่อนรักคนหนึ่ง ชื่อสวลี ผกาพันธุ์ เยี่ยมเสร็จแล้วผมก็ขับรถออกมา เจอกับสุภาพบุรุษคนหนึ่ง
            ท่านทักทายแล้วบอกว่า "คุณชรินทร์ครับ จะขออนุญาตเข้าไปเยี่ยมบ้านผมสักนิดหนึ่ง จะรังเกียจไหมครับ"
          ผมบอก "ไม่รังเกียจครับ ผมยินดีครับ"       ท่านก็คุยนั่นคุยนี่ให้เราฟัง ผมก็ไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร

            ท่านมอบห่อของขวัญที่ระลึกให้เล่มหนึ่ง ผมขับรถกลับมาบ้านเตรียมตัวจะทานข้าว เปิดห่อของขวัญดู
                  เป็นหนังสือเรื่อง สงครามชีวิต เขียนโดยศรีบูรพา
แล้วท่านที่มอบให้ผม ชื่อศรีบูรพา   ท่านเขียนว่า ให้คุณชรินทร์ไว้ด้วยความรัก - ศรีบูรพา

             ผมไม่ทานข้าว ผมขับรถกลับไปที่บ้านท่าน ไปกราบขอโทษท่าน ว่าผมอาจจะเสียมารยาท เพราะไม่รู้เลย
ว่าท่านเป็นใคร แต่พอรู้แล้วก็มีจิตใจที่รักศรัทธา ไม่อยากจะทานข้าว ผมมาหาท่านก่อน ท่านก็เลยชวนผมทานข้าวที่บ้านท่าน

             ผมชอบสงครามชีวิต จนชาลี อินทรวิจิตรถามผมว่าชอบสงครามชีวิตที่ตรงไหน
             ผมบอกว่า ผมชอบสงครามชีวิต ทั้งที่เป็นหนังสือพระเอกเขียนจดหมายถึงนางเอก นางเอกเขียนจดหมายตอบพระเอก
เป็นอย่างนี้ตลอดทั้งเล่ม
             ผมชอบจดหมายของระพินทร์ คือพระเอกของเรื่องที่มีต่อเพลิน ทั้งสองรักกัน แต่ด้วยอำนาจของเงินตรา เพลินจำเป็น
ต้องไปแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งที่ต่างประเทศแล้วทิ้งระพินทร์ไป ระพินทร์ได้เขียนจดหมายบอกกับเพลินไว้ว่า

              "ถ้าฉันเป็นนก ฉันจะบินติดตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง
               แม้ว่าระหว่างทางจะต้องศรเสียบทรวงอก
               ฉันก็จะอุตส่าห์พยุงกาย บินไปตกที่หน้าตักของเธอ
               เพื่อที่จะให้ยอดรักได้เช็ดเลือดและซับน้ำตาสักหยดหนึ่ง
               ฉันก็จะหลับตาตายอย่างเป็นสุข
               แต่นี่ฉันบินไม่ได้อย่างนก ขอแม่ยอดหญิงอย่าทอดทิ้งฉันไปเลย"

           นี่คือข้อใหญ่ใจความของจดหมายที่ระพินทร์มีถึงเพลิน
             ไม่ถึงสามวัน เราก็มีเพลงนี้ออกมา เป็นเพลงที่ผมได้รับแผ่นเสียงทองคำพระราชทานเพลงแรก
บันทึกการเข้า
Bana
องคต
*****
ตอบ: 439



ความคิดเห็นที่ 12  เมื่อ 22 มิ.ย. 08, 03:04

And though he  tried  to  look  properly  severe  for  his  students,
Fletcher Seagull suddenly saw them all as they really  were,  just  for  a
moment, and he more than liked, he loved what he saw. No limits, Jonathan?
he thought, and he smiled. His race to learn had begun.
Jonathan Livingstone Seagull
By Richard Bach

............... อายจัง


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 13  เมื่อ 23 มิ.ย. 08, 08:20

เพลงนี้เป็นเพลงฮิทของหนุ่มสาวผู้แสวงหา ในทศวรรษ 1970    ชื่อแปลว่า A White Dove
ทีแรกตั้งใจว่าจะให้เป็นเพลงประจำตัวของพระเอกเรื่อง"ของขวัญวันวาน" แต่ว่าหาจังหวะใส่ลงไปในฉากสำคัญไม่ได้
เพราะเนื้อหาไม่เกี่ยวกับนางเอก ก็เลยเปลี่ยนเป็น You Don't Know Me แทน

UNA PALOMA BLANCA
George Baker Selection (The Netherlands)


When the sun shines on the mountain
And the night is on the run
It's a new day
It's a new way
And I fly up to the sun

I can feel the morning sunlight
I can smell the new-mown hay
I can hear God's voice is calling
For my golden sky light way

Una paloma blanca
I'm just a bird in the sky
Una paloma blanca
Over the mountains I fly
No one can take my freedom away

Once I had my share of losing
for they locked me on a chain
Yes they tried to break my power
oh I still can feel the pain

Una paloma blanca
I'm just a bird in the sky
Una paloma blanca
Over the mountains I fly
No one can take my freedom away

Una paloma blanca
I'm just a bird in the sky
Una paloma blanca
Over the mountains I fly
No one can take my freedom away
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 14  เมื่อ 24 มิ.ย. 08, 18:52

นกขาวยอดฮิทในเพลง ที่บันทึกเสียงกว่า ๕๐๐๐ ครั้ง ต่างกรรมต่างวาระ  คือ La Paloma เจ้านกเขา
ใครที่เรียนเปียโนสักเกรด ๓ คงเคยเล่นเพลงนี้
อ่านประวัติได้ที่นี่ค่ะ
http://en.wikipedia.org/wiki/La_Paloma

แฟนเอลวิส เพรสลีย์ ย่อมรู้จักทำนองเพลงของเจ้านกขาวตัวนี้ดี   เมื่อกลายมาเป็นเพลง No More
แต่ว่าเนื้อเพลงใหม่  ไม่มีอะไรเกี่ยวกับนก 
เป็นเพลงครวญคร่ำรำพัน ง้อแฟน ธรรมดาๆนี่เอง

http://www.music4thai.com/music/lyric/?sid=7192

...No more,
Do I see the starlight
Caress your hair
No more,
Feel the tender kisses
We used to share
I close my eyes and clearly
My heart remembers
A thousand goodbyes
Could never put out the embers
Darling I love you so
And my heart forever
Will belong to the memory of
The love that we knew before

Please come back to my arms
We belong together
Come to me,
Let's be sweethearts again
And then let us part no more

2..No more,
Do I feel the touch of
Your hand on mine
No more,
See the lovelight
Making your dark eyes shine
Oh how I wish I've never had
Caused you sorrow
But don't ever say
For us there is no tomorrow
Darling I love you so
And my heart forever
Will belong to the memory of
The love that we knew before
Please come back to my arms
We belong together
Come to me,
Let's be sweethearts again
And then let us part
No more
บันทึกการเข้า
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.071 วินาที กับ 19 คำสั่ง