กรุเรื่องเก่า สาวครีเอทีฟ

[pipat]

อ้าปากค้างมั่ง.......

ชอบโคนารถซีตรองที่เป็นฝูงม้าควบจากทะเลทรายเข้ามาในเมือง
จำไม่ลืม
แต่ไม่ใช้รถยี่ห้อนี้....หึหึ




(ไม่มีเงินอ่ะ)

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เก่ามากนะจ๊ะ โคนานั้น จำได้เช่นกัน หนังสวยมาก ฝูงม้านั้นเทียบกับแรงของรถซีตรอง.. ซึ่งประเปรียวอยู่แล้ว ชอบหนังแต่ไม่ซื้อเหมือนกัน เพราะคุณขวัญชัย ปภัสร์พงษ์เคยบอกว่า รถหลายยี่ห้อ ซื้อมาแล้วต้องเสียเงินจุกจิกดูแล ยี่ห้อนี้ เป็นอันดับต้นๆ จริงหรือไม่ไม่ยืนยันอีกน่ะแหละ ฮ่าๆ
เท่าที่รู้ คนก็ไม่เข็ด ยังคงมีส่วนหนึ่งหละที่ซื้อรถเพราะรูปสวย

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เขียนถึงลูกค้าไม่ได้มากนัก เพราะถ้าจะละเอียดก็ต้องแยกไปตั้งกระทู้ ลูกค้าที่น่ารัก
หรือหวานหน่อย คิดบวกอีกนิดก็ลูกค้าในดวงใจ ส่วนลูกค้าปีศาจนั่น ต้องเก็บไว้เฉพาะวงสนทนากระมัง เขียนไป อาจจะผวาไปเพราะอดีตหลอน
..
นักแต่งเพลงโฆษณา
ต้องยอมรับว่า โฆษณาบางอย่าง ขายได้ด้วยเพลงเพราะ มีนักแต่งเพลงโฆษณาหลายคนที่เราเลือกใช้กัน
คนแรกเป็นฝรั่ง ชื่อ ร็อบ นิวตัน ไม่ได้เป็นอะไรกับเซอร์ไอแซ็คนะคะ มีออฟฟิศอยู่ที่อโศก เข้าซอยไป เป็นบ้าน มีห้องอัดเสียงที่ดี และร็อบเองเป็นซาวด์ เอ็นจิเนียร์  ดิฉันยอมรับว่าร็อบเก่งค่ะ
ร็อบจะมีนักแต่งเพลงในสังกัด คนดังก็คือคุณต๋อย พิงค์แพนเธอร์ ซึ่งหลายปีต่อมาได้แยกออกมารับงานเอง
คุณเสกสรรค์ สอนอิ่มศาสตร์ ก็เคยมาทำเพลงกับร็อบให้สินค้าสามแม่ครัวที่นี่..
ยำก็อร่อย ต้มยำก็อร่อย..
อีกเจ้าหนึ่งก็คือ บัทเตอร์ฟลาย
บัทเตอร์ฟลายอยู่ในซอยโรงแรมแอมบาสซาเดอร์ มีนักแต่งเพลงหลายคน เช่น สุรสีห์ อิทธิกุล จิรพรรณ อังศวานนท์ ใครเป็นซาวนด์เอ็นจิเนียร์จำไม่ได้ เพลงที่แต่งให้โฆษณาที่ดังๆหลายชิ้น ต้องขุดกรุความจำมาเล่า
เช่น เนสตุ้ม เนื้อมีว่า
เช้าอันแจ่มใส ลูกไปโรงเรียน
แม่เตรียมเนสตุ้ม คุ้มด้วยคุณค่า......
ตอนนี้ที่พอจำได้เช่น คู่รัก คู่รสค่ะ ...โรแมนติคมาก
เป็นสัญลักษณ์ของป้อม ออโตบาห์นไปเลย

[ติบอ]

ผมก็ไม่ติดทีวีเหมือนกันครับ คุณพิพัฒน์
(ที่ไม่ติดเพราะให้เหตุผลตัวเองว่าจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่นที่อยากทำ และน่าจะทำ)
ลองนึกๆดู ถ้าเราติดหนังซักเรื่อง เวลาเย็นของเราก็หายไปละ
รถติด กลับไปนั่งเฝ้าจอดูฉากแรกไม่ทัน ก็หงุดหงิดอารมณ์เสีย
เผลอๆ อดข้าวเพราะอยากหนังก็มี.... เสียเวลาในชีวิตแย่

แต่เวลามีโอกาสก็ดูทั้งหนัง และโฆษณาครับ
เข้ามาอ่านกระทู้นี้ก็เลยได้สาระ (และความฮา) ไปพร้อมๆกัน


สองสามวันก่อนผมมีโอกาสได้คุยกับอาร์ตไดเรกเตอร์ท่านหนึ่ง
เธอเล่าว่าเธอชอบเป็นอาร์ตไดเรกเตอร์ มากกว่านักเขียนนวนิยายหรือสารคดี
เพราะเธอ "ชอบปล่อยของ"..... ฟังแล้วนายติบอใจหายอ่ะ...
เอาล่ะดิ เป็นอาร์ตไดเรกเตอร์ไม่พอ เป็นจอมขมังเวทย์ดั๊วะ....

คุณน้าเลยต้องอธิบายต่อไปง่ายๆว่า แกเป็นโรคจิตประเภทหนึ่ง
(โอว... เล่นของแล้วยังโรคจิตอีกตะหาก น่ากลัวอีหลี)

ที่จริงโรคจิตที่ว่า คือ มักมีอาการรู้สึกดีเวลาหาคำใหม่ๆมาใช้แล้วติดปาก ติดหูคน
หรือได้ยินได้ฟังสิ่งที่ตัวเองคิดเวลาส่งผ่านสื่อต่างๆออกไปครับ
ยิ่งมีคนพูดถึงมากๆก็ยิ่งดี จะบวกจะลบไม่ว่า ขอให้ผลรวมๆเป็นบวกแล้วกัน
รับได้เสมอ...... ดีกว่าเจอลูกค้าจู้จี้ไร้รสนิยมสั่งให้มาแก้งานบานตะไท
จนเหมือนหัวใจอาร์ตไดฯดวงน้อยๆโดนข่มขืนเยอะครับ เหอๆ

(คุณน้าแกพูดมานาพี่กุ้งฯ.... นายติบอบ่เกี่ยวเด้อ งุงิ)

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

คุณน้าคนนั้นซาดิสท์ไม่เลวนะ คุณติบอ..
...
เรื่องการเขียนเพลงโฆษณา สำหรับนักเขียนปรมาจารย์อย่างอาจารย์เทาชมพูของเรา คงไม่ใช่เรื่องยาก หรือนักกลอนประตูอย่างดิฉันก็เหมือนกัน เราแค่รู้ว่าเนื้อเพลงจะขายอะไรในสินค้า เช่น
สามแม่ครัว ไม่ได้ขายแค่ปลากระป๋อง กับสามสาว แต่ต้องการจะบอกว่า เอาไปประกอบอาหารอะไรก็ได้
หรือเนสตุ้ม ต้องการรีโพสิชั่นตัวเอง เป็นอาหารเช้าหรับลูกก่อนไปโรงเรียน
สีปามมาสติค ต้องการจะบอกว่าสีรุ่นที่กำลังจะออกใหม่น่ะ มันวาวนิดๆ ดั่งแพรวไหมในเนื้อสี ..
ชาลิปตัน ต้องการจะขายรส กลิ่นว่าหอม เป็นการออกตัวสินค้า
น้ำมันพืชโลตัส บอกว่า น้ำมันปาล์มโอเลอินน่ะ ให้พลังงาน
คาร์โกล้ จะบอกว่าล้างรถแล้วเงาวาววับ สวยเหมือนขัด ..สิ่งเหล่านี้จะเป็นเนื้อหา
จากนั้นก็เขียนเพลงออกมา ให้สื่อความหมายนี้ให้ได้

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ตอนนี้มาม่าเขากำลังเปิดให้นักเรียนประกวดเพลงโฆษณามาม่าอยู่ ประกวดได้ตั้งแต่ระดับมัธยมชิงรางวัลแสนหนึ่งค่ะ เอาเป็นทุนการศึกษาได้หลายปี แฟนๆเว็บเรือนไทยคงสนใจ
...
วิธีทำเพลงอีกประเภทหนึ่งคือ ใช้ทำนองฝรั่งใส่เนื้อไทย หาเพลงหิตๆมาสักเพลง ดิฉันพอจำได้ว่าสมัยหนึ่ง โลชั่นยี่ห้อหนึ่งเขาเอาเพลง I feel good มาทำ หนังภาพสวยเชียว ผ้าพันคอสีเหลืองปลิวไปบนท้องฟ้า
แล้วก็มีเสียงผู้ชายร้องว่า ไอ๊ ฟี้ล กู้ด.. สบายเป็นยังไงนะ
อ้าว ก็ฟีลกู้ดแล้วยังจะมาถามว่า เป็นยังไงอีก เง็งค่ะ แต่แหม ฮิตเชียว สินค้าขายได้ไม่ได้ดิฉันไม่ได้ติดตาม
...
บางสินค้า อย่างลักส์ จับหมิวไปถ่ายเมืองนอก ภาพออกมาสวยสง่ามาก ใช้เพลงฝรั่งIn my lifeมาทั้งดุ้น..
เพลงนี้เลยกลับมาหิตอีกครั้ง ส่วนลักส์น่ะ ไม่ต้องพูดถึง ดาราสาวคนไหนดังต้องจับมาเล่นหนังก่อน เพราะเงินถึง
..
หนังโฆษณาบางเรื่อง ไม่มีจิงเกิ้ล แต่ต้องscoreเพลงเองทั้งเรื่อง นับเป็นความดัดจริตเปลืองงบอีกแบบหนึ่ง คือเรื่องของเรื่องตั้งแต่เมืองไทยเข้าระบบลิขสิทธิ์ ไอ้เพลงตามแผ่นทั่วไปที่เราเอามาใช้หัวบ้าง กลางบ้าง ท้ายบ้างก็ต้องเป็นอันต้องเลิกทำ ต้องจ่ายอย่างเป็นทางการ
เมื่อคำนวณแล้ว การแบ่งรายได้ให้นักแต่งเพลงน่าจะดีกว่าการจ่ายค่าลิขสิทธิ์
..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

สมัยที่เครือโค้กยังต้องใช้หนังนอก และแบ็คกิ้งแทร็คนอกมาใส่เนื้อไทย คนเป็นก็อปปี้ไรเตอร์ก็ต้องเขียนเนื้อเพลงให้เข้ากับคำร้องของฝรั่งทั้งเนื้อหาก็ไม่ควรตกหล่น แล้วห้องอัด ทำแค่ร้อง แล้วใส่เนื้อ แล้วมิกซ์
มีโพรดิวเซอร์คนเก่ง เท่หน่อยๆมาจากออสเตรเลีย อีตานี่เป็นโพรดิวเซอร์ระดับอินเตอร์ มาแนะนำเคล็ดลับการอัดเสียงด้วย
เช่นเมื่อร้องว่าโค้ก
เวลามิกซ์เสียงจะสังเกตว่าตัวหน้า จะกร่อน ออกมาเป็นสป็อตจะได้ยินแต่คำว่า โอ๊ก.. ตัวค.ควายตกหล่นไปไหนไม่รู้
วิธีฝรั่งก็คืออัดไปเลยแทร็คหนึ่ง เค่อะ หรือโค้ก แรงๆ
แล้วมิกซ์
คำว่าโค้กก็จะไม่หายไปเป็นโอ๊ก
ไม่เชื่อลองดู

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ดิฉันได้ทำเพลงสไปรท์ให้กับโค้ก เลือกคุณอ้อง สุรสีห์ อิทธิกุล มาร้อง จำเนื้อฝรั่งไม่ได้แล้ว น่าเสียดาย ไม่งั้นจะเปรียบเทียบให้เห็นกันว่าถ่ายทอดมาไม่ตกหล่นและยังมีสัมผัสเพลงอย่างไรในภาษาไทย
เนื้อหาตอนนั้นของสไปรท์ สดใส ซาบซ่า คือ cool, crisp, refreshing,tingling จำได้ว่าขึ้นมาว่า

เรามาเริงสุขสำราญ
ชื่นบานกับสไปรท์
เย็นสะอาดสดชื่นใจ
เมื่อเราได้ดื่มสไปรท์
...ท่อนกลางและจบจำไม่ได้แล้วค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ทีนี้มาถึงเพลงประเภทมาแต่คอนเส็ปท์ ไม่มีแบคกิ้งแทร็ค และต้องใช้คอมโพเซอร์ไทย เขียนเนื้อและกำหนดทำนองเสร็จ ดิฉันเลือกบัทเตอร์ฟลาย ซึ่งตอนนั้นมีเออีเป็นผู้หญิง มารับบรีฟพร้อมคอมโพเซอร์ เออีสาวผู้นี้ ภายหลังทราบว่ากลายเป็นนักแต่งคำร้องชื่อดังเสียด้วย
คอมโพเซอร์ที่บัทเตอร์ฟลายคัดมารับบรีฟของชาลิปตัน คือคุณอนุวัตร สืบสุวรรณค่ะ
..
เนื้อเพลงขึ้นต้นว่า
เรารักชาลิปตัน หอมรส.. หอมกลิ่น
คุณอนุวัตรแต่งมาสามรอบ รอบสุดท้ายผ่าน เคสนี้ คุณอนุวัตร มักจะนำไปพูดในที่สาธารณะเสมอ ถึงความเข้าใจระหว่างนักแต่งเพลง กับครีเอทีฟ
เธอแต่งมาครั้งแรกและครั้งที่สอง ดิฉันฟังแล้ว ไม่ใช่ มันกุ้งกิ๊ง กุ๊งกิ๊ง รุงรังไปหมด ไม่เพราะ ไม่ร่าเริง แรงไป แน่นไป
เลยบอกไปด้วยภาษาของตัวเองว่า อยากได้ประเภทดนตรีแบบเลื้อยๆน่ะค่ะ
เวรละสิ.. ไอ้เลื้อยๆของดิฉันนี่ทำเอาคุณว่าวปวดกะโหลก แต่ต้องชมเชยความอดทนของเธอเป็นอันมาก
มาครั้งที่สาม ดิฉันบอกว่า ใช่เลยค่ะ เยี่ยม ขอบคุณมาก...
คุณว่าวดีดนิ้ว..
ทำไมรู้ไหมคะ เพราะเขาเอากลองออกน่ะเอง..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

นักแต่งเพลงคนหนึ่งก็เป็นนักโฆษณาค่ะ เอ หรือดิฉันควรจะเขียนกลับกันว่า นักโฆษณาคนหนึ่งก็เป็นนักแต่งเพลงด้วย แต่เพลงของเธอในอาชีพมีอะไรดิฉันไม่ทราบ เพียงแต่เพลงสายชลที่เธอแต่ง มันเพราะมากเลย
เหม่อมองดูสายน้ำวน..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

นักแต่งเพลงกลุ่มบัตเตอร์ฟลายค่ะ คุณจิรพรรณไม่ทราบไปเสียที่ไหน
ภาพจากwww.dnunet.com
คุณอนุวัฒน์ใส่เสื้อสีเปลือกลิ้นจี่
น่าเสียดายที่คนซ้ายุสุด คือคุณเขตต์อรํญ จากไปเฝ้าพระเจ้าแล้ว ส่วนคนนั่งขวาก็เป็นนักเขียนเพลงตัวฉกาจคุณอรรณพ จันสุตะ ไปหลังคุณเขตต์เช่นกัน

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ไม่ใช่ว่า เราเขียนเพลงแต่งทำนองดีๆ แล้วลูกค้าจะซื้อเสมอไป บางทีมีการแข่งขันกัน ที่เรียกว่า pitch เพลงเราเพราะ ไอเดียเราดี เราก็แพ้ได้เหมือนกัน สมัยหนึ่งหัวหน้าดิฉันทำแคมเปญของซิงเกอร์แข่ง ดิฉันแค่เขียนเนื้อเพลง คุณอ้อง สุรสีห์คิดทำนองและร้อง เราชอบเพลงกันทั้งทีม แต่เมื่อแข่งแล้วแพ้ สิ่งที่เราเสียดายอย่างหนึ่งคือเพลง
เมื่อเราเฝ้าดุงานที่ออกมาจากเอเจนซี่ที่ชนะ ไอเดียเขาก็เข้าถึงคนชนบทดี
แต่เราก็ยิ่งเสียดายใหญ่..

..คำร้องมีว่า
(หมู่) ซิงเกอร์
เรา มี ทุกอย่าง
ด้วยคุณภาพที่เราภูมิใจ
เช่า ซื้อ เชื่อถือได้
เราให้ความมั่นใจ
ซิงเกอร์
เราไปทุกที่
ด้วยบริการที่ดีเสมอ
เรา ชื่อ ซิงเกอร์
เราเสนอเครื่องใช้ชั้นนำ

[Oam]

เมื่อเช้าความทรงจำเก่าๆ ย้อนกลับมา ช่วยคิดถึงเพลงโฆษณาที่ฮอดได้ ๒ ชิ้น

ชิ้นแรก แรงมากๆ เพราะได้ป๋าต๊อก กับป้าชูมาเป็นพรีเซ็นเตอร์
"คุ้มจริงๆ คุ้มจริงๆ ยิ่งกว่าคุ้ม คุ้มทุกสิ่ง คุ้มที่แฟลตปลาทอง"
แม้โครงการจะประสบปัญหา แต่โฆษณาติดหูติดตาติดปาก

ชิ้นที่สอง ช่วงที่ชีวิตคนกรุงเริ่มปรับเปลี่ยน คำว่าเทรนดี้ ยังไม่ค่อยมีคนพูดให้ได้ยิน แต่ถ้าคุณอยากเป็นคนรุ่นใหม่ก็ต้องดื่มนม
"พวกเราใช้ชีวิตทันสมัย
เราภูมิใจนมสดยูเอชที
เป็นนมสดสำหรับวันนี้
ให้ยูเอชทีเป็นนมของเรา"

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

  จำเก่งมากค่ะ
ดิฉันเคยทำหนังโปรโมทยาสีฟันเรื่องหนึ่งให้ลูกค้า เป็นแบบซองค่ะ กลุ่มเป้าหมายคือผู้มีรายได้น้อย หรือผู้เดินทาง หนังเป็นโทนวัยรุ่น เลือกนักแสดงหน้าใหม่ๆทั้งนั้น คือคุณอนันต์ บุนนาคและคุณแทมมี่ ชูศรี พบรักกันจากเรื่องนี้ค่ะ
คุณอนันต์มีพรสวรรค์เรื่องเต้นมาก โดยเฉพาะเบรคด๊านซ์ หรือมูนด๊านซ์
วัยรุ่นพวกนี้ต้องเหน็บซองไว้เหมือนแฟชั่นชิ้นหนึ่ง
ใช้เพลงเช่นกัน
ทันสมัย ใช้ใกล้ชิดซอง
ประหยัด ถูกใจ ใช้ใกล้ชิดซอง
โทนของเพลง หนัง ทำให้สดใส สนุกสนาน ออกมาลูกค้าชอบมาก
ของขายดี

[ติบอ]

ยาสีฟันแบบซอง.....


อนันต์ บุนนาคเป็นหนุ่ม........   






เหวอ... พูดม่ะด้ายฮะ แหะๆ