กรุเรื่องเก่า สาวครีเอทีฟ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เหิน ไปทุกหนไปอย่างคนช่างฝัน
แสนจะสุขสันต์ ไปกับฝันแสนไกล
...
จำได้ประมาณนี้ค่ะ เพลงแพน

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ต่อได้แล้วค่ะ ความจำค่อยๆมา

เหิน ไปทุกหนไปอย่างคนช่างฝัน
แสนจะสุขสันต์ ไปกับฝันแสนไกล
ปราดเปรียวไปตามใจไปเถิดไป ไปเถิดไป ส่งดวงใจให้ถึงทุกแดน
แพน แพน ตะลุยไปกับรองเท้าแพน
ตะลุยไปกับรองเท้าแพน
...
บุกกับแพน นี่แสน....เพลิน

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ดิฉันทราบมาว่า คนการตลาดของลีเวอร์ มีวิธีทำงานอย่างหนึ่งว่า managing by result เขาอธิบายว่า นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่คนปากเสีย ก้าวร้าว หยาบ ทำไมยังนั่งทำงานอยู่ได้ เพราะเขาดูที่ผลของงาน คุณจะน้งจะไนซ์ คนเกลียดก่นด่าแค่ไหน ไม่สน ตราบใดที่ยอดขายพุ่ง

[Oam]

พี่กุ้งแห้งต้องรีบออกหนังสือนักโฆษณาตัวจริงแล้วนะครับ วันนี้ไปหนังสือประมาณเรื่องตลก เฮฮาของนักโฆษณา ลองสุ่มเปิดเข้าไป ปรากฏว่าเจอเรื่องตลกประมาณเจ้านายขี้ลืม หาปากกาไม่เจอ ต้องถามเลขาฯ เลขาฯตอบว่าเจ้านายเหน็บไว้ที่หูไง เจ้านายว่าหูซ้ายหรือหูขวา เป็นเลขาฯประสาอะไรไม่ละเอียดเลย

มันเกี่ยวกับนักโฆษณายังไงเนี่ย??? นี่มันตลกขายหัวเราะหรือป่าว

พูดถึงนักโฆษณาขี้วีน ไม่รู้ว่าพี่กุ้งแห้งได้ดูรายการเจาะใจหรือเปล่า เขาสัมภาษณ์คุณวรัตดา ภัทโรดม เห็นว่าเธอเคยทำงานบริษัทโฆษณาเหมียนกัน ได้ยินเหมือนว่าบริษัทลีโอ (ไม่แน่ใจ) ไม่ใช่ลีเวอร์

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ดูแล้วค่ะ เปิดไปเจอเธอให้สัมภาษณ์เรื่องนั่งสมาธิ ยังแปลกใจเลย ที่เธอไม่รู้จักคำว่าปล่อยวาง.. ชมแล้วก็ยินดีที่เธอเป็นอีกผู้หนึ่งที่ได้รับความปีติ(ซึ่งเธอบอกว่าไม่รู้จักมาก่อน)จากการนั่ง
ตกลงค่ะคุณโอม ต้องหาเวลาปั่นต้นฉบับเพื่อขายคุณโอมคนเดียวเสียแล้ว..

[pakun2k1d]

มาทำการบ้านของคุณกุ้งฯ บ้าง

สาวหมายเลข 3 การแต่งตัวบอกไม่ถูกค่ะ  ไม่ไปทางไหนเลย  งั้นให้ขายผ้าขนหนู และถุงเท้าก็แล้วกัน  เพราะสินค้าประเภทนี้ดูธรรมดา แต่หลากหลายระดับราคา และรูปแบบบอกไม่ถูกเช่นกัน

สาวหมายเลข 1  การแต่ตัวดูเป็นผู้ใหญ่  มีประสบการณ์พอสมควร  ขายน้ำมันแล้วกันนะคะ  เพราะคนดูแลกิจการอย่างนี้ก็ต้องมีอายุพอสมควร  จะได้ดูใกล้เคียงกันหน่อย

สาวหมายเลข 2  ดูเปรี้ยวนิด ๆ แต่ก็มีความสุภาพอยู่  ดูแลกรมส่งเสริมการส่งออกน่าจะดีนะคะ  เพราะบุคลิกเธอดูอินเตอร์ดี

ส่วนหมายเลข 4 ดูหวานนิด ๆ มาคบ สนทนา เรื่องเหล้ายากับหนุ่ม ๆ ขี้เหล้า ก็น่าจะสดชื่นกระชุ่มกระชวยดี  เพราะบุคลิกสาวขี้เหล้าส่วนใหญ่จะดูห้าว ๆ ไม่สดชื่นค่ะ

มาทำการบ้านช้าไปหน่อยนะคะคุณกุ้งฯ  พอดีพายุงานหักโหมไปหน่อยค่ะ  แต่ก็ติดตามไม่ได้ขาดนะ  ยังตั้งตารอตอนต่อไปอยู่ค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

สวัสดีค่ะ คุณป้ากุน ร่วมสนุกกับการบ้านก็ดีไปอย่างนะคะ เพราะไม่งั้นก็จะพูดอยู่คนเดียว ไม่มันเลย มีแต่คนอ่านอย่างเดียว
..
ในเอเจนซี่ เรามักจะถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียวที่จะลงคนให้เข้ากับลูกค้า บางคนเคมิสทรี่ลงกันเป๊ะๆ ได้ทั้งงานดีและได้ทั้งรางวัล ลูกค้าที่ว่า หมายถึงสินค้าด้วย อย่างดิฉันตอนเป็นครีเอทีฟสินค้าเด็กที่ชื่อสมมุติว่า เจเจ สนุกมากเพราะได้ใช้ความอ่อนโยน นุ่มนวล ในซีกกุลสตรี เด็ก แม่และสาวไร้เดียงสา และสินค้าอีกอย่างที่รู้สึกจะทำขึ้น ไม่มีตกก็คือผลิตภัณฑ์นมค่ะ ทำตั้งแต่ค่ายสวิส ไปเดนมาร์ก ไปนิวซีแลนด์ และกลับไปสวิสใหม่
เดี๋ยวจะมาเล่าเรื่องลูกค้าค่ะ
เป็นฝรั่งสวิส เดนมาร์ก และคนไทย สามคนนี้จัดว่าเป็นลูกค้าชั้นเยี่ยม
มีเยี่ยมก็ต้องมีเห่ย..กันบ้าง
เดี๋ยวจะเล่าเรื่องลุกค้าเห่ยๆ ซึ่งขอไม่ระบุเชื้อชาติ เดี๋ยวกลายเป็นว่า จะdiscriminateกัน คนจะดีจะเห่ยมันมีได้ทุกชาติแล้วกัน
แล้วก็เห่ยในสายตาดิฉัน ใครจะว่าดีก็เชิญ
แต่เท่าที่สำรวจมา .. เห็นพ้องต้องกันซะร้อยทั้งร้อยค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

คุณพอลเพื่อนเอเจนซี่ที่ร่วมทุกข์สุขกันมานานกับดิฉันได้อ่านแล้วบอกว่า "ความซวยบังเกิดเมื่อเคมิสทรี่เลวๆได้มาพบกัน"
ดิฉันหัวเราะ บอกให้ยกตัวอย่างหน่อย เขาหัวเราะหึๆ เตือนความจำว่า
"คุณจำไม่ได้เหรอ เมื่อลูกค้าอย่างคุณกอ เจอเอดีอย่างคุณมอ และแบรนด์อย่างคุณสอ..ผมไม่เห็นความชั่วร้ายอะไรมันจะสมบูรณ์แบบในโลกโฆษณาได้ขนาดนั้น"
ใช่แล้ว .. ใช่ โอ้โฮ ช่วงนั้นเป็นสุดยอดแห่งฝันร้ายของครีเอทีฟจริงๆ
ดิฉันคิดอีกที ไม่ยกตัวอย่างนี้ดีกว่า ขี้เกียจเอ่ยถึงทีมเวิคที่ไร้คุณค่าแบบนั้น..
เรามาพูดถึงประสบการณ์ที่น่าจะเป็นประโยชน์และสร้างสรรค์กันดีกว่านะคะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

กระทู้ขยับเร็วจี๋ คนเขียนจะมัวขี้เกียจอย่างไรได้
ลูกค้าดี มีใครบ้าง
เอ่ยชื่อกันได้ ไม่ต้องอ้อมแอ้ม ลีเวอร์ค่ะ
ดีตรงไหน ก็ตรงเงินหนา บิลลิ่งสูงน่ะสิคะ!!! อย่างนี้ เจ้านายชอบ เพราะมีbrand leaderหลายตัว บางตัวนอกจากจะขายดี แล้วไม่ได้นั่งรอดอกพิกุลทองร่วงจากฟ้า ใช้เงินด้วย ไม่ว่าจะเป็นบรีส ใกล้ชิด เป็บโซเดนท์ ลักส์ ซันซิล ไลฟ์บอย
เนสท์เล่ นี่ก็เหมือนกัน เป็นพวกใช้เงินสูง ไมโล ตราหมี เนสกาแฟ เนสเปร ยกเว้นตอนกาแฟโลกราคาแพง
ลูกค้าดีตรงอื่นมีไหม นอกจากเงินหนา
มีแน่นอน เงินพอมี แต่มีเหตุผล เช่น จอห์นสันแอนด์จอห์นสัน ยุคคุณวิรัช หลีอาภรณ์
มีเรื่องให้น่าจดจำอยู่เรื่องคือโฆษณาผ้าอนามัยโมเดสค่ะ ยุคที่มีสามสินค้าคือ โมเดส โมเดส ธินส์ และแคร์ฟรี
ดิฉันต้องถือทั้งสามตัวค่ะ
ที่จะกล่าวถึงคือ โมเดส เฉยๆ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ส่วนใหญ่ผลิตภัณฑ์แนวนี้จะใช้คนดังมานำเสนอไอเดีย
ขอพูดถึงคนดังสักคนแล้วกัน คือคุณแอม เสาวลักษณ์
แอม ตอนนั้นเรียนอยู่ธรรมศาสตร์ ได้รับการทาบทามมาเล่นโมเดสธินส์ ซึ่งมีจุดขายคือเน้นความบาง ทันสมัย เปรียบกับแผ่นดิสก์บางนิดเดียวแต่จุข้อมูลได้มหาศาล แน่นอน แอมต้องออกไปโดดโลดเต้นร้องเพลงอย่างมั่นใจในตอนจบในชุดขาว
แอมเป็นสาวที่สดชื่นมาก มีอารมณ์ขัน เก่ง ไม่หลงตัวเอง วันถ่ายภาพนิ่ง ตั้วยังมาหาเลย โอบไหล่กันดูน่ารักมากเหมือนพี่น้องที่สนิทสิเนหา
ก็บอกแล้วไงคะ ว่าเป็นกรุเรื่องเก่า ทุกอย่างก็ผ่านไปแล้ว
ย้อนมาในด้านการตลาด โมเดสธินส์ประสบความสำเร็จมาก
แล้วโมเดสล่ะ..
เราเลือกดาราสาวอยู่สองคน ขอไม่เอ่ยชื่อแล้วกันค่ะ ทั้งสองเป็นคนที่แสดงดี อยู่ในความนิยม ปัจจุบันคนหนึ่งยังอยู่ในวงการ รับบทแม่บ้างแล้ว ยังสวยมาก ส่วนอีกคนออกนอกวงการไปแล้ว ตอนนั้นทั้งคู่ยังโสด
เราต้องถ่ายเรื่องเดียว สคริปท์เดียวถึงสองครั้งค่ะ
เพราะอะไรหรือคะ
เพราะลีเวอร์ค่ะ ลูกค้าลีเวอร์โวยเมื่อเราทำหนังเสร็จ ว่า เราทำให้เขาเสียหาย เพราะดาราคนที่เล่นโมเดส ที่จริงเล่นหนังให้ลักส์อยู่
เอเจนซี่กลืนไม่เข้า คายไม่ออก
และไม่ใช่ความผิดของลูกค้าด้วย
เราเองก็ไม่ได้ถือลักส์
...
แก้ปัญหาไม่ให้กระทบกระเทือนได้ ก็ต้องถ่ายใหม่ทั้งเรื่อง
แต่ปัญหาคือ ใครจะเป็นคนจ่ายเงิน
ลองเดานะคะ

[pipat]

ผมไม่ดูโคนา
เจอเมื่อไรเป็นปิด

แล้วจะอ่านเรื่องคุณกุ้งแห้งสนุกได้งัยอ่ะ
เคยนั่งร่วมวงกับคนในอาชีพนี้บ้าง ก็ไม่เคยนั่งนาน
รู้สึกเหมือนเรานั่งอยู่ในวงพวก cult
คุยกันแต่เรื่องในวง ไม่มีเรื่องนอกกระลาเลย
ดูหนังก็ประเภทหนึ่ง
ฟังเพลงก็ประเภทหนึ่ง
อ่านหนังสือก็ประเภทหนึ่ง
เที่ยวก็ประเภทหนึ่ง
....
ฯลฯ

อย่างเช่นถ้าพวกเขาจะคุยกันเรื่องหนัง
ก็จะเป็นหนังของปีเตอร์ กรีนอะเวย์ (Peter Greenaway) เท่านั้น
ฟังเพลงก็ต้องฟิวชั่นแจ๊สส จะมาเอลวิสแบบคุณ elvisbhu เป็นเชยตาย
ซื้อบ้านก็ต้องของโนเบิ้ล
ซื้อหนังสือก็ต้องคิโนคูนิยะ.....เหมือนๆ กันหมด

นึกแล้วก็ขำ
ยาสีฟันคงใช้ยี่ห้อเดียวกันด้วยแหละ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เรียนคุณพพ. อ่านเรื่องนี้ให้สนุก ไม่ต้องดูโฆษณาก็ยังด้าย.. เพราะดิฉันยิ่งกว่าคุณอีก คือไม่เปิดทีวีเลยด้วยซ้ำ มันกลายเป็นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นหนึ่งไปแล้ว
แล้วถ้ายังอ่านไม่สนุกก็ไม่ต้องอ่านเซ่ะ.. เสียเวลาเปล่าๆค่ะ เพราะที่เขียนนี่ คนโฆษณาเขาก็อีเมล์ถึงกันส่งฟอร์เวิร์ดเว็บนี้ข้ามทวีปหาตัวคนเขียนกันจ้าละหวั่น
สร้างความคึกคักให้คนเก่าๆชาวเอเจนซี่ทั้งที่ยังตรากตรำทำงานอยู่ไปจนถึงพวกไปผัดไทยในอเมริกาด้วยดีกรีด็อกเตอร์ ฮ่าๆๆๆ
นี่เมื่อวานก็เพิ่งรวมตัวคนโฆษณาแบบสปอนเทเนียส นั่งกันสี่คนเท่านั้น ยาวไปแปดชั่วโมง
พวกเราจะไม่ใช่คนแบบที่คุณพพ.ยกมา ดิฉันว่าพวกนั้นเป็นพวกทิปพิคัลของเอเจนซี่หนึ่งค่ะ ซึ่งก็มีบ้างเหมือนกัน
เพราะหัวใจของงานคือการเข้าถึงผู้บริโภค ไม่ว่าจะเป็นคนที่ซื้อแบรนด์ราคาถูกๆ ราคากลาง ไปจนถึงสูง ต้องทั้งติดดินทั้งหัวสูง
จะกระแดะดัดจริตก็ทำไม่ได้นานร้อก.. เพราะอาชีพนี้ มันทัฟฮ่ะ
เพลงก็ต้องฟังได้ทั้งใต้ร่มมะลุลี ต่าย อรทัย สลา คุณวุฒิ ไปจนถึงติ๊นา เบิร์ด
เอลวิส ซิมโฟนี่ บีทเทิ่ลส์ บริทนี่ย์ อาวริล ไดน่า ครอล
หนัง จะเลือกเสพแต่นายปีเตอร์ กรีนอะเวย์ก็หูตาแคบตาย ไม่ใช่ดูไม่เป็น เพราะมันก็ไม่ได้ทำหนังมากมายเท่าไหร่ ต้องดูทั้งอเมริกันบิวตี้ บอร์นไอเด็นทิตี้ แอคครอสเดอะยูนิเวิร์ส ไปจนถึงแคลสสิคยุคขาวดำ
หนังนอกกรอบและในกรอบ
กินข้าวก็ได้ทั้งแดกด่วน และละเมียด จะทำเป็นหัวสูงกินลาบส้มตำข้างถนนไม่ได้ ก็โน่น ไปอยู่หอคอยงาช้างเลย

[Oam]

ขอแซวว่า คนทำโฆษณา ยังดูโฆษณาน้อยกว่าผมเลยครับ
ไม่รู้ว่าป่านนี้ได้ดูโฆษณาอ้ายวีหรือยัง

คนลึกคนตื้นมีอยู่ในทุกวงการ แม้ในวงการที่ไม่ควรมีคนตื้น อย่างอาจารย์มหาวิทยาลัย ก็ยังมีให้เห็นอยู่ออกเกร่อ วงการของคุณพิพัฒน์เองก็มี (ผมเชื่อว่าอย่างนั้น)

โฆษณาไทยเป็นโฆษณาที่ตลกมากๆ (บางคนอาจว่าไร้สาระ) โฆษณาฝรั่งก็งั้นๆ แถมมีให้ดูน้อยเสียอีก ไม่ได้ยัดเยียดให้ดูตลอดเวลาอย่างของไทย

[pakun2k1d]

ยกมือสนับสนุนคุณกุ้งฯ ค่ะ  ถึงแม้ว่าการทำโฆษณาจะเป็นเรื่องการสร้างภาพ  แต่คนทำงานสร้างภาพเป็นอาชีพ  ต้องมีความรู้เรื่องภาพที่ตัวเองสร้างมากที่สุด ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้ในเวลา และงบประมาณที่มีอยู่ค่ะ  การสร้างภาพเป็นอาชีพคงไม่ใช่สร้างภาพอยู่แบบเดียว  ภาพที่ต้องสร้างหลากหลายไปมากเท่าไหร่  ก็ต้องรู้เยอะ ดูเยอะ เห็นเยอะ ไปมากเท่านั้น  แต่อาจจะฉาบฉวย  คิดเยอะ  แต่อาจจะคิดแค่ทำอย่างไรให้ภาพสวย  ส่วนใครจะคิด  จะรู้ให้ลึกซึ้งไปมากกว่านั้น  อันนี้ก็คงเป็นเรื่องเฉพาะบุคคลไป 

ด้วยความที่มีอาชีพสร้างภาพให้คนอื่นนี่เอง  ถ้าจะสร้างภาพให้คนอื่นเชื่อได้  ก็ต้องสร้างภาพตัวเองให้ดูดีเป็นที่เชื่อถือได้ก่อน  คนก็เลยอยากมาทำงานวงการนี้เพราะมันดูดีค่ะ 

ความจริงอีกด้านของอาชีพนี้  ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ  ชีวิตอยู่กับลูกค้า มากกว่าครอบครัว อยู่บนความเครียดที่ต้องทำงานให้เสร็จ ถูกใจ ถ้าไม่ดี ใช้ไม่ได้ ใครจะเป็นรับผิดชอบความเสียหายที่เกิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่ก็แค่เรื่องสร้างภาพเท่านั้นเอง  ไม่ได้ทำให้ใครเป็นใครตายสักกะหน่อย  ทำดีก็ใช่ว่าประชากรประเทศนี้จะพัฒนามั่งคั่งร่ำรวยขึ้น  เป็นงานที่ทุ่มเทแต่ก็ไม่ค่อยมีสาระ  อะไรอย่างนั้นค่ะ

สุดท้าย  คนโฆษณาก็แค่อาชีพหนึ่ง  มีดี มีเสีย เหมือนกันไปทุกวงการเจ้าค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ตอบคุณโอมก่อนนะคะ ก็เพราะโฆษณามันเป็นอาชีพไงคะ เราถึงดูโฆษณาในอาชีพเท่านั้น แต่ถึงเวลาพักผ่อนเราก็ไม่อยากจะต้องดูโปรแกรมทีวีบวกโฆษณาที่เราดูแล้ว จิตตกอีกค่ะ
แต่ทำมีเดีย ไม่ดูไม่ได้นะคะ ต้องเช็ค ต้องตามตลอด
ดิฉันเป็นครีเอถีบค่ะ
อยู่เอเจนซี่มันจะมีการอัพเดทโชว์รีลค่ะ เอเจนซี่อินเตอร์จะมีโชว์รีลของเมืองนอกมาอัพเดทเราเสมอ เช่น ทำเนสกาแฟ หรือมอคโคน่า เราก็ควรจะได้ดูหนังที่รวมโฆษณากาแฟของประเทศต่างๆในโลกมา บางคนดูไว้ลอก (เป็นไปได้) บางคนดูไว้ปรับ หรือเป็นฐานของไอเดียให้คิดฉีกออกไป
เช่น กาแฟแต่ละประเทศ หนังก็จะแตกต่างกัน แต่ของฝรั่งเศสน่ะ แนวทางไม่หนีอารมณ์วาบหวาม.. ไม่งั้นก็ไม่ใช่พี่เศสสิคะ
...
สวัสดีคุณป้ากุนค่ะ แม่นแล่ว แม่นแล่ว
สาวครีเอทีฟคนหนึ่ง หลุดโลกไปอยู่วงการหนังสือพิมพ์และทีวีได้พักใหญ่ เป็นงงกับวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนกัน เช่น ผลการชิงโชคปกติในการประกาศ ชื่อผู้ได้รางวัลจะต้องครบในแอดหนึ่งหน้า
แต่คนหนังสือพิมพ์ไม่งั้น บอกว่าจัดลงได้แค่นี้แหละ
ครีเอทีฟสาวถามว่า แล้วทำไมไม่จัดให้ลงได้ครบล่ะ
เขาตอบว่า ทำไม่ได้ ได้แค่ไหนแค่นั้น
เราอ้าปากค้าง..