กรุเรื่องเก่า สาวครีเอทีฟ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ภาพเขียนสามภาพที่เป็นแรงบันดาลใจในการทำหนังให้สถาบันการเงินแห่งนี้ของเรา เป็นภาพของจิตรกรชื่อดังสามท่าน คืออาจารย์สวัสดิ์ ตันติสุข คุณไทวิจิต พึ่งเกษมสมบูรณ์ และอาจารย์ปรีชา เถาทอง
ภาพของอาจารย์สวัสดิ์ คุณพ่อของอาจารย์ปริญญา เพื่อนคุณเอลวิสภู เป็นภาพแนวแอบแสตร็ค ชื่อว่า Flying birds
ของคุณไทวิจิต สีฟ้าสวยใสมาก แอ็บสแตร็คเช่นกัน เราตีความว่า ทะเล
และภาพของอาจารย์ปรีชา อยู่ในโทนไทยๆ แสงเงา
ทั้งหมดนี้ เราแปลงเป็นหนังค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เขียนมาถึงตรงนี้ หลายท่านคงอยากชมภาพมาบ้างแล้ว ดิฉันไม่ทราบว่า ตั้งแต่สถาบันการเงินนี้ กลายมาเป็นธนาคาร ภาพของอาจารย์สวัสดิ์ท่าน ตอนนี้ ได้จัดแสดงหรือเปล่า เพราะน่าจะยังเป็นสมบัติของธนาคาร ไม่ใช่สมบัติส่วนตัวของผู้บริหาร
ธนาคารนี้มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่สาทรค่ะ
คงจะต้องไปลองหาชมดูเวลาว่างๆ
แต่จะเล่าเรื่องโลเคชั่นทั้งสามเรื่องค่ะ โดยเฉพาะเรื่องนกบินนี่ เราไปถ่ายกันถึงสวนน้ำที่จังหวัดทางภาคใต้ และเรื่องทะเล ซึ่งเราไปสิงกันที่เกาะหนึ่ง ในหมู่เกาะสิมิลัน
ทีมงานถ่ายทำคือ Colorbar โดยมีโพรดิวเซอร์ ชื่อคุณตุ๋ย นักเพลงรุ่นเดอะ ผู้กำกับก็เป็นเพื่อนรุ่นใกล้ๆของคุณเอลวิสภูและคุณพิพัฒน์ ชื่อคุณอ๋อย ซึ่งปักหลักทำงานให้มูลนิธิกระต่ายในดวงจันทร์ปัจจุบัน
...
สิมิลันไกลมาก และเกาะหนึ่งก็บริสุทธิ์เสียจนไม่มีคนอยู่ ต้องไปทำสุขาพิเศษ และเตรียมน้ำดื่มไปพร้อมกับพ่อครัวร่างยักษ์แต่ใจหญิง

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ทีมงานถ่ายทำของcolorbarมีตากล้องหนุ่มชื่อเล็ก หน้าตาเป็นอาตี๋น่ารัก มีความสามารถ แต่ที่น่าทึ่งที่สุด คือขาสวยมาก ผ่องแบบจีน เนียนประมาณนางงาม ใครๆว่าดิฉันขาสวยแล้ว  แต่เจอเล็กเข้า ก็อึ้งไปเหมือนกัน..
ทีมพ่อครัวใจหญิงนอกจากจะทำกับข้าวอร่อยไม่ยั้งแล้ว ยังกะลิ้มกะเหลี่ยจ้องเล็กตาเป็นมัน มีเรื่องให้เราเฮกันตลอด
ดิฉันมีต้นห้องหนึ่งคนคอยดูแล เมื่องานถ่ายทำเสร็จ เราจะนั่งเรือเล็กออกไปจากหาด ไปลงเรือใหญ่ที่ขนเสบียงและน้ำดื่ม เราอาบน้ำเคล้าแสงจันทร์กันบนเรือ โรแมนติคมาก
แต่คืนที่สอง ดิฉันทำแบบหนัง Out of Africa ให้ต้นห้องใส่น้ำในเหยือกสระผมกันที่มุมหนึ่งของเกาะ จะได้ไม่ต้องทรมานสังขารไปถึงบนเรือ เพื่อความเป็นส่วนตัว ฝ่ายหญิงเราจะใช้สุขาพิเศษมิดชิดที่โพรดัคชั่นเฮาส์จัดเตรียมให้ ธรรมชาติแวดล้อมงดงาม พวกคุณหนูทั้งหลายที่อยู่บนชักโครกทองคงต้องอิจฉา
บรรยากาศที่เกาะหนึ่ง มีปูเสฉวนเดนขวักไขว่จนชินตา แรกๆก็ตื่นเต้น
ที่สำคัญคือ มีไข่ที่เต่ามาไข่ไว้แล้วฝังกลบเต็มหาด

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เรื่องที่เราจะถ่าย เป็นช็อตเกี่ยวกับทะเล เราถึงเลือกที่จะไปอันดามัน ระหว่างที่หามุมกันสวิงสวายขนาดต้องปีนโขดหินบ้าง ปักกล้องบนปากเหวบ้าง ขณะที่คุณอ๋อยและคุณปู ผู้ที่ชีวิตทั้งชีวิตอยู่กับความสวยงามทำงานกันอย่างเพลิดเพลิน
คนขับรถตู้ที่ทีมงานว่าจ้างมาก็เริ่มทำลายธรรมชาติด้วยการเอาเกรียงของทีมงานมาขุดหาไข่เต่าอย่างเอาเป็นเอาตาย
ทีมงานเรานักอนุรักษ์ทั้งนั้น บางคนเป็นนักดำน้ำไม่ใช่เพื่อความสวยงามแต่เพื่อดำลงไปวางทุ่นให้เรือจอด จะได้ไม่ทำลายปะการังใต้น้ำ ขนาดหลายคนพูดอธิบายแล้วว่า กว่าเต่าจะวางไข่ได้ และกว่าเต่าจะโต คนที่เห็นแก่เงินมากกว่าการอนุรักษ์ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
เราไม่เห็นหรอกว่า ที่ชายหาดอันเงียบสงบ ร้างมนุษย์ตามปกติ อย่างที่เกาะหนึ่ง เต่าตัวเมียที่ขึ้นมาตอนกลางคืน วางไข่ไว้ เช้าก็ลงทะเลไป ในช่วงที่เราถ่ายหนัง เต่าเหล่านี้ กลับขึ้นมา คงโชคร้ายหาไข่ไม่เจอ หรือที่ขึ้นมาวางไข่ใหม่ ก็ไม่มีโอกาสเกิด
คนขับรถรู้ว่า เขาจะสามารถขายไข่เต่าได้ในราคาสูงมาก
ไข่เต่ากลายเป็นอาหารพิเศษ เหมือนยาอายุวัฒนะของคนเมือง ก็เพราะมีคนคอยสรรอาหารให้ โดยไม่สนว่า การกระทำของตัวเองได้ทำร้ายวงจรของธรรมชาติในทะเลหมู่เกาะสิมิลัน
ดิฉันจึงกระซิบให้ทีมงาน เอาเกรียงไปซ่อนไว้อย่างดี

[ภูมิ]

โลกกลมอีกแล้ว
เมื่อสามสี่ปีก่อนเคยโผล่ไปที่มูลนิธิกระต่ายในดวงจันทร์มาเหมือนกัน 
แต่ตอนนี้จำใครไม่ได้แล้ว

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

คุณภูมิคะ คุณอ๋อยไม่เคยออก น่าจะจำได้นะ
..
ดิฉันได้เล่าไปบ้างแล้วว่ามีต้นห้องหนึ่งคน สาวคนนี้เขาชื่อน้องไก่ คุณตุ๋ยส่งมาดูแลดิฉันในฐานะผู้หญิงคนเดียว หน้าที่หลักของเธอคือนอนเป็นเพื่อนในโรงแรมหรูเคลื่อนที่ของเรา ซึ่งก็คือเต๊นท์เดียวกันค่ะ
ดิฉันก็ตอบแทนด้วยการถูกปลุกกลางดึกมาเป็นเพื่อน เดินไปห้องน้ำกับเธอ ไม่รู้ใครดูแลใครกันแน่
น้องไก่ ไม่มีอะไรเสียหาย เพียงแต่บางขณะ ไม่ค่อยเข้าใจสถานะการณ์
วันถ่ายวันถัดมา คนขับรถ ก็ตั้งใจไปริมหาด ขุดทรายหาไข่เต่าอีกเช่นเคย แต่เนื่องจากอุปกรณ์ถูกนำไปซ่อนไว้ จึงไม่มีโอกาสขุดอีก
เขาถามหาเกรียงไปทั่ว โดยไม่รู้สึกว่า พวกเราไม่ต้องการให้เขาหารายได้วิธีนั้น
อาจจะรู้สึก แต่ทำไม่รู้ไม่ชี้
เหมือนเรา ที่รู้ว่าอยู่ไหน แต่ไม่บอก เพราะได้นำไปเก็บอย่างดี
พวกเราโล่งอกได้ไปหนึ่งวัน ไข่เต่าก็สงบอยู่ในที่ของเขา แต่แล้ว น้องไก่คนซื่อ(บื้อ) ก็ไปเจอเกรียงที่เราซ่อน เดินถือไปให้น้าคนนี้เฉยเลย ..
"น้าๆ นี่ไง ไก่เจอแล้ว"
จะบ้า..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

อีกโลเคชั่นหนึ่งที่ดิฉันกับทีมงานต้องไปถ่ายเรื่องนกบิน เราต้องปุเลงๆไปที่สงขลาค่ะ สวนนกอยู่ไม่ไกลวัดช้างไห้เท่าไหร่ เป็นบึงกว้างมาก มีนกมหาศาล ในการถ่ายระดับบินของนก ไม่ว่าเขาจะบินสูงบินโฉบ บินต่ำแค่ไหน พอเจอคนเข้า ก็หนีหมด
วันแรก ตื่นและออกจากที่พักที่หาดใหญ่ไปตั้งแต่เช้าตรู่ พอถึง ทีมงานใส่เสื้อลายพราง ทำตัวเป็นต้นไม้กลมกลืนกับบึง และกอสวะสุดฤทธิ์
ลงเรือลำเล็กๆ ลำละสองสามคน ตากล้อง กับผู้กำกับอยู่ด้วยกันลำหนึ่ง เงียบ สงบ ค่อยๆล่องลงไปจับภาพไป
ลำของดิฉัน พายห่างๆตามไป ไม่ได้เรื่องได้ราว ขึ้นบกดีกว่า ไปอยู่บนหอ สบายใจเฉิบ คอยลุ้นว่า ได้ไหม
ตากล้อง คือหนุ่มเล็ก กับคุณยาว ก็ช่วยกันถ่าย ขำจะตาย กว่าจะจับภาพได้ นกก็บินออกจากเลนส์ไปแล้ว..
ดีไม่ตกน้ำ
ถ่ายอะไรไม่ถ่าย ๆนก.. เฮ้อ
ต้องหาวิธีใหม่ เดี๋ยวจะเฉลยค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

อุปสรรคของการถ่ายทำในบึงยังคงดำเนินต่อไป ดิฉันอยู่บนหอ ริมบึง กับโพรดิวเซอร์และผู้ช่วย ดูนกโฉบไปโฉบมา เลยเสนอความคิดว่า ทำไมพวกเขาไม่มาตั้งกล้องบนนี้ล่ะเจ้าคะ เพราะน่าจะพอแล้ว กับวิธีการเดิม
ทั้งไกล นกไม่ตกใจ ดำเนินฃีวิตตามปกติ กำกับไม่ได้ ทั้งง่ายกว่า
เลือกใช้เลนส์เอา จะเทเล จะไวด์ แต่พวกเราอยู่นิ่งๆกับที่
ทีมงานก็ยอม พอพวกเขาย้ายมาทำงานบนหอดูนก ดิฉันก็แยกไปไหว้หลวงพ่อทวดอย่างสบายใจ เจ้าประคุ้น ขอให้งานสำเร็จด้วยเถิด...

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

หนังอีกเรื่องหนึ่งซึ่งอยู่ในแคมเปญนี้ คือ แสง เงา เป็นภาพวัดราชบพิธ คอนเส็ปท์เดียวกัน ว่าแสงเงาเปลี่ยนแปลง มุมมองเปลี่ยนไป
เวลาผ่านไป...ปี  มุมมองของเรา(สถาบัน) คือความสำเร็จชองคุณ
..
ตอนนี้ทีมงานเขาขอไม่ไปถ่ายของจริงที่วัดแล้วค่ะ เพราะควบคุมแสงไม่ได้ ในฐานะที่คุณอ๋อยแกจบจิตรกรรมก็เลยเสนอว่า ทำฉากในสตูดิโอเป็นวัดราฃบพิธเสียเลย
วันที่ดิฉันเดินเข้าสตูดิโอ ต้องทึ่งค่ะ (ไม่ถึงกับอ้าปากค้าง เพราะเป็นกิริยาที่กุลสตรีไม่พึงทำ) เพราะได้เห็นมอคอัพที่จำลองบานประตูและผนังโบสถ์ได้งามจริงๆ และเมื่อเราเล่นกับการเดินทางของแสง ด้วยการจัดฝีมือคุณยาว เหลือรับประทานค่ะ สวยมาก
ไม่น่าแปลกใจที่เอเจนซี่เราที่เมืองนอก คัดหนังเรื่องนี้เข้าshowreel...
ต้องปรบมือให้ทีมงานของColorbar และทีมงานของเราทั้งทีม..
หนังสามเรื่อง ถ่ายฟิลม์16มม. ราคาพอสมควร ไม่กำไร แต่ได้กล่องเพียบค่ะ และทำให้colorbarได้งานดีๆจากอาร์ต ได เก่งๆอีกหลายคน รวมทั้ง แบรี่ โอเว่น
เป็นทีมงานที่ดิฉันชื่นฃมทีมหนึ่งเลยค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

มือเซียนเรื่องโลเคชั่น ดิฉันยกนิ้วให้คุณกระป๋อง ช่างภาพหนุ่มใหญ่ เห็นหน้านิ่งๆอย่างนี้ มีอารมณ์ขันแบบหน้าตายมาก และเก่งมากเรื่องถ่ายภาพ แบคกราวนด์จบช่างภาพมาโดยตรง บางงานก็เป็นโพรดิวเซอร์ บางงานก็เป็นตากล้อง ดิฉันเคยทำหนังหลายเรื่องที่คุณกระป๋อง เป็นโพรดิวเซอร์ และหาโลเคชั่นด้วย
คุณตุ๋ย คุณลำเนา คุณอ๋อย คุณกระป๋อง และคุณยาว หนุ่มๆที่ป่านนี้คงไม่หนุ่มนัก เติบโตมาจากบริษัทถ่ายหนังชื่อว่า A & A Networkค่ะ แยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ส่วนหนึ่งมาทำColorbar ส่วนคุณกระป๋อง ล่าสุดคือทำโลเคชั่นให้หนังไทย สบายไปแล้ว
หนังเรื่องหนึ่ง โฆษณาประกันภัย ที่เติบโตมานาน หลายสิบปี เราแก้โจทย์เป็นความผูกพันของพ่อกับลูก ที่ปกป้องคุ้มครองสืบต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น ลูกจำได้ ว่ารถพ่อไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่เขาอยู่ประถม มัธยม จนเข้ามหาลัย
คุณปูคิดสตอรี่บอร์ดเป็นฉากในรถ พ่อ กับลูก โลเคชั่นเป็นถนนเลียบเขาสวยๆแถวหล่มสัก เพชรบูรณ์ พ่อ สอนลูกชายให้ขับเดมเลอร์คันงาม เมื่อลูกเข้ามหาลัยได้  รางวัลคือกรมธรรม์ประกันภัยที่ให้ลูก
คุณกระป๋องไปควานหาโลเคชั่นที่ต้องไม่ใช่แค่สวย แต่สามารถถ่ายทำได้สะดวก เพราะขณะถ่ายจะต้องปิดถนนด้วย
เราได้โลเคชั่นที่ถ่ายภาพออกมาแล้ว สวยมากค่ะ คือส่วนหนึ่งของภูเขาในเพฃรบูรณ์ ที่อันซีนมากๆ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ที่อยากเขียนถึงคือภรรยาคุณป๋อง เป็นสาวเตรียมอุดม เรียนศิลป์คำนวณ แล้วมาจบนิเทศศาสตร์จุฬา เคยเป็นนางเอกละคร หน้าตาดี และพูดจาเพราะ ชื่อเหมือนนักร้อง อ้อย อัจฉรา เภกะนันทน์ อ้อยทำงานหลังกล้องด้วย ตัดต่อหนังกับดิฉันหลายๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเครือซิเมนต์ไทย เนสเปร เนสตุ้ม เป็บโซเด๊นท์ แป้งเด็กจอห์นสัน ฯลฯ
อ้อย เป็นตำนานหน้าหนึ่งของสาวโพรดัคชั่น เราไปทำโพสท์กันบ่อยที่ฮ่องกง กินนอนด้วยกันจ๊ะจ๋ากันไม่มีขัดคอ ชอปปิ้งกันทั่วเกาะฮ่องกงสนุกสนาน อ้อยเป็นคนที่หุ่นดีมาก ดูเหมือนเคยเป็นดรัมเมเยอร์สีอะไรสักสีที่เตรียมอุดมค่ะ
เวลาลองเสื้อ ใส่อะไรก็สวย แต่ชอบใส่เสื้อขาว นุ่งกางเกงยีนส์
อยู่กับน้าพัฒนานพอควร จนออกมาเป็นฟรีแลนซ์รับงานคู่กับสามีคือคุณกระป๋อง
ได้หนังจากดิฉันไปทำสม่ำเสมอ เป็นพวกโพรโมชั่น 15วิ ซึ่งเราไม่เคยห่วงเรื่องความสวยงาม ประณีต และราคาก็พูดกันง่าย ลูกค้าได้ประโยชน์ โดยเพื่อนก็ไม่ขาดทุน
ตอนหลังอ้อยมาเป็นโพรดิวเซอร์ ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่งให้เอเจนซี่ ซึ่งดิฉันดีใจมาก เพราะเป็นคนมีรสนิยม มีประสบการณ์ และสำคัญคือฉลาด
คนบางคนมีครบสามอย่าง แต่อีโก้จัด ไม่อยากทำงานด้วยค่ะ
เพราะดิฉันก็เป็นคนแรงเหมือนกัน
แต่เราก็พูดตรงๆกัน ไม่มีใครเชื่อว่าสองสาวเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไม่มีแครช จนกระทั่งวันหนึ่ง เราไปนั่งกินข้าวกันที่ไพซาโน กับเพื่อนๆ อ้อยลุกไปห้องน้ำ ไม่ได้เมาไวน์อะไร แต่มาบอกดิฉันว่า..
"คุณเชื่อไหม อ้อยเดินออกมาเห็นตัวเองนั่งกับคุณหละ"
...
หา..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

อ้อยพูดแปลกๆ จนดิฉันและอาร์ตไดที่ทำงานคู่กันงง เฮ้ยย.. พูดจริงเหรอ
..
แล้วไม่นาน เราก็รู้ว่า เพื่อนในวงการคนเก่งของเรา เป็นโรคลำไส้ชนิดแรง ขั้นไหนไม่กล้าเดา แต่ดิฉันขับรถนอกเส้นทางไปรพ.ภูมิพลบ่อยมาก อ้อยเป็นคนป่วยที่มีชีวิตชีวา เวลามีแรง ก็จะปั้นดินญี่ปุ่นเล่น ดิฉันพาหลานชายช่างพูดไปรพ.ด้วย หลานก็ช่างสร้างความเพลิดเพลินให้คุณยาย และคนไข้
พวกเพื่อนที่สนิทจะไปเยี่ยมกัน ดิฉันเป็นแขกประจำคนหนึ่ง แต่คนที่ดูแลเหมือนจะตายแทนกันได้ก็คือคุณแม่และคุณป๋อง
..
เป็นสาวนักโพสท์โพรดัคชั่นตัวฉกาจ การทำโพสท์ไม่ใช่แค่เรียงเทค เอามาต่อ มาตัด แต่ต้องวางโครงให้ได้ภายในสามสิบวิ ถามว่า ตัดตามสตอรี่บอร์ดสิ ไม่เห็นยาก มิใช่ค่ะ เวลาทำงานจริง ไม่ใช่อย่างนั้น
ทำเสียง และเลือกเพลงประกอบ ก็เป็นelementของหนังที่ช่วยส่งให้งานดี บางวัน เราอาจจะเซ็งชมัด ที่ฟุตเทจ ออกมาไม่ได้อย่างใจ แอ็คติ้งไม่ได้ แสงไม่สวย เทคไม่มีให้เลือกมาก หรือมีมากแต่ก็เห่ยๆในความรู้สึกเรา
วันไหนที่เราหดหู่ ไม่รู้จะตัดอะไร มันก็มีเหมือนกัน
แต่ดิฉันเป็นคนความรู้สึกไวค่ะ แค่โมเม้นท์เดียว ขอให้เห็นจึ๊กเดียว เช่น ตัวแสดงเด็ก ที่วันถ่ายเราต้องผจญกับความเหนื่อยยาก เพราะเด็กเกเร ร้องไห้ ไม่ยอมถ่าย ต้องหลอกแล้วหลอกอีก เกือบหมดหวัง พอดูฟุตเทจ เธอยกแก้วนมขึ้นดื่ม แว้บเดียว
มันก็มีความหมาย..
สมัยนั้น ไม่มีหรอก ทรานสเฟอร์ลงเทปก่อน แล้วไปทำออฟไลน์ ต้องตัดจากฟิลม์ ถี่ลอดตาช้าง ห่างลอดตาเล็นส์
ขายหนังลูกค้าเป็นดับเบิ้ลเฮด คลาสสิคมาก
แล้วไปมิกซ์ ทำเช็คพริ้นท์ ขายแบบสวยๆอีกครั้ง
เดียวนี้ ลงคอมไปเลย ดูจากจอทีวี เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เท่าที่ออกอากาศ ลูกค้าเข้าใจง่าย
ชีวิตในห้องตัดหนังหายไป เป็นช่วงที่ถวิลหาเหมือนกัน
 

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

งานทำเสียงหนัง แต่เดิม มีมือเก๋าชื่อคุณประเสริฐ ที่ว่าเก๋าวัดกันตรงไหนหรือคะ ก็ตรงความเนี้ยบของการซิงโครไนซ์เสียงให้ตรงกับปากไงล่ะ ไม่มีหลุดซักเฟรม หลังสุดที่ทำงานกัน คุณประเสริฐย้ายไปห้องบันทึกเสียงแถวฝั่งธน
สมัยหนึ่ง ที่นักพากย์ยังไม่เกิด นักโฆษณาจะนิยมใช้แค่คุณอุทัย กับคุณอำรุง หรือคุณธรรมศักดิ์ ทั้งสามท่านมืออาชีพ สองท่านหลังอัธยาศัยดีมาก ส่วนนักพากย์หญิง เราก็เลือกจากคุณนัยนา ภรรยาคุณธรรมศักดิ์ เสียงจะหวาน ใส คุณนันทวัน เสียงเย็น อ่อนโยน เป็นแม่ และคุณมาลี ผกาพันธ์ ที่เสียงเพราะมาก
นานๆทั คุณศิริพร วงศ์สวัสดิ์นักพากย์ช่องสี่ จึงจะมีเวลามาพากย์ให้
รุ่นรองลงไปฝ่ายหญิง มีน้องตุ๊กตา จินดานุช ซึ่งเล่นได้หลายอารมณ์ สารพัดแบบ คุณดวงดาว จารุจินดา ซึ่งเสียงมากับพรสวรรค์
รุ่นรองฝ่ายชาย ดิฉันให้ห้องเสียงเรียกคุณจักรพันธ์ ยมจินดามาลองเป็นผู้ประกาศ เนสกาแฟเอ็กซ์ตร้า เป็นครั้งแรกของเขา คุณจักรพันธ์เป็นคนอ่านข่าวช่องสาม ยังไม่ได้เป็นนักการเมือง จากนั้นก็เริ่มมีบรรดานักจัดรายการเพลงเข้ามา เช่นคุณราเชนทร์ คุณนเรศ หนุ่มๆรุ่นนี้รับทรัพย์จากการพากย์ ตอนนี้ถือว่าเป็นรุ่นพี่ไปเสียแล้วค่ะ
เขียนๆไป นึกหน้าได้ทุกคน แต่มีอีกท่านที่ดิฉันนึกชื่อไม่ออก คัมภีร์ผู้ประกาศนี่น่าจะเป็นคุณสำรวย ที่ซีเนซาวด์ค่ะ ถามหาใคร จำได้หมด

[เทาชมพู]

ชอบคุณตุ๊กตา จินดานุช เมื่อพากย์เสียงเด็ก  น่ารักมากค่ะ
ตอนนี้เธอยังทำงานหลังกล้องอยู่หรือเปล่าไม่ทราบ 

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

คุณตุ๊กตา พอเป็นสาวสวย หนุ่มๆนักโฆษณาเล็งๆกันอยู่ได้ไม่นาน ก็แต่งงานกับวิศวกรเสียงที่ซีเนซาวด์แหละค่ะ ป่านนี้ลูกโตแล้วมังคะ อาจารย์ เธอยังทำงานพากย์อยู่ค่ะ สามีเธอคุมห้องหนังอยู่ เป็นคนที่เก่งคนหนึ่งค่ะ