กรุเรื่องเก่า สาวครีเอทีฟ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

อ้าว เพิ่งทราบว่าสจม.กลายเป็นอบจ. ..
แล้วตึกจักรพงษ์ตอนนี้ใช้ทำกิจการอะไรของนิสิตคะ
..
ชมรมต่างๆใต้ถุนศาลาพระเกี้ยวระเห็จไปไหนบ้างคะ
..
สมัยดิฉัน สจม. ก็"สุดจะมั่ว" .... คำนี้เบาสุดแล้ว

[เทาชมพู]

พี่เมา ไปทำอะไรหลังจากนั้นคะ  ปัจจุบันยังอยู่ในวงการหรือเปล่า

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

พี่เมา อดีตนักกลอนสจม. ตอนนี้ตำแหน่งหนึ่งก็ขึ้นหิ้งเป็นที่ปรึกษาค่ายเทปค่ะ ทราบว่า พี่เขาเขียนเพลงลูกทุ่งเสียด้วย ให้นักร้องลูกทุ่งชื่อดังคับฟ้า เพลงฮิตชาวบ้านชาวช่องร้องกันหลายเพลง มีเงินพาครอบครัวไปเที่ยวเมืองนอกได้ทุกวัน เอ๊ย..ทุกปี
ดิฉันไม่ได้ติดตามผลงานเลยค่ะ แต่มั่นใจว่า เพลงต้องมีคำร้องเพราะ
เนื่องจากเกียรติภูมิเก่า เวลาเมาได้อารมณ์ในอดีต พี่ท่านจะร่ายกลอนสด ได้หวานมาก ๆ
..
แต่พี่เมาก็พี่เมาเถอะ แต่งกลอนแข่งขันชิงรางวัลให้นายห้างเทียมวันพ่อด้วยกัน
เป็นดิฉันค่ะ ที่ชนะ รับรางวัลจากลูกชายนายห้าง
..
เย้

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

หากจะทบทวนว่าพี่เมาเธอให้อะไร เราก็คงตอบไม่ได้ แต่วิธีการต่างๆที่เราทำ เวลาออกต่างจังหวัด เราก็ทำอย่างสบายใจ ไม่ต้องมีคนคัดค้าน ไม่ว่าจะเป็นการซักไซ้ไล่เรียงถามเรื่องวิถีชีวิตคนต่างจังหวัด อาหารอร่อยมีที่ไหน ไปไหนควรชิมอะไร เอเยนต์ไหนที่สามารถ โปรโมชั่นแบบไหนใครชอบ คู่แข่งขายเป็นไงบ้าง จะเป็นเหมือนสูตรสำเร็จในการเยี่ยมร้านค้า
ตอนดิฉันย้ายไปฝ่ายการตลาดสหพัฒน์ หน้าที่หนึ่งที่ชอบคืออ่านรายงานการขายของเข้าร้านจากเซล สถิติการจำหน่ายออก และสต็อก การประเมินยอดขายเพื่อคาดการณ์ยอดขายใหม่อีกที จำได้ว่า ตอนนั้นคนอีสานยังรายได้ไม่มาก ยอดซื้อก็น้อย รายงานจากภาคคใต้และภาคกลางจะกินขาด คนใต้มีกำลังซื้อดีเช่นเดียวกับคนภาคกลาง
ตอนหลังๆ ได้มาทำงานให้เครือปูนใหญ่ ได้อ่านสรุปประวัติและยอดขายของเอเย่นต์ในเครือ เขามีการจัดเก็บข้อมูลที่เยี่ยมมาก ยังย้อนกลับไปนึกถึงสหพัฒน์ ว่าการค้าขายตอนนี้เปลี่ยนไป ยี่ปั๊ว ซาปั๊วเจ้าเก่าตามต่างจังหวัดไกลๆที่ไม่ใช่อยู่ในเมืองคนจะยังอยู่ดีกินดีกันอยู่ไหม
 

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ดิฉันกลายมาชอบการตลาดไปได้ยังไงไม่ทราบ อาจจะเป็นเพราะมีเจ้านายที่ดี ทำให้กล้าคิด กล้าพูดอะไรตรงๆ โดยไม่ต้องกลัวผิด(ปกติที่บ้านก็เลี้ยงมาแบบนี้ ไม่เก็บกด) การเดินทางไปดูตลาดทำให้รู้จักจังหวัดต่างๆของประเทศ และสนุกกับวิถีชีวิตที่เห็น ไม่ว่าจะเป็นเมืองเหนือ อย่างเชียงใหม่ที่เราไปส่งนางงามประกวด
อุบลฯ ที่เราไปพูดคุยกับโฆษกอีสาน ร้านค้า ผู้บริโภคธรรมดาๆไปจนถึงหมอนวด(พี่เมาเขาทำรีเสิชเฉพาะรายที่สวย)
ได้เห็นความแห้งแล้ง แต่สวยงามของแก่งสะพือ..
จนถึงสุราษฎร์ พุนพิน บ้านนาสาร ลงไปสมุย ที่เราไปวางตลาดสบู่ฟา ไปนอนกลางทราย กินกลางหาด เพราะเช่าบังกาโลกันไว้ แต่พี่เมาเขามีบ้านเพื่อน เป็นคนสมุยแท้ บ้านอยู่ริมหาดเลย หาได้นอนในบ้านกันไม่ นอนมันชายหาดเลย ยุงไม่แตะเราสักตัว
สมุยมัยนั้น ต้องลงเรือจากท่าขนอม ข้ามไปที่เกาะ ร้านค้าก็ยังเล็กๆ มีไม่กี่แห่ง แต่เป็นเมืองโรแมนติค เงินสะพัด สบู่เราราคาไม่หนีสบู่ลักส์ ร้านค้าก็ยอมรับ ตัวเราทำงานเสร็จทั้งสำรวจตลาด และคุยกับคนสมุย นักท่องเที่ยวฝรั่งยังเป็นพวกชั้นดี ไม่ใช่แบ็คแพ็ค คนไทยก็เป็นพวกกล้าเดินทาง คนละแนวกับปัจจุบัน หาดละไมยังละไมอยู่ โรงแรมใหญ่ๆไม่มี น้ำตกยังเป็นป่า และแน่นอนที่สุด
ต้นมะพร้าวยังมีลิง..
 

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ฟาร์อีสท์กับสหพัฒน์ทำงานวันเสาร์ เวลาเรามีทริปต้องออกต่างจังหวัด เราจะออกจากกรุงเทพตั้งแต่วันพฤหัสบดี เพื่อใช้เวลาวันศุกร์เสาร์ กับงาน สมัยนั้น นั่งทั้งรถทัวร์และรถไฟ ดิฉันเป็นคนนอนยากมาก จึงชอบนั่งรถไฟมากกว่า
ส่วนใหญ่ ทริปของเราจะมีผู้ช่วยดิฉันไปด้วย เขาเป็นหนุ่มลูกจีน ไปไหน ชอบทำบ้านเมืองสกปรกไปทั่ว เพราะนิสัยชอบถ่มเสมหะ ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ทำเสียชื่อเสียง ถ้ามีคะแนนมารยาทและพลเมืองดีในการรักษาสิ่งแวดล้อมของพนักงาน เขาจะถูกตัดเรียบค่ะ
เมื่อไปอยู่เอเจนซี่ฝรั่ง เจอหัวหน้าฝรั่ง เขาพูดตลกที่ขำไม่ออกว่า
" ดรายชริมป์ ไอมักจะบอกเพื่อนๆเสมอว่า มากรุงเทพ เดินตามถนน ให้ห่างรถเมล์ไว้นะ"
ถามว่าทำไม
เขาบอกว่า "เพราะเดินอยู่ดีๆ เผลอๆ มีสิทธิ์ถูกถ่มน้ำลายจากหน้าต่างรถลงหัวได้"
..
ดิฉันบอกว่า บ้าไปแล้ว นั่นเมืองจีน ไม่ก็สิงคโปร์ย่ะ
 

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

คนทำหนังโฆษณา
เมื่อจบใหม่ๆ ดิฉันยังได้ไป Pearl and Deanค่ะ บริษัทนี้ รับทำหนังโฆษณาและซื้อสื่อครบครัน ตอนหลังคนไทยแยกออกมาตั้งบริษัทเอง ก็คนไทยเป็นชาติที่ไอเดียบรรเจิดไม่แพ้ใครนะคะ
คุณหนุ่มใส่เสื้อสีตามวันแห่งฟาร์อีสท์เขาก็มาจากสำนักนี้
คุณพัทนั่ม ก็มาจากนี่ คุณพัทนั่มเป็นโพรดิวเซอร์และผู้กำกับหนังโฆษณาตัวเล็กๆ จากเพิร์ลแอนด์ดีนก็ไปอยู่ที่ดีทแฮลม์โฆษณาก่อนออกมาตั้งบริษัทของตนเอง
อีกคนก็คือคุณชช. เจ้าของcamera movementที่นิ่มที่สุดเท่าที่ดิฉันเคยเจอมาก็มาจากที่เพิร์ลแอนด์ดีน มาตั้งโพรดัคชั่นเฮาส์ของตนเองเหมือนกัน
..
หนังเรื่องแรกที่ดิฉันทำให้ฟาร์อีสท์ จำไม่ได้เลยค่ะว่าใครถ่าย แต่ดิฉันได้ตัวแสดงเป็นรุ่นน้องจากรั้วจามจุรี หลังๆ ทราบว่า เธอไปเป็นนางฟ้าการบินไทยแล้วนะคะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

พื้นฐานการศึกษาของคนทำหนังโฆษณายุคนี้ มาจากสายกำกับศิลป์บ้าง คำพูดโฆษณาบ้าง บางรายก็จบมาทางภาพยนต์โยตรง สมัยดิฉันเป็นน้องใหม่ในวงการ บรรดาช่างภาพทั้งภาพนิ่งและหนัง เขาจะจบจากวิทยาลัยเทคนิคกรุงเทพค่ะ
รุ่นนั้นก็จะมีคุณเทพพนม ตากล้องที่ชอบพันผ้าพันคอจนเป็นเอกลักษณ์
ส่วนตากล้องภาพนิ่ง เนื่องจากทุกเอเจนซี่จะมีอินเฮาส์อยู่แล้ว บางงานที่ยากๆ เราจะส่งออกข้างนอก ยกเว้นเอเจนซี่ฝรั่งบางแห่งที่ส่งออกนอกตลอด งานถ่ายภาพและหนังโฆษณายุคนั้น ไม่มีคอมพิวเตอร์ช่วยอย่างสมัยนี้หรอกค่ะ
เขาทำงานกันเก่งๆทั้งนั้น
หนังโฆษณาไทย ไม่มีกลิ่นไอฝรั่ง
มีแต่ฝรั่ง เข้ามาทำโฆษณาที่จะทำไงก็ได้ ให้ตอบโจทย์แล้วเข้าถึงคนไทย

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ในช่วงปี1980ขึ้นมา ตากล้องหนุ่มภาพนิ่งคนหนึ่งมือขึ้นมาก เจ้านายดิฉันใช้ประจำ เธอชื่อคุณต๋อมค่ะ
ชื่อจริงหล่อ สมตัวว่า คุณสีหศักดิ์ ชุมสาย ณ อยุธยา
เป็นชุมสายคนหนึ่งที่ติสท์ เจ้าของโพรดัคชั่นเฮาส์ชื่อ profile ออฟฟิศอยู่สีลม ภายหลังคุณต๋อมมาตั้งออฟฟิศใหม่ชื่อ Triton แถวหมู่บ้านหนึ่งหน้าอสมท.
ซึ่งลูกชายมาสืบทอด กลายเป็นทำหนังโฆษณาไปแล้ว
คุณต๋อมจบเมืองนอก พูดฝรั่งปร๋อ เข้ากับฝรั่งได้ดี
งานที่จำได้คือไมโล นางแบบตอนนั้นยังแต่งชุดนักศึกษามาเองเลย เธอคือคุณทวินันท์ คงคราญ
มีคุณแม่มาคุม น้องจ๊ะโอ๋หุ่นที่เราเรียกว่า healthy แต่งชุดกีฬาได้สวย น่ารัก ถือแก้วไมโลใส่น้ำแข็ง หยดน้ำเกาะ น่ารับประทาน ไม่ต้องรีทัช
เป็นโปสเตอร์โฆษณาไมโลเย็น
สินค้าของเนสท์เล่

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

โจเซฟ เป็นคนเยอรมัน เป็นครีเอทีฟไดเร็คเตอร์ของลินตาส ที่ทำงานกับคุณต๋อมได้ถูกใจเช่นเดียวกับเจ้านายฝรั่งของดิฉัน ยุคที่ไมค์ วอร์เข้ามาทำงานในเมืองไทย ทำหนังโฆษณาที่เน้นองค์ประกอบศิลป ทำให้โพรดัคชั่นเฮาส์ตื่นตัว โจเซฟชวนอีท่าไหนไม่รู้ให้คุณต๋อมมาทำหนังด้วย โดยเลือกเอวีคราฟท์ เป็นโพรดัคชั่นเฮาส์ เอวีกับคุณต๋อมก็สนิทกันดี
หนังโฆษณาเรื่องนั้นรวมผู้คร่ำหวอดทางออกแบบศิลป์ คือคุณไพโรจน์ ศิริเลิศ คุณต๋อม และโจเซฟ เป็นหนังของอเมริกัน แสตนดาร์ด ซึ่งมักจะได้รางวัลแม็กแอดอยู่เสมอ
หนังออกมาสวยและเซ็กซี่มากค่ะ
..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ผู้กำกับหนังโฆษณาอีกท่านคือ คุณพัทนั่ม คุณพัทนั่มของเราตอนนี้ ไม่ค่อยอยู่เมืองไทย ไปเวียดนามตลอด เพราะโฆษณาที่นั่นบูมมาก เป็นการร่วมลงทุนกับรัฐบาลเวียดนาม
เป็นคนที่ดิฉันทำงานด้วยบ่อยที่สุดคนหนึ่ง
ขาประจำส่วนหนึ่งของเขาก็คือเบียร์สิงห์ แดนเนรมิตของคุณตุ๊กตา ฯลฯ
กิตติศัพท์ก็เช่นเดียวกับเอวี คือไม่ชาร์จโอเวอร์ และทีมงานทำงานประสานกันดี
สตูดังตอนนั้นก็มีหลายแห่ง ที่อยู่ยั้งยืนยงมาจนทุกวันนี้ก็มีของน้าแก้ว แห่งหนึ่งละ
น้าแก้วจบมาจากญี่ปุ่น เริ่มจากสตูดิโอภาพนิ่ง เป็นตากล้องรองเท้าแพนคนแรก ตอนหลังน้าแก้วขยับขยายมาถ่ายหนัง ลูกค้าขาประจำไม่ทิ้งกันเลยก็คือโตโยต้า
นี่เป็นแคแร็คเตอร์พิเศษของคนญี่ปุ่น
เดี๋ยวนี้ หลายโพรดัคชั่นเฮาส์ล้มหายตายจากไป บ้างก็แตกหน่อจนจำไม่ได้ว่ากี่หน่อ ผู้กำกับเปลี่ยนรุ่นกันไปหลายคน ..
ตากล้องบางคน กลายเป็นเศรษฐี เด็กหิ้วหนังไปทำโพสท์ญี่ปุ่นของเอวีกลายเป็นเจ้าของโพรดัคชั่นเฮาส์ที่รวยและแรงที่สุด
ครีเอทีฟหลายคนละอาชีพในห้องแอร์มาทำงานเป็นผู้กำกับ เพราะเงินดีกว่า เดือนหนึ่งทำงานน้อยวันกว่า ไม่ต้องทำแบบไนน์ทูไฟว์ ไม่ต้องปวดกระโหลกกับเออี ลูกค้าบ่อยๆ
อยู่โพรดัคชั่นเฮาส์เงินก็ดีกว่า กลายเป็นอย่างนั้น หลังๆ การชาร์จค่าตัว ดิฉันเห็นพีซีอี(production cost estimate)แล้วสยอง..
อะไรมันจะขูดรีดปานนั้น..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

มีผู้กำกับอีกหลายคนที่ดิฉันเคยทำงานด้วย ประเภทมือขึ้นมาก แต่สาระของกรุเรื่องเก่า สาวครีเอทีฟนี้จะเน้นเรื่องการทำโปรดัคชั่น มากกว่าจะเขียนถึงใครบางคนเป็นส่วนตัว
เวลาที่เราคิดสคริปท์ได้เรื่องหนึ่ง ในฐานะครีเอทีฟ ก็ต้องมีอีกสักสองเรื่องประกบ เพื่อขายเรื่องที่เราว่าเจ๋ง
และเมื่อขายผ่าน ก็ต้องขายพีซีอี ขั้นตอนนี้แหละที่สำคัญ ถ้าครีเอทีฟแม่นจริงๆว่า เฮาส์ไหนจะทำไอเดียของตนได้ดี ก็เลือกมาเลย แห่งหนึ่ง แล้วให้เสนอราคา
โดยมากลูกค้าจะไม่ชอบให้เป็นงั้น
ชอบที่จะให้เราบรีฟหลายแห่ง เพื่อที่จะให้เขาเสนอราคาแข่งกัน
โดยจรรยาบรรณ เราต้องบรีฟให้เหมือนกัน ไม่มีกั๊กความคิด หรือสาระที่เขาควรรู้
แล้วก็รอใบเสนอราคา
ระหว่างบรีฟ ผู้กำกับเฮาส์ต่างๆที่เลือกก็จะตีความสคริปท์เราเป็นหนัง เป็นการทำงานของเขา เราอาจจะชอบเฮาส์ที่เราไม่ได้คาดหวังก็ได้
ความมันอยู่ตรงนี้ค่ะ
..
บางเฮาส์ที่เสนอราคาแล้วไม่ได้ คนที่มีความเป็นผู้ใหญ่พอ ก็จะไม่ได้ผูกใจเจ็บ หาว่า เป็นการขโมยไอเดียเขา
คนที่มีไอเดียใกล้เคียงกันมีถมถืด
แต่บางคนสิคะ ไม่บรรลุวุฒิภาวะ โทษนั่นโทษนี่

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ยุคที่เรามีนักโฆษณาไทย กับผู้กำกับหนังโฆษณาอยู่หยิบมือเดียว สคริปท์หนังจะวนเวียนให้ตีราคากันอยู่ไม่กี่เจ้า สคริปท์หนังดีๆ ได้เฮาส์ที่ดีๆ หนังก็ออกมาดี แต่บางทีตรงกันข้าม
เราจึงได้เห็นรถอุปกรณ์ไฟ และรถกองถ่ายของสตูดิโอหนึ่งชื่อสยามสตูดิโอ เขาเอาการ์ตูนเป็นสตอรี่บอร์ดที่ออกแบบโดยครีเอทีฟหนุ่มที่ชื่อ แบรี่ โอเวนขึ้นตกแต่งข้างรถเลยค่ะ
พร้อมกับคำพูดที่อ่านแล้ว เรียกความรู้สึกไปหลายๆแบบ สุดแต่จะตีความว่า
If the script is worth shooting..
It's worth shooting well
...

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

สมัยที่กันตนายังไม่ได้ลงทุนสตูดิโอยักษ์และห้องตัดต่อแบบใช้ซอฟท์แวร์แพงๆ พวกเราจะต้องไปฟินิชหนังที่ญี่ปุ่นกัน เพื่อมาฉายในทีวีและโรงหนัง ครั้นมีเดียในโรงหนังไม่เป็นที่นิยม เนื่องจากคนดูจำกัดกว่า ค่าใช้จ่ายเทียบความคุ้มไม่พอ ก็ไม่จำเป็นต้องฟินิชเป็นหนังอีกต่อไป ฮ่องกงก็เป็นที่ๆเราต้องไปแทน
พอฟินิชวิดีโอเริ่มอยู่ในเทรนด์ ครีเอทีฟสาวหนุ่มก็เดินสวนกันวุ่นในฮ่องกง
สมัยนั้น จะทำเอฟเฟ็คท์ที่เรียกว่ามอร์ฟ ด้วยอิทธิพลของมิวสิควิดีโอชุดไมเคิล แจ็คสันที่มอร์ฟหน้ากันดูแล้วน่าตื่นเต้น
หนังหลายเรื่องของดิฉันไปฟินิชที่นั่น
ยกตัวอย่าง ยาสีฟันที่มีโลโกเป็นหน้ายิงฟันยิ้ม มีฟองใส เป็นสามมิติ ฟองต้องทั้งกลม ใส น่ารัก สื่อความหมาย มีหน้าตาด้วย ฟองหนึ่งเป็นรสชาติ อีกฟองเป็นความขาวสะอาด
สโลแกนเป็น ฟันขาวสะอาด รสชาติเย็นชื่นใจ เอฟเฟ็คท์เป็นแอนิเมชั่น เราเตรียมภาพจากเมืองไทย ไปฟินิชที่นั่น ทำไป ช็อปไป เพลินดี
ลูกค้าเป็นบริษัทที่ฮ่องกง
จำได้ว่า ไปประชุมที่นั่น เบอร์หนึ่งชอบกัน แต่เบอร์สองศรศิลป์ไม่ค่อยจะกินกันเลยค่ะ จุกและจิก ทั้งที่เป็นชาย
..
อีกรายเป็นโทรศัพท์มือถือ ใช้เหยี่ยว เป็นสัญลักษณ์ ถ่ายในเมืองไทย เหยี่ยวที่หามามีคนฝึกอย่างดี เชื่อฟังคำสั่งมาก ฉลาดมาก
ทีมโลเคชั่น ไปกันไกลประมาณเมืองมีน ที่มีทุ่งกว้าง ไม่มีตึกสูง ไม่มีสายไฟ เพราะดิฉันต้องการแค่ฟ้า เพื่อให้เห็นว่า บินสูง
คอนเส็ปท์ว่า บินสูงค่ะ
โทรศัพท์มือถือแบรนด์นี้ เป็นฟิลิปส์ คุณสมบัติเยี่ยม เรื่องเสียง ชัด ใส สื่อสารสะดวก
คนฝึกเก่งมาก เราได้ช็อตบินสูง สวยๆมาก แล้วต้องเลือกซีเคว้นส์ที่ดีที่สุด ไปมอร์ฟเป็นมือถือ

เราทำที่ฮ่องกงกันค่ะ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ซอฟท์แวร์ที่ใช้รุ่นนั้นชื่อว่า Harry กับ Henry เรามักจะใช้สตูดิโอของทีวีบี และอีกเจ้าหนึ่งเป็นหลัก วิธีการทำงานของครีเอทีฟ ก็คือไปกับโพรดิวเวอร์ที่ทำโพสท์ บางบริษัท เจ้าของก็ไปเอง ดิฉันจำได้ว่า ครั้งหนึ่ง เราบินออกจากเมืองไทยด้วยความรู้สึกเครียดสุดๆ ทุกคนหน้าตูมๆ ไม่ว่าจะเป็นดิฉัน หรือคุณลำเนา สุตโต เพราะวันนั้น เป็นวันที่พลอากาศเอกสมบุญ ระหงษ์ จะได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี เราถึงที่โรงแรมในฮ่องกงดึกแล้ว กำลังจะนอน ดูข่าวต่างประเทศที่ในห้อง เราต้องดีใจโทรหากันในภาวะที่ใกล้หลับแล้ว เมื่อรู้ข่าวว่า กลายเป็นนายกอานันท์ ปันยารชุนไป...
แล้วเราก็ทำงานตอนเช้ากันอย่างปลอดโปร่ง