วันนี้คอลัมน์ บทความธรรมดา โดย หลวงเมือง จากนสพ.มติชน รำลึกเพลงสุนทราภรณ์ครับ
http://matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01col02200451&day=2008-04-20§ionid=0116 ..... ได้รู้จักนักแต่งเพลงท่านหนึ่งคือ "ธาตรี" (วิชัย โกกิละกนิษฐ) ได้เห็นวิธีการแต่งเพลงของท่านโดยใกล้ชิด
เห็นครูเอื้อมาฮัมทำนองให้ฟังเพื่อให้ "ธาตรี" ใส่เนื้อร้องสอดคล้องกับทำนอง บุคลิกลักษณะของครูเอื้อควรแก่ความเคารพนับถือ
ข้าพเจ้าได้ยินมาตั้งแต่เล็กๆ แล้วว่าในการแต่งเพลงนั้น ถ้า "รักทำนองต้องยอมเสียเนื้อ รักเนื้อต้องยอมเสียทำนอง"
แต่เพลงของสุนทราภรณ์นั้นมีนักแต่งเพลงที่ชำนาญภาษาและหนังสือไทยยอดเยี่ยม เพลงสุนทราภรณ์จึงมีทำนองและ
เนื้อร้องสอดคล้องกัน ไม่เพี้ยนเลย เนื้อเพลงที่เวลาร้องเพี้ยนจะยกตัวอย่างดังนี้ กล่าวคือ
"ยิ้มเถิดยิ้มเถิดนะหยิ่ม...ยิมแยมแจ้มใส...ซุกซำรานบ่านใจ๊ คอไฮ้ซาหวัดดี๊" ดังนี้เป็นต้น
แต่ของสุนทราภรณ์จะร้องได้เลยว่า "พี่นี้มีน้องหนึ่งในดวงใจ...เท่านั้น" ร้องตามทำนองได้โดยที่เนื้อไม่เพี้ยนเลย
เนื้อเพลงของสุนทราภรณ์ มีคำที่หายากๆ เช่น "ออนซอน" ได้ฟังครั้งแรกข้าพเจ้าต้องรีบพลิกพจนานุกรมหาคำแปล
ต่อมาข้าพเจ้าก็เล่าให้ครูแก้วฟัง.....