สัมผัสจินต์ สัมผัสใจ (2)

[Thida]

ชอบค่ะ   

[tian]

ชอบค่ะ   

sorry, i am away from home ka but will continue when i get back naka.

[Thida]

Thank you ka..

[chupong]

กราบสวัสดีครับท่านอาจารย์เทาชมพู รวมถึงท่านสมาชิกเรือนไทยที่เคารพทุกท่าน

   ผม ชูพงค์ครับ เจอกระทู้ สัมผัสจริงสัมผัสใจแล้ว แม้จะเป็นกระทู้เก่า ผมก็จะขอดึงขึ้นมา ไม่ยอมให้ตกง่ายๆครับ ก็แหม กระทู้ดี บทกวีเพราะ ผมคนรักอ่านกวีนิพนธ์ ยอมให้หล่นร่วงลงไปข้างล่างได้หรือ ไม่ยอมครับ หัวเด็ดตีนขาดไม่ยอมจริงๆ

   นำบทอาขยานที่ท่องเพราะความ “สะใจ” และ “สาแก่ใจ” มาเสริมครับ ผลงานของ ท่านอาจารย์จินตนา ปิ่นเฉลียว อ่านแล้ว สัมผัสได้จริง กระแทกใจจำหนับ และ...เผลอๆ ยังต้องแอบยกมือสัมผัสหน้าเพื่อสำรวจตัวเองด้วย (หมายเฉพาะตัวผมผู้เดียวนะขอรับ) บทกวีชิ้นนี้ พิมพ์อยู่ในหนังสือ “เพลงมนุษย์” ที่ผมตามหาหนังสือเล่มนี้จ้าละหวั่น ก็เพราะอ่านเจอบทกวีนี่เข้าในเว็บไซต์แห่งหนึ่ง แล้วอ้าปากค้างครับ เพราะคิดมิถึงเลย ว่าเจ้าของนามปากกา “จินตวี วิวัฒน์” สมัยเมื่อท่านเขียนกลอน ฝีปากท่านช่างคมกริบนัก มีดโกนเรียกแม่เลยหละครับ

ความเรียงเรื่องตีน

   จากใจอันกตัญญุตาปสาทะ
คารวะตีนที่มีไว้ก้าว
โลกเจริญเดินหน้ามานานยาว
ก็ด้วยชาวโลกได้ใช้ตีนเดิน

   มันสำคัญแค่ไหนใครก็รู้
แต่มีผู้ว่าร้ายให้ขัดเขิน
ถ้ามันคิด...คงพลอยน้อยใจเกิน
คนประเมินค่าตีนสิ้นราคา

   โถ ของดีมีค่าหาว่าต่ำ
ตีนด้านดำดั้นด้นอดทนฝ่า
ไม่ออเซาะเจ็บไข้ให้เยียวยา
ยังไม่เห็นคุณค่าน่าน้อยใจ

   คำด่าทอก็เอาตีนเข้าเปรียบ
ค่าเปรียบเทียบ “ไอ้ส้นตีน” ยินเสียวไส้
งานใดถ่อยด้อยค่าก็ด่าไป
ว่าเหมือนใช้ตีนทำ ช้ำเต็มที

   เราตีนหนาหน้าบางเพราะห่างสุข
ใช้ตีนทุกเวลาทำหน้าที่
จงรักมันหมั่นย่างสู่ทางดี
เลี้ยงชีวีโดยซื่อด้วยมือตีน

   ใช่แค่เราชนชั้นปัญญาหย่อน
พึงสังวร ปัญญาชนคนมีศีล
เดินขบวนตีนใช้เข้าป่ายปีน
ฝรั่ง จีน แขก เป็นกันเช่นนี้

   จึงขอเขียนคารวะ “ตีน” สะอาด
ที่ด้านดาดเดินกรำงานดำปี๋
ที่ไม่ข้ามคนล้มข่มคนดี
และตีนที่บางกว่าหน้าบางคน!!!


 

[Thida]

"และตีนที่บางกว่าหน้าบางคน!!!"

  แสบ