สุสานของใช้ในบ้าน

[หนูหมุด]

สบู่กรดไม่ทันค่ะ ทันแต่สบู่ซันไลต์ ที่บ้านก็เคยใช้อยู่ ใช้ล้างมือเวลาสกปรกมากๆ
แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกจะไม่ได้ใช้ของซันไลต์แล้วมั้งคะ เพราะเป็นก้อนสีเขียว เวลาใช้ต้องตัดออกมาจากก้อนใหญ่ เรียกว่าสบู่ตัดหรือเปล่า

ขี้ไต้ ที่บ้านไม่มีค่ะ แต่เมื่อคราวก่อนไปเที่ยวก็ใช้ตอนจุดเตาปิ้งย่าง
นึกถึงที่บ้านเดิม ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าเตาอะไร แต่เป็นเตาก่อปูนค่ะ
ข้างบนเป็นช่องสำหรับวางหม้อหรือกระทะ เวลาจะใช้หม้อเล็กจะต้องเอากระทะก้นรั่วมาวางก่อน
เชื้อเพลิงใส่จากด้านล่าง เวลาที่บ้านใช้จะเอาขี้ไม้(ที่เกิดจากการไสไม้)ใส่ แล้วจุดไฟ

สำหรับหม้อเขียว(แต่สีน้ำเงิน)ที่บ้านหนูหมุดยังใช้อยู่ค่ะ เวลาแม่เรียกให้หยิบ จะหาไม่เจอเพราะมัวแต่หาสีเขียว
พี่ชายบอกว่าเพราะสมัยก่อนไม่รู้จักสีน้ำเงินกัน และคนส่วนใหญ่(ในสมัยก่อน)เรียกสีนี้ว่าสีเขียว
ขนาดพ่อกับแม่หนูหมุดใช้ภาษาจีนเรียก ยังใช้คำที่แปลว่าเขียวเลยค่ะ

ทีวีขาว-ดำ ก็ยังมีอยู่ค่ะ น่าจะยังใช้ได้อยู่ เคยจะลองเปิดครั้งนึง ไฟดับทั้งบ้างเลยค่ะ (สงสัยกินไฟจัด)
แถมทั้งปลั๊กไหม้อีก โดนดุกระจายเลย ตอนนี้ก็ตั้งเฉยๆ จะรื้อทำเป็นอย่างอื่นก็เสียดายว่ามันยังใช้ได้อยู่ เฮ้อ

[elvisbhu]

สมัยก่อนเค้าเรียกสบู่กรด หรือสบู่ ..คาบอลิค..อะไรทำนองเนียะ สมัยก่อนมีอย่างเหลว สีส้มน้ำตาลเข้ม..ใส่กระป๋องกลม
เป็นสบู่ฆ่าเชื้อ สมัยสงครามโลก พ่อผมเป็นทหาร แจกเป็นของประจำตัวท่านก็ใช้....แทนสบู่หอม
และกลายมาเป็นสบู่ประจำบ้านกระป๋องหนึ่ง
สบู่ค่าเชื้อที่หอมขึ้นมาหน่อยก็คือ ไลฟ์บอย...นี่ก็หายไปแล้ว
สบู่หอมก็ ตรานกแก้ว
ผงซักฟอก T. O.  P.  ท็อป ๆๆ ....T.  O.  P.  ท็อป ๆๆ  ร้องกันได้ทั้งเมือง

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

โอ้โฮ มีทั้งกระทู้คำเก่า สุสานเทคโนโลยี สุสานของใช้ในบ้าน เรือนไทยเราอาทิตย์นี้ รำลึกความหลังกันไม่ทันเลย

[chai1960]

  ...กรุณาตอบแบบสอบถามนี้

ท่านรู้จักสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ในสุสานของใช้ในบ้านกี่เปอร์เซนต์

ก. รู้จัก 100%

ข. รู้จัก 75%

ค. รู้จัก 50%

ง. รู้จัก 25%

จ. ไม่รู้จักเลย

โห...ยกมาแต่ละอย่าง...

[pipat]

มาแถมให้ก๋ากึ้กเพิ่ม
ผมเคยใช้สตางค์รูครับ แม่ผมจะมีห่วงรูปร่างคล้ายกับเราลากเส้นรูปน้ำเต้า
ร้อยสตางค์ ตรงรูกลางเข้าไว้ เป็นหลายสิบเหรียญ
ใช้ทีก็สางออกมาทีละเหรียญ
สมัยนั้น ห้าสตางค์สำหรับผมก็มีค่าน่าดูแล้ว เพราะซื้อทอฟฟี่ชนิดหนึ่ง เป็นน้ำตาลกวน มีแป้งติดไม่ให้ติดกับกระดาษหุ้ม
เป็นกระดาษย่นสีสดใส เก็บไว้มากๆ ก็แยกเป็นสีๆ ใส่ขันมีเนียมละลายสีออกมา ได้น้ำตามสีของกระดาษนั่น
แค่เห็นน้ำเป็นสีๆ เราก็สนุกกันแล้ว....ไม่รู้สนุกอะไรกัน แต่กระตุ้นจินตนาการจริงๆ

เวลาพ่อให้เราไปซื้อกาแฟร้อน เรารับมาบาทหนึ่ง ค่ากาแฟ 70 หรือ 75 สตางค์
นึกไม่ออกเหมือนกันว่า ทำไมมีสองราคา เงินทอนพ่อจะให้ไว้เป็นค่าแรง
กว่าจะเก็บครบสองบาท เพื่อไปซื้อดาบปลาสติค

โอ้ ช่างนานนมเหลือเกิน

[CrazyHOrse]

สบู่กรดผมยังทันครับ ถ้าอยู่แต่ในกรุงไม่มีทางได้เห็นแน่ แต่ต่างจังหวัดเวลาเดินช้ากว่าในกรุงอยู่หลายปีครับ ก้อนลูกบาศก์มีทั้งสีเหลืองซันไลต์ และสบู่กรดสีครามครับ จำได้ว่าซื้อมีครั้งละมากๆอยู่ในลังไม้ฉำฉาครับ

กระต่ายขูดมะพร้าวก็ยังทันได้เห็นได้เล่นประสาเด็ก ในครัวมีเตาก่อปูนขนาดใหญ่ เป็นเตาแกลบ ใช้แกลบเป็นเชื่อเพลิง มีช่องเติมแกลบ ใช้ไปต้องคอยเอาเล็กแท่งยาวๆเขี่ยแกลบให้ไหลลงไปสะดวก เตานี่จะใหญ่มาก ข้างบนวางกระทะใบบัว ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางน่าจะไม่ต่ำกว่าหนึ่งเมตร หุงข้าวเลี้ยงคนงานได้ทีละหลายสิบคน

หลังครัวมีโอ่งเรียงรายสิบกว่าใบ เอาไว้รองน้ำฝนไว้กิน ทุกใบจะมีฝาสังกะสีปิดปากไว้กันฝุ่นผงลงไปครับ

ก่อนผมเกิดที่บ้านสวนไม่มีไฟฟ้าไปถึง ต้องปั่นไฟใช้เอง เครื่องปั่นไฟซื้อฝรังมาก็ปั่นออกมาเป็นไฟ 110 V เครื่องไฟฟ้าทุกชิ้น ไม่ว่าจะวิทยุ ทีวี ตู้เย็น ต้องซื้อของฝรั่งแบบที่ใช้กับไฟ 110V พอไฟฟ้าไปถึงบ้านทีนี้ก็ต้องหาหม้อแปลงมาใช้ ตอนเด็กๆผมเซ่อซ่าเอาปลั๊กทีวีเสียบเข้าไฟบ้านโดยตรง ไม่ผ่านหม้อแปลง ปุ้งเดียวจอด ได้ซื้อเครื่องใหม่เลย

อีกอย่างที่ได้เห็นแบบแห้ง คือวางไว้เป็นวัตถุโบราณไม่ได้ใช้งานแล้ว นั่นคือตะเกียงเจ้าพายุครับ

[UP]

เอ...ผมว่าผมเป็นเด็กรุ่นใหม่นะครับ แต่ทำไมได้ทันเห็นและทันใช้แทบทุกอย่างที่ท่านทั้งหลายกล่าวมา! หรือว่าบ้านผมชอบใช้ของเชยๆ?

เช่น สบู่กรด (ก้อนสีฟ้าๆ น้ำเงินๆ เจือขาวเป็นริ้วๆ แข็งโป้ก), สบู่ซันไลต์, สารส้ม, กระต่ายขูดมะพร้าว (ทุกวันนี้ก็ยังใช้อยู่), ขี้ไต้ (ก็ยังใช้), ผงคราม (ต้องตราไก่ด้วย), แทงก์น้ำ (ยังใช้เก็บน้ำประปาอยู่ ไว้ยามฉุกเฉิน), เครื่องเล่นแผ่นเสียง (ยังอยู่ แต่ใช้ไม่ได้ ไม่ทราบจะเอาไปซ่อมที่ไหน), โทรทัศน์ขาวดำยี่ห้อฟิลลิป, โทรทัศน์เป็นตู้ๆ มีขา มีบานเลื่อนปิดเปิดได้ ยี่ห้ออะไรไม่ทราบ จำไม่ได้, วิทยุยี่ห้อธานินทร์, ถ้วยโถโอชามสังกะสีเคลือบไว้เลี้ยงคนงานเวลาเกณฑ์มาทำความสะอาดบ้านก่อนงานทำบุญและตรุษจีน, ขันน้ำพานรอง, กระโถนปากแตร, หมอนอิงและผ้าคลุมโต๊ะผ้าฝ้ายพิมพ์ลายของโขมพัสตร์ หัวหิน, พานแก้วจัดดอกไม้ที่มีรูๆ คล้ายๆ รังผึ้งรองก้น, ตะกร้อสอยมะม่วง, โคมไฟแบบที่มีลูกดิ่งไว้ดึงปรับสูงต่ำได้ โป๊ะเป็นแก้วทึบย้อมสี, กาน้ำชาและกระบอกนวม, ช้อนส้อมทองเหลืองลายเทพนม (เห็นอยู่ในตู้แต่ไม่เคยเห็นมีใครหยิบมาใช้สักหน)

ที่ไม่ทันได้เห็นหรือได้ใช้ก็เช่น กระดาษฟาง, โม่, ตะเกียงเจ้าพายุ

ที่เคยเห็นและเคยใช้เป็นประจำ แต่ตอนนี้คิดถึงเพราะไม่ได้เห็นมานานก็เช่น แป้งเปียก (แบบที่ใส่อับทรงกระบอกเล็กๆ สีเทาแก่ๆ อับละบาท), ดินสอตราแรด (ที่บ้านเคยมีเป็นกระสอบๆ เพราะมีตำนานเกี่ยวเนื่อง), ธูปไทยแบบที่ห่อด้วยกระดาษสีบานเย็น, สมุดลายไทย ฯลฯ

[deedeenaka]

ทันยาสระผมแฟซ่ากับออดาซค่ะ
แฟซ่าเป็นผงห่อละสามสลึงนี่แหละ  ออดาซเป็นหลอดใสน้ำยาเป็นสีดำ
ไม่มีหลอดใหญ่แบบเดี๋ยวนี้  ซื้อครั้งนึงใช้ครั้งนึงหมด
หรือถ้าเยอะเกินก็แบ่งกันสามคนพี่น้อง  เพราะฟองเยอะมาก
สมัยก่อนอาบน้ำพร้อมกันเพราะไม่มีน้ำประปา  ต้องลงอาบในแม่น้ำโขง
อาบไปเล่นไป  ตะโกนคุยกับเมืองน้องไป(เมืองลาว)  ได้ยินด้วยนะเออ...
สบู่ก็ต้องเป็นไลฟ์บอย  จะหรูกว่าใช้ซันไลน์แล้ว
ช่วงนั้นซันไลน์โดนลดเกรดเอาไปล้างจาน
แต่ซันไลน์ก็หรูกว่าใช้ผงซักฟอก(แฟ้บ)ล้างจานค่ะ
ออดาซก็หรูกว่าแฟซ่า

ที่บ้านยากจนค่ะ  จะใช้แฟซ่า  ใช้สบู่นกแก้ว  ใช้แฟ้บล้างจานค่ะ

[CrazyHOrse]

คุณ UP พูดถึงสมุดลายไทย ผมเลยนึกได้อีกอย่าง

กระดานชนวนครับ

ผมเป็นรุ่นท้ายๆที่ได้ใช้กระดานชนวนครับ

[ติบอ]

เข้ามาอ่านทีไร..... นายติบอนึกถึงฟอร์เวิร์ดเมลล์บาดใจคนวัยคุณแม่ฉบับหนึ่ง
ที่จั่วหัวไว้ว่า "ใครเคยเห็นแสดงว่า........"


แล้วเปิดเข้าไปเจอคำว่า "แก่" อยู่ตัวบะเริ่ม




เหนกระดานชนวนของคุณ CRazyHorse แล้ว
นึกถึงของอีกอย่างที่แต่ก่อนคงใช้กันเป็นของใช้กันในชีวิตประจำวัน
แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นของเฉพาะประเพณีสงกรานต์ไปแล้ว
คือ "ดินสอพอง" ครับ....

จำได้ว่าสมัยปิดเทอมตอน 5 หรือ 6 ขวบนี่ล่ะครับ
นายติบอเคยเอาดินสอแท่งใหม่ๆที่คุณแม่ซื้อให้ตอนปีใหม่โหลนึงไปแช่น้ำบ้าง
ย่างบ้าง เพราะจะหาวิธีทำ "ดินสอพอง" ของคนโบราณ
แต่ทำไปทำมาหมดโหล... จนดินสอไหม้ไปครึ่งแท่งบ้าง บวมจนไม้ปริบ้าง
มันก็ยังไม่เป็น "ดินสอพอง" ซะที เลยเอาผลงานไปถามคุณแม่......
ว่าจะทำ "ดินสอพอง" ต้องทำยังไงให้ดินสอมันพอง



ผลก็เลยโดนก้านมะยมไปสามสี่ที โทษฐานที่ทดลองอะไรไม่ปรึกษาผู้ใหญ่
แต่คุณแม่เอาไอ้เจ้าเรื่องที่ว่านี่มาเล่าให้เพื่อนๆขำจนน้ำตาเล็ดได้ถึงทุกวันนี้ครับ.....
คุณแม่ขี้โกงอ่ะ มีแต่นายติบอเจ็บตัวอยู่คนเดียวนิ

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

กระดานชนวน เก๋มากค่ะ แต่ดิฉันไม่มีโอกาสเลย เริ่มเรียนเขียนอ่านก็ใช้สมุดดินสอแล้ว 

[Chiddern]

เอ่อ นึกไม่ออกเลยสักอย่างค่ะ
แสดงว่าดิฉันยังไม่แก่
หรือแก่แต่ใช้ของทันสมัย
หรือแก่มากจนหลงลืมไปหมดแล้วทุกอย่าง???

[UP]

สมัยผม กระดานชนวนไม่ใช่ของใช้ เป็นแต่เพียงของเล่นย้อนอดีต ที่ซื้อมาจากหน้าวิหารพระมงคลบพิตร อยุธยา หรือชายแดนแม่สอด จ.ตาก ครับ ไม่ใช่ของใช้จริง เอามาขีดๆ เล่นสองสามทีก็เบื่อ ตอนนี้ยังโยนทิ้งโยนขว้างอยู่ในบ้าน

คุณ CH ทันใช้กระดานชนวนจริงๆ หรือ?

[Oam]

สมุดลายไทย ต้องใช้กับดินสออพอลโล่ และยางลบเอบีซี (ยางลบก้อนสี่เหลี่ยม ตัวขาวหัวเขียว พิมพ์รูปประกอบตัวอักษรเอบีซี)

ขนมปังเอบีซี เดี๋ยวนี้ยังมีให้กินที่ร้านแบล็คแคนยอน

ส่วนเอบีซีที่เป็นยกทรงไม่รู้ว่ามีจริงหรือเปล่า แต่สมัยก่อนเคยร้องว่า เอบีซี ยกทรงชั้นดีมีมาตรฐาน ตัดเย็บด้วยช่างชำนาญ รูปทรงสะคราญด้วยเอบีซี

เรื่อง "ดินสอพอง" ของคุณติบอ...เด็ดมาก

[CrazyHOrse]

ทันใช้กระดานชนวนจริงครับ

ตอนเรียน ป.๑ โรงเรียนผมให้ใช้กระดานชนวน เขียนด้วยดินสอชนวนแท่งเล็กๆผอมๆ ผมซน ทำแตกประจำทั้งกระดานและดินสอ

จบ ป.๑ โรงเรียนปิดกิจการ ย้ายไปอีกโรงเรียนหนึ่ง จำไม่ได้ว่าโรงเรียนใหม่นี้มีใช้กระดานชนวนหรือเปล่าเหมือนกัน

หรือโรงเรียนผมโบราณจนต้องเจ๊งไปหรือเปล่าก็ไม่รู้