ว่ากันเรื่องเทป สมัยก่อนเทปเคยใช้เก็บข้อมูลคอมพิวเตอร์ด้วย
ที่ว่านี่ไม่ได้หมายถึงเทปแบ็คอัพที่ยังใช้กันอยู่จนถึงปัจจุบันนะครับ แต่หมายถึงเทปคาสเซ็ตที่(เคย)ใช้ฟังเพลงกันนี่แหละครับ
Apple II ออกมาใหม่ๆยังไม่มีดิสก์ไดรฟ์ ก็ได้อาศัยเทปคาสเซ็ตต์นี่แหละเป็นอุปกรณ์เก็บข้อมูล ถ้าตอนอ่านหรือเขียนข้อมูลเปิดเสียงไว้ก็จะมีเวียดวี้ดวี้เหมือนกับโมเด็มไม่มีผิด ความเร็วในการอ่านเขียนก็เรียกว่า บอว์ดเรท เหมือนกับโมเด็ม
หลังจากดิสก์ไดรฟ์ออกมา การใช้เทปคาสเซ็ตต์เก็บข้อมูลก็ค่อยๆลดความสำคัญลงจนหายไปในที่สุด สาเหตุที่สำคัญที่สุดผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นความเร็วในการอ่านเขียน ซึ่งช้ากว่าดิสก์ไดรฟ์มากครับ
ส่วนเรื่องยางลบหมึกของคุณ Sukjai ถึงแม้ว่าพูดถึงเท็คโนโลยี คนมักนึกถึงอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์ แต่ความเป็นจริง ลิควิดเปเปอร์ก็ต้องถือว่าเป็นประดิษฐ์กรรมที่ใช้เท็คโนโลยีใหม่มาทำให้ยางลบเสื่อมความนิยมลงไปเหมือนกัน ไม่รู้จะอนุมานว่าคนสมัยใหม่ไม่นิยมลบข้อผิดพลาด แต่จะเลือกที่จะปิดซ่อนมันไว้แทนได้หรือเปล่า
ของทำนองนี้ที่นึกออกก็มีสารส้มครับ สมัยเด็ก ปิดเทอม ผมจะไปอยู่บ้านสวนริมคลองทีละนานๆ ไม่มีน้ำประปาใช้ ก็ใช้วิธีสูบน้ำในคลองขึ้นมาใส่โอ่งไว้ แล้วแกว่งสารส้มให้ตกตะกอน พอคุณภาพน้ำเริ่มแย่ลงก็ต้องเปลี่ยนมาสูบน้ำบาดาลขึ้นมาใช้แทน แล้วถึงจะกลายเป็นน้ำประปาในภายหลังครับ
น่าคิดเหมือนกันว่าสารส้มหมดความสำคัญเพราะมีน้ำประปาใช้ หรือเพราะคุณภาพน้ำแย่ลงก็ไม่รู้นะครับ
อีกอันที่ไม่ค่อยเกี่ยวคือสบู่ซันไลต์ก้อนสี่เหลี่ยมลูกบาศก์ขนาดอุตสาหกรรม ไม่เห็นนานแล้ว ไม่รู้เดี๋ยวนี้เขายังทำขายอยู่หรือเปล่าครับ
