คุณดีเจขา ขอเพลงลูกทุ่งบ้างซีคะ

[ด.เด็ก]

เพลงสิบหมื่นนี่ มิตร ชัยบัญชาร้องเองอ่ะ พี่พวงร้อย พอร้องเสร็จ แกก็รู้ว่าร้องเพลงสู้เล่นหนังไม่ได้  นี่ถ้าแกไม่ตกเครื่องบินตาย ป่านนี้แกก็ยังเล่นเป็นพระเอกอยู่..

[พวงร้อย]

ขอบคุณทุกท่านมากเลยค่ะ

คุณม้งยันขา พี่สาวดิฉันเค้าได้ความสวย  ดิฉันงี้ได้แต่เซลสมองค่ะ เหอๆๆ  เก่งเรื่องเป็น กขค มาแต่เล็ก  
พวกหนุ่มๆบางที่มาจีบพี่มักจะแกล้งถามว่า  เอ๊ กินข้าวสำรับเดียวกับพี่เค้าไม่ใช่เหรอ  สงสัยเป็นลูกเก็บมาเลี้ยงแน่เลย  
พูดแบบนี้นี่โดนดิฉันตัดอนาคตซะหมดอดจีบไปหลายรายเลยค่ะ  ฮ่าๆๆ

คุณแจ้งคะ  โห ขอบคุณมากๆเลยค่ะ  ที่ขยันพิมพ์มาให้ซะหลายเพลง  เพลงไทดำรำพันนี่  นักเรียนลาวร้องให้ฟัง  ดิฉันก็งงว่า
ไทดำไปอยู่ที่ไหนในเมืองลาว  ถามเค้าก็ว่าเป็นพวก ลาวเทิง จำพวกหนึ่ง  แต่ก็ไม่รู้อะไรมาก  ดิฉันเลยอยากได้เนื้อดูว่า  
มีเกร็ดประวัติศาสตร์อะไรให้ไปค้นได้บ้างน่ะค่ะ

เว็บที่คุณม้งยันให้มาเด็ดจริงๆค่ะ  ขอก๊อปมอบเพลงนี้มาให้หนุ่มไทยใจดีนะคะ

อื้อฮือหล่อจัง
                                 พุ่มพวง ดวงจันทร์

                อื้อ ฮื้อ หล่อจัง อ้าฮ้า  หล่อจริง คู่ใครนะหนิงเป็นบ้า
                  นี่แค่มองสบตา ห่างกันตั้งสี่วา อ้าฮ้าใจหายวาบ
                 อู้ฮู้ เท่ห์จริง อื้อฮื้อ บึกบึน  น่ายืนคล้องแขนขนาบ
               ดูท่าทางสุภาพ โสดใช่ไหมอยากทราบ งาบซะดีไหมเรา
                 วงแขนกล้ามเป็นมัด ๆ อุ้ยน่าจะกัดแขนเล่นเบา ๆ
            น่ากระซิบเบียดกายกระแซะ  แล้ววางมือแหมะไว้บนหัวเข่า
                     อยากกระซิบเบา ๆ ว่าตอนนี้เหงาใจจังเลย
               อื้อ ฮื้อ หล่อจัง อ้าฮ้า มาดแมน นี่แฟนของใครกันเอ่ย
         ถ้าพ่องามทรามเชย โจทก์ไม่มีเปิดเผย จะนั่งเข่าเกยคุยด้วยทั้งคืน
           อื้อฮื้อ หล่อจัง อ้าฮ้า หล่อจริง อื้อฮื้อ หล่อจัง อ้าฮ้า หล่อจริง

ยังไม่เคยได้ยินเลยค่ะว่าเค้าร้องยังไง

และอีกเพลงหนึ่งนะคะ

สาวอีสานรอรัก
                                 อภิญญา เจริญวงศ์

              น้องเป็นสาวขอนแก่นยังบ่เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนอีสาน
            น้องเป็นสาววัยอ่อน ได้แต่นอนตะแคง ยามเมื่อแลงฝันหวาน
                  จะมีชายใดไผเดต้องการ จะมีชายใดไผเดต้องการ
                       หมายปองน้องมั่น แม้นต้องการจะคอย
               สาวอีสานบ้านป่า เช้าก็ไปทำนา ค่ำแลงมาเหงาหงอย
             เขาว่าน้องเป็นลาว เป็นสาวถิ่นอีสาน  ใจน้องนั้นเลื่อนลอย
                 จงเอ็นดูแน้เดออ้ายเดอ  จงปรานีน้องแนจักหน่อย
                        ฮักน้องบ่อย ๆ พอน้องได้พลอยดีใจ
                      ใจดวงเดียวที่น้องมีอยู่ เปิดประตูให้แล้วดวงใจ
                   พี่คงมองว่าน้องต้อยต่ำ หากจะดำก็ดำแต่กาย
          สาวอีสานมองเหม่อ  นอนละเมอเหม่อคอย ใจเลื่อนลอยคอยหา
            เห็นเป็นลูกชาวนา อ้ายจึงบ่ออยากจา  บ่อยากมาหมั้นหมาย
             คอยแรมปีน้องนี้ยังหน่าย คอย คอย คอย น้องคอยจนอาย
                     คิดแคลงแหนงหน่ายหรืออ้ายบ่อยากมาแล

[นกข.]

ผมก็ชอบเพลง ไทดำรำพัน แต่จำเนื้อไม่ได้เหมือนกัน
จำได้คร่าวๆ ว่า
ซิบห้าปี ที่ไทเฮา เสียแดนเมือง...(เฮ เข้าไป)
เคยรุ่งเรือง หมู่ข้าน้อยอยู่สุขสบาย
...ปู่ตา...(อะไรก็ลืม) สร้างเอาไว้
บัดนี่จากไกล ไทเสียดายเด๊...
แล้วก็
...บ้านเคยอยู่ อู่เคยนอนต้องจรจำลา
ปะไฮ่ปะนา น้ำตาไทไหล...

น่าจะมีประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ มานั่งฟังเสวนาด้วยคนครับครับ

แต่ก่อนสมัยเด็กๆ มีอีกเพลงหนึ่งที่ให้เด็กอย่างผมร้องเป็นการสอนให้สีฟัน จำเนื้อได้ประโยคเดียวว่า
... ซิบนาที ที่ไทยแดง ยืนแปรงฟัน (เอ้า - แปรงเข้าไป)....
ลืมหมดแล้วครับ

[พวงร้อย]

เอ ต้องไปค้นหรือถามให้ได้แล้วค่ะ เพลงไทดำรำพัน นี่  คุณ นกข มาแหย่ความอยากรู้เพิ่มขึ้นมาอีกนี่คะ  คิดว่าพวกไทดำนี่ เสียบ้านเสียเมืองไปไม่นานนี่เองน่ะค่ะ  หมายถึงว่าไม่เกินร้อยปีมังคะ  คงจะเป็นการสู้รบท้องถิ่นอะไรพวกนั้น  เดี๋ยวลองไปถามๆดูก่อนละกันค่ะ

[พวงร้อย]

กั๊กๆๆ ไม่เคยได้ยินเพลงไทแดงแปรงฟันเลยค่ะ  แต่เอ คุณ นกข แปรงตั้งสิบนาทีตามเพลงไปด้วยรึเปล่าคะ  เด๋วก็เหงือแต่เหลือกน่ะซีคะ (ฮา)

[แจ้ง ใบตอง]

พอดีไปเจอ MP3 เพลงไทยดำรำพันพอดี

อยู่ที่ Web นี้ครับ (ไม่รู้จะทำลิงค์ได้หรือเปล่า)



http://listen.to/laomp3' target='_blank'>http://listen.to/laomp3



ผมแวะไปดูที่ห้องสมุดพันทิพย์ คุณข้อยเอง

ได้พิมพ์เนื้อเพลงไว้แล้ว แต่มีบางที่ที่ยังคลาดเคลื่อน

เลยขออนุญาตแกะจากภาษาลาวโดยตรงเลยนะครับ



ไทยดำรำพัน      นักร้อง   วิเสด วงสะหวัน



ท่อนร้อง...

ซิบฮาปี ที่ไต๋เฮา ห่างแดนดิน (เดินเข้าไป...)

จงเอ็นดู หมู่ข้าน้อยที่พลอยพรากบ้าน

เฮาคนไต หย่ายกันไปทุกถิ่นทุกฐาน

จงฮั่กกันเน้อ ไต๋ดำเฮาหนา



ซิบฮาปี ไต๋ด๋ำเฮาเสียดายเด้ (เดินเข้าไป...)

เมืองเฮาเพ แส่นเสียดาย สูเจ้าเซิ่นหล่า

เฮือนเคยอยู่ อู่เคยนอนต้องจรจำลา

ปะไฮ่ปะนา น้ำตาไตไหล



ซิบฮาปี ที่ไต๋เฮาเสียแดนเมือง (เดินเข้าไป...)

เคยฮุ่งเฮือง หมู่ข้าน้อยอยู่สุขสบาย

ฮุงแก่นตาได้ส่างสาบ้านเมืองไว้ให้

บัดนี้จากไกล ไต๋เสียดายเด้



ท่อนพูด..

ทำมา น้ำตาไต๋ไหล

ยามเมื่อจากไกล สูเจ้าเซิ่นหล่า

อพยพหลบหนี ไพรีมา

ไต๋ดำทั่วหน้า น้ำตาซู้มื้อซู้วัน



ซ้ำท่อนร้อง ๑ เที่ยว

[..ญาติระอา..]

..ตามมาถามจากห้องสมุดครับ..

..มีเพลงเก่าม๊ากกกก.. มากอยู่เพลงนึง..
..เป็นทำนองหมอลำ.. ผู้หญิงร้อง..
..เนื้อร้องจะออกทำนองที่ว่า..

@ เจ้าดอกเอย.. ( เสียงประสานรับ.. )
..เจ้าดอกฮักเอย.. เอ้อ.. เออ.. เออ.. เอ่อ..
..เจ้าดอก.. ( จำไม่ได้แล้ว.. ว่าดอกอะไร.. )
..ชาตินี่.. บ่ได้พี่ชาย..
..ไปโดด.. น้ำตาย..
..หาดทราย.. ตื้น ตื้น..

..อะไรประมาณนี้น่ะครับ..
..ตอนเด็ก เด็กนะ..
..เพลงนี้.. ที่หมู่บ้านผมเขาถือว่า Hot มาก..
..อิ.. อิ.. อิ..
..แต่ไม่ทราบว่า.. ผมจำได้แค่นี้..
..แล้วจะมีใครจำได้หมดไหมครับเนี่ย..
..ขอรบกวนหน่อยนะครับ..

[เทาชมพู]

มาต้อนรับคุณญาติระอาค่ะ  
หมดท่าจริงๆ  เพลงลูกทุ่งพอรู้บ้างไม่กี่เพลง แต่ตายสนิทเรื่องหมอลำ
ใครนึกออกช่วยตอบคุณญาติระอาหน่อยนะคะ

[จ้อ]

อืมเรืองหมอลำผมจำได้แต่ของคุณ พรศักดิ์ ส่องแสงครับ

[พวงร้อย]

ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งเลยนะคะ  โดยเฉพาะคุณแจ้งค่ะ  ขอลองแปลและมั่ววิเคราะห์ตามที่พอทราบเลาๆนะคะ

-----------------------------------------------------------------------
                    ไทยดำรำพัน นักร้อง วิเสด วงสะหวัน

                    ท่อนร้อง...
                    ซิบฮาปี ที่ไต๋เฮา ห่างแดนดิน (เดินเข้าไป...).............. (สิบห้าปีที่ไทเรา ห่างแดนดิน)
                    จงเอ็นดู หมู่ข้าน้อยที่พลอยพรากบ้าน.........................(จงสงสาร พวกเราที่พลัดพรากบ้ามา)
                    เฮาคนไต หย่ายกันไปทุกถิ่นทุกฐาน..............................(เราคนไท ย้ายกันไปทุกถิ่นทุกฐาน)
                    จงฮั่กกันเน้อ ไต๋ดำเฮาหนา..........................................(จงรักกันเด้อ  ไทดำเราหนา)

                    ซิบฮาปี ไต๋ด๋ำเฮาเสียดายเด้ (เดินเข้าไป...)..................(สิบห้าปี ไทดำเราเสียดายแท้)
                    เมืองเฮาเพ แส่นเสียดาย สูเจ้าเซิ่นหล่า......................(เมืองเราล้มล้าง แสนเสียดาย พวกเจ้ามาเชิญให้เราลาไป)
                    เฮือนเคยอยู่ อู่เคยนอนต้องจรจำลา............................(เรือนเคยอยู่ อู่เคยนอน ต้องจรจำลา)
                    ปะไฮ่ปะนา น้ำตาไตไหล..............................................(จากไร่จากนา นำ้ตาไทไหล)

                    ซิบฮาปี ที่ไต๋เฮาเสียแดนเมือง (เดินเข้าไป...)...............(สิบห้าปี ที่ไทเราเสียแดนเมือง)
                    เคยฮุ่งเฮือง หมู่ข้าน้อยอยู่สุขสบาย..............................(เคยรุ่งเรือง หมู่ข้าน้อยอยู่สุขสบาย)
                    ฮุงแก่นตาได้ส่างสาบ้านเมืองไว้ให้................................(รุ้งแก่นตา ได้สร้างสรรบ้านเมืองไว้ให้)
                    บัดนี้จากไกล ไต๋เสียดายเด้..........................................(บัดนี้จากไกล แสนเสียดายเด๊)

                    ท่อนพูด..
                    ทำมา น้ำตาไต๋ไหล.......................................................(ธรรมา  นำ้ตาไทไหล)
                    ยามเมื่อจากไกล สูเจ้าเซิ่นหล่า....................................(ยามเมื่อจากไกล พวกเจ้ามาเชิญให้ลาออกไป)
                    อพยพหลบหนี ไพรีมา................................................(อพยพหลบหนี ไพรีมา)
                    ไต๋ดำทั่วหน้า น้ำตาซู้มื้อซู้วัน........................................(ไทดำทั่วหน้า นำ้ตาทุกเมื่อเชื่อวัน)

                    ซ้ำท่อนร้อง ๑ เที่ยว
----------------------------------------------------------------------------------------------

คำว่า ฮุงแก่นตา หรือ ลุงแก่นตาไม่ทราบนี่  เข้าใจว่าคงเป็นเจ้าผีที่นับถือกันมาแต่โบราณ  คล้ายๆกับ พญาแถน ที่ลาวลุ่มนับถือกันมาก่อน  ดิฉันเลยแปลมั่วๆเอาว่าเป็น รุ้งแก่นตา  ใครทราบว่าคำที่แท้เป็นอย่างไรช่วยบอกหน่อย  จะเป็นพระคุณมากค่ะ

ดิฉันได้ยินนักเรียนลาวอพยพร้องให้ฟังน่ะค่ะ  ก็สงสัยว่า  พวกไทดำ คือใคร อยู่ที่ไหนในลาว  แล้วเกิดอะไรขึ้น  ถึงต้องพลัดพราจากบ้านเมืองมา  สิบห้าปีผ่านไปก็ไม่น่าจะนานมากนัก  คงเป็นความสัยบสนจากการสู้รบ  ระหว่างขบวนการกู้ชาติ กับฝ่ายรัฐบาลกระมัง  ที่อาจจะมีการกวาดล้างหมู่บ้าน  เพราะคำว่า "สูเจ้าเซิ่นล่า"  เดาเอาว่า  ถูกพวกเขา "เชิญ" ให้ลาจากบ้านเกิดเมืองนอนมา  ถามนักเรียนลาวก็ไม่ได้ความมาก  พวกเขาบอกแต่ว่า  รู้สึกไทดำจะเป็นลาวเทิงพวกหนึ่ง

รัดถะบานปะซาซาดลาว  จำแนก9น9าดลาวไว้เป็น ลาวสูง ลาวเทิง ลาวลุ่ม  ลาวสูงก็พวกขาวเขาน่ะค่ะ อย่างม้ง เมี้ยน(เย้า)  ที่มาจากจีน  ส่วน ลาวลุ่ม ก็เป็นคนลาวพื้นราบปัจจุบัน  ที่เป็นคนที่มีโอกาสทางสังคมมากกว่า  ส่วน ลาวเทิง นั้น  เป็นชนชาติหลายๆพวก  ที่เข้าใจว่าอยู่ในพื้นที่มาแต่โบราณ  มีพวก ลั๊วะ ลื้อ ฯลฯ  พอคนลาวลุ่มเข้ามามีอำนาจ  ก็ยึดที่ทำกิน  พวกลาวเทิงที่อยู่มาแต่ดั้งเดิมนี้  ก็ต้องหลีกออกจากพื้นที่ราบลุ่มอุดมสมบูร์  ให้พวกลาวลุ่มครองไป  ตัวเองก็ไปอยู่ที่ราบสูงที่กันดารหน่อย  แต่ไม่ใช่บนภูบนเขา  จึงเรียกว่า ลาวเทิง

มีคำเรียกอีกคำหนึ่งสำหรับ ลาวเทิงนี้ว่า  ข่า  จิตร ภูมิศักดิ์ สันนิษฐานว่า  คงมาจากคำว่า "ข้า"  คือพวกที่ถูกเอาลงเป็นทาส  ก็ดูจะเข้าเค้าดี  ว่าเป็นพวกอยู่ดั้งเดิม  ภายหลังกลุ่มที่มีปัจจัยสูงกว่า  มีการพัฒนาทางสังคมมากกว่าเข้ามา  ก็พ่ายแพ้เพลี่ยงพลำ้  ถูกเอาลงเป็นข้าทาสไป  พวกลาวเทิลนี้  มักจะมี ผิวคลำ้  ค่อนมาคล้ายพวกเขมรมากกว่า

แต่นี่ก็เป็นการเดามากกว่าน่ะค่ะ  ไม่มีอะไรให้ค้นมาก  รู้สึกเป็นเพลงที่เพราะมาก  ทั้งเนื้อหา ทำนอง  ฟังแล้วทำให้อยากร้องตาม  แต่มีอะไรดีๆที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ซ่อนอยู่ด้วยนะคะ  


ปล คุณญาติระอาคะ ดิฉันไม่ได้อยู่เมืองไทยมานานแล้วค่ะ  กลอนลำที่ว่าไม่เคยได้ยินค่ะ  หลายเดือนก่อนไปกินข้าวร้านคนไทย  พอดีเต้าเปิดเทปหมอลำ  กะลังมีหางเครื่องตะลิ้ดติ๊ดชึ่งอยู่พอดี  ดิฉันงี้ตกตะลึงตึงตัง  ทั้งฉาก ทั้งเครื่องทรง มันวิจิตรอลังการน่าดูเลยค่ะ  หมอลำก็เสียงดี  สวยด้วย  แต่ขออภัย กอนลำมันบ่เป็นตะฟังค่ะ หึหึ

[ก.แก้ว (ตะไภ้ลาว)]

ม่วนอีหลีเด้อค่ะ  ได้ฮ้องเพลงแล้วยังได้ควมฮู่
ขอข้อยรีเควสซักเพลงได้บ่ สาละวัน เตี้ยลง ๆ
น่ะค้าา  ผู้ได๋ฮ้องได้ ฮ้องโลด ขอบคุณหลาย
หลายเด้อออ

[พวงร้อย]

ได้ความรู้เพิ่มจากคุณ สอบวา ที่ห้องสมุดพันทิพค่ะ  เลยก๊อปมาเผื่อคนที่ไม่ได้ไปเห็น  คุณสอบวาเธออนุญาติให้ก๊อปมาได้ด้วยความเด็มใจแล้วค่ะ

ความคิดเห็นที่ 13

                         ผมช่วยเสริมความกระจ่างให้แล้วกันครับ
                         ไทดำหรือไททรงดำเป็นชนเผ่าไทกลุ่มหนึ่งครับ อยู่ในสายตระกูลเดียวกับคนไทยนี่แหละครับ
                         คนไทเราแบ่งออกเป็นหลายสายด้วยกัน เพราะความที่เป็นชนเผ่าที่นุ่งห่มด้วยสีดำเป็นหลัก โดยเฉพาะผ้านุ่ง
ผ้าแถบและผ้าเปียว
                         (ไม่ทราบว่าเคยเห็นไหมครับ สวยงามมาก คล้ายกับแพรวาของไทย แต่ว่าทำด้วยสีดำล้วน แล้วปักด้ายสีต่างๆ
                         เป็นวงขนดอยู่ตามมุมฉากทั้งสี่มุม ไว้พันโพกหัว หรือพาดบ่า)
                         ไทยทรงดำ หรือไทดำในเดียนเบียนฟู ไม่นับถือศาสนาใดๆ เลย แม้แต่ศาสนาพุทธ ทั้งนี้ไทยทรงดำจะนับถือผีบ้าน ผีเรือน
                         ผีบรรพบุรุษ ไทดำแต่ละคน จะมีถุงไต้หรือไถ้เล็กๆ ประจำตัวเปรียบเสมือนไถ้ใส่ขวัญชีวิตและกำลังใจของแต่ละคนไว้
                         โดยแต่ละคนจะเก็บไถ้ขวัญเหล่านี้ไว้ที่เรือน และให้ผีเรือนคอยช่วยปกปักรักษา
                         รูปแบบการนับถือศาสนาพุทธ เพิ่งจะมีอิทธิพลกับไทดำเมื่อไม่กี่ปีมานี้ โดยได้รับอิทธิพลจากคนเวียดนามที่ย้ายเข้าไปอยู่
                         แต่เรื่องของการนับถือผียังมีอิทธิพลกับ “ไทดำ” ทุกคนไม่มีการเปลี่ยนแปลง

                         ไทดำ เป็นไทเพียงเผ่าเดียวในตระกูลคนไททั้งหมดที่ยังรักษาประเพณีวัฒนธรรมและวิถีชีวิตไว้อย่างเหนียวแน่น
                         นอกนั้นกลายไปเกือบหมดแล้วครับ
                         ศูนย์กลางของไททรงดำอยู่ที่เมืองเดียนเบียนฟู (แปลว่าเมืองที่อยู่ติดชายแดน) หรืออย่างที่คุณพวงร้อยเรียกว่าเมืองแถน
                         หรือเมืองแถงนี่แหละครับ ซึ่งเมืองเดียนเบียนฟูหรือเมืองแถงนี้เคยเป็นศูนย์กลางของอาณาจักรสิบสองจุไท
                         หรือสิบสองเจ้าไทของคนไทในอดีต เนื่องจากแถนหรือแถงแปลว่าพญาแถน
                         ก็คือเทพยดาที่คอยบันดาลดินฟ้าอากาศและการเก็บเกี่ยวของคนไทนั่นเอง
                         เมืองเดียนเบียนฟูนั้นอยู่ชายขอบของเวียดนามเหนือ ทางด้านปลายสุด อยู่ติดกับลาวเหนือ
                         ดังนั้นไททรงดำหรือไทดำบางกลุ่มก็ย้ายข้ามมาอยู่ลาวตอนเหนือเช่นกัน ไทดำจะอยู่ในเขตหัวพันทั้งห้าทั้งหก
                         แต่ว่าเราจะไม่เรียกเค้าว่าลาวเทิง ลาวลุ่ม เนื่องเพราะเป็นคนละตระกูลกัน แต่จะเรียกกันเฉพาะไปตรงตัวว่าลาวโซ่ง

                         แต่เดิมนั้นเวียดนามและลาวเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรสยาม หรือเสียม บางครั้งอาจประกาศตนเป็นอิสระบ้าง
                         แต่ว่าก็อยู่ใต้อาณัติของไทยมาโดยตลอด จนกระทั่งต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เวียดนามหรือญวนก็เริ่มออกห่างจากไทย
                         และประกาศตนเป็นอิสระ ตรงนี้ผมจำไม่ค่อยได้ครับว่าอยู่ในสมัยรัชกาลที่สามหรือปล่าว
                         และไทยได้ไปปราบกบฏในเขตเวียดนาม เมืองหนึ่งที่ไปก็คือเมืองเดียนเบียนฟูนี่แหละ และได้กวาดต้อนผู้คนในเขตนี้มาด้วย
                         และเส้นทางเดินทัพจากสยามไปเดียนเบียนฟูจะต้องผ่านแขวงหัวพันทั้งห้าทั้งหกด้วย ก็ได้กวาดต้อนลาวโซ่ง
                         หรือไทดำในเขตลาวมาด้วย
                         ในเขตหัวพันทั้งห้าทั้งหกจะมีเมืองพวน และเชียงขวางอยู่ด้วย ซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของลาวพวน พวกนี้ก็ถูกกวาดต้อนมาพร้อมกัน
                         นี่คือการพรากไทดำจากบ้านเกิดเมืองนอนมาอยู่ที่ประเทศไทย ไทดำที่มาอยู่โดยการกวาดต้อนนี้
                         เราเรียกว่าไทยโซ่งหรือลาวโซ่ง แต่ในการให้เกียรติเราจะใช้คำว่า “ไทยโซ่ง” แทนไททรงดำ และเรียกลาวพวนว่าไทยพวน
                         ทั้งนี้ได้โปรดเกล้าให้คนไทยโซ่งและไทยพวนเหล่านี้อยู่ในที่ที่แตกต่างกัน

                         ไททรงดำที่มาจากเมืองแถนหรือเดียนเบียนฟูนั้น โปรดเกล้าให้อยู่ในเขตเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี กระจายเข้ามาถึงเขตคูบัว
                         ราชบุรีและนครปฐม อีกส่วนหนึ่งกระจายกันตั้งแต่เขตบางลี่ สุพรรณบุรี บ้านไร่ อุทัยธานีและในหนองมะโมง ของชัยนาท
                         ส่วนไทยพวนจะอยู่กระจายมากกว่า อยู่ในเขตสระบุรี ลพบุรี นครสวรรค์ ชัยนาทและสวรรคโลก
                         ไททรงดำกลุ่มใหญ่ที่สุดที่ต้องอพยพเข้ามาอยู่ที่ไทยนั้น อพยพมาในสมัยการแบ่งแยกดินแดน ที่ฝรั่งเศสเข้ามาครอบครองญวน
                         และได้แบ่งแยกดินแดนฝั่งขวาแม่น้ำโขงไป ไทยทรงดำกลุ่มนี้ได้ไปสมทบกับกลุ่มเดิมที่ถูกอพยพมาก่อนหน้านั้นแล้ว
                         บางกลุ่มก็เคยเป็นญาติหรือเป็นพี่น้องกันมาก่อน และได้มาเจอกันในยามนี้
                         เมื่อไททรงดำเจอกันก็บอกกล่าวกันว่าการจากบ้านเกิดเมืองนอนมานั้น ต้องรักกันไว้ให้แน่นแฟ้น
                         ส่วนนี้น่าจะเป็นที่มาของเพลงไทดำรำพันครับ

                         ดังนั้นสิบห้าปีนั้นไม่ได้หมายความว่าเป็นรอยต่อระหว่างกระบวนกู้ชาติกับรัดถะบานลาว
                         แต่เป็นเรื่องของประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งของประเทศไทย ประวัติศาสตร์ที่นำพาให้คนไททรงดำกลุ่มหนึ่ง
                         ที่พลัดพรากจากบ้านเกิดเมืองนอนมาเจอกันในที่ต่างถิ่นที่ไกลห่างจากบ้านเกิดของตัวเอง มานั่งล้อมวงกัน ดูดอุร่วมสาบานกัน
                         รำพันร่วมกันและเป็นคำสัญญาร่วมกันว่าต้องรักกัน
                         แต่ศูนย์กลางของไททรงดำ หรือไทยโซ่ง หรือลาวโซ่ง ที่แข็งแกร่งที่สุดจะอยู่ที่เขาย้อย เพชรบุรี ทั้งนี้จะรักษาประเพณี
                         วัฒนธรรม วิถีชีวิตกันอย่างเหนียวแน่น เหมือนกับที่เมืองแถนในเวียดนาม โดยเฉพาะการถือผีตระกูลและผีบรรพบุรุษ
                         ทุกปีในช่วงตรุษญวนนั้น ไทยโซ่งทั้งหมดที่กระจายอยู่ในประเทศไทยจะไปร่วมงานที่เขาย้อย
                         เพื่อรำลึกถึงวันเวลาที่เค้าเคยอยู่ร่วมกันมาก่อน นึกถึงบรรพบุรุษที่อยู่ที่เมืองแถน
                         และภาษาไทยโซ่ง กับภาษาไททรงดำบางส่วนก็ยังคงใช้คำที่เหมือนกันอยู่

                         ส่วนฮุงแก่นตาไม่น่าจะแปลว่ารุ้งแก่นตา
                         ผมคิดว่าฮุงน่าจะหมายถึงท้าวฮุ่งขุนเจืองที่เป็นเหมือนวีรบุรุษที่มีอำนาจเหนือสองฝั่งแม่น้ำโขงตอนกลางในเขตสิบสองจุไท
                         และล้านนา พม่า ลาวมากกว่า ท้าวฮุ่งนี้มีอำนาจมาก และเป็นผู้สร้างเมืองแถน
                         ฮุงแก่นตาน่าจะหมายถึงท้าวฮุ่งขุนเจืองที่เป็นเหมือนขวัญกำลังใจ เป็นศูนย์กลางของกำลังใจชาวไททรงดำมากกว่า
                         ในส่วนนี้ไว้ถ้าผมเจอผู้รู้ช่วยไขความแล้วจะแจ้งให้ทราบอีกทีแล้วกันครับ
                         ถ้าเราจะนับเหมาเรียกไททรงดำที่อยู่ในลาวว่าเป็นพวกลาวเทิงก็ย่อมได้เหมือนกัน แต่ในด้านชนชาติ
                         เนื่องจากไททรงดำมีที่อยู่เป็นหลักแหล่งอยู่ที่เดียนเบียนฟู เราจึงเรียกพวกนี้ว่าไททรงดำ
                         ส่วนลาวเทิงนั้นเราจะหมายถึงชนกลุ่มน้อยที่อยู่กระจัดกระจายกันอยู่ในเขตหล่ายดอย หรือเชิงดอยกันมากกว่า
                         ในกลุ่มลาวเทิงนี้จะนับว่าพวกข่าหรือขมุเป็นกลุ่มที่ต่ำต้อยที่สุดในสังคมลาวเลยครับ
                         ซึ่งส่วนใหญ่แล้วข่าขมุนี้จะเป็นกรรมกรรับจ้างอยู่ในลาว สรุปความสั้นๆ
ว่าข่าเป็นชนกลุ่มน้อยแค่กลุ่มหนึ่งที่จัดอยู่ในพวกลาวเทิง
                         แต่คงจะเหมาว่าลาวเทิงทั้งหมดคือข่านั้นไม่ใช่แน่ๆ ครับ
                         เรื่องนี้ยาวไว้เล่าให้ฟังวันหลังแล้วกันครับ
                         วันนี้เราคุยเรื่องไททรงดำเท่านั้นกันดีกว่าครับ (ว่าจะเขียนนิดหน่อย ไฉนยาวได้นี่ยังน่าสงสัย? )


                         จากคุณ : สอบวา (สอบวา)  - [5 ม.ค. 22:04:41]

[นกข.]

ขอคารวะด้วยสาโท 1 ไห...

[wasantong]

 คำว่า ฮุงแก่นตา หมายถึง การมองเห็น

"ฮุงแก่นตาได้ส่างสาบ้านเมืองไว้
บัดนี้จากไกล ไต๋เสียดายเด้"

น่าจะหมายความว่า เห็นอยู่กับตาว่าได้สร้างบ้านเมืองไว้แต่ก็จำใจต้องจากลา ช่างน่าเสียดายแท้

ผมรู้ได้ยังไง ?
นั่นก็เพราะว่าผมคือชาวไทยทรงดำนั่นเอง
และคำว่า ฮุงแก่นตา ก็เป็นคำที่ยังใช้กันอยู่ในภาษาไทยโซ่ง หรือไทยทรงดำทุกวันนี้ครับ

เส้นทางแสนไกลสุดขอบฟ้า จากสิบสองจุไทถึงนครปฐม กับระยะเวลายาวนานเกิน ๒ ศตวรรษ ไม่ทำให้ประเพณีแห่งชีวิตของชาว “โซ่ง” หล่นหายระหว่างทาง

[แมงมุม]

 ลำกล่อมทุ่ง

   เปิ่นเวินแฟนเพิ่นให้เวินไปใส (เดินเข้าไป)   
ขั้นบ่แม่นแฟนไฝ่ขอให้อ้ายเวิ่นมาทางพี่  (นารียอนเปล)
น้องนี่หนาตาดำ ๆ  เป็นคนขี้ราย (เดินเข้าไป)  
คนขี้ร้ายบ่สมอ้ายเพิ่นบ่สน  (เดินเข้าไป)
   อุกเดโอ๊ะอุกใจเด่แต่น้องมันจน  (เดินเข้าไป)
โอ๋หนออุกเด่  โอ๊ะอุกใจเด่แต่น้องมันจน  (เดินเข้าไป)
โอ้ะมะเหลือใจเด่  น้องบ่อได้อ้ายมานอนซ้อน (นารียอนเปล)
เจ้าดอกเอย  *  เจ้าดอกซ้อนเอย  เฮ่อ  เออ  เอ่อ   เฮ่อ   เออ  เอ่อ   เออ  เอ๋ย
เจ้าดอกมะลิลา   สาวหมอลำต้องกินน้ำตา น้อยวาสนาเพราะบ่าวคนโก้
เออ    เฮ่อ    เอย   เออ    เฮ่อ     เอย    เจ้าแจ่ม   เจ้าแจ่มมณีอำไพ  
น้องเป็นสาวหมอลำ  บ่พองามขำ  บ่สนใจ
   เปิ่นเวิ่นฮักเพิ่นน้องบุญบ่สม (เดินเข้าไป)
บุญน้องบ่สมพี่ชายบ่ก้มเข้ามาใกล้  (นารียอนเปล)
อ้ายเป็นหงส์ลงมาฮายบินไปเวิ่นเวิน *   
ฮ้องเฮียกเอิ่นตัวอ้ายเพิ่นบ่เหลียว  *
ออนซอนน้องขอฮ่วมหมอนเพิ่นได้บ่เด๋ *   
ออนซอนน้องของฮ่อมหมอนเพิ่นได้บ่เด้  *
เจ้าผู้เขียวใบมอนก้อนคำของน้องผู้งามเอ้ย  (นารียอนเปล)
   เจ้าดอกเอย   เจ้าดอกฮักเอย    
เฮ่อ   เออ     เอ่อ     เฮ่อ    เออ   เอ่อ   เออ   เอ๋ย
เจ้าดอกกำจาย   ชาตินี้บ่ได้พี่ชายไปโตนน้ำตายหาดทรายตื้นตื้น
เออ    เฮ่อ    เอย      เออ    เฮ่อ    เอย    เจ้าแจ่ม  เจ้าแจ่มมโนนาย
น้องฮักอ้ายปานใดบ่เซื่อคำไผหนอกินน้ำตา