เรื่องของน้ำอบ

[เทาชมพู]

สารวัตรณรงฤทธิ์สนใจคดีนี้มาก เพราะเป็นคดีแรกทางอินเทอร์เน็ตที่เขาได้ทำ    แปลกไปจากคดีอื่นๆ
ปกติสารวัตรใช้คอมพิวเตอร์ได้ดี  และใช้อินเทอร์เน็ตเป็น  แต่ว่าไม่ได้ต่ออินเทอร์เน็ตประจำที่เครื่องในออฟฟิศ
แต่พอมาทำคดีนี้     ดิฉันไปหาอีกครั้งก็พบว่าสารวัตรต่อฟรีอินเทอร์เน็ตจากองค์การฯมาเข้าเครื่องแล้ว  เพื่อค้นหาข้อมูลทางกูเกิ้ลและเว็บไซต์ต่างๆ  ดิฉันยังไปช่วยสารวัตรหาที่อยู่ของเว็บโฮสติ้งที่ปรากฏในเว็บไซต์ด้วยเลยค่ะ

การดำเนินการของสารวัตรก็คือ ดูว่าเว็บไซต์ของน้ำอบ ใครเป็นผู้รับผิดชอบในฐานะเจ้าของเว็บ เพราะในการเปิดเว็บ  ต้องมีการยื่นจดทะเบียนเว็บ
สารวัตรพบว่าผู้จดทะเบียนเว็บ www.khunnamob.org   เป็นชื่อบุคคลอื่นที่ไม่ใช่น้ำอบ   ขอสมมุติชื่อสั้นๆว่า คุณ จ.

[เทาชมพู]

คุณ จ. มีตัวตนจริง  สารวัตรจึงหาตัวได้ไม่ยาก   ก็เชิญมาพบที่สถานีตำรวจ คุณจ.ก็มาพบตามวันเวลาที่นัด แต่โดยดี
คุณ จ. ให้การกับสารวัตร ว่าไม่รู้เรื่องการจดทะเบียนเว็บนี้เลย  เพราะธรรมดาแล้วคุณจ.ไม่ได้ใช้อินเทอร์เน็ต   เรื่องศัพท์เทคนิคอะไรต่างๆเกี่ยวกับโลกเสมือน คุณจ.ไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ
คุณ จ. เองก็ไม่รู้จักบุคคลที่ใช้นามแฝงว่า "คุณน้ำอบ " และไม่เกี่ยวข้องกับเว็บไซต์นี้แต่อย่างใด

เมื่อเรื่องกลับตาลปัตรกลายเป็นแบบนี้  สารวัตรจึงแนะนำคุณจ.ว่า เพื่อป้องกันความเสียหายที่จะเกิดกับคุณ จ. ได้ หากว่ามีผู้แอบอ้างชื่อคุณ จ. ไปใช้
ก็ขอให้คุณจ. ไปแจ้งกับเว็บโฮสติ้ง ถึงความจริงข้อนี้    แล้วถอนชื่อจากการเป็นผู้จดทะเบียนเว็บนี้เสียด้วย 
เพราะจะได้ไม่มีใครแอบเอาชื่อคุณ จ. ไปใช้ก่อความเสียหายได้อีก

คุณจ. ก็ดำเนินการตามคำแนะนำทันที    วันรุ่งขึ้นคุณจ.ก็ติดต่อไปที่เว็บโฮสติ้ง   แจ้งผู้ดำเนินการให้ทราบถึงข้อเท็จจริง ส่งเอกสารยืนยันและหลักฐานประจำตัวไป

เมื่อผู้จดทะเบียนเว็บขอถอนชื่อ ด้วยสาเหตุว่าถูกแอบอ้าง   เว็บไซต์นี้ก็ถูกปิดไปตามระเบียบ

[เทาชมพู]

การหาเบาะแสเกี่ยวกับตัวผู้กระทำผิดในคดีใดๆก็ตาม  เป็นเรื่องที่นายตำรวจและเจ้าทุกข์ต้องร่วมมือกัน
อย่างที่ดิฉันเล่าให้ฟังแล้วว่า อะไรที่ช่วยให้ตำรวจทำงานได้สะดวกขึ้นก็ต้องช่วยทำ
ดิฉันจึงเริ่มมองหาว่า มีใครบ้างที่รู้จักผู้หญิงคนนี้  เพื่อส่งรายชื่อและที่อยู่หรือเบอร์โทรศัพท์ให้สารวัตรสอบถาม  เพื่อจะสาวไปถึงตัว
เพราะเจ้าตัวเขาไม่ได้ให้ที่อยู่เอาไว้ในเว็บไซต์

ชื่อหนึ่ง ที่น้ำอบระบุไว้ว่ารู้จักเธอดี  คือสตรีอาวุโสวัยเกือบ ๗๐ ที่ขอเรียกสั้นๆว่า "คุณป้า"  มีรูปถ่ายที่ถ่ายร่วมกันพร้อมคนอื่นๆด้วย
ได้ความจากคำบรรยายว่า เป็นกลุ่มที่เคยไปชุมนุมเดินขบวนเกี่ยวกับการเมือง ที่สนามหลวง  เมื่อสองปีก่อน
คุณป้า มีนามสกุลเดียวกันกับอดีตนายกฯ ท่านหนึ่ง

สิ่งที่น้ำอบคงไม่รู้   ก็คือดิฉันบังเอิญรู้จักคนที่ใช้นามสกุลนี้  เป็นน้องชายของคุณป้าเอง
ดิฉันรู้จักแต่น้องชาย แต่ไม่รู้ว่าคุณป้าเป็นพี่สาว ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องกันด้วยซ้ำ
ดิฉันก็เลยโทรไปหาน้องชาย   บอกเพียงสั้นๆว่าดิฉันมีธุระอยากติดต่อกับคุณป้าคนนี้  ขอทราบเบอร์โทรศัพท์ของท่าน
ดิฉันไม่ได้บอกว่ามีธุระอะไร   โดยมารยาท น้องชายคุณป้าก็ไม่ได้ซักถาม  เพียงแต่บอกว่า เดี๋ยวผมจะโทรกลับมาบอก
ไม่กี่นาทีต่อมา  เขาก็โทรกลับมาบอกเบอร์มือถือคุณป้า    ดิฉันก็ขอบคุณ แล้วแจ้งให้ทนายความของดิฉันทราบ

ทนายความเป็นคนแนะนำให้ดิฉันรอบคอบในการเจรจาติดต่อกับผู้ที่เกี่ยวข้องในคดีนี้   เพราะจะต้องระมัดระวังถ้อยคำ  ไม่พูดมากไปหรือน้อยเกินไป ที่จะมีผลเสียต่อคดีได้
ถ้าเรื่องไหนไม่แน่ใจ   ก็แจ้งทนายความเพื่อให้เจรจาเองดีกว่า   เพราะเป็นความชำนาญของผู้ทำงานด้านนี้อยู่แล้ว

[เทาชมพู]

ยังไม่ทันที่ทนายความจะติดต่อไปหาคุณป้าด้วยซ้ำ   ดิฉันขอเบอร์มือถือของคุณป้ามาได้จากน้องชายคุณป้า เมื่อประมาณหนึ่งทุ่มครึ่ง  ของวันที่ 22 พ.ย. 50  พอสองทุ่ม ข้อความดังนี้ก็ปรากฏหราอยู่ในเว็บ

"โพสต์เมื่อ : 22 พ.ย. 2550 เวลา 20:00 น.

ใครว่าคุณหญิงวินิตา โกหก ตอแหลไม่เป็น
หล่อนไปโกหกกับน้องชายของคุณป้าตุ๊ ว่า ทราบว่าคุณป้าตุ๊เปิดเวบไซด์ส่วนตัว และเป็นเวบไซด์ที่ดี ชื่นชมมาก เลยอยากจะคุยด้วย เลยขอเบอร์โทร.ของคุณป้าตุ๊
น้องชายของคุณป้าเลยต้องโทร.มาขออนุญาตก่อนว่า คุณป้าจะให้หรือไม่ คุณป้าตุ๊ก็เลยต้องบอกว่า ท่านไม่เคยเปิดเวบไซด์ แต่เวบไซด์เป็นของ "คุณน้ำอบ"
พอดีว่าน้องชายของคุณป้าท่านเคยเรียนอยู่ มช. เคยเป็นลูกศิษย์ยายคุณหญิงนี้ ยายคุณหญิงเลยเข้าทางน้องชายของคุณป้า อ้างว่า ชื่นชมเวบไซด์มากค่ะ เลยอยากรู้จัก

..
เป็นยังไงคะ ..ใครว่าเป็นคุณหญิงแล้วตอแหลไม่เป็น เพียงแต่ชอบเอาตำแหน่งคุณหญิงมาเป็นตัวบังหน้า ว่าเป็นถึงคุณหญิง ไม่มีวันทำอะไรชั่วๆได้หรอก
ที่ไหนได้มันเลวร้ายกว่าเป็นไหนๆ
เป็นยังไง คนที่ท้าว่าจะติดต่อให้เจอคุณป้านั้นเป็นยายโมนิค แล้วทำไมถึงเป็นยายคุณหญิงหล่ะที่เป็นคนโทร.ไปหาคุณป้า
ตกลงว่าคุณหญิงวินิตา กับ ยายโมนิค เป็นคนเดียวกัน หรือคนละคน สับสนตัวเองบ้างหรือเปล่า
ตัวเองเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก แล้วคิดว่า คนอื่นเขาจะมีนิสัยเหมือนตัวเอง ถึงมาทำสันดานทรามๆแบบนี้กับคนอื่นที่ตัวเองไม่ชอบ มันลุแก่อำนาจเกินไป ..คิดว่า เป็นคุญหญิงแล้วมันใหญ่คับฟ้านักหรือไง "********************
ข้อความทั้งหมดนี้เป็นความเท็จ    ดิฉันขอยืนยันว่าเรื่องจริงเป็นอย่างที่ดิฉันเล่ามาข้างบนนี้เอง  ง่ายๆตรงๆ   ไม่มีอะไรอย่างที่ถูกกล่าวหา
ดิฉันไม่เห็นความจำเป็นว่าจะต้องไปปั้นเรื่องว่าคุณป้ามีเว็บไซต์อะไรนั่นทำไม  เราๆก็คงเห็นว่าผู้อยู่ในวัยอย่างคุณป้า ยากที่จะสนใจเทคโนโลยีจนถึงตั้งเว็บไซต์ของตัวเอง 
อย่างดิฉันเองถ้าไม่ใช่นักเขียนที่อยากสนทนากับแฟนคลับ  และไม่ใช่นักวิชาการที่ประสงค์จะเผยแพร่ความรู้    ก็ไม่มีเหตุผลในการมีเว็บไซต์ของตัวเอง

แค่โทรหาน้องชายคุณป้าเพื่อบอกว่ามีธุระขอทราบเบอร์มือถือพี่สาว   ผู้ใหญ่ในวัยดิฉันก็บอกได้โดยไม่ต้องยกเหตุผลอะไรเป็นคุ้งเป็นแควตามที่น้ำอบกล่าวมา

ส่วนเรื่องคุณโมนิค เป็นคนละส่วนกับดิฉัน  คุณโมนิคเคยท้าอะไรใครที่ไหนดิฉันก็ไม่ทราบ    ดิฉันติดต่อกับคุณโมนิคตามความจำเป็นคือขอข้อมูลเกี่ยวกับน้ำอบเท่าที่เธอพอจะให้ได้เท่านั้น   เพราะดิฉันต้องอาศัยคุณโมนิคเป็นจุดเริ่มต้น  ไม่งั้นก็ไม่รู้จะไปเริ่มที่ไหน

ในเมื่อข้อความเหล่านี้กลับตาลปัตรจากความเป็นจริง   ซ้ำยังใช้ถ้อยคำที่ดิฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน  เผยแพร่ลงในอินเทอร์เน็ตให้คนไทยจากทั่วทุกมุมโลกสามารถเข้าไปอ่านได้ 
ดิฉันก็ต้องหาหลักฐานมาหักล้าง  เพื่อปกป้องความเสียหายอันจะเกิดกับตัวเองได้ หากว่ามีผู้เข้าใจผิดตามนั้น 

ดิฉันก็จำต้องกลับไปหาน้องชายคุณป้าอีกครั้งหนึ่ง  เพื่อช่วยยืนยันข้อเท็จจริง   ไม่เคยนึกเลยว่าเรื่องแค่ขอเบอร์มือถือคุณป้า  ซ้ำยังไม่ทันได้โทรไปหา จะกลายเป็นเรื่องถูกกล่าวหาขนาดนี้ไปได้

[เทาชมพู]

มีเรื่องเล็กๆอีกเรื่องหนึ่งที่จะต้องบอกความจริงไว้  ก็คือ น้องชายคุณป้าไม่เคยเป็นลูกศิษย์ดิฉัน    ดิฉันไม่เคยสอนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ไม่รู้ว่าน้ำอบเข้าใจเช่นนั้นได้อย่างไร ค่ะ

นี่เป็นหลักฐานเล็กๆข้อหนึ่งในอีกหลายข้อ ที่ทำให้ดิฉันสงสัยว่าน้ำอบแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวดิฉันเลย
ทั้งๆประวัติของดิฉันก็ลงอยู่ในท้ายนิยายทุกเล่ม
ผลงานของดิฉัน หล่อนก็ไม่รู้จัก   เอาเพลง ลาวม่านแก้ว  ที่ดิฉันแต่งเนื้อร้อง ไปลงหราอยู่ในเว็บของหล่อนตั้งเป็นนมเป็นนาน 
เพิ่งถอนออกไปไม่กี่วันนี้เอง คงจะเพิ่งมีใครไปบอก
นิยาย แต่ปางก่อน ของดิฉันที่ทำเป็นละคร หล่อนก็มีรูปในละครนั้นลงในเว็บอยู่เป็นนานเหมือนกัน

จึงทำให้สงสัยว่า ใครกันหนอไปบอกผู้หญิงคนนี้ให้เชื่อว่าโมนิคคือเทาชมพู   ทั้งที่เจ้าตัวเขาไม่รู้จักว่าเทาชมพูคือใคร  หลังจากนั้นอีกนานก็ยังไม่รู้ว่าแก้วเก้าเป็นใคร

ผิดกับดิฉันอย่างตรงข้าม คือเมื่อใดที่รู้ว่ามีปรปักษ์  ก็ต้องพยายามหาทางรู้ทุกอย่างที่ทำได้เกี่ยวกับคนนั้น  จะได้ไม่งมอยู่ในเงามืด

[เทาชมพู]

ดิฉันโทร.กลับไปหาน้องชายของคุณป้าอีกครั้งหนึ่ง เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง  เมื่อเขาทราบเรื่องดีแล้วว่าผลกลับตาลปัตรออกมาอย่างใด   ดิฉันก็พิมพ์ข้อความทั้งหมดที่เราได้พูดกันในครั้งแรก ลงเป็นหลักฐานยืนยัน
แล้วนำไปให้เขาอ่าน   เขาอ่านจบก็ลงชื่อเซ็น รับรองข้อเท็จจริงทั้งหมดทันที  ไม่มีความลังเล

ดังที่ปรากฏในเอกสารที่ดิฉันนำมาลงท้ายข้อความนี้  ขอปกปิดชื่อน้องชายคุณป้าไว้ตามมารยาท  แต่ข้อความเหล่านี้ถ้าจำเป็นก็จะเปิดเผยต่อศาลค่ะ

[เทาชมพู]

จะเห็นได้ว่าข้อความเหล่านี้ ไม่มีการกล่าวหาผู้ใด   เพียงแต่ยืนยันข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น  น้องชายคุณป้ารับรู้ความจริงด้วยตัวเอง เขาถึงเซ็นชื่อให้

ดิฉันเดาว่าน้ำอบคงจะยุติเรื่องนี้   แต่ก็กลับตรงกันข้าม   กลับอ้างว่าคุณป้าโกรธดิฉันถึงกับออกปากว่า "น่าจะทำเรื่องขอเรียกคืนเครื่องราชย์"
ขอคืนเรื่องอะไร เรื่องที่น้องชายคุณป้ารับรองว่าดิฉันไม่ได้พูดอะไรนอกจากขอเบอร์โทรคุณป้าเพราะมีธุระจะพูดด้วยน่ะหรือ?

นอกจากคุณป้าแล้ว  ก็ยังมี" พี่พี" ซึ่งตอนนั้นดิฉันก็ไม่ทราบว่าเป็นใคร  ถูกระบุว่า เห็นอย่างเดียวกับคุณป้าเสียอีก

พี่พีขา
ยายโมนิคก็สถุล ยายคุณหญิงก็ลมปราณแตกซ่าน
คุณป้าตุ๊บอกว่า แค่เจอก๊กนี้ โทร.มาแค่ ๒ ครั้ง ท่านอยากจะประสาทตาม
จนวันนี้คุณป้าท่านหลุดปากมา คำเดียวกับพี่พี ก็คือ น่าจะทำเรื่องขอเรียกคืนเครื่องราชย์
เมื่อเย็นนี้ ยายคุณหญิง ยุให้น้องชายของคุณป้า  ต้องมาถามคุณป้าว่า ทำไมทุกเรื่อง คุณน้ำอบถึงรู้หมดเลย คุณป้าท่านก็แจ้งกลับไปว่า ต้องรู้สิ เพราะท่านบอกเอง แล้วยังมาหน้าไหว้หลังหลอกอีก เมื่อวานพูดอย่าง แต่มาเขียนในบล็อคในนามโมนิคอีกอย่าง
แล้วยังมายุให้พี่น้องเขาทะเลาะกันอีก อันนี้แหละคุณป้าตุ๊โกรธแบบหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย
คือเมื่อเย็นที่ผ่านมา ที่หนูโพสต์ล่าสุดก่อนหน้านี้ไปไงคะ  ยายคุณหญิงเธอรีบพริ้นท์เอาไปให้น้องชายคุณหญิงดูว่า เห็นมั้ย  **หนูร้ายแค่ไหน ด่าหยาบคาย**
เขาพริ้นท์เอาไปให้ลุกศิษย์ทุกคนของเขาดูว่า เราร้ายแค่ไหน  คุณป้าเลยถามกลับว่า แล้วตัวคุณหญิงไม่ร้ายหรอกหรือ ดูสิ..มายุให้พี่น้องเขาทะเลาะกัน
เป็นผู้ใหญ่แล้วยังทำตัวบ่างช่างยุ ทำไมให้มานั่งคุยกันดี ดี ไม่มา
คุณป้าเลยโมโหจัดมาก บ่นว่า ถ้าเรียกมาคุยกันดี ดีแล้วไม่มา ท่านจะบอกให้น้องชายท่านนั้นแหละ พาหนูไปบ้ายคุณหญิงเสียให้มันรู้แล้วรู้รอด
ตอนนี้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องดังมากกว่าที่พวกก๊กนั้น พยายามจะใช้พื้นที่ของพันทิป เป็นโทรโข่งกระจายข่าวเสียอีกค่ะ
ตอนนี้ผู้หลักผู้ใหญ่หันมาสนใจกันเยอะมาก ว่า ยายคุณหญิงนี้เป็นอะไร ทำไมทำตัวแบบนี้

[เทาชมพู]

ต้องปฏิเสธว่าอะไรที่พาดพิงว่าดิฉันทำ ไม่จริงทั้งนั้นละค่ะ   ดิฉันมีแต่ลูกศิษย์ปริญญาโทสอนปีละไม่กี่คน  ซึ่งไม่เคยพูดอะไรกันนอกจากวิชาที่สอน
นอกจากนี้เรื่องคุณป้ากับน้องชายทะเลาะกัน ก็ไม่จริง   ดิฉันโทรไปถาม น้องชายท่านก็ตอบว่า ไม่ได้ทะเลาะกันนี่ครับ เจอกันก็ยังพูดกันดี
 
เขายืนยันเป็นลายลักษณ์อักษรมาด้วย  ขอลอกมาให้อ่านกันนะคะ

ผม  ................ตั้งบ้านเรือนอยู่เลขที่ ..............นครปฐม  ขอปฏิเสธคำบอกเล่าที่ว่า พี่ตุ๊กและพี่สาวของผม ทะเลาะกันใหญ่โตด้วยเรื่องของคุณหญิงวินิตา ดิถียนต์
คุณหญิงไม่ได้มาเป็นบ่างช่างยุ ในเรื่องใดๆ เกี่ยวกับผมหรือพี่สาวของผม
ผมกับพี่สาวไม่ได้โกรธกัน   เมื่อวานนี้ วันเสาร์ที่ 24 พฤศจิกายน 2550  ผมกับพี่สาวก็ยังเจอกัน   พูดกันเป็นปกติ ครับ

ส่วนทางน้ำอบก็ยังไม่ยอมหยุดเรื่องนี้  กลายเป็นว่ามีจดหมายนำมาลง อ้างว่าคุณป้าเป็นคนสั่งให้น้ำอบเขียนเอง
ใจความในจดหมาย อ่านแล้วก็เข้าใจอย่างอื่นไม่ได้ว่าคุณป้ากำลังกล่าวหาดิฉันด้วยเรื่องเดียวกับน้ำอบพูด
แต่ดิฉันก็ไม่เชื่อว่าคุณป้าซึ่งเป็นผู้ใหญ่แล้ว  จะทำอะไรเช่นนั้น ในเมื่อเรื่องทั้งหมด ดิฉันไม่ได้ขัดแย้งกับคุณป้าเลยแม้แต่น้อย
การขอเบอร์โทรคุณป้า เป็นเรื่องที่ดิฉันทำความผิดร้ายแรงถึงกับถูกประณามขนาดนี้ทีเดียวหรือ?
 
ดิฉัน"น้ำอบ"ในฐานะตัวแทนที่คุณป้า.........................ท่านมอบหมายให้เขียน ดังนี้
ดิฉัน ..................
ขอความกรุณาคุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ อย่าทำให้พี่น้องต้องทะเลาะกัน เพราะดิฉันพูดความจริงทุกอย่างตามที่ได้สั่งให้หนูน้ำอบเขียนไว้ตั้งแต่วันที่ ๒๒ ที่ผ่านมา
แต่ถ้าใครที่อยากรู้ความจริง และคิดว่าตัวเองเป็นนักเลงจริงให้โทร.มาหาดิฉันได้ที่ หมายเลข ..................  ดิฉันยินดีที่จะตอบปัญหาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยตนเอง  และฝากบอกให้คุณหญิงวินติ โทร.กลับมาด้วย จะได้ไม่ได้ชื่อว่า "รังแกเด็ก" และถ้ายังไม่ติดต่อกลับมา ดิฉันจะเดินทางไปพบคุณหญิงที่บ้านนครปฐมด้วยตนเอง  เพราะไม่อยากให้คุณหญิงทำให้พี่น้องต้องทะเลาะกัน เนื่องจากความ"ตอแหล"ของคุณหญิง กรุณาอย่าเอาเรื่องการเมืองมาเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัว
และเอกสารฉบับนี้ไม่จำเป็นต้องมีลายเซ็นต์ของดิฉันกำกับ มอบอำนาจให้หนูน้ำอบเขียนแทน เพราะตอนนี้อยู่กันคนละบ้าน

(ลงชื่อคุณป้า)

[เทาชมพู]

ในเมื่อคุณป้าลงหมายเลขโทรศัพท์ไว้  บอกว่าถ้าใครอยากรู้ความจริงก็โทรไปถามได้    ดิฉันก็ส่งเบอร์นี้ให้สารวัตรโทรไปสอบถามเอาเอง
เพราะลำพังแต่ดิฉันเอง รวมทั้งทนายความของดิฉันด้วย เห็นจะไม่สามารถพูดด้วยได้เสียแล้ว

ครั้งสุดท้ายคุณป้าติดต่อมา บอกว่าจะพาน้ำอบมาที่บ้านดิฉันที่นครปฐม     ดิฉันก็บอกว่าเชิญมาเลย สารวัตรเองก็รอจะพบอยู่
ถ้ามาจริงๆให้ไปที่บ้านน้องชายของคุณป้า  ดิฉันจะไปรอที่นั่น   แต่ไม่ขอต้อนรับที่บ้านดิฉัน   
คุณป้าก็ไม่ติดต่อกลับมา  โทรไปถามว่าเมื่อไรจะพาน้ำอบมาเสียที ก็ไม่ได้รับคำตอบที่ตรงคำถาม 
จนบัดนี้ดิฉันก็ยังไม่ได้ข่าวคราวจากคุณป้าอีก    และคุณป้ากับดิฉันก็ยังไม่เคยเห็นหน้ากันจนทุกวันนี้

ส่วนเหตุผลที่ว่า ทำไมดิฉันไม่ให้น้ำอบมาหาที่บ้าน ก็อยู่ตรงข้อความที่เธอโพสในเว็บเธอนี่ละค่ะ

พอดีว่าวันนี้ครบ ๑๐๐ วันงานศพของพ่อนะ
ไม่อยากด่ามาก แต่เกลียดฉิบหายเลยไอ้พวกขี้ขลาด ขี้ขึ้นสมองแบบนี้
เมื่อไหร่จะ ชกกัน ก็บอกมาว่าที่ไหน เมื่อไหร่ เล่นแบบนี้รำคาญว่ะ
เดี๋ยวเสร็จงานศพพ่อก่อน ฉันจะขับรถไปอัดประตูรั้วยายคุณหญิงให้เป็นข่าวหน้าหนึ่งเลยว่า ฉันบุกไปด่าถึงหน้าบ้าน   

ดิฉันไม่คิดว่าคนที่ทำแบบนี้  เป็นแขกที่ใครอยากจะเชื้อเชิญให้เข้าบ้าน   แต่ถ้าพบบนโรงพักละก็ จะเหมาะกว่า

[เทาชมพู]

โลกไซเบอร์เป็นโลกที่ปกปิดตัวตนกันได้   สื่อสารกันได้ด้วยตัวอักษร จะให้เห็นหน้าตาหรือไม่ให้เห็นหน้าตา  ก็ทำได้
จึงมีคนจำนวนหนึ่งที่อาศัยการปกปิดข้อนี้ สร้างความได้เปรียบให้ตัวเอง  เหมือนคนที่ซุ่มอยู่ในเงามืด อยากขว้างก้อนหินไปทำร้ายคนที่ยืนอยู่ในที่สว่าง ก็ทำได้สะดวกใจกว่ายืนในที่สว่างด้วยกัน  เห็นหน้าตาได้ชัดว่าใครเป็นใคร

คนพวกนี้สามารถส่งข้อความอะไรก็ได้ ที่คิดว่าจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน  เพราะอีกฝ่ายไม่รู้จักตัวตนว่าเป็นใคร หรือต่อให้รู้ก็ย่ามใจว่า เทคโนโลยี่เช่นนี้ล้ำสมัยเกินกว่ากฎหมายจะเอื้อมถึง
ทำให้การล่วงละเมิดบุคคลอื่น โดยเฉพาะบุคคลที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักต่อสาธารณชน เกิดขึ้นง่ายดาย

คนที่เข้ามาในโลกไซเบอร์โดยสุจริตใจ  ไม่ทำร้ายใคร   อาจจะตกเป็นเหยื่อของใครอีกคน   โดยที่สองฝ่ายไม่ต้องรู้จักกันเลยก็เป็นได้

ดิฉันขอทำนายว่า การล่วงละเมิดบุคคลอื่นทางอินเทอร์เน็ต จะเป็นคดีอาชญากรรมที่เกิดขึ้นมากมายในทศวรรษใหม่นี้
ไม่ใช่แค่เด็กหญิงถูกล่อลวงผ่านทางแช็ท   หรือชายหนุ่มหญิงสาวถูกมิจฉาชีพหลอกเอาเงิน    แต่ทุกเพศ ทุกวัย ทุกอาชีพ  จะถูกข่มเหงรังแกหรือกระทำให้เสียหาย ผ่านทางอินเทอร์เน็ตได้ทั้งสิ้น
แม้แต่คนอย่างดิฉันเอง ซึ่งไม่น่าจะโดนด้วยเหตุผลใดทั้งสิ้น   ก็ไม่อยู่ในข้อยกเว้น
ท่านที่เข้ามาอ่านด้วยความรู้สึกว่า  ฉันเป็นคนนอกไม่เกี่ยวข้อง ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับใคร  ยังไงก็ไม่โดน  ก็ขอให้รู้ด้วยว่าไม่จริง  มันจะเกิดกับใครก็ได้รวมทั้งตัวคุณด้วย

คดีทางอินเทอร์เน็ตจึงเป็นที่สนใจของผู้อยู่ในแวดวงกฎหมาย   สารวัตรณรงค์ฤทธิ์จึงให้ความสำคัญกับคดีนี้มาก  ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
เพราะมันอาจเป็นตัวอย่างให้เห็นว่า ต่อไปการทำร้ายกันด้วยเทคโนโลยี่จะเพิ่มเข้ามานอกเหนือจากทำร้ายกันทางร่างกาย ตัวต่อตัว  ก่อผลเสียหายทางชื่อเสียงและจิตใจได้ไม่น้อยกว่าทำร้ายร่างกาย
ตำรวจจะต้องเจอคดีแบบนี้มากขึ้นทุกที  จากปัญญาชนและคนรุ่นใหม่ที่เป็นอนาคตของประเทศชาติ  ถ้าไม่ใช่เจ้าทุกข์ก็เป็นผู้ต้องหาเสียเอง

ดิฉันเองถูกทำร้ายต่อเนื่องยาวนานมาตั้งแต่ปลายปี ๔๙  มีหลายคนแนะนำให้ปล่อยเลยตามเลย ด้วยความเชื่อว่าเขาก็คงเบื่อไปเอง  ตบมือข้างเดียวไม่ดัง  หรือคนอื่นก็เห็นใจอาจารย์เองละ ถ้าเขาไม่หยุด
ดิฉันก็อดทนมายาวนานถึง ๑๓ เดือน  พอจะพิสูจน์ได้แล้วว่าไม่จริง  นอกจากนี้ ความเชื่อเช่นนี้กลับไปเอื้อประโยชน์ให้ผู้ทำร้ายมากกว่าผู้ถูกทำร้าย 
เหมือนกับว่า ไหนๆก็ถูกรังแกแล้ว ก็จงสงบปากสงบคำ  ยอมให้ถูกรังแกต่อไป 

เอาเป็นว่าดิฉันไม่สอนลูกดิฉันแบบนี้ก็แล้วกันค่ะ   แต่จะสอนว่าถ้ามีปัญหาก็แก้ไปทีละเปลาะ   ก่อนเราจะพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วย ก็ต้องพึ่งตัวเองเสียก่อน

[เทาชมพู]

บางท่านที่เข้ามาอ่านถึงตอนนี้ คงจะเกิดคำถามขึ้นกับตัวเองว่า
ถ้าคุณเป็นคนละคนกับคุณโมนิค แล้วน้ำอบมากล่าวหาคุณได้ยังไง โดยไม่มีต้นสายปลายเหตุเสียเลย

ดิฉันก็ถามตัวเองเหมือนกันว่า มันเรื่องอะไร จู่ๆถึงถูกกล่าวหาว่าเป็นคนอีกคนหนึ่ง ทั้งๆเป็นคนละคน คนละเรื่อง ไม่เกี่ยวกันเลย
คำตอบนี้ น้ำอบให้มาเองค่ะ

โพสต์เมื่อ : 19 พ.ย. 2550 เวลา 17:09 น.     
สวัสดีค่ะพี่มารีคะ
เรื่องโมนิคเป็นเทาชมพู และเทาชมพูคือโมนิค...แม้นแต่พี่พีก็ทราบค่ะ
และมีคนที่รู้ตชจักหล่อนดีมากเลยค่ะ รู้ประวัติความเป็นมาทุกอย่างเช่นกัน
มีผู้ใหญ่จากรั้วจามจุรี เป็นคนบอกหนูเองแหละค่ะว่า โมนิค คือ เทาชมพูค่ะ
เรื่องนี้พี่พีก็ทราบค่ะ  แต่หนูไม่ขอเล่ารายละเอียดว่า ท่านไหนเป็นคนบอก
สัญญาด้วยใจกับท่านผู้นั้นด้วยความสัตย์เลยค่ะ ว่าไม่ว่าจะอย่างไร ก็จะไม่พูดเลยค่ะ

ดิฉันไม่รู้ว่าน้ำอบพูดจริงหรือไม่   ถ้าหากว่าเอาเหตุการณ์เรื่องคุณป้าเป็นตัวเทียบ ก็น่าเชื่อว่าไม่จริง
แต่ถ้าหากว่าเธอพูดจริงขึ้นมา    ก็แปลได้ว่า มีใครคนหนึ่ง ที่น้ำอบเรียกว่า "ผู้ใหญ่จากรั้วจามจุรี" เป็นคนบอกเธอว่า โมนิค คือ เทาชมพู
และยังอ้างพยานด้วยว่า "พี่พี" ก็ทราบเรื่องนี้   
เหมือนกับว่า ผู้ใหญ่จากรั้วจามจุรี พี่พี และน้ำอบ รู้จักกันดีเป็นส่วนตัว

ปัญหาที่จะต้องขบต่อไปก็คือ "ผู้ใหญ่จากรั้วจามจุรี" แปลตามตัวว่าอะไร? หมายถึงใครได้บ้าง?

[เทาชมพู]

คำว่า รั้วจามจุรี  คนที่เรียนมหาวิทยาลัย ไม่ว่าที่ไหน   ก็น่าจะรู้ว่าเป็นสัญลักษณ์หมายถึงสถาบันการศึกษาแห่งใดในประเทศ 
ผู้ใหญ่จากรั้วจามจุรี หมายถึงคนที่อยู่ในสถาบันแห่งนี้ แปลอย่างอื่นไปไม่ได้
เมื่อบอกว่าเป็น"ผู้ใหญ่" ก็ตัดประเด็นไปได้เลยว่าไม่ใช่นิสิต    ก็เหลือแต่อาจารย์และเจ้าหน้าที่ข้าราชการฝ่ายต่างๆ ที่ประจำอยู่
ผู้ใหญ่คนไหนหนอ  อยู่ๆก็มาคบกับน้ำอบอย่างสนิทสนม   ถึงขั้นบอกกล่าวสิ่งที่เป็นเท็จให้ฟังได้ แล้วยังไม่รับผิดชอบคำพูดของตัว
ต้องให้น้ำอบสัญญาว่าจะไม่เปิดเผยชื่อให้รู้     ในสิ่งที่พูดแล้วนอกจากเท็จก็ยังเสียหายกับคนอื่นอีกด้วย
ไม่น่าจะเป็นวิสัยของ"ผู้ใหญ่" ที่น้ำอบเรียกอย่างยกย่องว่า"ท่าน" เสียเลย

ดิฉันไม่รู้ว่า"ผู้ใหญ่"มีตัวจริงหรือไม่  แต่"พี่พี"นั้นมีตัวจริงแน่   ในเมื่อน้ำอบอ้าง"พี่พี" ก็ชวนให้เข้าใจว่าผู้ใหญ่มีตัวจริง "พี่พี" รู้จัก

[เทาชมพู]

น้ำอบอ้างชื่อ "พี่พี"  หลายครั้ง ต่างกรรมต่างวาระ  ตัวอย่างเช่นคำพูดนี้

"คุณทานตะวันลองคิดดูเอาก้แล้วกันค่ะ นักพรตแห่งขุนเขาอย่างพี่พียังต้องออกมาเคลื่อนไหว ทำสารพัดเลยเหมือนกัน ถึงกับจะตั้งกระทู้ แฉ ชีวิตยายคุณหญิงตั้งแต่สมัยสาวๆ ตั้งแต่ยังอยู่ที่รั้วจามจุรีอีกด้วยเช่นกัน แปลว่า สุดทน แล้วนะคะ"

"พี่พี" กับดิฉันไม่รู้จักกันมาก่อน   จนบัดนี้ก็แน่ใจว่าไม่เคยเห็นหน้ากัน  หรือถ้าเห็น  เขาก็คงเคยเห็นข้างเดียว เพราะดิฉันไม่รู้จักบุคคลนี้
พูดถึงอายุ ในเมื่อเคยเปิดเผยว่าจบสวนกุหลาบรุ่น 104 ก็กะได้ว่าอายุราว 40 ปี    สมัยดิฉันเข้าเรียนมหาวิทยาลัย    " พี่พี" อาจจะยังไม่เกิด  หรือถ้าเกิดก็เป็นเด็กทารกอยู่
ก็ไม่น่าเชื่อว่าจะรู้อะไร ถึงขั้นสามารถ "แฉ ชีวิตยายคุณหญิงตั้งแต่สมัยสาวๆ ตั้งแต่ยังอยู่ที่รั้วจามจุรีอีกด้วย"

อีกอย่างคือ" พี่พี" มาสุดทนอะไรแทนน้ำอบ   ในเมื่อน้ำอบเป็นฝ่ายโจมตีดิฉันด้วยถ้อยคำหยาบคาย โดยที่ดิฉันไม่เคยโต้ตอบแม้แต่ครั้งเดียว    คำนี้ก็เป็นคำถามที่ดิฉันยังขบไม่แตกอยู่นาน

[เทาชมพู]

การเอ่ยอ้างถึงเรื่องราว "เมื่อยายเทาชมพูยังสาว" เป็นสิ่งที่น้ำอบพูดย้ำหลายครั้ง   จนสะดุดใจ
นับว่าน่าประหลาด   เพราะตามธรรมดาแล้ว เวลาใครโจมตีใครก็ตาม   พฤติกรรมที่ไม่ดีของคนนั้นคือพฤติกรรมในยุค ปัจจุบัน
ไม่ค่อยมีใครไปตั้งหน้าตั้งตาว่านักการเมืองหรือดาราคนไหน ถึงเมื่อครั้งเขาเรียนม. ๖ หรือปี ๑

แต่น้ำอบ ชอบย้อนไปถึงสมัยดิฉันเรียน คือร่วม ๔๐ ปีมาแล้ว อาจจะก่อนน้ำอบเกิดเสียอีก  ไม่ว่าโจมตีอะไรก็ต้องวกไป "สมัยสาวๆ" ซ้ำซากอยู่นั่นเอง

โพสต์เมื่อ : 19 ต.ค. 2550 เวลา 18:37 น.   
ส่วนเรื่องยายเทาชมพู หรือ เต้าชมพู หรือยายวินิดา ดิถียนต์นั้น ขอบอกว่า สันดานหาเรื่องจนเข้ากระดูก คงจะขัดยากค่ะ
แต่มันแกล้งที่จะบิดเบือนข้อมูลทุกอย่าง เพื่อจะแกล้งเรา
มันทำเพื่ออะไร ทั้งๆที่พี่กับมันก็ไม่ได้ไปเกี่ยวข้องกัน ผัวมันพี่ก็ไม่ได้ไปสนใจ ถ้าจะว่าเรื่องหึงหวงก็
ไม่ใช่เลย  นี่เพิ่งมารู้ทีหลังว่า มันมีนิสัยแบบนี้ตั้งแต่สมัยสาว สาวแล้ว

และอีกตอนหนึ่ง

 โพสต์เมื่อ : 17 ต.ค. 2550 เวลา 22:34 น.       
คนที่เขานำดอกกล้วยไม้ของดิฉันเอาไปให้ยายโมนิคหรือ (เทาชมพู)นั้น เขารู้จักยายคนนี้มาตั้งแต่สมัยสาวๆ  เขาบอกว่าคนๆนี้มีปมด้อยตั้งแต่สมัยสาวๆ เรื่องที่ไม่สวย และไม่ประสบความสำเร็จในเรื่องของคนรัก คนก่อนคุณน้อย ทำให้มีอาการไม่ปรกติในเรื่องที่จะคอยตามจิกคนโน้นคนนี้มาตั้งแต่สมัยสาวๆ แล้วค่ะ
ตอนนี้เท่าที่ทราบมีผู้หลักผู้ใหญ่ ที่รู้ว่า โมนิคเป็นใคร เขาก็เกิดวิกฤติศรัทธากันอย่างหนัก เพราะเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีวุฒิภาวะทางความคิดมากแล้ว ไม่น่าจะทำเรื่องไม่งามแบบนี้
ดิฉันเลยงง และเรียนกถาม ไปว่า แล้วดิฉันไปเกี่ยวข้องอะไรกับคนๆนี้ ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้  ก็ได้รับคำตอบว่า เขามีปัญหาในเรื่องส่วนตัวอย่างหนัก และจะเป็นคนที่หน้าอย่างใจอย่างแบบนี้มานานแล้ว  จะตามจิกคนที่ไม่ชอบใจหรือเห้นมาปัดแข่งปัดขาตัวเอง และอาศัยความที่ตนเป็นคนเฉลียวฉลาดกลบเกลื่อนปมด้อยของตนเองมาตลอด [/u] 

[เทาชมพู]

ข้อหาที่น้ำอบกล่าวอ้าง หมายถึงใครก็ไม่ทราบ แต่สิ่งเสียหายที่กล่าวมานี้  ไม่ใช่ดิฉันแน่นอน 
เป็นความเท็จตั้งแต่ต้นจนจบ

เพื่อนร่วมรุ่นที่คณะ รู้กันดีว่าดิฉันเป็นเด็กเรียน   ไม่มีปมด้อย ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีปัญหาส่วนตัว
เป็นนิสิตเงียบๆคนหนึ่งที่ตั้งหน้าตั้งตาเรียน   ด้วยความหวังว่าจะได้เรียนต่อในระดับสูงกว่านี้  จึงต้องทำคะแนนให้รอดตั้งแต่ปี ๑ ถึงปี ๔

ใครเคยเรียนในยุคที่มีคำว่า "รีไทร์ รีพีท และรีเอ๊กแซม" ย่อมจะรู้ว่าหนักแค่ไหน   ถ้าหากว่าพลาดเพียงนิดเดียว ก็อาจต้องเรียนซ้ำชั้น  เสียเวลาไป ๑ ปี
เพราะฉะนั้นจึงไม่มีคำว่าปัดแข้งปัดขา  ระบบการเรียนไม่มีแบบนั้น  แค่เรียนให้รอดไปได้   แคล้วคลาดจากคำว่า "รี" อย่างใดอย่างหนึ่ง  คือจุดมุ่งหมายของพวกเรา

เมื่อเรียนจบปริญญาตรี  ก็ได้บรรจุเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย   ซึ่งอาชีพนี้ถือว่ามีเกียรติ  ห่างไกลจากปมด้อย
การทำงานวิทยาเขตที่เปิดใหม่ในครั้งนั้น ก็ไม่เอื้อให้ปัดแข้งปัดขาใดๆ มีแต่บุกเบิกทำงานและทำกิจกรรมกับนศ.หลังเวลาเลิกเรียน   
บรรยากาศเป็นยังไง ใครเคยอ่านนวนิยาย"น้ำใสใจจริง" หรือดูละครช่อง ๗ ที่มีศรราม เต๋า นัท แคทรียา เล่นนั่นแหละค่ะ   คือถอดมาจากของจริง
เป็นประสบการณ์ช่วงมีค่าที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิตการทำงานของดิฉัน

ข้อกล่าวหาของน้ำอบ เป็นปริศนาสำหรับดิฉันมานาน  จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันมานี้ จึงได้พบคำตอบ