ขอลงจากเรือนไทยไปเกาะแก้ว...

[B]

Have fun ka Khun Nil.  

[เทาชมพู]

ถ้าคุณนกข.พบว่าในลอนดอน  ที่ไหนๆก็ปิดหมด ไม่อยากอยู่จนครบ ๔ วัน   แนะนำให้ทำตัวแบบนักทัวร์ไทยทรหด ๓ วัน ๑๘ ประเทศดูบ้างค่ะ  คือไปให้ถึง Stratford-upon-Avon แล้วกลับ

ที่นั่นนอกจากไปเยี่ยมบ้านเชกสเปียร์กับบ้านแอน แฮธธาเวย์แล้ว ยังมีบ้านนักเขียนเก่าอีกคนที่คอหนังสือไทยน่าจะรู้จักดี

คือ Marie Corelli  นักเขียนยอดนิยมเมื่อต้นศตวรรษที่ ๒๐  เรียกว่าเป็นทมยันตีแห่งอังกฤษก็คงจะได้

 เธอเป็นคนเขียนเรื่อง ความพยาบาท นิยายแปลเรื่องแรกของไทยเมื่อปลายรัชกาลที่ ๕ โดยแม่วัน (พระยาสุรินทราชา)

เต็ลมา (Thelma) นิยายแปลยอดฮิทเมื่อรัชกาลที่ ๖

ขุนคลัง (The Sorrows of Satan)  พิษสวาท(Ziska) นางแก้ว (The Murder of Delicia)  ผู้บริสุทธิ์(Innocent)และที่แปลออกมาไม่กี่ปีก่อนนี้คือ ปรัชญารัก (Love and the Philosopher) ทั้งหมดเป็นฝีมือแปลของคุณอมราวดี ผู้ล่วงลับไปแล้ว

บ้านของคอเรลลี่ชื่อ Mason Croft  ปัจจุบันคือ  the Shakespeare Institute of the University of Birmingham ที่Stratford    ถาม  local guide ดูก็ได้

อ่านประวัติย่อได้ที่นี่ค่ะ

http://www.thecore.nus.edu.sg/landow/victorian/authors/corelli/intro.html' target='_blank'>http://www.thecore.nus.edu.sg/landow/victorian/authors/corelli/intro.html

[นวล]

คุณเปี้ยว... น่าจะใช่นะค่ะ quotation ของท่านวินสตัน ช. นี่

เพราะปากร้ายเหลือ เคยรวบรวมประวัติของท่าน วช. ไว้

กะจะเขียนให้เพื่อนฝูงอ่าน เผอิญมีคำขอให้อยากอ่านเรื่องอื่นก่อน

เลยต้องงดไว้ แต่เห็นผ่านตา ยังคิดเคยว่า เฉียบจริงๆ

ส่วน Platform 9-3/4 นั้น คุณไม่เห็นหรอก แต่ต้อง take action เลย

คือ เดินไปช่วง (กะๆ เอา) ประมาณระหว่าง Platform 9-10

แต่ค่อนไปทาง 10 แล้วเริ่มวิ่งสุดแรงให้ทะลุทะลวงสิ่งขีดขวางทั้งหลาย

ที่เขาตั้งอยู่ให้พ้นไปเลย  ตามที่โรลิ้งค์ว่าไว้ คุณจะผ่านมิติธรรมดา

ไปสู่มิติพ่อมด และจะเจอขบวนรถไฟที่ต้องการ..... แต่หากว่า เผอิ้ญเผอิญ

คุณไม่ทะลุผ่านมิติ ก็คงต้องลงไปนอนแผ่หกสลึงบนรางรถไฟ เอ้อ... แล้ว

ถ้าเขาส่งคุณไปโรงพยาบาลไหน โปรดแจ้งด้วย อาจส่งการ์ด Get well soon

หรือไม่ก็ Serve you right! ไปให้ค่ะ



คุณ นกข. นึกขึ้นมาได้อีกแห่ง ไม่ทราบว่าชอบซื้อหาหนังสือหรือเปล่า?

ลองไปเดินแถวร้าน Foyles' ดูซิค่ะ บรรยากาศสุดจะบรรยาย ....

[พวงร้อย]

ไม่มีอะไรจะแนะนำหรอกค่ะ เพราะไม่เคยไป  แต่เข้ามาเพราะทำตาร้อนนิดๆแถมขออวยพรปีใหม่ล่วงหน้า  ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ  

วันหลังมาแถวนี้แล้วจะพาไปเลี้ยงหอยทอดตอนตีสองค่ะ  อิอิ



เห็นคุยกันถึงเรื่อง ท่านเชอร์ชิล  มีคำคมของท่านคำหนึ่งที่ชื่นชมและจำไว้ตลอด  

ท่านเชอร์ชิลเคยทำงานเป็นผู้สื่อข่าวหลังจากเรียนจบใหม่ๆรึไงเนี่ยะค่ะ  ข่าวที่ท่านส่งมาก็มักจะถูกท่านบอดอขีดฆ่าแก้ไวยากรณ์ด้วยหมึกสีแดง  

เพราะท่านชอบเขียนประโยคที่จบลงด้วยบุพบท  คนเคร่งไวยากรณ์ก็ถือว่าใช้ไม่ได้  

วันหนึ่งท่านเหลืออดขึ้นมาก็วงประโยคที่ท่านบอกอแก้มาแล้วเขียนโน้ตส่งคืนกลับไปว่า

"This is the kind of English, up with which I can't put."  วันหลังมีเวลาก็ฝันไว้ว่าจะไปศึกษากระบวนท่าฝ่ามือ

เอ๊ย ฝีปากของท่านไว้มาหัดเขียนมั่งค่ะ

[พวงร้อย]

อ้อ ลืมไปค่ะ  เคยใฝ่ฝันไว้ว่า  จะไปดูละครที่ลอนดอนน่ะค่ะ  ไม่ทราบใครอยู่แถวนั้นตอนนี้มีเรื่องอะไรดีๆบ้างคะ  หลายวันก่อน มีคนพาไปดู Lion
King  นั่งนำ้ตาไหลพรากๆตลอดเรื่องเลยค่ะ  เพราะเพลงฮึกเหิมไพเราะซาบซึ้งสุดจะบรรยาย  ฉากและเครื่องแต่งตัวก็ครีเอทีฟสุดๆ  
ที่ประทับใจมากที่สุดก็ดนตรีที่มีอิทธิพบอัหริกันมากๆ  ในวงออเคสตร้าใช้ขชุ่ยต่างๆกันถึง ๑๔ อย่าง  นึกไม่ออกเลยค่ะว่าจะมีหน้าตาอย่างไรบ้าง  
เคยเห็นรายการทัวร์ลอนดอนแบบไปดูละครอย่างเดียวเลยน่ะค่ะ   อย่างเจ็ดวันละครหกเรื่องอะไรแบบนั้น  ถ้าชอบละครก็ไปดูเผื่อมาให้ด้วยนะคะ

[อ๊อฟ]

เรื่องกิน นี่ต้องร้าน Golden Dragon เป็นร้านอาหารจีนกลางโซโหนะหล่ะครับ
ที่ได้รับการโหวตให้เป็น  best restaurant (โดยพวกผมเอง เพราะพนักงานต้อนรับของเค้า ความงามเป็นเลิศ แหะๆๆๆๆๆ) แต่อาหารเค้าก็ใช่ย่อย ถ้าถูกๆ (มาก) ก็ ร้านที่ชื่อ "ร้านไอ้เลว" (ชื่อจริงๆเค้าชื่อ Wong Kei) อันนี้นักเรียนไทย ทุกคนในลอนดอนเค้าเรียกกันอย่างงี้จริงๆ เพราะเลื่องชื่อเรื่องการบริการนักหนา แต่ที่ต้องทนไปกินก็เพราะถูกกว่าใครเพื่อน และอร่อยใช้ได้

ถ้าเป็นคอกาแฟหล่ะก็ ผมมีที่แนะนำสองที่ครับ (เลิกพูดเรื่องกาแฟบน Harrods หรือ  Harvey Nicole นั่นมันเป็นที่ของนักท่องเที่ยวไปแล้ว)
1. ก็ร้านกาแฟบนยอดตึก OXO ครับ อยู่ริมแม่น้ำเทมส์บรรยากาศยามเย็น
    ที่นี่เรียกว่าสุดยอดของลอนดอน ราคาก็สูสีกะที่ Harrods มีซัก 10
    ปอนด์ก็นั่งกินบรรยากาศได้ทั้งคืน เค้ามีไวน์ด้วยแต่แพงหน่อยครับ
2. อีกที่ก็เป็น ร้านกาแฟ ในหอสมุดอังกฤษ(ฺBritish Library)ครับ รอบตัวจะ
    เป็นชั้นวางหนังสือที่สูงประมาณ ตึกสามชั้น โปร่ง ขลัง บรรยากาศ สบาย
    มีเพลงคลาสสิคฟังคลอเบาๆ แม้จะกินกาแฟไปกี่แก้ว ผมก็ง่วงทุกที

แหมยังมีเรื่องไวน์อีก แต่ก็เกรงใจแล้วครับ ที่นี่เรือนไทย เดี๋ยวโดนคุณเทาชมพู
ไล่ฟาดตกเรือน

[นวล]

เห็นคณอ๊อฟเล่าเรื่องร้านอาหารที่โซโหแล้ว คิดถึงเจงๆ
สมัยโน้น พอ กพ. จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้ ก็มือเติบกันไปถลุงที่แถว
โซโหเนี่ยแหละ ได้ทานกันเดือนละครั้งแก้ปากเปรี้ยวอยากอาหารเอเซีย
จำได้ว่ามีอยู่ร้าน ทำบะหมี่เกี๊ยวแจ๋วเจงๆ เข้าไปทานหลายหน
พอดีวันนั้น พ่อครัวโผล่ขึ้นมาถามไถ่ว่าอาหารเขาเป็นยังไง
เลยฟุ้งอังกฤษบ้างจีนกว้างตุ้งไปมั้ง ชมซะไม่มี ตั้งแต่นั้นมา
พอไปทานอีก แทนที่จะได้เกี๊ยวชามละห้าตัว กับเพิ่มเป็น
ชามละแปดตัว ราคาเท่าเดิม... หุ หุ หุ  ใครว่าที่อังกฤษ
ใช้เส้นม่ายด้าย..... อย่างน้อยๆ เกี๊ยวก็เพิ่มมาล่ะ...
แต่แหม... รสนิยมกาแฟของคุณอ๊อฟเนี่ย ไม่เบา...
อิฉันเคยแต่ต้ม perk อยู่ในที่พัก ไม่บังอาจไปนั่งจิบไป
ชมวิวไปแถวเทมส์เลย.... กระเป๋ามันฉีกบ่อยๆ....

คุณ นกข ขอให้เที่ยวสนุกนะคะ .........

[ส้มหวาน]

ไม่มีใครอยากแวบมา เยอรมนีบ้างอ่ะ เบียร์ที่นี่อร่อยนะ  

[อ๊อฟ]

คุณนวลครับ ผมก็ฝากท้องไว้กับ"ร้านไอ้เลว" ที่ถูกแสนถูกพอจะมีเงินเหลือไป
นั่งจิบกาแฟดีๆบ้าง ก็สองสามเดือนสักครั้งแค่นั้นเอง

แหม เม๊าท์แล้วหยุดไม่อยู่ พอพูดถึง"ร้านไอ้เลว" แล้วก็ต้องขยายความนิดนึง
จะขอพูดถึงจุดขายของร้านเค้าซักหน่อย เผื่อใครได้ไอเดียเอามาเปิดที่เมืองไทย
เรื่องบริการนี่ต้องมาเป็นอันดับหนึ่งครับ ถ้าวันไหนไปกินแล้วไม่ได้ยินเสียงตะคอก
นี่รู้สึกอาหารจะจืดไปถนัด ไม่ตะคอกแขกในร้าน ก็ตะคอกใส่กันเอง เรื่องเสริฟ
ก็เหมือนกัน ถ้าวันไหนจานข้าวโดนปล่อยจากมือพนักงานก่อนถึงโต๊ะน้อยกว่า
10 ซม. นี่ถือว่าวันนั้นคุณจะโชคดีอย่างรุนแรง ถ้าซื้อล๊อตเตอรี่ คาดว่าจะถูก
บิลล์ก็เหมือนกันจะมาวางที่โต๊ะทันทีหลังกินเสร็จ (หลังวางตะเกียบ)
ผมเคยพาคุณเปี้ยวไปกิน แต่ลืมบอกว่าอย่าเพิ่งวางตะเกียบ ให้ดื่มชาก่อน
คุณเปี้ยวแกไม่ทราบ ไปเผลอวางตะเกียบ ไม่ทันได้ดื่มชาก็มีแขกรายใหม่มา
ยืนรอที่โต๊ะแล้วพร้อมบิลล์จากพนักงาน

จะว่าจุดขายหรือปล่าวก็ไม่ทราบ ร้านเค้า 3 ชั้น กว้างขวาง ไม่เคยไม่เต็ม
เพื่อนผมเล่าว่าเคยมีรายการวัยรุ่นช่องเจ็ดบ้านเราไปถ่ายมาแล้ว
ถ้าคุณ นกข. อยากมีประสบการณ์การกินที่แปลกไป
ผมก็ขอ recommend ครับ ร้านไอ้เลว (Wong Kei) ใหญ่ๆสีแดงๆ
อยู่ตรงทางออกประตูจีนเลย หาง่าย

[นกข.]

ขอบคุณทุกท่านครับ
แต่ผมคงจะไม่เข้าเมืองจีนบ่อยนัก อาจจะโฉบไปดูบรรยากาศ ดูสาวจีนสักครั้งสองครั้ง มีผู้ใหญ่ทางนี้ฝากให้ไปกินเป็ดย่างเผื่อ ได้ข่าวว่า ร้าน หลีโฮฟุก เจ๊งไปแล้ว แต่ดูเหมือนมีร้านใหม่ ชื่อโฟร์ซีซั่นส์ หรือไงนี่ แล้วเห็นว่ามีอีกร้านอยู่แถวเบย์วอเตอร์
ที่กะไม่เข้าไปกินข้าวเมืองจีนมาก เพราะผมคิดว่า หารับประทานได้ที่ไหนก็พอมี ร้านจีนที่เจนีวามี ร้านจีนที่เมืองไทยก็มี (และเผลอๆ จะอร่อยกว่า) เมืองจีนในนิวยอร์กผมก็ไปมาเสียเป็นเทือกแล้ว และว่ากันตามตรง ผมกินข้าวจีนที่เมืองจีนจริงๆ คือที่กรุงปักกิ่งมาสี่ปีแล้วน่ะครับ อาจจะหาอาหารอังกฤษที่เขาว่ารสชาติจืดชืดเหลือรับ มาลองชิมให้แปลกๆ ไปมั่ง
อยากลองชิมอาหารตามผับ หาพวกพายเนื้อ หรืออย่างแฮกกิส ที่เขาว่ากันว่ารสชาติชวนขนลุก หรือยอร์เชอร์พุดดิ้ง หรือน้ำชาเวลาบ่าย หรือกระทั่งฟิชแอนด์ชิป กินเล่นดูมั่งน่ะครับ
เอ- เนื้อวัวในอังกฤษกินได้หรือยังไม่รู้ อาจจะต้องเน้นฟิชแอนด์ชิปเป็นหลัก ผมยิ่งไม่ค่อยมีสมองอยู่ด้วย ถ้าสมองที่มีอยู่กลายเป็นฟองน้ำไปเพราะโรควัวบ้าก็คงไม่เหลือ

[วิชาการทีม]

.
http://vcharkarn.com/reurnthai/uploaded_pics/RW254x025.gif'>

[เดาเอาเองนะ :+)]

ไม่ทราบทานเบียร์หรือสุราบ้างหรือเปล่านะครับ
fish & ships หรือ fried chicken & ships นี่อร่อยสุดต้องหลังจากผับเลิกครับ
ประเภทกำลังมึนๆนิด ใส่vinegarเยอะๆ  saltหน่อยๆ คุณเอ๋ยอร่อยสุด
พวก french fry ตามร้าน fast food ทั่วไปอย่าไปพูดถึง

วัวบ้าอังกฤษหมดแล้วครับ เขาฆ่ากันเป็นล้านตัว
ส่วนที่เยอรมันและฝรั่งเศสตอนนี้กำลังมีครับ (ก็ติดไปจากอังกฤษนั่นแหละ)
ตอนนี้เข้ากำลังหาทางตรวจกันอยู่ อาจจะแย่พอๆกับอังกฤษเมื่อตอนเป็นข่าวใหม่ๆ
เข้าใจว่าฝรั่งเศส เยอรมันยังกินวัวอายุมากกว่า 3 ปีอยู่(คือวัวอาจจะเป็นโรคได้เมื่ออายุ > 3 ปี)
ส่วนอังกฤษเลิกกินวัวแก่ประมาณ 3 ปีแล้วครับ

[วิมม่า]

คุณเปี้ยวกับคุณจ้อ ชวนไปเคมบริดจ์ ดิฉันชวนไปออกฟอร์ดค่ะ  คุณ นกข.  ทั้งเคมบริดจ์
และ ออกฟอร์ดใช้เวลาเดินทางจากลอนดอน ชั่วโมงนึงโดยประมาณค่ะ  ทางเคมบริดจ์
มีทั้งเบียร์ มีทั้งแม่โขง (หูววว  สุราเมรัยยะ  เมาเป็นระยะๆ สิค้าา  ฮา)  เอามาเป็นจุดขาย
ดิฉันไปเคมบริดจ์มาก่อนคริสต์มาส ไม่เห็นค่ะ ขวดที่คุณเปี้ยวเค้าว่าน่ะ  หลอกลวงชัวร์ๆ
(ฮา)  
คุณนวลคะสำหรับแฮรี่พ็อตเตอร์ ดิฉันเดินผ่านวันที่เค้าถ่ายห้องสมุดตอนดึกๆ ค่ะ เค้าใช้
ห้องสมุดของออกฟอร์ด  เป็นห้องสมุดฮอกวอตต์ (เอ แล้วแบบนี้ สรุปมหาวิทยาลัยไหน
สำหรับพ่อมด แม่มดกันแน่  ฮา)  มีการถ่ายทำที่ Christchurch  meadow  
ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะสมมุติให้เป็นอะไร ป่าลึกลับรึเปล่า  สวนนี้ล่ะค่ะที่กำเนิดของ
อลิซในแดนมหัศจรรย์    อ่านแฮรี่  ไปสามเล่ม ดิฉันยอมแพ้กับเล่มสี่ค่ะ   เพราะหนาเหลือเกิน
การงานพาลจะไม่เดินเอาค่ะ

เห็นคุณออฟ บรรยายเรื่องร้านโหด หรือ ร้านไอ้เลว แล้วให้ภาพพจน์ดีมากเลยค่ะ
ดิฉันเคยไปสั่งกิน ข้าวหมูกรอบและไก่  ได้มาเต็มจนล้นจานทีเดียวค่ะ สามปอนด์
ห้าสิบ ถ้าไปกินร้านอื่นก็คงราคาเพิ่มเป็นสองเท่า  ชอบใจตรงชาฟรี แถมถูกนี่ล่ะค่ะ
   
เห็นพี่พวงร้อยพูดถึงหอยทอดแล้วก็น้ำลายสอ  อยากทานอาหารไทยค่ะตอนนี้
แต่อยากทานฝอยทองกับทองหยอด  ตะโก้   หม้อแกง  สังขยาฟักทอง  ฯลฯ
คุณเทาชมพูอยู่เมืองไทย ทานเผื่อด้วยนะคะ  ยิ่งพูดถึงอาหารแล้วรู้สึกทรมานใจ

คุณ นกข อย่าพลาด ที่ทราฟัลการ์ สแควร์ นะคะ วันสิ้นปี  New Year Kiss  เห็น
เพื่อนๆ ดิฉัน พูดถึงประจำ เรื่องได้หอมแก้มสาวๆ ฟรี นี่น่ะ  (ฮา)  หรือที่ บิ๊กเบนก็มีเหมือนกันค่ะ

[เดาเอาเอง(อีกทีนะ)]

เรื่องหอมแก้มสาวๆนี่ ขอแนะนำปีใหม่ที่ Edinburough ครับ
ยิ่งใหญ่ที่สุด กันเองที่สุด แล้วก็....มีแก้มเยอะที่สุ๊ดเลย อิอิ :+)
จัดที่ถนน Princess St. ยาวประมาณ 1 กิโลเมตร
เดินตั้งแต่หัวถนนยันท้ายถนน ก็ประมาณ 3 ชม.
เที่ยงคืน ถึง ตี 3.... เมื่อยปากไปเลยละ :+)

ปล. เพื่อนเล่าให้ฟังน๊าาา อย่าเข้าใจผมผิด

[โสกัน]

ฟังๆ ดูแล้ว คุณนกข. คงวนเวียนอยู่แถวTrafalgar Sq
นะครับ อย่าลืมแวะเข้าไปหลบหนาวใน National Gallery นะครับ มีภาพเขียนดังๆ ให้ดูเยอะ ใหนๆ ก็อยู่แถวนั้น แวะไปดูร้าน Old Ciriosity shop ที่
Charles Dickens เขียนถึงด้วยนะครับ จากโซโห
เดินไปก็ได้ครับ เส้นทางดูเอาจากแผนที่ครับ