เราอยู่ในกระแสของการเปลี่ยนแปลง และมีสิทธิ์เลือกที่จะให้ภาษาวิวัฒน์ไปอย่างไร แต่ถึงที่สุดจะเป็นอย่างไรก็คงฝืนไม่ได้ครับ
เฉพาะในภาษาไทยที่เราใช้อยู่ก็มีร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงอยู่ไม่น้อย เสียง ฃ, ฅ หายไปแล้ว เสียง ไ และ ใ กลายเป็นเสียงเดียวกัน(ต้องไปหาร่องรอยเอาจากภาษาอื่นในตระกูล "ไท" ด้วยกัน) เสียง ห จนป่านนี้ผมยังไม่แน่ใจว่า ห ไทยแท้ๆเป็นเสียงนาสิกหรือไม่
ไม่นับเรื่องเสียงวรรณยุกต์กรุงเทพที่เกลื่อนเข้ากับวรรณยุกต์แต้จิ๋ว ทำเอาสำเนียงกรุงเทพเพี้ยนไปจากไทยภาคกลางแต่ดั้งเดิม และในทางกลับกันก็ทำให้ลูกจีนแต้จิ๋วในไทยส่วนมากพูดแต้จิ๋วโดยมีเสียงวรรณยุกต์เหลือแค่ ๕ เสียงเหมือนไทยกรุงเทพ ทั้งๆที่แต้จิ๋วมีเสียงวรรณยุกต์ ๙ เสียงครับ
ลาวเองก็ทำ ร หายไปนานแล้ว ในขณะที่ไทยเองยังรักษาเอาไว้ได้ ก็ไม่รู้เพราะว่าใกล้ชิดกับเขมรที่ออกเสียงรัวลิ้นได้ถนัดหรือเปล่านะครับ หรืออย่างการรับคำแขกมาออกเสียงแบบไทย ผมคุ้นๆว่าเคยอ่านเจอว่า Art Linkletter แซวว่าเวียนหัวกับภาษาไทยมาก เพราะเขียนชื่อท่านผู้นำในสมัยนั้นว่า Bipul แต่ออกเสียงว่า Pibul ผมก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกันว่าบรรพบุรุษไทยของเราท่านถ่ายเสียงพวกนี้มาอย่างไร หรือเสียงภาษาไทยในสมัยโบราณก็ต่างไปจากที่เราใช้ในปัจจุบันนี้อีก (มองต่างมุม อาจจะเป็นแขกเองที่เพี้ยน

)
โดยส่วนตัว ผมเองสนับสนุนการอนุรักษ์การใช้ภาษาไทยแบบมาตรฐานปัจจุบัน แต่ก็ทำใจยอมรับได้ว่า ถ้ามันจะเปลี่ยนก็ต้องเป็นเช่นนั้นแหละครับ