ภาษาวิบัติ

[agree]

สมัยนี้วัยรุ่นชอบใช้ภาษาวิบัติ ขนาดเขียนคำว่าสัตว์ ก็ยังเขียนเป็นสัดเลย

สัตว์ = สัด

เธอ = เทอ

ใจ = จัย

หนู = นู๋

เห็น = เหน

เป็น = เปน

uoน = นอน

จ้า = จร้า

เป็นต้น

ภาษาไทยคนเราก้ต้องรักษาไว้สิครับ ไม่น่าจะเอามาใช้เขียนกัน

[agree]

http://suppiya.multiply.com/journal/item/8
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=609572

ภาษาวิบัติมักใช้กันใน MSN และผู้ที่ใช้มักจะเป็นวัยรุ่น


ขาดอะไรในโลกไม่โศกเศร้า
เหมือนกับเราไทยทั้งชาติขาดภาษา
คงติดขัดอัดอั้นตันอุรา
มองนัยน์ตาก็ไม่ขัดรหัสใจ

ยลศิลาจารึกนึกแน่จิต
สิ่งศักดิ์สิทธิ์มิ่งขวัญอันยิ่งใหญ่
เราคนไทยรู้คุณค่าภาษาไทย
เทิดทูนไว้คู่ชาติไม่ขาดเอย

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

คุณagreeลองรวบรวมภาษาวิบัติหน่อยดีไหมคะ

[agree]

ใคร = คัย
เทพ = inw
ให้ = หั้ย
พิมพ์ = พิม
รัก = ร๊าก
แล้ว = แร้ว
ไง = งัย

ภาษาไทยจะล่มจม เพราะความคมของภาษาวิบัติ 

[pakun2k1d]

ดิฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่รู้สึกรำคาญ และขุ่น ขัดเคืองใจทุกครั้งที่ได้ยินคนออกเสียง "ฉ" เป็น sh และ "ท" เป็น th  ปัญหาอยู่ที่เหล่านักร้อง ศิลปินของค่ายเพลงทั้งหลายนั่นแหละค่ะ  ถ้าผู้รับผิดชอบทั้งหลายไม่สามารถทำให้นักร้องเหล่านั้นออกเสียงภาษาไทยให้ถูกต้อง  ต่อไปเสียง "ฉ" เป็น sh และ "ท" เป็น th จะกลายเป็นเสียงที่ถูกต้องไป เหมือนเสียง "ญ" ที่กลายเป็นเสียงเดียวกับเสียง "ย" ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเอาอย่างไรกัน  จะทำให้กลับไปเหมือนเดิม หรือจะยอมให้นักร้อง และค่ายเพลงเหล่านี้เป็นผู้นำทางภาษาไทยของเรา

ส่วนภาษาเขียนในmsn อันนี้แก้ยากค่ะ  เพราะปกติคนไทยอ่านหนังสือน้อยอยู่แล้ว  วัยรุ่นปัจจุบันก็อ่านดิฉันว่าอาจจะอ่านมากขึ้นแต่ก็เป็นการอ่านพวกmsn หรือเว็ปบอร์ดนี่แหละค่ะ การเห็นการเขียนที่ผิดบ่อย ๆ ก็กลายเป็นความถูกไปอีก  ดิฉันว่าหนทางที่แต่ละคนทำได้ดีที่สุดก็คือ  สำหรับตัวเองไม่ว่าจะเขียนที่ไหนก็ขอให้เขียนให้ถูกต้องสมบูรณ์ไว้  เผื่อว่าใครมาอ่านก็จะได้เห็นสิ่งที่ถูก  เด็ก ๆ รอบ ๆ ตัวก็พยายามให้เขาเขียนให้ถูก  อย่าหวังพึ่งใครเลยค่ะ  ดิฉันเคยสอนระดับมัธยมที่ต่างจังหวัด  เคยถูกจัดให้สอนภาษาไทย  ม.1 3 ห้อง ๆ ละ 35-40 คน  วิชาภาษาไทยเรียนทุกวันค่ะ  ให้การบ้านเรียงความทุกห้อง  รวมแล้วร้อยกว่าเรื่อง  อ่านทุกเรื่องแก้ทุกเรื่องตรวจไม่ทันค่ะ  เพราะวันหนึ่งมีเวลาที่ไม่ได้สอนเพียง 1 - 2 ชั่วโมงเอง  เคยสอนคณิตศาสตร์เด็กเขียนภาษาไทยมาผิดแก้ให้  ก็เป็นอันว่าตรวจไม่ทันเหมือนกัน  ครูจะสอนอย่างไรก็สู้สื่อสารมวลชนยากเหลือเกิน  ใครที่ทำงานเกี่ยวข้องกับสื่อสารมวลชน  ช่วยเป็นปากเป็นเสียงด้วยค่ะ  ทำอย่างไรเราจะได้พิธีกรที่มีความรู้เรื่องภาษาไทยมากกว่านี้ค่ะ  นี่แค่เรื่องการออกเสียงนะคะ  ยังเรื่องลักษณนามต่าง ๆ อีก ราชาศัพท์ ดูเมื่อไหร่เป็นเจอผิดทุกที

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดิฉันรำคาญ  แก้ไม่ได้ก็เลือกไม่ดู ไม่ฟัง ค่ะ  รำค้าน รำคาญ

[agree]

ลองคิดดูกันเถิดจะเกิดผล
เพราะว่าคนไทยนี้มีปัญหา
เรื่องภาษาควรพูด "สุดเยียวยา"
ใช้ภาษาวิบัติขัดทุกกาล

เศรษฐกิจเริ่มย่ำแย่ ภาษาก็ยังไม่เว้น ยากเข็ญลำเค็ญใจ ปวดหัวกับพวกภาษาวิบัติจริง ๆ พอเตือนคนที่ใช้ (วัยรุ่นเป็นส่วนใหญ่) ก็ดันมาว่าเราอีก

อินเทอร์เนตนี่เป็นตัวแพร่กระจายภาษาวิบัติที่ดีมาก เวลาพวกที่เป็นคู่แข่งก็ด่าซะ ขนาดด่ายังใช้ภาษาวิบัติ มันสุดจะเยียวยารักษา

[agree]

มีใครทราบบ้างครับว่าภาษาเหล่านี้มีต้นกำเนิดมาจากใคร 

[ติบอ]

ผมเชื่อว่าคำที่คุณ agree พูดถึงพวกนี้เป็นคำคะนองครับ
มาได้ซักพัก เดี๋ยวก็หายไปเอง
เรื่องที่ถูกแทรกสอดเข้ามาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว และไม่หยุดไม่หย่อน
อย่างที่คุณป้ากุนพูดถึง...... น่ากลัวกว่ามากครับ



อย่าถือสาหาความคนติดเนต ติดเอมเลยนะกั๊บ คุงอะกี
เหนจัยเขาโหน่ยเต๊อะ ฮิ๊วววววววววววว

[Bana]

         อืมก่อนอื่นต้องขอยอมรับล่ะครับว่าที่คุณ Agree ยกมาผมใช้ประจำครับ  เช่น  แหล่มเลย  ยัยส้ม  เส้าจัย ล้อเล่งน่าฯลฯ  และเอาบรรทัดฐานของตัวเองวิเคราะห์  ก็ต้องขอบอกว่าอยากสร้างจุดเด่น  ตามๆกันไป  หรือเรียกร้องความสนใจอ่ะครับ  แต่มันก็เป็นเพียงภาษาเขียนหรือภาษาพูดที่ใช้กันเฉพาะกลุ่ม  หรือเฉพาะวัย  แต่ผมก็แยกแยะนะครับ  เวลาใช้กับคนพิเศษหรือเพื่อนๆ  ก็ใช้อ่ะครับภาษาเหล่านี้  แต่เวลามาโพสที่นี่หรือใช้เป็นงานเป็นการ  ผมก็ไม่ใช้นะครับ

          แล้วถ้ามาดูกันจริงๆ  ภาษาที่เราใช้ปัจจุบันที่เราว่าถูกต้องที่สุด  ก็คงมาจากความนิยมของคนส่วนมากหรือใช้ในราชการ  แต่จะให้เหมือนกับที่เคยใช้เมื่อ 50 ปีก่อนคงไม่เหมือนทุกคำแน่ๆ  ก็คงมีแผลงมาบ้างล่ะครับ  มันอาจเป็นปกติของวัฒนธรรมแม้ในด้านของภาษา  บางคำในนวนิยายก็ยังใช้  เช่นคำว่า  นาง  แผลงเป็น  นัง   นังช้อย  นังแม้น ฯลฯ  แต่ก็เป็นการเฉพาะ  ไม่นำมาใช้กันทั่วไป  คะนองกันไปแบบคุณติบอว่าล่ะครับ  ภาษาวัยสะรุ่น (อิอิ  นี่ก็แผลง) เหล่านี้  ราบใดที่ยังไม่นำมาใช้กันผิดที่ผิดทาง  ก็คงต้องถือว่าเป็นปกติอ่ะครับ  และก็ต้องมีปรามบ้างครับแบบที่คุณ Agree เป็นห่วง  ก็จะพยายามแก้ไขครับผม   จะเขียนหรือพูดว่า  มหาวิทยาลัย  จะไม่ใช้ มหาลัย   จะใช้  อยุธยา  ไม่แผลงเป็น  ยุดยา ครับ

         ปล. ชื่อเฉพาะบางทีก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าอันไหนถูกต้อง  เช่น  บางลำภู  หรือ  บางลำพู     แคราย  หรือ  แคลาย  อันนี้ไม่ทราบจริงๆครับ.....

[ติบอ]

เห็นด้วยกะคุณกล้วย Banana เอ๊ย Bana อ่ะจ๊ะ

เรื่องยี่สิบเอ็ด เป็น ยีบเอ็ด แบบนี้อ่ะ น่ากัวก่ากั๊บ
ฤม่ะเจง..... คุงอากี


ปล. ถึงคุณ Bana ผมเอง โดยส่วนตัวเวลาเขียนงานวิชาการก็ไม่ได้ใช้คำพวกนี้
เพราะรู้ตัวและระลึกอยู่เสมอ ว่าตัวเองเขียนงานวิชาการอยู่......

แต่เวลาเล่นอินเตอร์เนต (แม้กระทั่งเข้ามาโพสต์ในเรือนไทยแบบนี้)
ผมก็ยังใช้คำคะนองบ้าง ประปรายครับ
เพราะรู้สึกว่าบ่อยครั้ง ที่ตัวเองเข้าไปอ่านกระทู้ แล้วเจอว่าแต่ละคนพูดจากันกลัวเกร็ง
ขยับซ้ายก็ไม่ไหว จะไปขวาก็ไม่ได้ ดูแล้วมันอึดอัดอย่างไรพิกล
มาอยู่เรือนไทยทั้งที ขออนุญาตซนนิดซนหน่อยนะครับ นะ นะ

[Bana]

อิอิ..... กล้วย เป็นชื่อเล่นผมเองครับ  เรียกยังไงก็ได้

             21  ยีบเบ็ด  ปกติครับเป็นคำที่เรียกว่า วิบัติ หรือเปล่าไม่ทราบ  แต่ใช้กันแพร่หลายจนไม่เห็นมีใครมาติเท่าไหร่แล้วล่ะครับ  แต่เราก็ยังไม่เอามาเขียนอยู่ดี  เห็นด้วยกับคุณติบอ ทุกประการครับ  สบายๆแต่มีขอบเขตบ้างหนุกหนานบ้าง  เหมือนเวลาที่คุณครูสอนเรา  ท่านไหนที่คร่ำเคร่งเอาแต่วิชาการล้วนๆไม่ค่อยยิ้มหัว  เวลาเราเรียนงี้เกรงกันทั้งห้อง  ปากกาหล่นทีใจหายไปถึงตาตุ่ม  แต่ถ้าท่านไหนมีหยอกล้อบ้างเราจะชอบเมื่อถึงชั่วโมงนั้น  แม้ว่าจะเป็นวิชาที่ซีเรียส  ดังนั้นเรื่องภาษาแปลกๆก็ขอมีกันบ้าง  ถือเป็นน้ำจิ้มแล้วกันนะครับ  เนอะๆๆๆ   อิอิ   ล้อเล่งน่า.........

[agree]

แล้วในอีกสิบปีข้างหน้า ภาษาไทยก็คงจะดีขึ้น (หรือเปล่า )

[ศรีปิงเวียง]

สวัสดีครับคุณ agree
เรื่องที่ว่าอีกสิบปี ภาษาไทยจะดีขึ้นหรือไม่ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และมุมมองครับ
ถ้าจะบอกว่าเขียนถูก หรือออกเสียงเหมือนสมัยนี้ ผมก็ตอบไม่ได้ เพราะอาจเกิดการเปลี่ยนแปลงได้
เช่น คำว่า ขะมักเขม้น ที่สมัยนี้มักจะอ่าน ขะ-หมัก-ขะ-เม่น (จริงๆ อ่านว่า ขะ-มัก-)
คำว่า สนุกนิ์ ก็กลายเป็น สนุก เป็นต้น
แต่อย่างน้อย ในอีกสิบปี พจนานุกรมย่อมจะมีคำใหม่เพิ่มขึ้นอยู่แล้ว
หลายคำที่คิดขึ้นมา อาจใช้ได้เพียงระยะหนึ่ง หรืออาจใช้ได้นานๆ
ผมคิดว่าเรื่องดังกล่าวไม่น่าจะเป็นปัญหา เท่ากับการใช้วรรณยุกต์ผิด หรือออกเสียงผิดหลักไวยากรณ์ เช่น สิบเอ็ด ซึ่งออกเสียงว่า สิบ-เบ็ด ครับ

[เทาชมพู]

ไม่อยากจะทำให้คุณศรีปิงเวียงต้องงงงวยเลยค่ะ  แต่จำเป็นต้องบอกว่า ราชบัณฑิตยฯ อนุญาตให้อ่าน "ขะมักเขม้น" ได้ ๒ แบบ

ขะมักเขม้น  [ขะมักขะเม่น, ขะหฺมักขะเม่น] ก. ตั้งใจทําอย่างรีบเร่งเพื่อให้แล้ว
 เสร็จไป, ก้มหน้าก้มตาทํา, เขม้นขะมัก ก็ว่า.

http://rirs3.royin.go.th/new-search/word-search-all.asp
(ขอวงเล็บว่าเว็บราชบัณฑิตยฯ น่าจะมีบั๊คหรืออะไรสักอย่าง  ยังไม่ได้แก้ไข
พอค้นหาศัพท์ จะได้คำตอบเป็นแถวยาวเหยียดซ้อนๆกัน ว่า "คำ ...... ค้นไม่เจอ โปรดพิมพ์ใหม่"
แต่เอาเข้าจริง ลากเม้าส์ลงไปสักพัก จะเจอคำนั้นอยู่แถวล่างๆลงไป   ต้องอดทนหน่อยนะคะเวลาค้นศัพท์)

ความจริง ขะมัก สะกดแบบนี้ ยังไงๆก็อ่านว่า "ขะหมัก" ไม่ได้   แต่ในเมื่ออ่านผิดๆกันมานาน ท่านก็เลยอนุโลมให้ถูกต้องเสียเลย   
โดยส่วนตัวแล้วขอค้านสุดฤทธิ์ว่า  เป็นการอนุโลมที่ไม่สมควร   ในเมื่อท่านเองยังผิด  เราจะไปหวังอะไรว่าเยาวชนจะอ่านถูกสะกดถูก

[agree]

ขอค้านสุดฤทธิ์ด้วยคนครับ ค้าน ค้าน ค้าน 

สรุปแล้ว ขะมักเขม้น คำอ่านที่ถูกต้อง คือ ขะ-มัก น่ะสิครับ

แล้วทำไมคนต้องพูดคำนี้ผิด ๆ กันด้วยนะ