แบกะดินขึ้นห้าง

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

เล่าเรื่องหนูจารุณีให้คุณพพ.ฟังดีกว่า
ตอนที่ดิฉันเริ่มงานโฆษณาใหม่ๆ เห็นเด็กคนนี้ก็รู้ว่าดังแน่ เพราะอีหนูแกครบเครื่อง
young and talented ..อันนี้แน่นอน
สวย...แบบสาวข้างบ้าน ปนลูกครึ่ง น่ารักมากกว่า
ทะมัดทะแมง...ดูแก่นคล้ายเกศริน ปัทมวรรณแต่โลโซกว่า
เสียงดี..มีชัยไปอีกครึ่ง พูดไทยชัด มีควบกล้ำ
ดูจน..(และจนจริง)อันนี้เป็นปัจจัยสำคัญของการเป็นนางเอกหนังไทยชนะใจประชาชนมาหลายยุค
ดูฉลาด..
เรามีแบรนด์ไทยใหม่ที่คุณภาพดี อยากจะแจ้งเกิด เพราะตอนนั้นเราขายรองเท้าให้ไนกี้ในเมืองไทย หัวหน้าใหญ่ดิฉันพัฒนาจนได้ยี่ห้อว่าแพน จะหาคอนเส็ปท์โฆษณา
ท่านก็คิดคำมาหลายคำ
ดิฉันก็ว่าดีๆทั้งนั้น แต่สำคัญที่ดิฉันเสนอจารุณีเป็นนางแบบค่ะ เพราะเชื่อว่าเธอเป็นดาวรุ่งแน่ มีแต่จะขึ้น
ท่านเลือกดอน สอนระเบียบ ดิฉันเลือกจารุณี
อะไรหลายๆอย่างประกอบกันด้วยmarketing mix แบรนด์จึงค่อยๆเติบโตเข้มแข็ง
แต่วันนี้ไม่ทราบนะคะ ว่าไปถึงไหน..

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

พันคำและภรรยาเอาจารุณีมาเลี้ยง ให้เงินเดือนและให้เรียนหนังสือ รายได้ค่าตัวเข้าบริษัท ถึงเธอจะมีหนังและโฆษณาเล่นมากขึ้นเรื่อยๆ เธอก็อยู่แบบลูกจ้างกึ่งลูกบุญธรรม รุ่งสุดขีดอย่างไร ก็มีตก..
ทั้งสุขภาพ และความรัก..งงๆกับชีวิต รักดี ชอบศิลปะ คิดจะเป็นนักตกแต่งภายใน จะเรียนมัณฑนะศิลป์ ศิลปากร อุตส่าห์ติว  แต่ก็สอบไม่ผ่าน
อดเรียน
มีความหมองเศร้าผ่านมาในชีวิตมากมาย จนได้มาเจอคุณอัจฉราพรรณ แล้วก็ช่วยกันตามหาพ่อ โดยอาศัยรูปหนึ่งใบจากแม่ที่เป็นกรรมกรทำงานเลี้ยงลูก
ที่น่าเวทนาคืออีตาพ่อซึ่งเป็นฝรั่งเศสให้พิสูจน์ยีนส์อีก (ตอนนั้นไม่ทราบอาจารย์คล้ายอัปสรรับตรวจหรือยัง)
แต่ก็ผ่านด้วยดี
ชีวิตจึงเป็นยิ่งกว่านิยาย ..บ้านทรายทองเสียอีก..
ให้รับบทผกา ..หมูมาก
..
คุณพพ.เรียกนันทิดาสาวผมงามว่าป้าตู่เชียวเหรอคะ
แหม..โหดจัง

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ตอนดังสุดขีด จารุณีเกิดวิญญาณปฏิวัติ ผละจากอ้อมอกพันคำ จากนั้นรับงานที่ไม่ส่งเสริมเธอเลย ก็เลยมีการตัดสินใจแปลกๆ ไม่เอื้อต่อชีวิตการแสดง
พอๆกับเอลวิส พอหลุดจากผู้พันทอม พาร์คเกอร์
เฮ้อ.. คนดัง

[pakun2k1d]

เท่าที่ดิฉันทราบ คุณนันทิดาเธอเป็นนักร้องไม่ใช่นักแสดงนะคะ ปกติถ้าไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์จริง ๆ ก็ต้องฝึก ต้องเรียนการแสดงก่อนมารับบทต่าง ๆ ก็ดูขนาดคุณสินจัยจะเล่นละครเวทีซิค่ะ  เธอเคยแสดงมาแล้วเธอยังต้องฝึก ต้องเรียนอีก แล้วถึงจะเป็นนักร้องก็ต้องฝึกฝนสม่ำเสมอเพื่อให้ควบคุมการออกเสียงได้ตามที่ต้องการ  ต้องออกกำลังกายให้ร่างกายแข็งแรงเพื่อเสริมสร้างพลังเสียง  ดิฉันไม่ทราบว่าคุณไก่เธอใส่ใจในรายละเอียดสิ่งเหล่านี้แค่ไหน หรือมีปัจจัยอื่น ๆ ใดอีกที่ทำให้เธอทำงานได้คุณภาพแค่นี้  หรือเพราะแค่ชื่อ ไก่วรายุทธ ก็ขายได้แล้ว ดิฉันไม่อยากเดา ขอฝากเพลง "อื่น ๆ อีกมากมาย" ของวงเฉลียงเอาไว้ใช้ประกอบการทำใจแล้วกันนะคะ(ดิฉันไม่รู้จะหาเพลงนี้มาลงในกระทู้ได้อย่างไรค่ะ  เชิญท่านผู้มีความสามารถด้านนี้อนุเคราะห์ด้วยนะคะ)

คุณpipatค่ะ  รายการ "ใต้ทะเลไทย" ไม่ได้ออกอากาศแล้วใช่ไหมค่ะ  ถ้ายังออกอากาศอยู่ช่วยบอกทีนะคะว่าช่องไหน วันไหน เวลาไหน อยากตามไปดูค่ะ  รายการนำเที่ยวที่คุณpipatพอรับได้ดิฉันก็อยากตามไปดูค่ะว่าเป็นอย่างไร  เพราะเท่าที่ดูรายการในปัจจุบันก็เห็นมีแต่เรื่องชวนกินชวนเที่ยวจนเบื่อ เคยดูที่คุณปองพลเป็นพิธีกร  ซึ่งน่าสนใจตรงความรู้ของคุณปองพลที่นำมาบอกเล่าในรายการนั่นแหละค่ะ  แต่ก็ไม่ได้ทำให้ดิฉันติดตามดูหรอกค่ะ อ่านหนังสือดีกว่า

ส่วนเวิร์คพอยต์กับทีวีบูรพา ขอนินทาหน่อย  ดิฉันว่าต้นทุนในการผลิตรายการคงต่างกันราวฟ้ากับดิน  เคยมีคนประชดว่า เวิร์คพอยต์ น่ะเงินมหาชนค่ะ  แล้วขนาดเงินมหาชน ทำฉากหรูหราอลังการ แต่เนื้อหายังมีเรื่องให้เราได้ค่อนขอดติฉินนินทาอย่างรายการ คุณพระช่วย อยู่อีก 

[เทาชมพู]

ละครเรื่องนั้น เห็นใจไก่ที่พยายามฟื้นฟูเพลงลูกกรุง   และบรรยากาศยุค ๔๐ ปีก่อนขึ้นมาอีกครั้ง   ชอบเพลงในเรื่องมาก
ส่วนที่น่าเสียดาย คือดาราไม่สามารถทำให้ดิฉันคล้อยตามบทได้    เพราะแต่ละคน อยู่ในวัยที่สูงกว่าบทในเรื่อง อย่างน้อยก็ ๒๕ ปี
ป้ามาเล่นบทสาวน้อย    ลุงมาเล่นเป็นหนุ่มแน่น  เมคอัพ แสงและมุมกล้องช่วยไม่ได้  เมื่อเล่นติดต่อกันนานๆตอนแล้วตอนเล่า   ฝีมือการแสดงก็ถูกเบียดบังด้วยตีนกา และหุ่นวัยกลางคน 
นอกจากนี้สีหน้าแววตาแต่ละคนก็ไม่ใช่อยู่ในวัยหนุ่มสาวอีกแล้ว
มันแย่พอๆกับเอาเด็กสาวอายุ ๑๘ มารับบทแม่ผู้ผ่านชีวิตมาจนลูกโตเป็นสาว ยังไงแม่อายุ ๑๘ ก็ยังบ้องแบ๊วอยู่  โดยไม่ต้องแอ๊บแบ๊ว

จินตะหราสวยหวานเกินกว่าจะเล่นบทร้าย ให้เธอไปเล่นเป็นสาวใหญ่แสนเปรี้ยวในลูกคุณหลวงยังเหมาะกว่า
นันทิดาไม่สามารถแสดงความรู้สึกทางสีหน้าได้   หน้าเธอนิ่งสนิทเก็บอารมณ์ มาแต่ไหนแต่ไร    โครงหน้าเธอแข็งเกินกว่าจะเป็นนางเอกอ่อนหวานแสนซื่อในเรื่อง
ทั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของนันทิดา ที่รับบทไม่เหมาะกับหน้าตาบุคลิก   เหมาะแต่เสียงเพลง

ส่วนจารุณี  ดิฉันกำลังรอดูละครเรื่องใหม่ที่เธอจะรับบทผู้หญิงโรคจิตวัยกลางคน
ที่เพ้อฝันนึกว่าตัวเองถอยกลับเป็นเด็กวัยรุ่นตอนต้น อายุ ๑๒-๑๔
แล้วพยายามซ่อนไม่ให้คนอื่นจับได้ว่าตัวเองโรคจิต  บทนี้ถ้าไม่ใช่จารุณีเล่น คงออกมาติงต๊องมาก

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

ความจริงคุณไก่แกทำละครมาชั่วชีวิต น่าจะรู้ว่า การนำดาราโรยมารับบทรุ่นๆ โดยที่แสงและเมคอัพทีวีไทยไม่ได้ช่วยลดอายุดาราเลยน่ะ ผลลัพธ์ก็ออกมาแบบนี้ไม่เป็นอื่น
แต่แกคงคิดสาระตะแล้วว่า นักแสดงเด็กๆหรือจะสู้วัยโรยได้ และบทเน้นไปเน้นตอนลูกๆโต ปล่อยสาวๆเหล่านี้ชรากันหมด จึงสู้ทนจับจินตะหรามาเป็นเทพี นันทิดามาเล่นบทเศร้า และจารุณีมารับบทสาวรักคุด
เป็นการลงทุนเรื่องค่าตัว เสื้อผ้า..และเจตนาที่จะอนุรักษ์เพลง
แต่นอกจากความบันเทิงแล้ว มันน่าจะมีศิลปะการทำมากกว่านี้นะคะ
..

[ติบอ]

เห็นด้วยกับอาจารย์เทาชมพู และคุณกุ้งแห้งเยอรมันสุดใจครับ เรื่องดาราโรยๆ

แต่จะว่าไป ถ้าลองเทียบเรื่องนี้กับ "เมื่อดอกรักบาน" ที่เพิ่งจบไป
เรื่องนั้นคนรุ่นพ่อยังหล่อ รุ่นแม่ยังสวย...... สวยเกินลูก
ดูแล้วผมว่ามันก็ได้อารมณ์กันไปคนละอย่าง



จำได้ว่าครั้งหนึ่งที่เคยขึ้นรถทัวร์กลับจากเชียงใหม่
บนรถเขาเอา broke back moutain มาเปิด
(ไม่ทราบเอามาเปิดได้ไง สยิวกิ้วมาก ที่กล้าเปิดหนังดรามาเพศที่ 3)
ดูแล้วผมชื่นชมกับช่างแต่งหน้า (น่าจะเรียกว่าแต่งเอฟเฟค) ของภาพยนต์เรื่องนั้นมาก
คนจะแก่ก็แก่สมวัย มีกระ มีฝ้า ลงพุงได้
ทั้งๆที่ตอนเปิดเรื่องตาพระเอกสองคนนั่นก็ยังหุ่นดี ดูเป็นเด็กวัยรุ่นอายุ 20 ต้นๆอยู่



..... ไม่รู้เมื่อไหร่เมืองไทยจะทำได้แบบนั้นบ้าง
เห็นดาราหนังสาวๆช่องไหน ต่อให้ผิวดีหน้าเนียนก็ต้องโบ๊ะแป้งเป็นกุ้งเทมปุระซะทุกเรื่อง
(แบบนี้พระเอกคงจูบลำบากนะครับ อิอิ)

[CrazyHOrse]

ไม่ได้ดูละครมานานมาก ถ้าวิจารณ์อาจจะไม่ยุติธรรม เพราะเขาอาจจะปั๊ดตะนาแล้ว

แต่ถ้าเป็นเรื่องเก่าๆ คนข้างตัวผมตั้งข้อสงสัยว่าผมมีอคติกับคุณไก่เป็นพิเศษ เพราะเห็นละครคุณไก่แล้วมันจี๊ดๆๆๆๆๆ ต้องบ่นทุกครั้งไป

เรื่อง "แสง" ครับ การจัดแสงแบบ ง่า... อ้า... เอ้อ... ไม่นิยามดีกว่า แต่เป็นแบบที่เน้นหน้าพระเอกนางเอกให้มันสว่างชัดเจนอย่างเดียว ไปถ่ายทำถึงเมืองนอก ฟ้ามันปิด แสงมันน้อย ช่างไฟท่านก็อัดแสงเข้าไปที่หน้าคู่พระคู่นาง โดยไม่สนใจสภาพแสงรอบข้างเลย ผลคือแสงมันหลอกมาก ผิดธรรมชาติอย่างร้ายกาจ และไม่ใช่รสนิยมที่ดีเลย (เอิ๊บ... เผลอหลุดปากออกมาจนได้)

ป่านนี้คงแก้ไขแล้ว... มั้ง

[OBORO]

ดูอย่างรายการ"ดาวล้านดวง"ปะไรครับ  เชื่อว่าคุณไก่น่าจะติดมาจากคอนเซ็ปต์รายการหรือไม่ก็ลักษณะความเป็นตัวของเธอเอง ที่เน้นความอลังการงานสร้าง แสงไฟสีสรร ต้องเวอร์ๆเข้าไว้ ติดๆไปแนวนางโชว์หน่อย  ซีนไหนมีนางเอก-พระเอก ไฟกล้องจะต้องเจิดจรัสไว้(บางทีนึกว่าผีหลอก).....จะได้เริ่ด 

 

[pakun2k1d]

ก่อนจะกลับไปที่ประเด็นหลักเรื่อง แบกะดินขึ้นห้าง ขอเติมเรื่องคุณนันทิดา และละคร กรุงเทพราตรี อีกนิดเถอะค่ะ  คุณนันทิดาตอนร้องเพลงชนะการประกวดด้วยเพลง I who have nothing แล้วก็ติดลมเป็นนักร้องอาชีพนั้น  พลังเสียงเธอดีกว่าตอนนี้มากค่ะ  ส่วนนักแสดงตามบทในละคร  ถ้าคุณไก่ไม่ติดว่าจะต้องใช้นักแสดงที่มีอยู่แล้ว  ไปคัดนักแสดงใหม่ ๆ มาแสดงบางทีเราอาจจะได้ละครที่น่าดูกว่านี้นะคะ  แต่ก็นั่นแหละค่ะเราก็ไม่ทราบคุณไก่คิดอย่างไร มีข้อจำกัดอะไรบ้างหรือเปล่าในการทำงาน ก็เผื่อใจไว้ให้เธอหน่อยว่า เธอน่าจะตั้งใจทำดีที่สุดแล้วเท่าที่เธอทำได้  แต่เราก็อยากจะบอกว่า เราอยากได้ดีกว่านี้  ซึ่งผู้สร้างละครไทยคงต้องปรับเปลี่ยนวิธีให้มีพัฒนาการในทางที่ดีขึ้นบ้าง  ดิฉันชอบ "เมื่อดอกรักบาน" ของคุณอ็อบ พงษ์พัฒน์ มากกว่าค่ะ  ไม่ได้อลังการมากแต่เห็นความพิถีพิถัน ตั้งใจ เป็นแนวโน้มที่ดีค่ะ อย่างนี้ถ้าใช้มาตรฐานคุณpipatพอจะขึ้นห้างได้ไหมค่ะ  (ขออนุญาตพาดพิงด้วยความเคารพนับถือจริง ๆ ค่ะ)

ว่าด้วย แบกะดินขึ้นห้าง ดิฉันมีคำถามชวนคิดค่ะว่า  ถ้าเราเป็นเยาวชนปัจจุบัน  เราอยากเป็นใครค่ะ คุณกาละแมหรือเป็นอาจารย์ประทุมพร วัชระเสถียร  เป็นอาจารย์เสรี หวังในธรรม หรือ เป็นคุณเท่ง เถิดเทิง เป็นพระเอกลิเกอย่างไขยา มิตรชัย หรือ เป็นผู้ชนะ AF  ดิฉันไม่มั่นใจว่าถ้าเราไปถามนักศึกษามหาวิทยาลัยปัจจุบัน ใน 100 คนจะมีกี่คนรู้จัก อาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ระหว่างคุณเผ่าทอง ทองเจือ กับอาจารย์รุ่งธรรม (ดิฉันจำนามสกุลอาจารย์ไม่ได้ค่ะ) ใครเป็นที่รู้จักมากกว่ากัน  ดิฉันว่า สื่อโทรทัศน์เป็นสื่อที่มีอิทธิพลอย่างยิ่งในการสร้างค่านิยมสินค้าแบกะดิน  เรามาพิจารณาดูคุณภาพของคนที่ยึดพื้นที่หน้าจอทีวีปัจจุบันซิคะว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง  เมื่อคุณภาพระดับนี้เป็นที่ยอมรับให้เผยแพร่เป็นที่รู้จักทั่วไป  ของดี ของจริง ไม่มีโอกาส สุดท้ายก็คงค่อย ๆ จมหายไปใต้สินค้าแบกะดินนี่แหละค่ะ   ดิฉันขอยกตัวอย่างหนึ่งขึ้นมาชวนกันคิดเห็นหน่อยนะคะ  มีใครจำคุณนาเดียตอนเป็นพิธีกรรายการภาษาไทยวันละคำได้ไหมค่ะ  กับคุณนาเดียวันนี้  อะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนได้ขนาดนี้ 

คำถามสุดท้ายค่ะ  เราจะทำอย่างไรให้ของดีมีคุณภาพเป็นที่ปรากฏ และจดจำสำหรับเยาวชนที่กำลังจะขึ้นมาทดแทนพวกเราค่ะ

[pipat]

คุณpakun2k1d  จี้ตรงจุดวิกฤติของสังคมปัจจุบันจริงๆ
แนวโน้มในรอบสามสิบปีที่ผมเฝ้ามองความเป็นไปในสังคมเรานั้น มันแย่ลงอย่างน่าวิตก
แย่ถึงระดับที่เราแยกแยะความดีออกจากความเลว....ไม่ได้

ผมกำลังกังวลต่อว่า
หรือเราจะมาถึงจุดที่....
ดีคือเลว
เลวคือดีเลิศ แล้วละหรือ

ถ้าจะต้องหาใครมาปรับทุกข์สักคน ก็ต้องเป็นคนที่ทำสื่อ
ไม่ครับ ผมไม่ได้มองไปที่คนทำงาน แต่มองไปที่คนออกนโยบาย
วันก่อนที่มีรมค. ตัดสินใจลาออกในเสี้ยววินาที ผมก็ใจชื้นว่า ของจริงยังมีให้เห็นแฮะ
แต่คนที่เหลือ ทำใจฟูของผม แฟบลงทันที โดยเฉพาะคนที่บอกว่า ผมไม่ได้เสนอตัวเข้ามา เขา"เชิญ"ผมตะหาก

ผมไม่หวังอะไรสูงมากนัก ทำได้แต่เพียงคัดท้ายลูกชายคนเดียวอยู่สองสามเรื่อง
เอกชนคนเล็กๆ อย่างเรา นอกจากปรับทุกข์ในเวบนี้

ก็เหลืออะไรให้ทำได้อีกไม่มากกระมัง

[เทาชมพู]

จริงค่ะ

[pakun2k1d]

ดิฉันเก็บประเด็นเรื่องการแยกแยะความดี-เลว ถูก-ผิด มาต่อกันหน่อยนะคะ  เรื่องนี้ดิฉันเองขบคิดอยู่เหมือนกัน  แต่ไม่ได้เอาจริงเอาจังซะที  พอคุณpipatมาเปิดประเด็นอีกก็เลยนำมาขบต่อ  ดิฉันว่าอย่างนี้นะคะ

ยังไม่ต้องคิดนะคะว่าเหตุมาจากไหน  แต่ปัจจุบันการชี้ ถูก-ผิด ดี-เลว เป็นเรื่องยาก และซับซ้อนมากขึ้น แล้วถ้าเราสังเกตุก็จะเห็นว่า  เพราะเราพยายามจะชี้ ถูก-ผิด ดี-เลว สุดท้ายมันจะค่อย ๆ กลายเป็นการทะเลาะเบาะแว้ง แบ่งข้าง แล้วเรื่องก็จะค่อย ๆ จางหายไป ไม่ว่าจะเพราะการถูกสรุปไปทางใดทางหนึ่ง  ซึ่งข้อสรุปที่เกิดขึ้นอาจจะเพราะพวกมากลากไป พวกน้อยก็เก็บความเจ็บช้ำน้ำใจไว้แก้มือวันหลัง  แล้วพวกมากนี่ก็ได้มาจากหลายทาง  หรือสร้างภาพได้ดีภาพพาไป หรือสร้างเรื่องอื่น ๆ มากลบแล้วก็ลืม ๆ กันไป  แล้วก็เอาเรื่องใหม่ ๆ มาทะเลาะกันอีกด้วยวัฎจักรเดิม ๆ พอต่างฝ่ายต่างรวมพวกกันได้เยอะขึ้นก็เริ่มจะไม่ยอมกัน  แล้วก็บานปลาย   

เราจะแก้วัฏจักรของการทะเลาะเบาะแว้งนี้ได้อย่างไร  แค่โครงการคุณธรรมนำไทยบอกให้คนไทยรู้รักสามัคคีคงไม่พอค่ะ

ทำอย่างไรที่จะให้สังคมไทยเป็นสังคมที่ถกเถียงกันด้วยข้อมูลและความรู้โดยปราศจากอคติ เพื่อหาข้อสรุปที่เป็นเหตุ เป็นผล และเป็นประโยชน์มากกว่าการให้ความสำคัญแค่ความถูก ผิด ดี เลว อย่าว่าแต่เด็ก ๆ เยาวชนของเราเลยนะคะ  ทุกวันนี้บางทีดิฉันยังงง ๆ เลยว่า  ใครถูกใครผิด  แล้วมันจะเป็นอย่างไรต่อไป  เพราะทุกวันนี้สิ่งที่เราเห็นก็คือการถกเถียงและนำเสนอข้อมูลที่อยู่บนพื้นฐานของอคติ  หรือข้อมูลความเป็นจริงแต่ถูกทำให้สับสน  แล้วอย่างนี้เยาวชนจะเรียนรู้ความถูกผิดดีเลวจากอะไร  หรือจากใครค่ะ 

นอกจากความสับสนเรื่องถูกผิดดีเลวแล้ว  ยังมีความเข้าใจต่อไปอีกว่า  คนที่ได้รับการชี้ว่าดีแล้วทำอะไรก็ได้  เพราะจะไปทำอะไรต่อก็ถูก ก็ดี ทั้งนั้น ไม่ต้องคิดอีก

ดิฉันเองมองไม่เห็นที่พึ่งสำหรับเด็ก ๆ เหมือนกันนะคะว่า  เขาจะเรียนรู้การวิเคราะห์แยกแยะ ข้อเท็จ ข้อจริง ถูกผิดดีเลว และรู้จักนำสิ่งเหล่านี้ไปใช้ให้เป็นประโยชน์จากไหน  ได้อย่างไร  ถ้าไม่ใช่ได้มาจากครอบครัว  ไม่ว่าจะโรงเรียน หรือวัด ไม่ได้มีมาตรฐานอะไรให้เชื่อถือได้เลยนะคะ

เครียดจัง  จบความเห็นดีกว่า

[pipat]

เครียดได้ แต่ห้ามจบ
ขอยกตัวอย่างไกล้ตัว สดๆ ร้อนๆ เรื่องรูปภิกษุกา
โดยหลักการแล้ว งานที่ทำไม่มีอะไรต้องตำหนิ เป็นหน้าที่ของศิลปินอยู่แล้ว ที่จะต้องโวยในเรื่องแบบนี้
ขณะเดียวกัน ผมก็เห็นใจพระคุณเจ้า ท่านก็รักศาสนจักร เมื่อเห็นว่าสิ่งนี้ทำความมัวหมอง
ท่านก็ต้องโวย

แต่แทนที่มหาวิทยาลัยจะเชิญมหาท่านมาปรึกษา คนของศิลปากรที่เป็นมหาก็มีตั้งเป็นโขลง
ท่านเล่นส่งคนออกทีวี เพื่อสนองความอยากของคนทำลายการ....เอ่อ รายการน่ะครับ
มันจะอยากออกทีวีอะไรกันนักหนาว้า.....

ทีนี้คนที่ไปออก ท่านก็เลือกได้สุดยอด คนนึงก็พี่มาดแยะ อีกคนก็พี่โฮกฮ้าก
ลูกผมนั่งดูอยู่ แกอายุจะ 12 แล้ว แกก็ถามผมว่า ศิลปินที่พูดอยู่น่ะ เชื่อได้ใหม
ผมตอบไม่ได้ครับ
ที่ศิลปินพูด จะกล้อมแกล้มบอกว่าใช่ ก้อพอได้....แต่....อีกแระ ต้องมีคำนี้
ไอ้คนพูดน่ะ สวดพระอภิธรรมอยู่ ผมยังไม่เชื่อเลย

แล้วเราจะอธิบายให้เด็กเข้าใจเรื่องการแยกแยะ การประเมิน หรือการยึดถือซึ่งหลักการอันพึงยึดถือได้อย่างไร
ผมก็เลยตัดบทว่า อย่าไปเชื่อที่เขาพูด คิดเองแล้วกัน ว่า คนเขียนรูปด่าคนเลว
เป็นการกระทำที่ถูกต้องหรือไม่

ท่านที่ออกเวทีอยู่ในวันนั้น ใช้เป็นตัวอย่างของแบกะดินขึ้นห้างได้เลย
ทุกคน ไม่มีสถานะภาะสมกับสถานะที่ตนเองดำรงอยู่
ยกเว้นน้องศิลปิน ที่ยังละอ่อนเกินไป ยังบอกไม่ได้ว่าโตขึ้นจะเป็นอะไร
ถ้าเป็นอย่างรุ่นพ่ๆ ที่สลอนเรียงรายอยู่ ก็ตัวใครตัวมัน

เห็นด้วยจริงๆ ครับ ว่าการคัดกรอง ทำยากจริงๆ
ผมก็ทำแค่ในรั้วบ้านผมเท่านั้นแหละครับ คิดว่าผลิดคนโง่ออกไป ยังดีกว่าปล่อยคนชั่วออกไปสู่โลก

[เทาชมพู]

ถ้าคุณ Pakun ไม่เข้าใจว่าคุณพิพัฒน์พูดเรื่องอะไร  ลองใช้กูเกิ้ลค้นคำว่า ภิกษุสันดานกา  ดูนะคะ 
ดิฉันมีลิ้งค์มาให้เป็นตัวอย่าง
๑)
http://www.matichon.co.th/khaosod/khaosod_detail.php?s_tag=03p0111260950&day=2007-09-26&sectionid=0301
๒)
http://www.khum.net/news-read/552400
๓)
http://news.thaieasyjob.com/crime/show_news-7169-4.html

อาจจะลองทดสอบดูว่า  ปัจจุบันการชี้ ถูก-ผิด ดี-เลว เป็นเรื่องยาก และซับซ้อนมาก  อย่างที่คุณว่า จริงๆ
เรื่องภาพนี้ คุณ pakun เห็นว่าอะไรถูกอะไรผิดล่ะคะ