เรื่องนี้มีเหตุอยู่ครับคุณ Bana
ไม่ว่าภาษาไหนในโลก ยากนักที่จะให้ทุกคนพูดออกมาได้เหมือนกันหมด มันจะต้องมีสำเนียงถิ่นที่จะมีลักษณะเฉพาะของตัวเอง ภาษาไทยเราก็ไม่อยู่ในข้อยกเว้นแต่อย่างใด
สำเนียงถิ่นนี้อาจต่างได้ตั้งแต่เสียงสระ เสียงพยัญชนะ จนไปถึงเสียงวรรณยุกต์อย่างที่ปรากฏมากในภาษาไทยนี่แหละครับ
ถ้าสังเกตให้ดี เสียงวรรณยุกต์ไทยกรุงเทพห้าเสียงนี้ ไม่สามารถแทนเสียงวรรณยุกต์ของสำเนียงถิ่นบางสำเนียงได้ด้วยซ้ำไป ดังนั้นจะเขียนโดยยึดเอาเสียงของวรรณยุกต์ไทยกรุงเทพเป็นหลักย่อมมีปัญหาแน่ครับ
นอกจากเรื่องแทนเสียงได้ไม่ครบแล้วยังมีปัญหาสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ คำเดียวกันจะต้องเขียนแตกต่างกันไปอีกจนวุ่นวายไปหมดแน่
สุดท้ายแล้วก็ต้องจบเหมือนกับที่ภาษาอื่นๆเขาทำกัน คือเขียนเป็นมาตรฐาน แต่อ่านออกเสียงตามสำเนียงถิ่น ซึ่งค่อนข้างจะมีระบบอยู่แล้ว
ส่วนจะมีระบบยังไงขอให้ไปดูลิงก์นี้ครับ น่าจะไขข้อข้องใจได้ครับ
http://thaiarc.tu.ac.th/dialect/แต่ถ้าสนใจจะลงลึกไปถึงชนกลุ่มน้อยด้วย มีหนังสือ "ภาษาไทยหลากหลายสำเนียง" ของ อ.ธีระพันธ์ เหลืองทองคำ เข้าใจว่าน่าจะยังมีขายที่ศูนย์หนังสือจุฬา เพราะหนังสือแบบนี้ไม่ค่อยจะมีคนสนใจซื้อสักเท่าไหร่ครับ
