เรียนสอบถามคุณเทาชมพู ครับ
จากกระทู้ที่คุณเทาชมพู กับคุณCrazyHOrse คุยกันไว้ เรื่องศิลาจารึกหลักที่หนึ่งน่ะครับ
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=1201.0ขอบคุณสำหรับความอุตสาหะในการแสวงหาข้อมูลกันนะครับ มีอยู่ช่วงนึงของกระทู้
"
อีกคำคือ แกล้ง
พจนานุกรมให้ความหมายคำว่าแกล้ง ว่า "แสร้ง จงใจทำผิดความคาดหมาย ไม่ทำจริง ทำให้ขัดความประสงค์"
นายสมศักดิ์แกล้งทำเป็นกลัวภรรยา หมายความว่าไม่ได้กลัวจริง
แต่ในภาษาดั้งเดิม แกล้ง แปลว่าบรรจงทำ ตั้งใจทำ แกล้งแต่ง หมายถึงจงใจตกแต่งประดับประดา(อย่างพิถีพิถัน)
เมื่อมาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ คำนี้เปลี่ยนแปลงไปสู่ความหมายตรงกันข้ามแล้ว อย่างที่เรารู้จักกัน "
ที่คุณเทาชมพูได้โพสต์ตอบกระทู้ไว้น่ะครับ
ผมสงสัยนิดนึงน่ะครับ เมื่อคุณเทาชมพูพูดถึงคำว่าแกล้ง...... ทำให้ผมนึกถึงสมัยม.๔ ม.๕ อาจารย์ท่านให้ท่องจำ
"ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์กุมาร"
มีท่อนหนึงกล่าวไว้ว่า
โภเวสฺสนฺตร ดูกรมหาเวสสันดร อย่าอาวรณ์โว้เว้ทำเนาเขา ข้ากับเจ้าเขาจะตีกันไม่ต้องการ ให้ลูกเป็นทานแล้ว ยังมาสอดแคล้วเมื่อภายหลัง ท้าวเธอจึ่งตั้งพระสมาธิดับพระวิโยค กลั้นพระโศกสงบแล้ว พระพักตร์ก็ผ่องแผ้วแจ่มใส ดุจทองอุไรทั้งแท่ง
อันบุคคลแกล้งหล่อแล้วมาวางไว้ในพระอาศรม ตั้งแต่จะเชยชมพระปิยบุตรทานบารมี ของหน่อพระชินศรีเจ้า นั้นแล
ร่ายยาวเรื่องนี้แต่งในสมัยร.๑ มิใช่หรือครับ หรือว่า ที่จำๆ มามันก็ไม่ตรงตำราซะแล้วนะเรา เฮ้อออออ ตำราไทย