นิราศสุพรรณ

[pipat]

ถามไปทางตุ๊ดตู่ เขาก้อตอบมาว่า
กระซาบ  (กลอน) ก. พูดเบา ๆ เช่น ค่อยกระซาบคําเกลี้ยง. (ลอ), นิยมใช้
เข้าคู่กับคํา กระซิบ เป็น กระซิบกระซาบ.

กวีคนนี้หรูมาก ใช้คำในพระลอเชียวแฮะ
เอ้า ไม่ใช่เหรียญกษาปณ์ก็ถือว่ารอดตัวไป

[เทาชมพู]

ขอแถมว่า ในพระลอ สะกดว่า กระซาบ ไม่ใช่ กระสาบ
ถ้าหากว่าสมัยโบราณสะกดทั้งสองคำ    ท่านจะใส่ไว้ในพจนานุกรมว่า
...กระสาบ ก็ว่า

[pipat]

อ้าว...ตายหง เป็นงั้นไป

นี่เป็นกวีอาไร ใช้คำว่ากระซิบกระสาบ
รึว่าเป็นกระษาปณ์

เอ...คุณครูครับ มันยุ่งทั้งสองทางนา

[CrazyHOrse]

กระสาบหรือกระซาบผมก็ไม่กระทราบ เอ๊ย ไม่ทราบ

แต่ ว่าซื้อหรือจ๋า อันนี้ผมไม่เชื่อว่าจะเป็น จ๋า ไปได้

ตามฉันทลักษณ์ของโคลง ตำแหน่งนี้ไม่ได้บังคับ แต่คนเล่นโคลง "ทุกคน" ต้องรู้ว่าตำแหน่งนี้เขาจะใช้คำสุภาพ (ไม่มีรูปวรรณยุกต์)

ถึงแม้จะมีบางคนที่รู้ทั้งรู้ แต่ก็แอบเล่นวรรณยุกต์จัตวาตรงนี้บ้าง เพราะตีความเอาว่าสมัยที่เกิดฉันทลักษณ์โคลงยังไม่มีวรรณยุกต์จัตวาใช้

แต่... กวีนิราศสุพรรณ ไม่ทำอย่างนั้นครับ

ถึงจะสร้างทางโคลงใหม่ขึ้นมา แต่เห็นได้ชัดว่ารัดกุมมาก ไม่ยอมให้ใครมาตราหน้าได้ว่าแต่งโคลงไม่เป็น โคลงแบบนิราศสุพรรณนี้จึงเป็นโคลงที่ไม่ขัดกับฉันทลักษณ์แบบเก่าเลยแม้แต่น้อย

และไม่ปรากฏการใช้วรรณยุกต์ในที่บังคับให้ใช้คำสุภาพที่อื่นใดอีกด้วย

สรุปว่า หรือจำ ไม่ใช่ หรือจ๋า อย่างแน่นอนครับ

[pipat]

ยกให้กรมสาบละกันนะครับ

เรียนถามคุณเครซี่หน่อยว่า โคลงระดับนิราศสุพรรณนี่ ประมาณการว่า แต่งนานมะกั๊บ

[CrazyHOrse]

โอ... แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะคร้าบพ่อหมอ 

โคลงแบบนี้ สัมผัสในเพียบ ถ้าไม่คุ้นเคยกับการใช้สัมผัสในเยอะๆอย่างนี้มาก่อน ก็คิดคำกันหัวบวมล่ะครับ อย่าว่าเร็วหรือช้าเลย แค่เขียนออกมาให้ได้อย่างนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว

แต่ให้คิด ถ้าเป็นงานท่านสุนทรจริง ความเร็วคงไม่ต่างจากเขียนกลอนมากนัก เขียนได้ไม่กี่บทก็คงลื่นไหลเพราะเข้าจังหวะแล้ว

ดังนั้นจึงขอส่งการบ้านว่า

"เมื่อเร็วพอๆกับเขียนกลอน ก็คงใช้เวลานานพอๆกับแต่งกลอนนั้นแล" 

[Bana]

สวัสดีคืนวันศุกร์ครับ........ง่ะ  เข้ามาก็เจอกระซิบกระซาบอะไรกัน.อิอิ
ผมรู้แต่ว่าบ้านผมก็มีนะ เรียกผักสาบ  มันจะกระสาบหรือเปล่าไม่ทราบ  อีกอย่างก็ใบสาบเสือ  ใช้ห้ามเลือด

แต่ที่ผมดูตามศัพท์  กษาปน์ หรือ กหาปน  เป็นเงินในครั้งก่อนที่ใช้พวกโลหะทำ  ก็ถ้าสืบไปก็คงมีตั้งแต่ครั้งพุทธกาลโน่นล่ะครับ  แล้วเงินราง เงินพดด้วง  หรืออะไรก็ตามที่ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฏหมาย  ในครั้งปลายอยุธยา ธนบุรี หรือต้นรัตนโกสินทร์  เป็นไปได้ไม๊ครับที่เค้าเรียกกันว่า กษาปน์  คือเป็นอีกคำที่ใช้เรียกกัน  เป็นเงินกษาปน์ 2 อัฐ 2 บาท  อะไรทำนองนี้อ่ะครับ  ก็ต้องวานท่าน พิพาท เอ๊ย ท่านพิพัฒน์  ช่วยจารไนให้ผมหน่อยครับ  ถ้าเป็นตามผมคิดจริงๆ  ก็สมเหตุครับในบทกวี .........

[pipat]

ตอบเหมือนไม่ได้ตอบ แต่ก็ยังตอบ(ละวะ)...55555
ครือว่า อยากให้สังเกตเรื่องความเร็วของกลอนน่ะครับ
เปรียบเหมือนนักเขียนดังๆ ที่เขียนไปแก้ไป แต่บางคนก็ทำงานเหมือนเครื่องปั่นมูลิเน็ก
พรวดๆๆๆ บรื๋อออๆๆๆๆ....เสร็จแระ

ส่วนคำว่ากษาปณ์นั้น ผมสนใจที่คำศัพท์อ่ะครับ
ตัวเงินเหรียญกลมๆ แบนๆ นั้น เจอมาแต่พันกว่าปีโน่น
ศรีทวารวตี ศวรปุณย
เจอที่ภาคกลาง หลายเหรียญเชียว

แต่คำเรียกนั้นสิ ยังไม่เจอในชีวิตประจำวันจนกว่าจะถึงรัชกาลที่ 4 ทำให้งงอยู่
คงต้องขอพาราคุณบานามาแก้เวียนหัวหน่อยละ

[Bana]

ถ้าเป็นความคิดผมนะครับ  ผมว่าไม่เร็วเท่ากลอน  เพราะนิราศสุพรรณคำโคลง  ใช้เวลาในเรื่องราวพอสมควรและคนแต่งก็รู้สึกว่าไม่ได้ทำอะไรนอกจากแต่งนิราศไปตามทาง  แต่ที่เร็วจนน่าฉงนคือ นิราศพระบาทครับ  ทั้งพายเรือไปจนล้าแล้วล้าอีก  ทั้งต้องมาแต่งกลอนงามๆไปด้วย (ไม่รู้เอาเวลาไหนมาแต่งหรือพัก...อิอิ)  เวลาที่ใช้ในเรื่องก็ไม่กี่วัน  อันนี้ยิ่งกว่ามูลิเน็กซ์อีกท่าน ...............

[เทาชมพู]

(สรล้วน)
(๒๘๖) ๏ เขาเขียวโขดคุ่มขึ้น                เคียงเคียง
ร่มรื่นรุกข์รังเรียง                                 เรียบร้อย
โหมหัดหิ่งหายเหียง                            หัดหาด แห้วแฮ
ยางใหญ่ยอดยื่นย้อย                          โยกโย้โยนเยนฯ

จำได้ว่ากลบทแบบนี้อยู่ในพระนิพนธ์ของเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์เมื่อปลายอยุธยา
แล้วก็ยังมีอีกบทหนึ่ง
(ราชสีห์เทียมรถ)
(๒๙๒) ๏ ยลโศกยามเศร้ายิ่ง                ทรวงเย็น
คิดสุดขัดแสนเข็ญ                                 โศกไข้
หวนหนาวหากนึกเห็น                           หน้าแห่ง น้องแฮ
ดวงจิตเด็จจากได้                                จึ่งดิ้นจำโดยฯ

ส่วนบทนี้ เห็นจะพูดว่าคนแต่งไม่ถนัดเรื่องโคลงไม่ได้

(สกัดแคร่)
(๒๙๖) ๏ หนาวลมห่มผ้าห่อน                  หายหนาว
ฟ้าพร่ำน้ำค้างพราว                                พร่างฟ้า
เด่นเดือนเกลื่อนกลาดดาว                       ดวงเด่น
ใจเปล่าเศร้าซบหน้า                              นึกน้องหมองใจฯ

ทั้งสามบท รวมกลอนกลบทอื่นๆที่แทรกไว้เป็นระยะ  ยืนยันได้อีกครั้งว่าคนแต่งนิราศสุพรรณไม่ใช่มือใหม่แต่งโคลง
ที่จริงแล้วมีอีกหลายบททีเดียวที่คล้ายกลบท   แต่ไม่ได้บอกชื่อไว้
ผู้แต่งเป็นใครก็ตาม แต่เป็นคนที่ช่ำชองกับภาษา    ชอบเล่นสัมผัสสระ สัมผัสอักษร  ให้แปลกไปจากโคลงสี่สุภาพธรรมดา
และอาจจะต้องการแสดงฝีมือให้ประจักษ์กันด้วย 
 

                             
 
 
 

[pipat]

มต่อในทันที
ว่า
แล้วสุนทรภู่ ท่านชอบสัมผัสทั้งสอง มากมายเพียงใดครับ

[agree]

ประวัติศาสตร์ไทยยังมีเรื่องที่คนเราต้องการรู้อีกมาก  

[เทาชมพู]

กลอนของสุนทรภู่ หนักไปทางด้านสัมผัสสระ ค่ะ  มีทุกบาท    สัมผัสอักษรมีน้อยกว่า ไม่จำเป็นว่าต้องมีทุกบาท   แต่จะว่าไม่มีก็ไม่ใช่   มีเหมือนกัน
สีแดง สัมผัสสระ  สีเขียว สัมผัสอักษร

ถึงบางพรหมพรหมมีอยู่สี่พักตร์                     คนประ จักษ์แจ้งจิตทุกทิศา
ทุกวัน นี้มี ม นุษย์อยุธ ยา                                เป็นร้อยหน้าพันหน้ายิ่งกว่าพรหม

[pipat]

ม่ายมีฟามรู้ อะธิบายม่ายถูก.....
เสียงโคลงเป็นปลายปิด เสียงกลอนเป็นปลายเปิด
เสียงโคลงไม่โอ่อ่า เสียงกลอนผ่าเผย
เสียงโคลงงุดๆ เสียงกลอนผ่างๆ

ม่ายรู้จะเปรียบยังงาย
ขออำไพกั๊บ

[CrazyHOrse]

เพิ่งจะอ่านฉบับเต็มจบไปครับ อ่านฉบับออนไลน์ ๓๐๐ บทมานาน