เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: [1]
  พิมพ์  
อ่าน: 124662 ช่วยถอดความให้หน่อยค่ะ เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง
YhTarn
อสุรผัด
*
ตอบ: 3


 เมื่อ 04 ธ.ค. 06, 20:43

 บัดนั้น                             ปาเตะประณตบทศรี
ออกมาเกณฑ์ไพร่พลมนตรี   ตามมีพระราชบัญชาการฯ

 เร่งรัดจัดพลอาสา              ขึ้นประจำเสมาทุกหน้าด้าน
ประตูเมืองสี่ทิศให้ปิดบาน      ลงเขื่อนมั่นลั่นดาลทันใด
เหล่าพวกกองฝรั่งพรั่งพร้อม   ขึ้นอยู่กับป้อมประจุปืนใหญ่
กะเกณฑ์กองกลางวางไว้       เสียงปืนหนักไหนก็ให้ทัน
อันโยธาอาสาหกเหล่า          ทั้งเกณฑ์หัดจัดเข้าเป็นกองขัน
สามารถอาจออกทะลวงฟัน    รายกันตั้งกองริมกำแพง
ล้อมวังตั้งรอบพระนิเวศน์       วางม้าคอยเหตุไว้สี่แห่ง
กองตระเวนสารวัดจัดแจง       ตกแต่งตรวจตราทั้งธานีฯ

 มาจะกล่าวบทไป               ถึงสุหรานากงเรืองศรี
กับเสนากาหลังบุรี                ยกพลมนตรีรีบมา
แรมร้อนนอนป่าสิบห้าวัน       ก็ลุถึงเขตขัณฑ์ดาหา
ได้ข่าวปัจจามิตรติดพารา       ก็เร่งยกโยธาเข้ากรุงไกร ฯ

  ครั้นถึงกึ่งกลางพระนคร      จึงให้หยุดพลนิกรน้อยใหญ่
แล้วชวนตำมะหงงคลาไคล     เข้าไปที่เผ้าพระผ่านฟ้า ฯ

   เมื่อนั้น                           พระองค์ทรงพิภพดาหา
เห็นสุหรานากงพระนัดดา       กับเสนากาหลังบุรี
จึงมีบัญชาปราศรัย              เราขอบใจอนุชาทั้งสองศรี
ให้ยกมาช่วยต่อตี                ก็เห็นชอบท่วงทีดีนัก
แต่การศึกครั้งนี้ไม่ควรเป็น     เกิดเข็ญเพราะลูกอัปลักษณ์
จะมีคู่ผู้ชายก็ไม่รัก               จึงหักให้สาสมใจ
อันองค์พระบรมเชษฐา          เห็นจะให้ใครมาหรือหาไม่
เจ้ามาในทางพนาลัย             ยังได้ข่าวบ้างหรือนัดดาฯ

  เมื่อนั้น                           สุหรานากงวงศา
ก้มเกล้าทูลสนองพระบัญชา   ข้ามาแจ้งข่าวที่กลางคัน
พระปิ่นภพกุเรปันธานี            ให้กะหรัดตะปาตีเป็นทัพขันธ์
ยกจากเวียงชัยได้หลายวัน     บรรจบกันกับระเด่นมนตรีมาฯ

  เมื่อนั้น                            พระองค์ทรงพิภพดาหา
ฟังสุหรานากงนัดดา              จึงมีบัญชาว่าไป
อันกะหรัดตะปาตีจะมาช่วย     พอจะเห็นจริงด้วยไม่สงสัย
แต่อิเหนาเขาจะมาทำไม       ผิดไปเจ้าอย่าเจรจา
พระเชษฐาให้สารไปกี่ครั้ง      เขายังไม่จากหมันหยา
จนสลัดตัดการวิวาห์              ศึกติดพาราก็เพราะใคร
เห็นจะรักเมียจริงยิ่งกว่าญาติ  ไหนจะคลาดจากเมืองหมันหยาได้
ถึงมาตรจะมาก็จำใจ              ด้วยกลัวถัยพระราชบิดา
เราอย่าคอยเขาเลยนะหลานรัก  ก้มพักตร์ไปรบศึกดีกว่า
แต่ว่าวันนี้เจ้าเหนื่อยมา          จงไปพักโยธาให้สำราญ ฯ

ช่วยถอดความให้หน่อยนะคะ คือไม่ค่อยเก่งภาษาไทยค่ะ
บันทึกการเข้า
cookie'n'cream
อสุรผัด
*
ตอบ: 1


ความคิดเห็นที่ 1  เมื่อ 05 ธ.ค. 06, 20:46

 อยากได้คำแปลเหมือนกันอ่ะ
เอาทั้งตอน ศึกกะหมังกุหนิงเลย
เราปวดหัวกับอะไรที่เป็นกลอนอย่างแรงอ่ะ
อุส่าห์ฟังครูนะ แต่ไม่เข้าหัวเลย
ถ้าเรื่องที่เป้นร้อยแก้ว อ่านรอบเดียวก็จำได้หมดแล้วTT_TT

ใครมีคำแปลหรือถอดความได้ก็ช่วยเราหน่อยนะ
ใกล้จะสอบแล้ว...
บันทึกการเข้า
นางมารน้อย
พาลี
****
ตอบ: 306


ทำงานแล้วค่ะ


ความคิดเห็นที่ 2  เมื่อ 07 ธ.ค. 06, 11:27

 บัดนั้น ปาเตะประณตบทศรี
ออกมาเกณฑ์ไพร่พลมนตรี ตามมีพระราชบัญชาการฯ

เสนาปาเตะถวายบังคมแล้วออกมาระดมพลตามที่ได้ทรงมีพระบัญชาออกมา

เร่งรัดจัดพลอาสา ขึ้นประจำเสมาทุกหน้าด้าน
ประตูเมืองสี่ทิศให้ปิดบาน ลงเขื่อนมั่นลั่นดาลทันใด
เหล่าพวกกองฝรั่งพรั่งพร้อม ขึ้นอยู่กับป้อมประจุปืนใหญ่
กะเกณฑ์กองกลางวางไว้ เสียงปืนหนักไหนก็ให้ทัน
อันโยธาอาสาหกเหล่า ทั้งเกณฑ์หัดจัดเข้าเป็นกองขัน
สามารถอาจออกทะลวงฟัน รายกันตั้งกองริมกำแพง
ล้อมวังตั้งรอบพระนิเวศน์ วางม้าคอยเหตุไว้สี่แห่ง
กองตระเวนสารวัดจัดแจง ตกแต่งตรวจตราทั้งธานีฯ

จากนั้นก็จัดแต่งพลทหารขึ้นประจำยังเชิงเทินทุกด้าน แล้วลงกลอนปิดประตูเมืองทั้งสี่ทิศให้มั่นคง ในศึกครั้งนี้มีทหารฝรั่งเข้าร่วมรบด้วย แต่ละนายเป็นกองกลางประจำอยู่กับป้อมปืนใหญ่ เมื่อถึงเวลายิงปืนใหญ่กองไหนต้องยิงออกมากก็คอยเข้าไปช่วยเสริม ส่วนทหารอาสาหกหมู่ตั้งเป็นกองทะลวงฟัน สามารถเข้าโจมตีทันที จะตั้งกองอยู่ริมกำแพงเมือง จากนั้นล้อมพระราชวังไว้โดยวางม้าเร็วไว้สี่จุด ส่วนกองตะเวนคอยตรวจทัพทั่วทั้งเมือง

ประมาณนี้นะคะ
บันทึกการเข้า

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
นางมารน้อย
พาลี
****
ตอบ: 306


ทำงานแล้วค่ะ


ความคิดเห็นที่ 3  เมื่อ 07 ธ.ค. 06, 11:31

   มาจะกล่าวบทไป ถึงสุหรานากงเรืองศรี
กับเสนากาหลังบุรี ยกพลมนตรีรีบมา
แรมร้อนนอนป่าสิบห้าวัน ก็ลุถึงเขตขัณฑ์ดาหา
ได้ข่าวปัจจามิตรติดพารา ก็เร่งยกโยธาเข้ากรุงไกร ฯ

ต่อมากล่าวถึงองค์ระเด่นสุหรานากง  (โอรสท้าวสิงหัดส่าหรีคู่ตุนาหงันของนางสะการะวาตี ธิดาท้าวกาหลัง ถ้าจำไม่ผิด) ยกพลมาพร้อมกับเสนาบดีเมืองกาหลัง เดินทางรอนแรมกลางป่าเป็นเวลาสิบห้าวันจึงถึงเมืองดาหาเพราะได้ข่าวว่ามีศัตรูประชิดเมืองจึงได้รีบมา

ครั้นถึงกึ่งกลางพระนคร จึงให้หยุดพลนิกรน้อยใหญ่
แล้วชวนตำมะหงงคลาไคล เข้าไปที่เผ้าพระผ่านฟ้า ฯ

เมื่อมาถึงจึงหยุดทัพไว้กลางเมืองแล้วพาเหล่าเสนาไปเข้าเฝ้าท้าวดาหา  
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07 ธ.ค. 06, 11:38 โดย นางมารน้อย » บันทึกการเข้า

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
นางมารน้อย
พาลี
****
ตอบ: 306


ทำงานแล้วค่ะ


ความคิดเห็นที่ 4  เมื่อ 07 ธ.ค. 06, 11:37

 เมื่อนั้น พระองค์ทรงพิภพดาหา
เห็นสุหรานากงพระนัดดา กับเสนากาหลังบุรี
จึงมีบัญชาปราศรัย เราขอบใจอนุชาทั้งสองศรี
ให้ยกมาช่วยต่อตี ก็เห็นชอบท่วงทีดีนัก
แต่การศึกครั้งนี้ไม่ควรเป็น เกิดเข็ญเพราะลูกอัปลักษณ์
จะมีคู่ผู้ชายก็ไม่รัก จึงหักให้สาสมใจ
อันองค์พระบรมเชษฐา เห็นจะให้ใครมาหรือหาไม่
เจ้ามาในทางพนาลัย ยังได้ข่าวบ้างหรือนัดดาฯ

ท้าวดาหาออกมาต้อนรับระเด่นสุหรานากงและบรรดาเสนาบดีเมืองกาหลังที่ช่วยยกทัพมาสู้ข้าศึก แล้วมีการกระแนะกระแหนเหน็บอิเหนาเล็กน้อยว่าที่เกิดศึกครั้งนี้เพราะลูกอัปลักษณ์ของตัวเองเป็นเหตุ เพราะผู้ชายเขาไม่สนทิ้งๆขว้างๆ แต่ยังแอบมีถามถึงพี่ชายใหญ่คือท้าวกุเรปันว่าจะส่งใครมาหรือไม่ เดินทางมากลางป่าเจอใครบ้างไหม

บันทึกการเข้า

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
นางมารน้อย
พาลี
****
ตอบ: 306


ทำงานแล้วค่ะ


ความคิดเห็นที่ 5  เมื่อ 07 ธ.ค. 06, 11:45

[[155]]
เมื่อนั้น สุหรานากงวงศา
ก้มเกล้าทูลสนองพระบัญชา ข้ามาแจ้งข่าวที่กลางคัน
พระปิ่นภพกุเรปันธานี ให้กะหรัดตะปาตีเป็นทัพขันธ์
ยกจากเวียงชัยได้หลายวัน บรรจบกันกับระเด่นมนตรีมาฯ

ระเด่นสุหรานากงเลยตอบว่า ท้าวกุเรปันนั้นส่งกะหรัดตะปาตีนำทัพมาสมทบทัพระเด่นมนตรี(อิเหนา)

เมื่อนั้น พระองค์ทรงพิภพดาหา
ฟังสุหรานากงนัดดา จึงมีบัญชาว่าไป
อันกะหรัดตะปาตีจะมาช่วย พอจะเห็นจริงด้วยไม่สงสัย
แต่อิเหนาเขาจะมาทำไม ผิดไปเจ้าอย่าเจรจา
พระเชษฐาให้สารไปกี่ครั้ง เขายังไม่จากหมันหยา
จนสลัดตัดการวิวาห์ ศึกติดพาราก็เพราะใคร
เห็นจะรักเมียจริงยิ่งกว่าญาติ ไหนจะคลาดจากเมืองหมันหยาได้
ถึงมาตรจะมาก็จำใจ ด้วยกลัวถัยพระราชบิดา
เราอย่าคอยเขาเลยนะหลานรัก ก้มพักตร์ไปรบศึกดีกว่า
แต่ว่าวันนี้เจ้าเหนื่อยมา จงไปพักโยธาให้สำราญ ฯ

พอท้าวดาหาได้ยินดังนั้นก้เต้นสิคะ แล้วก็ว่าไม่สงสัยเลยถ้ากะหรัดตะปาตีเขาจะมาช่วย แต่องค์ระเด่นมนตรีเขาจะมาทำไม พูดเล่นรึเปล่าก็คนมันถอนหมั้นหลงเมียจนลืมญาติพี่น้องขนาดนั้นจะจะออกมาจากเมืองหมันหยาได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ถึงจะมาก็คงมาเพราะเกรงใจพ่อเขาหรอกว่าแล้วก็บอกให้สุหรานากงหลานรักไปพักผ่อนก่อนมาทัพเหนื่อยๆ

ตอนนี้หมั่นไส้อิเหนามากค่ะ สมน้ำหน้าคนอะไรไร้ความคิด เชอะเกลียดนักผู้ชายเจ้าชู้
บันทึกการเข้า

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
crazyichiko
อสุรผัด
*
ตอบ: 1


ความคิดเห็นที่ 6  เมื่อ 07 ธ.ค. 06, 20:17

 ตั้งแต่วิหยาสะกำได้ชมรูปภาพของนางบุษบาก็หลงรักนาง และอยากได้นางมาเป็นมเหสี ท้าวกะหมังกุหนิงก็ตามใจลูกส่งทูตไปขอนางบุษบากับท้างดาหา และเตรียมกองทัพไว้ถ้าท้าวดาหาปฏิเสธก็จะยกทัพไปตีเมืองดาหา ท้าวกะหมังกุหนิงได้เล่าเรื่องราวและขอความช่วยเหลือจากน้องชาย คือ ระตูปาหยัง และท้าวประหมัน ซึ่งระตูทั้งสองก็ทูลทัดทาน ขอให้ตรึกตรองดูให้ดี เพราะท้าวดาหาเป็นวงศ์อสัญแดหวา ซึ่งมีกำลังทหารมากมาย ทั้งไพร่พลก็ชำนาญในการสงคราม ท้าวกะหมังกุหนิงก็บ่ายเบี่ยงเลี่ยงตอบว่าการทำสงครามครั้งนี้เป็นการช่วงชิงนางบุษบาจากจรกา แม้พระอนุชาจะอ้างเหตุผลอย่างไรก็ตาม ท้าวกะหมังกุหนิงก็ยืนยันความตั้งใจเดิม ไม่เปลี่ยนใจจะทำเพื่อลูก   ฝ่ายท้าวดาหาเมื่อปฏิเสธไม่ยอมยกนางบุษบาให้แล้ว ก็มีหนังสือไปขอความช่วยเหลือไปหาท้าวกุเรปัน พระเชษฐา  ท้าวกาหลังและท้าวสิงหัดส่าหรี พระอนุชาทั้งสอง ท้าวสิงหัดส่าหรีเมื่อทราบข่าวก็ส่งทหารไปบอกท้าวดาหาว่าไม่ต้องวิตก จะส่งสุหรานากงไปช่วย ฝ่ายเมืองกุเรปันท้าวกุเรปันได้มีหนังสือ 2 ฉบับ ให้ดะหมังนำไปให้อิเหนา 1ฉบับ และให้ระตูหมันหยา 1 ฉบับ แล้วให้กะหรัดตะปาตี ยกทัพไปสมทบกับอิเหนา ช่วยท้าวดาหาทำศึก กะหรัดตะปาตีก็ยกทัพไปคอยอิเหนาที่ชายเมืองหมันหยา ส่วนท้าวกาหลังก็ให้ตำมะหงงกับดะหมังคุมพลยกออกจากเมืองกาหลังมาพบสุหรานากงจากเมืองสิงหัดส่าหรี สองทัพก็สมทบกันยกไปเมืองดาหา
   เมื่อท้าวดาหาปฏิเสธไม่ยอมยกนางบุษบาให้ ท้ากะหมังกุหนิงก็เตรียมจัดทัพยกไปตีเมืองดาหา ให้วิหยาสะกำเป็นกองหน้า พระอนุชาทั้งสองเป็นกองหลัง ท้าวกะหมังกุหนิงเป็นจอมทัพ ท้าวกะหมังกุหนิงได้ให้โหรโหรตรวจดูดวงชะตาว่าร้ายดีประกาใด โหรทำนายว่าดวงชะตาของท้าวกะหมังกุหนิงและวิหยาสะกำนั้นถึงฆาต ถ้ายกทัพไปในวันพรุ่งนี้จะพ่ายแพ้แก่ศัตรูแน่นอน ให้เว้นไปซัก 7 วัน แล้วจึงจะพ้นเคราะห์ไปทำศึกได้ แต่ท้าวกะหมังกุหนิงก็มิได้เปลี่ยนความตั้งใจ ยกทัพไปตามกำหนดที่ตั้งใจไว้ เมื่อท้าวดาหาทราบข่าวศึกก็ให้ตั้งค่ายรอบกรุงดาหาไว้ ทัพเมืองกะหมังกุหนิงก็ได้ยกทัพมาประชิดเมืองดาหา ท้าวดาหาเมื่อเห็นศึกมาประชิดเช่นนั้นก็รู้สึกน้อยใจอิเหนาว่าศึกครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะอิเหนาเป็นต้นเหตุ สุหรานากงและเสนาเมืองกาหลังเมื่อมาถึงก็เข้าเฝ้าท้าวดาหา สุหรานากงแจ้งให้ท้าวดาหาทราบว่า ท้าวกุเรปันส่งกะหรัดตะปาตีให้สมทบกับทัพอิเหนามาช่วย ท้าวดาหาก็เชื่อว่ากะหรัดตะปาตีนั้นคงมา แต่ไม่เชื่อว่าอิเหนาจะจากหมันหยายายามาได้ ท้าวดาหาเสนอแนะการทำศึกแก่สุหรานากงว่าไม่ควรออกไปสู้รบนอกเมือง เพราะกองทัพศัตรูกล้ายกมาครั้งนี้ก็ย่อมมีความสามารถมีกำลัง ควรตั้งมั่นไว้ในเมืองก่อน ถ้าทัพต่างๆยกมาช่วยแล้วค่อยตีกระหนาบ ศึกก็จะล่าเลิกไป
   อิเหนาเมื่อได้รับหนังสือจากท้าวกุเรปันให้ยกทัพไปช่วยท้าวดาหา ถ้าไม่ยกไปช่วยก็ขาดจากความเป็นพ่อลูกกัน แม้ตายก็ไม่ต้องไปเผา
อิเหนาอ่านจบแล้วก็นึกว่า นางบุษบาจะงามแค่ไหน ใครต่อใครจึงมาหลงรัก ถ้างามเหมือนจินตะหราก็สมควรที่จะหลงรัก อิเหนาคิดว่าอีก 7 วันจึงจะยกทัพไปแต่ดะหมังทูลเตือนว่าอาจไปช่วยไม่ทัน อิเหนาจึงจำใจยกทัพไปวันรุ่งขึ้น อิเหนาได้เข้าเฝ้าท้าวหมันหยาซึ่งก็ได้รับหนังสือจากท้าวกุเรปันมีใจความตำหนิพระธิดาและท้าวหมันหยา ถ้าท้าวหมันหยายังเห็นดีเห็นงามไม่ให้อิเหนายกทัพไปช่วยศึกดาหา ก็จะตัดญาติขาดมิตรกัน ท้าวหมันหยาจึงเร่งให้อิเหนายกทัพไปและให้ระเด่นดาหยนคุมทัพจากหมันหยาไปสมทบอิเหนาด้วย
   อิเหนาจึงมาลาจินตะหรา สการะวาตี และมาหยารัศมี ทั้งที่ใจไม่อยากจากไป อิเหนาสัญญากับจินตะหราว่าเสร็จศึกจะรีบกลีบมาทันที อิเหนายกทัพจากเมืองหมันหยาไปด้วยความโศกเศร้า และคิดถึงสามนางมาตามทางที่ผ่านไป อิเหนายกทัพสมทบกับกะหรัดตะปาตีที่คอยท่าอยู่แล้วพากันยกไปเมืองดาหา เมื่อถึงแดนดาหาอิเหนาก็หยุดตั้งค่าย ให้ตำมะหงงไปทูลท้าวดาหาว่าจะทำศึกให้เสร็จสิ้นก่อนแล้วจึงจะมาเข้าเฝ้า ท้าวดาหาก็ยินดีเมื่อรู้ว่าอิเหนายกทัพมาแล้ว เพราะรู้ว่าอิเหนาเก่งกล้าสามารถ ย่อมชนะศึกแน่นอน ส่วนสุหรานากงก็ยกทัพออกไปสมทบกับอิเหนาแล้วเล่าเรื่องที่ท้าวดาหากล่าวถึงอิเหนาให้ฟัง
   ฝ่ายท้าวกะหมังกุหนิงแม้รู้ข่าวว่ามีทัพยกมาช่วยท้าวดาหาแต่ก็ยังไม่เปลี่ยนใจได้เตรียมทำศึกเต็มที่ เมื่อทัพกะหมังกุหนิงประจันทัพกับทัพของอิเหนา ท้าวกะหมังกุหนิงไม่รู้ว่าเป็นทัพของอิเหนาจึงถามว่าผู้ใดคือจรกา อิเหนาจึงตอบว่าจรกามิได้มาด้วย เรายกมาแต่กุเรปันเพื่อมาช่วยน้อง ท้าวกะหมังกุหนิงเมื่อรู้ว่าเป็นอิเหนาก็รู้สึกหวาดหวั่นแต่ก็มีมานะเจรจาตอบ ในที่สุดสังคามาระตะก็ออกต่อสู้กับวิหยาสะกำ และได้ฆ่าวิหยาสะกำตาย ท้าวกะหมังกุหนิงจึงเข้าต่อสู้กับสังคามาระตะ อิเหนาเข้ารับไว้และฆ่าท้าวกะหมังกุหนิงสำเร็จ ระตูปาหยังและท้าวประหมันเห็นเหตุการณ์เป็นดังนั้นจึงยอมแพ้แก่อิเหนา และจะยอมเป็นเมืองขึ้นจะส่งเครื่องบรรณาการมาถวายตามประเพณี อิเหนาก็ได้อนุญาตให้นำศพท้าวกะหมังกุหนิงและวิหยาสะกำกลับไปที่เมืองเพื่อจัดพิธีศพตามประเพณีต่อไป
บันทึกการเข้า
นางมารน้อย
พาลี
****
ตอบ: 306


ทำงานแล้วค่ะ


ความคิดเห็นที่ 7  เมื่อ 08 ธ.ค. 06, 08:24

[[182]]
พูดไปพูดมาตอนนี้หมั่นไส้อิเหนาตอนลาจินตะหรามากกกกกก
แหม ทำเป็นไม่อยากไปท่านั้นท่านี้ จะรีบไปรีบกลับ รีบกลับมากค่ะ ไปแล้วก็หายไปลับไม่กลับมาอีกเลย แถมไม่พอหมดเรื่องหมดราวแล้วยังจะไม่ยอกไปรับจินตะหรากลับมากุเรปันอีก สงสารจินตหราอ่ะค่ะ นี่ละน้าเขาว่าคำชาย

สตรีใดในภิภพจบแดน   ไม่มีใครได้แค้นเหมือนกับข้า
ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา  จึงได้เวทนาอยู่เนืองนิตย์
บันทึกการเข้า

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
YhTarn
อสุรผัด
*
ตอบ: 3


ความคิดเห็นที่ 8  เมื่อ 08 ธ.ค. 06, 19:00

 ขอบคุณมากนะคะ แต่อยากให้ช่วยอีกตอนนึงอ่าค่ะ เป็นของเพื่อนเราเองค่ะ เป็นตอนที่นำมาท่องอาขยานค่ะ เพื่อนเราไม่เข้าใจศัพท์บางศัพท์ เลยแปลออกมาแล้วแปลกๆอ่ะค่ะ เลยวานให้เราช่วยนำมาโพสดูว่าจะเหมือนกันรึเปล่า

ว่าพลางทางชมคณานก  โผนพกจับไม้อึงมี่
เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี   เหมือนวันพี่ไกลสามสุดามา
นางนวลจับนางนวลนอน  เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตหรา
จากพรากจับจากจำนรรจา  เหมือนจากนางสการะวาตี
แขกเต้าจับเต่าร้างร้อง    เหมือนร้างห้องมาหยารัศมี
นกแก้วจับแก้วพาที  เหมือนแก้วพี่ทั้งสามสั่งความมา
ตระเวนไพรร่อนร้องตระเวนไพร  เหมือนเวรใดให้นิราศเสน่หา
เค้าโมงจับโมงอยู่เอกา   เหมือนพี่นับโมงมาเมื่อไกลนาง
คับแคจับแคสันโดษเดี่ยว  เหมือนเปล่าเปลี่ยวคับใจในไพรกว้าง
ชมวิหคนกไม้ไปตามทาง   คะนึงนางพลางรีบโยธี ฯ

ช่วยหน่อยน๊าค๊า


บันทึกการเข้า
นางมารน้อย
พาลี
****
ตอบ: 306


ทำงานแล้วค่ะ


ความคิดเห็นที่ 9  เมื่อ 09 ธ.ค. 06, 10:45

[[210]]
ช่วงที่ยกมานี่เป็นบทที่พรรณาถึงความเศร้าโศกขององค์ระเด่นมนตรีที่มีต่อ 3 นางเมื่อต้องพรากจากกันค่ะ โดยแสดงให้เห็นถึงความสามารถของกวีในเรื่องชื่อนกกับชื่อพรรณไม้ที่สามารถนำจับมาคล้องกันได้อย่างลงตัวค่ะ จะถอดความได้ก็ต้องสังเกตุว่าไหนชื่อนกไหนชื่อไม้ คือต้องพอมีความรู้เรื่องพันธุ์นกและพันธุ์ไม้ไทยด้วยนะคะ ถ้ามีไม่มากก็น่าจะพอเดาได้คล่าวๆ อันนี้ไม่กล้าถอดความให้เพราะไม่มีพจนานุกรมข้างตัวตอนนี้ค่ะ และมีบางบทที่คลุมเครือ

เช่น นางนวลจับนางนวลนอน ตรงนี้มันจะต้องรู้ว่ามีไม้ที่ชื่อนางนวลไหม ถ้าไม่มีความหมายจะเป็น เห็นนกนางนวลจับคู่กันนอน แต่ถ้ามีไม้ชื่อนางนวลก็จะเป็น เห็นนกนางนวลจับต้นนางนวล เช่นนี้เป็นต้น นอกนั้นก็ง่ายมากเลยค่ะ ลองดูเองก่อนแล้วกันนะคะ ไว้ได้กลับบ้านแล้วจะลองดูให้อีกที
บันทึกการเข้า

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
YhTarn
อสุรผัด
*
ตอบ: 3


ความคิดเห็นที่ 10  เมื่อ 11 ธ.ค. 06, 06:55

 มาอีกตอนแล้วค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เราถอดความไม่เก่งอ่ะค่ะ

เมื่อนั้น  พระองค์วงศ์อสัญแดหวา
จึงตอบว่าอันตัวจรกา   มิได้อยู่ดาหาธานี
เมื่อหลับตามารบให้ผิดเมือง  รี้พลตายเปลีองไม่พอที่
จะรบกันจรกาดังว่านี้   จงล่าเลิกโยธีถอยไป
แม้นไม่รู้แห่งเมืองจรกา  จะช่วยชี้มรรคาบอกให้
ถ้าขืนตั้งประชิดติดกรุงไกร  คงชิงชัยไม่ฟังท่านพาที
เมตตาว่าน้องเป็นสตรี   จะทอดทิ้งมารศรีเสียอย่างไร
ใช่นางเกิดในปทุมา  สุริยวงศ์พงศานั้นหาไม่
จะมาช่วงชิงกันดังผลไม้   อันจะได้นางไปอย่าสงกา ฯ

เมื่อนั้น   ท้าวกะหมังกุหนิงใจกล้า
จึงว่าเรายกโยธา   หมายมาจะชิงพระบุตรี
ถึงจะรับของสู่ระตูไว้   ยังมิได้ทำการภิเษกศรี
จรกาไม่มาก็ยิ่งดี  ไม่มีผู้หวงแหนเกียดกัน
สุดแท้แต่นางอยู่ที่ไหน   เราก็จะชิงชัยที่นั่น
อันชิงนางอย่างนี้ไม่ผิดธรรม์   ธรรมเนี่ยมนั้นมีแต่บุราณมา
สุดแต่ใครดีก็ใครได้   การอะไรของเจ้าผู้เชษฐา
จงยกทัพกลับคืนไปพารา   เบื้องหน้าจะได้สืบสุริย์วงศ์ ฯ

เมื่อนั้น   ระเด่นมนตรีตอบตามประสงค์
ซื่งจะให้เรายกจตุรงค์  คืนคงกรุงไกรนั้นไม่ควร
อับอายไพร่ฟ้าประชาชน   เสนีรี้พลจะแซ่สรวล
หรือหมายไม่สมคะเนเรรวน   จึงชวนพูดจาหย่าทัพ
อย่าฟักพูดอุบายให้ตายใจ  ท่านมิยกคืนไปก็ไม่กลับ
รึ้พลจะพลอยย่อยยับ   เรากับระตูมาสู้กัน
จะได้ลองฤทธีผีมือ   ให้ลือชื่อในชวาเขตขัณฑ์
หรือรักตัวกล้วจะม้วยชีวัน   บังคมคัลจะให้คืนไปพารา ฯ

เมื่อนั้น  วิหยาสะกำใจกล้า
ได้ฟังคั่งแค้นแทนบิดา  จึงร้องตอบวาจาว่าไป
ดูก่อนอริราชไพรี   อย่าพาทีลบหลู่ท่านผู้ใหญ่
โอหังบังอาจประมาทใคร   จะนบนอบยอบไหว้อย่าพึงนึก
มิเราก็เจ้าจะตายลง   อย่าหมายติตคิดทะนงในการศึก
ยังมิทันพันตูมาขู่ศึก   จะรับแพ้แลลึกไม่มีลาย ฯ

เมื่อนั้น   สังคามระตาเฉิดฉาย
ฟังวิหยาสะกำอภิปรา  หยาบคายเคืองขัดอัธยา
จึงทูลองค์ระเด่วมนตรี   น้องนี้จะขออาสา
สู้วิหยาสะกำผู้ศักดา   พระองค์จงยืนม้าเป็นประธาน ฯ

เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีใจหาญ
จึงตอบอนุชาชัยชาญ  เจ้าจะต้านต่อฤทธิ์ก็ตามใจ
แต่อย่าลงจากพาชี   เพลงกระบี่ยังหาชำนาญไม่
เพลงทวนสันทัดชัดเจนใจ  เห็นจะมีชัยแก่ไพรี ฯ


ยาวมากเลยค่ะ ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับผู้ที่ใจดีมาถอดให้เรา
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.093 วินาที กับ 20 คำสั่ง