นิทานนัวเนีย

[ติบอ]

 สำหรับใครที่อ่านหัวเรื่องกระทู้ผมไม่ได้มาแต่งนิทาน หรือชวนกันแต่งนิทานล้อนาเนียร์ที่ไหนนะครับ
แค่รู้สึกว่าสมาชิกบอร์ดเรือนไทยหลายท่านมีความสามารถในการแต่งกลอนสูง
เลยอยากขอชวนกันมาร่วมสนุกแต่งนิทาน อะไรก็ได้ตัวเรื่องเป็นยังไงก็ได้ และต่อด้วยเรื่องอะไรก็ได้
ตามแต่แต่ละท่านที่รจนาจะพาไป ฝากไว้ในเรือนไทยซักเรื่อง
ตามกติกาง่ายๆคือ

1. ขอให้ใช้ภาษาสุภาพ ไม่มีข้อความหยาบคายและข้อความที่สื่อไปในทางเสื่อมเสีย
2. ไม่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับเรื่องการเมือง และศาสนา
3. เนื้อหาของแต่ละท่านจะยาวเท่าไหร่ก็ได้แต่ขอให้เป็นกลอน 8 เท่านั้นนะครับ

ถ้าสมาชิกท่าไหนสนใจ ผมก็ขอแรงเจิมกระทู้ให้ผมด้วยครับ


ติบอ

20 ก.ย. 2549 (วันหยุดราชการ) 10.23 น.

[กุรุกุลา]

 มาจะกล่าวบทไป
ถึงติบออรไทอนาถา
เสวยราชย์องค์เดียวเปลี่ยวอุรา
แถวตลาดเสาชิงช้าท่าพระจันทร์

อยู่ปราสาทยอดเก่าเสาก็หัก
กำแพงแก้วโทรมนักชักจะหวั่น
จะพังทับผ่านเกล้าเข้าสักวัน
เสวยสวรรค์ชั้นฟ้าเวลาตาย

ดีดเปียโนโชว์สาวพวกชาวบ้าน
ได้ข้าวสารเลี้ยงท้องของถวาย
เขาก็ยิ่งชิงชังทั้งหญิงชาย
แหมคนเราเป็นได้ถึงเพียงนี้

พอโพล้เพล้เวลาจะสายัณห์
ก็ผายผันกลับวังยังพระที่
พระบรรทมฉมโฉ่โก้ไม่มี
จะอาบน้ำขัดสีเสียเวลา

ยุงชุมสุมควันมันระเบิด
มุ้งก็เปิดฟูกก็ยานเพดานอ้า
เสาก็เอียงเตียงก็หักหนักอุรา
เมากัญชาซวนซบสลบลง

พอรุ่งแจ้งแสงใสไถงส่อง
กระโดดลงท้องร่องแทนห้องสรง
พระผุดดำสำแดงฤทธิรงค์
แล้วเสร็จเสด็จทรงภูษาภรณ์

[กุรุกุลา]

 ภูเอยภูษา
ใส่ไปวัดวาแล้วหมาหอน
พาหุรัดจัดสรรกรรเจียกจร
เลิศล้ำอัมพรรุ่งรูจี