เรื่องหนักหัว

[เทาชมพู]

พ้นจากเรอเนสซองส์ มาถึงศตวรรษที่ ๑๗   ในสมัยพระเจ้าชาร์ลส์ที่ ๒  ที่เคยเล่าไว้เป็นบทความ สตรีบรรดาศักดิ์ในราชสำนักแต่งกายกันหรูหราอลังการมาก แต่ไม่หนักหัว เพราะสมัยนี้ แทบไม่สวมอะไรบนศีรษะเลย อย่างภาพเลดี้คาสเซิลเมนพระสนมเอก ในภาพซ้าย ต่อจากนั้น ปลายศตวรรษที่ ๑๗ ต่อกับต้นศตวรรษที่ ๑๘  ข้ามไปฝรั่งเศส   มาดามปอมปาดูร์(ในภาพขวา) ก็แต่งกายแสนจะวิจิตรขึ้นชื่อไปทั่วประเทศ  แต่ไม่นิยมสวมหมวก .

[เทาชมพู]

มาดามปอมปาดูร์เป็นพระสนมคนดังของพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๕ แห่งฝรั่งเศสค่ะ ถ้าหากว่าเธอพอจะสวมอะไรบนศีรษะบ้าง ก็อาจจะเป็นผ้าคลุมผม ทำด้วยลูกไม้เบาๆ อย่างภาพนี้ .

[เทาชมพู]

ในตอนปลายรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๕  แฟชั่นแต่งผมและหมวกด้วยขนนกก็เป็นที่นิยม สาวงามในภาพนี้คือพระสนมคนโปรด  ชื่อมาดาม ดูบาร์รี่ .

[เทาชมพู]

จากยุคพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๕ มาถึงพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๖ ซึ่งเป็นพระนัดดา    พระราชินีมารี อังตัวแน็ตต์ ได้ชื่อว่าเป็นราชินีที่งามที่สุดในยุโรป ทรงแต่งพระองค์หรูหราอยู่เป็นนิจ    เกล้าพระเกศาวิจิตรพิสดาร พระมาลานั้นเล่าก็ปีกใหญ่ส่งเสริมความอลังการ .

[tuka007]

 เห็นแล้ว หนักแทนจริงด้วยค่ะ อาจารย์

[เทาชมพู]

รัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๖ และพระนางมารี อังตัวแน็ตต์จบลงด้วยการปฏิวัติใหญ่ของฝรั่งเศสใน ค.ศ. ๑๗๘๙ หัวของเจ้านายและขุนนางในสมัยนั้นถูกสังเวยให้เครื่องประหารที่เรียกว่ากีโยตีนกันเสียแทบจะหมดอาณาจักร หมดยุคนี้ไปแล้วก็เกิดการชิงอำนาจรบราฆ่าฟันอีกพักใหญ่ในหมู่ผู้ชนะ จนกระทั่งนายทหารหนุ่มจากคอร์สิกาก้าวเข้ามายุติปัญหา   รวบอำนาจเข้าไว้ในกำมือเขาเพียงคนเดียว เขาคือนโปเลียน โบนาปาร์ต ผู้สถาปนาระบบจักรวรรดิให้ฝรั่งเศส  ตัวเขาครองตำแหน่งจักรพรรดิหรือ Emperor ยุคนี้เรียกว่าจักรวรรดิ หรือ Empire แฟชั่นสาวๆในยุคนี้จึงเรียกว่าทรงเอมไพร์   นำแฟชั่นโดยเอมเปรส โจเซฟีน มเหสีคนแรกของนโปเลียน ตามรูปนี้ แทนที่จะเป็นกระโปรงสุ่มบานกว้างรัดเอว  ก็เป็นทรงต่อใต้อกไม่เน้นเอว  กระโปรงทิ้งตัวหลวมสบาย  นิยมใช่ผ้าบางเบา .

[เทาชมพู]

แฟชั่นทรงเอมไพร์ ปลายศตวรรษที่ ๑๘ ต่อมาถึงต้นศตวรรษที่ ๑๙ค่ะ ในอังกฤษตรงกับสมัยพระเจ้าจอร์ชที่ ๓ ซึ่งเสียพระสติ ไม่อาจครองราชย์ได้ พระโอรสจึงต้องสำเร็จราชการแทน เป็น Regent ยุคนี้จึงเรียกว่า Regency ซึ่งกลายมาเป็นคำประกอบอะไรก็ได้ที่หมายถึงยุคสมัยนี้ รวมทั้งแฟชั่นด้วย .

[เทาชมพู]

หมวกในสมัยนี้ น่าจะหนักหัวน้อยกว่าสมัยก่อน ส่วนใหญ่สานด้วยฟาง หรือผ้า  ไม่นิยมปีกใหญ่ .

[เทาชมพู]

อีกสองแบบค่ะ .

[เทาชมพู]

อีกสองแบบค่ะ .

[เทาชมพู]

เมื่อพ้นยุครีเจนซี่(ที่ไม่ใช่บรั่นดีไทย) ในช่วงต้นศตวรรษที่ ๑๙ ล่วงมาถึงกลางศตวรรษ ก็เริ่มยุควิกตอเรียน ยุคนี้ผู้ครองราชบัลลังก์อังกฤษคือสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย  ทรงเป็นผู้เคร่งครัดในศีลธรรม   การแต่งกายของผู้หญิงก็ย้อนกลับไปสู่ธรรมเนียมนิยมคล้ายศตวรรษที่ ๑๘ ก่อนยุคเอมไพร์อีกครั้ง เสื้อผ้าที่สวมนอกบ้าน นิยมมิดชิด คอปิดแขนยาว กระโปรงสุ่มไก่ตัวบาน   ยกเว้นชุดราตรีซึ่งเปลือยไหล่คอลึกแล้ว ชุดกลางวันไม่อวดร่างกายส่วนไหนเลยนอกจากเอว ซึ่งนิยมรัดกันแน่นแทบหายใจไม่ออก  เพื่อให้เอวคอดเล็ก จะได้ดูสวยรับกับกระโปรงบานกว้าง เอวสาวงามในยุคนี้ต้องเล็กกว่า ๒๐ นิ้ว  ประมาณ ๑๘ นิ้วถือว่าสวย  แต่ถ้าเล็กกว่านี้ถึง ๑๗ นิ้วก็ยิ่งน่าชื่นชม ผลออกมาคือหุ่นเหมือนนาฬิกาทรายค่ะ ชุดชั้นในที่ทรมานกายหญิงสาวเรียกว่าคอเซ็ต  รัดตั้งแต่ใต้อกถึงสะโพก  ใส่กันทั้งวันทั้งคืน  เคยเล่าไว้ในกระทู้แรกๆของเรือนไทย ในเมื่อเสื้อผ้าออกมาในแนวเรียบร้อยมิดชิด    หมวกและถุงมือก็เป็นส่วนประกอบให้ดูเรียบร้อยเป็นงานเป็นการมากขึ้น หมวกสมัยวิกตอเรียน  เป็นงานเป็นการและอลังการอย่างที่เห็น .

[เทาชมพู]

ยุควิกตอเรียนกินระยะเวลาตั้งแต่กลางศตวรรษที่ ๑๙ มาจนถึงต้นศตวรรษที่ ๒๐ บวกกับยุคเอ็ดเวิร์ดเดียนซึ่งตรงกับปลายรัชกาลที่ ๕ ด้วย เหมือนกันในเรื่องขนบธรรมเนียม หมวกในสมัยวิกตอเรียนไม่ได้เป็นแค่ของกันแดดกันฝนหรือทำให้หัวอุ่นขึ้นในหน้าหนาว   แต่ว่ากลายเป็นเครื่องหมายของวัฒนธรรมการแต่งกาย เคร่งครัดถึงขั้นที่ว่า ชายหญิงยุคนั้นจะนั่งยืนเดินหัวเปล่า ไม่มีหมวกอยู่บนหัวได้ก็เฉพาะแต่เวลาอยู่ในบ้านเท่านั้น อย่างในภาพนี้  สาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้ นั่งอยู่ในบ้าน เธอไม่ต้องสวมหมวก .

[เทาชมพู]

แต่ถ้าเมื่อใด เธอ(หรือเขา) เปิดประตูบ้านโผล่หัวออกไปให้ชาวบ้านเห็น   แม้แต่แวบเดียว  จะต้องสวมหมวกและถุงมือให้ครบครัน     แม้ว่าจะแค่ออกไปแค่หย่อนจดหมายลงตู้ไปรษณีย์หน้าบ้าน   ก็จะออกไปหัวเปล่าๆไร้หมวก ไม่ได้ มิฉะนั้นจะถูกติฉินนินทา  พอๆกับสาวๆสมัยนี้สวมชุดชั้นในเดินออกนอกบ้านทีเดียว เอาหมวกสารพัดแบบมาให้ดูกันอีกค่ะ .

[เทาชมพู]

 สงครามโลกครั้งที่ ๑ ในต้นศตวรรษที่ ๒๐ (ตรงกับรัชกาลที่ ๖)กลายเป็นจุดจบทางวัฒนธรรมหลายๆด้าน
ในด้านวรรณกรรม ถือว่าสงครามโลกเป็นจุดจบของวิธีการเขียนแบบสมจริงอย่างที่ดำเนินมาในสมัยวิคตอเรียน    
เพราะสงครามได้สั่นคลอนความเชื่อถือ วิธีคิด การดำเนินชีวิต ของผู้คนอย่างรุนแรง
จนการเขียนแบบเดิมไม่อาจรองรับวิธีคิดของคนได้อีกต่อไป
ด้วยเหตุนี้ Modernism อย่างในงานของ James Joyce จึงเกิดขึ้นมาตอบสนองความต้องการของนักประพันธ์และกวี

ขอลากความกลับมาทางด้านหมวกนะคะ
สงครามโลกครั้งที่ ๑ คืออวสานของขนบธรรมเนียมการสวมหมวก
เมื่อสงครามจบลง  ใครจะสวมหรือไม่สวมหมวกออกนอกบ้าน  ก็ตามสบายทั้งสองแบบ

[เทาชมพู]

หลังสงครามโลก หมวกกลายมาเป็นแฟชั่นของสาวๆ มากกว่าจะกลายเป็นระเบียบการแต่งกายอย่างเคร่งครัด เหมือนเมื่อก่อนสงครามโลก   ทรงผมเปลี่ยนไป จากผมยาวถักเปียขดเป็นมวย  เป็นระเบียบเรียบกริบทรงเดียวกันหมด อย่างเมื่อสมัยวิกตอเรียน มาเป็นผมทรงสั้น ดัดเป็นคลื่นสลวย แฟชั่นผม เน้นให้เห็นความงามของเส้นผม มากกว่าโชว์หมวกที่ครอบผมอยู่ อย่างในภาพนี้จะเห็นผมแบบต่างๆ ช่วง 1920-1930 ตรงกับปลายรัชกาลที่ ๖ ต่อกับต้นรัชกาลที่ ๗ .