กลับมาอ่านดู เห็นสัมผัสหลุดไปหลายแห่ง
ขอแก้ไขนะครับ ไม่รู้จะพลาดอีกหรือเปล่า
............นัมเบอร์หกสิบเจ็ด
เป็นรูปเด็ดดูดีที่ปลายหญ้า
กลางคืนค่ำน้ำค้างพร่างพราวมา
เกาะที่ปลายพฤกษาเกือบทุกใบ
ทุกเม็ดใสไร้สีธุลีเปื้อน
พิศเห็นเหมือนผลึกแก้วแวววาวใส
ไม่มีสีดูให้ดีเห็นข้างใน
ต้องแสงไฟภาพเพียงคล้ายไม่เหมือนกัน
ดูมนุษย์เกิดมาบนหล้านี้
ต่างก็มีตาหูดูเหมือนฉัน
แต่เติมแต้มตกแต่งแป้งประชัน
ทุกวี่วันขันแข่งแย่งชิงดี
เล็กหรือใหญ่ใสเท่าใดน้ำค้างจ๋า
ตะวันมาคลาไคลในวิถี
เม็ดน้ำค้างเหือดจางเพราะระวี
ไม่เหลือมีเพียงเม็ดเอนจใจ
ชีวิตนี้มีเวลามาพาพราก
จำต้องจากสักวันหนาอย่าสงสัย
ถึงยิ่งใหญ่ค้ำฟ้าต้องคลาไคล
ร่างสลายเป็นดินไปทุกผู้คน