หรุ่ม กับ หน้าเตียง หรือบางแห่งเรียกว่า ล่าเตียง มีส่วนผสมแบบของคาวมากกว่าของหวาน คนไทยนำมาเป็นของว่าง
ไม่มีน้ำตาล แป้ง กะทิ อย่างขนมไทยดั้งเดิม แม้ว่ามีไข่แต่ก็ไม่ได้ผสมลงไปเป็นส่วนหนึ่งของขนมอย่างทองหยิบหรือฝอยทอง แต่ว่าแยกออกเป็นไข่หุ้มไส้ที่เป็นเนื้อสัตว์ปนผัก
สองอย่างนี้เกือบจะเหมือนกัน แตกต่างกันนิดหน่อยที่ไส้ ว่าจะทำด้วยหมู กุ้ง หรือไก่
ต้นตระกูลไม่ใช่ขนมไทย ฟังชื่อก็รู้ อย่างหรุ่ม สำเนียงออกไปทางอาหรับ หน้าเตียงหรือล่าเตียงคงจะเพี้ยนมาจากภาษาเดียวกัน คนไทยจับมาแปลงเป็นคำไทยเสียสนิท ทั้งที่ลักษณะขนมไม่มีอะไรเกี่ยวกับเตียงเลย
ทั้งสองอย่างนี้คงจะมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยา เป็นที่นิยมกันจนถึงรัตนโกสินทร์
ถ้าหากถามว่าเข้ามามีหน้ามีตาอยู่ในงานพระราชพิธีได้อย่างไร ก็เดาว่าคนสำคัญในสมัยนั้นที่สืบเชื้อสายมาจากอาหรับหรือเปอร์เชีย
มีทั้งขุนนาง และนางใน คงจะนิยมทำกันจนเป็นที่ยอมรับกันแพร่หลาย
หรุ่มhttp://www.sarakadee.com/feature/2001/04/klong_bang-luang.htm
ล่าเตียง
http://www.gourmetthai.com/Recipes/Content.asp?ID=232