ซีไรต์ เชียร์เล่มไหนกันบ้างคะ

[บัวอื่น]

 คณะกรรมการคัดเลือกรางวัลสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ได้ประกาศผลการพิจารณาคัดเลือกนวนิยายที่ส่งเข้าประกวดชิงรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียนประจำปี 2549 โดยการแถลงข่าวมีขึ้นอย่างเป็นทางการ ณ ห้องแม่กลอง โรงแรมโอเรียลเต็ล


โดยในปีนี้ มีนวนิยายที่ผ่านเข้าสู่รอบตัดสิน รวมทั้งสิ้น 10 เรื่องด้วยกัน ได้แก่
1. กรณีฆาตกรรมโต๊ะอิหม่ามสะตอปา การ์เด ของ ศิริวร แก้วกาญจน์
2.กลางทะเลลึก ของ ประชาคม ลุนาชัย
3. เกียวบาวนาจอก ของ ภาณุมาศ ภูมิถาวร
4.เขียนฝันด้วยชีวิต ของ ประชาคม ลุนาชัย
5.ความสุขของกะทิ ของ งามพรรณ เวชชาชีวะ
6.เด็กกำพร้าจากสรวงสวรรค์ ของ ภาณุ ตรัยเวช
7.นอน ของ ศักดิ์ชัย ลัคนาวิเชียร
8.ร่างพระร่วง ของ เทพศิริ สุขโสภา
9.

10.เล่นเงา ของ จิรภัทร อังศุมาลี
....
แอบเอาใจช่วยพี่ประชาชม แกเป็นซีรองมาหลายสมัยเเล้ว

แต่ร่างพระร่วงก็ไม่เบา  วันที่ไปซื้อที่งานหนังสือ อ.เทพ วาดรูปคนซื้อแถมลงปกในทุกเล่มเลยล่ะ

แต่หลังๆงานเบาๆอ่านง่ายมาแรงแฮะ ความสุขของกะทิอาจมาวิน

ใครอ่านเล่มไหน มาแนะนำกันดูบ้าง

[บัวอื่น]

มติชนส่งเข้าประกวด จาก "บึงหญ้าป่าใหญ่" แห่งสุโขทัยเมืองพระร่วงมาเป็น "นิยายร้อยปีท่านพุทธทาส" มิติใหม่แห่งวรรณกรรมไทย สุดยอดนวนิยายเมจิคัล เรียลลิสม์ประจำปี ด้วยลีลาภาษาพื้นบ้านธรรมดาทว่างดงามราวบทกวีที่ปราศจากการประดิษฐ์ประดอย พาคุณผ่านเข้าสู่ฉากมหัศจรรย์ลี้ลับพัวพันจนแยกไม่ออกระหว่างมายากับความจริง รายละเอียด         ความโง่ของเขาอาจช่วยให้เราเห็นบางอย่าง จากโลภสู่เสียสละ จากมารสู่พระ จากไสยสู่พุทธ จากมายาสู่ความจริง จากผู้ยิ่งใหญ่กลายเป็นคนเล็ก ๆ สิ่งล้ำค่ากลับไร้ราคา จากการยึดมั่นสู่การปล่อยมือ ความกลัวทำให้เห็นผิดเป็นถูก สิ่งเหลวไหลกลายเป็นมีเหตุผล สิ่งเลวร้ายทุกชนิดเกิดจากความไม่รู้ เราเองสร้างศัตรูยักร์มารขึ้นมา นิยายช่วยให้แว่บเห็นความจริง เรื่องเล่าคือข้าวเปลือก ให้เอาไปสีเอาไปหุง สุกหอมช่วนกินถ้าก่อไฟเป็น

[บัวอื่น]

มติชนส่งเข้าประกวด (ขอมูลจากมติชน) เล่มแรกกลางทะเลลึก รายละเอียด เรือชีวิตลอยล่องกลางท้องทะเลลึก บรรทุกความหวังมุ่งหน้าไปยังฟากฝั่งฝัน พลันคลื่นก็ถาโถมให้พบความหวังยิ่งใหญ่เกินกว่าที่วาดไว้ ฟากฝั่งแห่งความสุขรอคอยอยู่เบื้องหน้า ท้องทะเลเป็นประกายดั่งสีทอง เพียงชั่วไม่นาน... ผืนฟ้าก็ดำทะมึนด้วยเมฆหนา ท้องทะเลคลุ้มคลั่ง เศษซากแห่งความหวังถูกซัดพากระจัดกระจาย เส้นแบ่งของความเป็น-ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ต่อมาที่ร่างพระร่วง จาก "บึงหญ้าป่าใหญ่" แห่งสุโขทัยเมืองพระร่วงมาเป็น "นิยายร้อยปีท่านพุทธทาส" มิติใหม่แห่งวรรณกรรมไทย สุดยอดนวนิยายเมจิคัล เรียลลิสม์ประจำปี ด้วยลีลาภาษาพื้นบ้านธรรมดาทว่างดงามราวบทกวีที่ปราศจากการประดิษฐ์ประดอย พาคุณผ่านเข้าสู่ฉากมหัศจรรย์ลี้ลับพัวพันจนแยกไม่ออกระหว่างมายากับความจริง รายละเอียด         ความโง่ของเขาอาจช่วยให้เราเห็นบางอย่าง จากโลภสู่เสียสละ จากมารสู่พระ จากไสยสู่พุทธ จากมายาสู่ความจริง จากผู้ยิ่งใหญ่กลายเป็นคนเล็ก ๆ สิ่งล้ำค่ากลับไร้ราคา จากการยึดมั่นสู่การปล่อยมือ ความกลัวทำให้เห็นผิดเป็นถูก สิ่งเหลวไหลกลายเป็นมีเหตุผล สิ่งเลวร้ายทุกชนิดเกิดจากความไม่รู้ เราเองสร้างศัตรูยักร์มารขึ้นมา นิยายช่วยให้แว่บเห็นความจริง เรื่องเล่าคือข้าวเปลือก ให้เอาไปสีเอาไปหุง สุกหอมช่วนกินถ้าก่อไฟเป็น สุดท้ายด้วย (เจ้าพ่อซีรอง) เขาเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้" นวนิยาย จากชีวิตจริงของลูกผู้ชายนักเขียนฝัน มีความแร้นแค้น เป็นกระดาษ หยาดเหงื่อเป็นปากกา น้ำตาและความขมขื่นเป็นยาชีวิต งดงาม เข้มข้น ตราตรึง และจุดประกายไฟให้กับใจทุกดวง รางวัลนวนิยายดีเด่น สัปดาห์หนังสือแห่งชาติ 2549 รายละเอียด         คิดเอาไว้นานหลายปี พอลงมือเขียนจริง ๆ กลับยากกว่าที่คิดไว้ ข้อมูลความจริงมากมายอัดแน่นอยู่ในความทรงจำ ไม่รู้จะตัดทอนส่วนไหนออก ไม่รู้จะจัดวางและลำดับความอย่างไรดี ไม่ได้เขียนตอนแรกก่อน เลือกช่วงชีวิตที่เล่าแล้วมีความสุข เขียนแล้วเบิกบานสบายใจ จากนั้นค่อยเก็บเกี่ยวเหตุการณ์ในช่วงชีวิตที่ไม่อยากจดจำ แต่ลืมไม่ได้ หลายครั้งต้องหยุดเขียน ยกมือปาดเช็คน้ำตาหยิบผ้าซับรอยเปียกเบื้อนบนแป้นพิมพ์ ก่อนส่งต้นฉบับให้สำนักพิมพ์ค้นหาภาพถ่ายเก่า ๆ แล้วก็รู้ตัวว่า ได้ทำสิ่งมีค่าหายไปครั้งแล้วครั้งเล่า ภาพถ่ายวัยเด็กวัยรุ่นหนุ่ม ภาพถ่ายสมัยที่ใช้ชีวิตอยู่กลางทะเล หายไปกับชีวิตระเหเร่ร่อน เช่นเดียวกับสิ่งมีค่าอีกหลายอย่างในชีวิต เป็นทั้งความสุขและเศร้า เขียนแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนไม่ได้เขียนด้วยมือ หากได้ทาบส่วนสำคัญที่สุดของชีวิตลงบนหน้ากระดาษ          อัตชีวประวัติที่พลิกผันยิ่งกว่านิยายของประชาคม ลุนาชัย นักเขียน "มือรางวัล"          จากชีวิตระหกระเหินของเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องพบเจอกับอุปสรรคปัญหานานัปการ ผ่านเส้นทางชีวิตอันขรุขระเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ รอยเลือด และคราบน้ำตา เพื่อดั้นด้นหาความฝัน อันเป็น "รางวัลแห่งชีวิต"          ประชาคม ลุนาชัย บรรจงจรดปลายปากกาเปลือยชีวิตทุกแง่มุม ทุกช่วงประสบการณ์ ถ่ายทอดเรื่องราวแต่ละก้าวย่างแห่งความมุ่งมั่นและพากเพียรบนเส้นทางสู่การเป็น "นักเขียน" เสมือนการปะติดปะต่อชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ที่กระจัดกระจาย ให้กลายเป็นภาพชีวิตที่สมบูรณ์ ด้วยภาษาที่สวยงาม กินใจ ที่จะตรึงให้ผู้อ่านอยู่กับตัวหนังสือของเขาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ          "เขียนฝันด้วยชีวิต" อีกหนึ่งผลงานคุณภาพที่จะจุดประกายไฟในหัวใจให้กับคนที่ท้อแท้ อ่อนแอได้เป็นอย่างดี

[บัวอื่น]

มติชนส่งเข้าประกวด (ขอมูลจากมติชน) เล่มแรกกลางทะเลลึก รายละเอียด เรือชีวิตลอยล่องกลางท้องทะเลลึก บรรทุกความหวังมุ่งหน้าไปยังฟากฝั่งฝัน พลันคลื่นก็ถาโถมให้พบความหวังยิ่งใหญ่เกินกว่าที่วาดไว้ ฟากฝั่งแห่งความสุขรอคอยอยู่เบื้องหน้า ท้องทะเลเป็นประกายดั่งสีทอง เพียงชั่วไม่นาน... ผืนฟ้าก็ดำทะมึนด้วยเมฆหนา ท้องทะเลคลุ้มคลั่ง เศษซากแห่งความหวังถูกซัดพากระจัดกระจาย เส้นแบ่งของความเป็น-ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ต่อมาที่ร่างพระร่วง จาก "บึงหญ้าป่าใหญ่" แห่งสุโขทัยเมืองพระร่วงมาเป็น "นิยายร้อยปีท่านพุทธทาส" มิติใหม่แห่งวรรณกรรมไทย สุดยอดนวนิยายเมจิคัล เรียลลิสม์ประจำปี ด้วยลีลาภาษาพื้นบ้านธรรมดาทว่างดงามราวบทกวีที่ปราศจากการประดิษฐ์ประดอย พาคุณผ่านเข้าสู่ฉากมหัศจรรย์ลี้ลับพัวพันจนแยกไม่ออกระหว่างมายากับความจริง รายละเอียด         ความโง่ของเขาอาจช่วยให้เราเห็นบางอย่าง จากโลภสู่เสียสละ จากมารสู่พระ จากไสยสู่พุทธ จากมายาสู่ความจริง จากผู้ยิ่งใหญ่กลายเป็นคนเล็ก ๆ สิ่งล้ำค่ากลับไร้ราคา จากการยึดมั่นสู่การปล่อยมือ ความกลัวทำให้เห็นผิดเป็นถูก สิ่งเหลวไหลกลายเป็นมีเหตุผล สิ่งเลวร้ายทุกชนิดเกิดจากความไม่รู้ เราเองสร้างศัตรูยักร์มารขึ้นมา นิยายช่วยให้แว่บเห็นความจริง เรื่องเล่าคือข้าวเปลือก ให้เอาไปสีเอาไปหุง สุกหอมช่วนกินถ้าก่อไฟเป็น สุดท้ายด้วย (เจ้าพ่อซีรอง) เขาเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้" นวนิยาย จากชีวิตจริงของลูกผู้ชายนักเขียนฝัน มีความแร้นแค้น เป็นกระดาษ หยาดเหงื่อเป็นปากกา น้ำตาและความขมขื่นเป็นยาชีวิต งดงาม เข้มข้น ตราตรึง และจุดประกายไฟให้กับใจทุกดวง รางวัลนวนิยายดีเด่น สัปดาห์หนังสือแห่งชาติ 2549 รายละเอียด         คิดเอาไว้นานหลายปี พอลงมือเขียนจริง ๆ กลับยากกว่าที่คิดไว้ ข้อมูลความจริงมากมายอัดแน่นอยู่ในความทรงจำ ไม่รู้จะตัดทอนส่วนไหนออก ไม่รู้จะจัดวางและลำดับความอย่างไรดี ไม่ได้เขียนตอนแรกก่อน เลือกช่วงชีวิตที่เล่าแล้วมีความสุข เขียนแล้วเบิกบานสบายใจ จากนั้นค่อยเก็บเกี่ยวเหตุการณ์ในช่วงชีวิตที่ไม่อยากจดจำ แต่ลืมไม่ได้ หลายครั้งต้องหยุดเขียน ยกมือปาดเช็คน้ำตาหยิบผ้าซับรอยเปียกเบื้อนบนแป้นพิมพ์ ก่อนส่งต้นฉบับให้สำนักพิมพ์ค้นหาภาพถ่ายเก่า ๆ แล้วก็รู้ตัวว่า ได้ทำสิ่งมีค่าหายไปครั้งแล้วครั้งเล่า ภาพถ่ายวัยเด็กวัยรุ่นหนุ่ม ภาพถ่ายสมัยที่ใช้ชีวิตอยู่กลางทะเล หายไปกับชีวิตระเหเร่ร่อน เช่นเดียวกับสิ่งมีค่าอีกหลายอย่างในชีวิต เป็นทั้งความสุขและเศร้า เขียนแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนไม่ได้เขียนด้วยมือ หากได้ทาบส่วนสำคัญที่สุดของชีวิตลงบนหน้ากระดาษ          อัตชีวประวัติที่พลิกผันยิ่งกว่านิยายของประชาคม ลุนาชัย นักเขียน "มือรางวัล"          จากชีวิตระหกระเหินของเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องพบเจอกับอุปสรรคปัญหานานัปการ ผ่านเส้นทางชีวิตอันขรุขระเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ รอยเลือด และคราบน้ำตา เพื่อดั้นด้นหาความฝัน อันเป็น "รางวัลแห่งชีวิต"          ประชาคม ลุนาชัย บรรจงจรดปลายปากกาเปลือยชีวิตทุกแง่มุม ทุกช่วงประสบการณ์ ถ่ายทอดเรื่องราวแต่ละก้าวย่างแห่งความมุ่งมั่นและพากเพียรบนเส้นทางสู่การเป็น "นักเขียน" เสมือนการปะติดปะต่อชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ที่กระจัดกระจาย ให้กลายเป็นภาพชีวิตที่สมบูรณ์ ด้วยภาษาที่สวยงาม กินใจ ที่จะตรึงให้ผู้อ่านอยู่กับตัวหนังสือของเขาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ          "เขียนฝันด้วยชีวิต" อีกหนึ่งผลงานคุณภาพที่จะจุดประกายไฟในหัวใจให้กับคนที่ท้อแท้ อ่อนแอได้เป็นอย่างดี

[บัวอื่น]

กรณีฆาตกรรมโต๊ะอิหม่ามสะตอปา การ์เด เรื่องนี้เห็นว่าเคยมีปัญหาเมื่อตอนส่งประกวดรางวัลพานแว่นฟ้านั้น ความสุขของกะทิ ดูเรียบง่าย  แต่ได้ใจใครไปหลายคน รถจอดหน้าบ้านหลังเล็กสีขาวสะอาดตา ตัดกับกรอบหน้าต่างสีฟ้าสด  ไม่มีใครต้องบอก ไม่มีใครต้องสั่ง กะทิเปิดประตูรถและปล่อยให้หัวใจนำทาง แม่พรมจูบกะทิซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมนุ่มยาวของแม่หอมชื่นใจ เสียงของแม่ที่กะทิจำได้ดังอยู่ที่ริมหู "กะทิลูกแม่  กอดแม่แน่นๆ ซีจ๊ะ ลูกรัก" ไม่ต่างกันตรงไหนที่แม่กอดกะทิหรือกะทิกอดแม่ น้ำตาจากความดีใจไหลรินรวมกัน  กะทิกางแขนกอดแม่อย่างที่ฝันไว้ กอดแม่แทนคำว่ารักจากใจ แทนคำว่าเข้าใจที่ต้องแยกห่างจากกัน แทนคำว่าคิดถึง นานเท่าไหร่ไม่รู้กว่ากะทิจะปล่อยแขนจากแม่ .............จากหนังสือ "ความสุขของกะทิ" โดยงามพรรณ เวชชาชีวะ / สำนักพิมพ์แพรวเยาวชน

[lovejuce]

เชียร์เด็กกำพร้าแห่งสรวงสวรรค์ครับ อันนี้จากท้ายเล่ม "ละครชีวิตของเหล่าผู้คนที่แตกกระจาย เศษชิ้นส่วนเหวี่ยงกระเด็นบาดทำร้ายซึ่งกันและกัน ถ้าช่วงเหมือนน้ำ บางครั้งไหลลึก บางครั้งไหลงวนพัดพาคนรอบข้างลงสู่ก้นบึ้ง โชติก็เหมือนไฟ ที่ดูอบอุ่นราวอ้อมกอด หากร้อนแทบเผาผลาญ   หนุ่มสาวห้าคนนัดเลี้ยงสิ้นปี ณ ภัตตาคารที่ติดทะเลที่สุดในโลก มันจะเป็นงานฉลองที่ไม่มีใครลืมเลือน โดยเฉพาะช่วง ผู้เก็บงำความลับบางอย่างไว้ และโชติ หนุ่มนักการเมือง ผู้ต้องเลือกระหว่างความก้าวหน้า คนรัก และครอบครัว" แม้หนทางการเมืองของโชติกำลังรุ่งเรืองขึ้นทุกวัน ชีวิตส่วนตัวของเขากลับค่อยๆ พังทะลายทีละน้อย   ชายหนุ่มพยายามประคับประคองชีวิตสมรสกับส้มหวาน พร้อมทั้งแก้ปัญหาเรื่องระหองระแหงกับยอด ชายคนรัก   อีกทางหนึ่ง พี่ช่วง พี่ชายของโชติก็มีเรื่องบาดหมางกับพลอยได้ไม่เว้นวัน   เด็กกำพร้าแห่งสรวงสวรรค์เฝ้ามองชีวิตตัวละครทั้งห้า   แต่ละคนถูกแทนด้วยธาตุหลักแต่ละอย่างของมนุษย์ ดิน น้ำ ลม ไฟ และทอง   ดินยึดมั่นถือมั่น น้ำเย็นชา ลมโลเล ไฟเผาผลาญ และทองไร้หัวใจ   เพราะความแตกต่างตรงนี้กระมัง พวกเขาจึงหลงทำร้ายกันและกันโดยไม่รู้   กลายเป็นเรื่องรักไร้เพศ นวนิยายแสนเศร้าในโลกที่ผู้คนเต็มไปด้วยบาดแผล และยามที่ใครคนใดคนหนึ่งแตกสลาย เศษชิ้นส่วนอาจกระเด็นบาดทำร้ายคนใกล้เคียงซึ่งเขาหรือเธอรักมากที่สุดในโลก