นิทานหมูน้อย

[เทาชมพู]

 เคยสัญญากับคุณหมูน้อยในกะลา  ว่าจะเล่านิทานให้แกฟังเรื่องหนึ่ง  แก้โรคแอบนอยที่เคยระบาดอยู่พักหนึ่งในเรือนไทย
ตรวจอาการแล้ว   คุณหมูน้อย จะรักษาให้หายได้ด้วยนิทาน
แต่ดิฉันไม่มีเวลาพอจะไปค้นเรื่องในกูเกิ้ลมาเล่าให้ฟังสักที    
นานๆเข้าแกก็เริ่มทวงหนี้   แสดงว่าแอบนอยไม่มีผลกระทบต่อความทรงจำ

ก่อนดอกเบี้ยจะท่วมต้น  ก็ตัดสินใจมาชำระหนี้นิทานให้ฟัง ประเดิมเอาดื้อๆวันนี้ละค่ะ
**************************
นิทานเรื่องนี้เปิดฉากขึ้นในอเมริกา     ในเมืองพาซาดีนา รัฐคาลิฟอร์เนีย
แครอล เป็นสาวใหญ่วัยกลางคนอายุ ๔๕ ปี   เธอเป็นแม่ม่ายหย่าสามี  ส่วนลูกๆก็โตกันไปหมดแล้ว  ออกจากบ้านแยกย้ายกันไปดำเนินชีวิตของตัวเอง
แบบเด็กอเมริกันที่พอจบชั้นมัธยมก็บินปร๋อออกจากรังไป  จะเหลียวหลังกลับมา  อย่างดีก็ปีละหนตอนคริสต์มาส

แครอลรู้สึกเหงาจับใจในบ้านที่เธออยู่ตามลำพัง      จะทำงาน ทำกิจกรรมให้โบสถ์   หางานอดิเรกฯลฯ ยังไงมันก็ไม่หายเหงา  
โรคนี้คนอเมริกันเป็นกันมาก  เพราะสังคมเขามักต่างคนต่างอยู่  ไม่ค่อยสังสรรค์กันอย่างคนไทย
ดังนั้นเมื่อมีเวลาว่างอยู่มาก ไม่รู้จะทำอะไร   แครอลก็เลยเล่นอินเตอร์เน็ต(ขอสะกดยังงี้ทีเถอะ) แก้เหงา  อย่างน้อยก็หาเพื่อนคุยได้โดยไม่ต้องขยับตัวออกจากบ้าน

[ติบอ]

โอโห แอบนอยนี่ดีจังเลย สงสัยนายติบออาจจะต้องมาแอบนอยกับเขาบ้าง เผื่อจะมีคุรหมูซาดิ๊ดมาอนุเคราะห์มั่ง 555+ คราวนี้ผมเลยได้แอบอ่านกระทู้ด้วยคน เพราะการแอบนอยของคุณหมูฯ เย๊ๆ คราวนี้ ด้วยความกลัวว่าอาการนอยของคุณหมูฯจะกลับมาเป็นซ้ำซ้อนอีกรอบ นายติบอขออนุญาตหาเสื่อมาลาด หาสาดมาปู ปัดกวาดเช็ดถู จัดขนมลงกระทู้ เองครับ .

[เทาชมพู]

 น่าหม่ำมากค่ะ  ขนมของว่างแถมด้วยน้ำชาของคุณติบอ  มีแกะน้อยนั่งเฝ้าด้วย
ระวังหมาป่าจะเอาไปหม่ำซะก่อนนะคะ

ถ้าคุณติบอจะแอบนอยขึ้นมาอีกคน   แจ้งล่วงหน้าด้วยนานๆ ดิฉันจะได้หานิทานมารักษาได้แบบไม่กระหืดกระหอบนัก
**********************
ในแชทรูม   แครอลได้เพื่อนคุยแก้เหงาหลายคน   ทั้งหญิงและชาย
แต่ก็ไม่มีใครน่าสนใจโดดเด่นออกมาเป็นพิเศษ    
จนกระทั่งแครอลได้มาเจอผู้ชายในเน็ตเข้าคนหนึ่ง   เขาบอกชื่อเพียงสั้นๆว่า" อเลกซ์"

ในตอนแรกอเลกซ์ก็ไม่มีอะไรน่าทึ่งนักสำหรับแครอล   ก็ของมันไม่เห็นหน้าค่าตา เห็นแต่ตัวพิมพ์ครั้งละบรรทัด  จะเอาอะไรนักหนา
แต่เธอคุยกับอเลกซ์ได้ยาวเพราะเขาเป็นคนที่รอบรู้ในเรื่องต่างๆ หลายสาขา  ไม่ว่ากีฬา กิจกรรมสังคม ข่าวสารบ้านเมือง รถแข่ง  ไปจนถึงสาขาวิชาการยากๆ อย่างวิทยาศาสตร์  และวรรณกรรม  
ไม่ว่าพรรคพวกในห้องแชทเอ่ยถึงอะไรขึ้นมา   อเลกซ์จะต่อประเด็นนั้นได้อย่างเฉียบแหลมกว่าใคร
คุยไปคุยมา  แครอลก็ทึ่งในตัวอเลกซ์มากขึ้นเป็นลำดับ   มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆที่เธอคุยด้วยทุกคน

[เทาชมพู]

 แครอลติดกล้องวิดีโอแคม ที่ทำให้เห็นหน้าค่าตากันได้เวลาคุยกัน  อเลกซ์ก็มีของเขาเหมือนกัน
เธอก็เลยได้เห็นเขาในวันหนึ่ง หลังจากคุยผ่านตัวหนังสือกันได้สักพัก    แล้วต่างคนต่างยอมให้เห็นหน้าค่าตา

แครอลก็เลยเพิ่งประจักษ์ว่า อเลกซ์เป็นหนุ่มใหญ่ หน้าตาคมคาย บุคลิกสง่างามอย่างที่เธอนึกไม่ถึง
เขาไม่ได้ดูเป็นชาวบ้านพื้นๆอย่างคนอื่นๆในห้องแชท    แต่มีอะไรหลายอย่างโดดเด่นสะดุดตา น่าประทับใจ
ทำให้แครอลรู้ทันทีว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาสามัญ  แต่ต้องเป็นใครสักคนที่มีฐานะทางสังคมไม่เบาเลยเชียว

เธอก็เลยพยายามซักถามว่าเขาเป็นใครมาจากไหนกันแน่   อเลกซ์ก็ตอบให้ฟัง

[ศรีปิงเวียง]

เรียน ทุก ๆ ท่าน ที่เคารพครับ ถ้าเรื่องนี้ชื่อ นิทานหมูน้อย ผมเลยส่งเจ้าตัวนี้มาให้คุณหมูน้อยครับ   "ชาติก่อนเธอชื่อมาลี พอมาชาตินี้ทำเป็นจำไม่ได้ จำปูนจำปาจำปี ถ้าเป็นชื่อนี้ก็ยังพอไหว ดันบอกว่าชื่อแครอล มาลีคนก่อนนั้นหายไปไหน เจ้าช่อมาลีคนงาม ทำไมใจดำทำงี้ได้ไง(ง่ะ)"

[หมูน้อยในกะลา]

 กระย่องกระแย่ง กระมิดกระเมี้ยน ขวยเขินสะเทินอาย หย่อนก้นมานั่งแหมะ อยู่กลางวงข้างจานขนมของคุณติบอ ในใจนั้นกระหยิ่มยิ้มย่อง นั่งฟังนิทานพลางหยิบขนมเข้าปาก

[ติบอ]

 โอ๊ยยยย คุณหมูฯ ทำผมปวดหัวล่ะ
ก็แหม่ จินตนาการภาพคุณหมูฯอยู่ในกะลา ทำท่า กระมิดกระเมี้ยน ขวยเขินสะเทินอาย เนี่ยะยากชะมัดเลย
สงสัยผมอาจจะต้องส่งศูนย์จินตนาการในสมองไปซ่อมบำรุงก่อน ถึงจะนึกภาพออกได้ล่ะครับ หุหุ



ปล. แวะมาแซวคุณหมูฯเล่นนะครับ เดี๋ยวจะกลับไปเป็นผู้อ่านเงียบๆ แล้วครับ

[เทาชมพู]

พาหางเครื่องมาช่วยคุณศรีปิงเวียงอีกหนึ่งตัว  เพลงนี้ไม่ได้ฟังมาหลายปีแล้ว อ้าว คุณหมูน้อยมาแล้ว   ขนมหมดจานเมื่อไรบอกนะคะ จะไปเคาะประตู"ครัวติบอ" ขอจานใหม่มาเพิ่ม  โรคแอบนอยจะหายเป็นปลิดทิ้ง ********************** จริงอย่างที่แครอลเดาไว้   อเลกซ์ยอมเผยเรื่องส่วนตัวให้รู้ ว่าเขาไม่ใช่ชาวบ้านร้านถิ่นธรรมดาๆจริงด้วย เขาเป็นศัลยแพทย์ ผู้เชี่ยวชาญทางศัลยกรรมเด็ก  คือหมอผ่าตัดเด็กน่ะค่ะ เรียกยังงี้ถูกหรือเปล่าไม่รู้  ขอแรงหมอมาแก้ไขด้วยค่ะถ้าผิด อยู่ที่รัฐเทนเนสซี่ ห่างไกลจากคาลิฟอร์เนียแทบว่าจะสุดประเทศ ที่จริงอาชีพเขา  ต้องอาศัยความเปรื่องปราดมากๆ  เรียนจบไปทำงานก็มีเกียรติมีหน้ามีตา   แล้วยังโกยเงินอื้ออีกด้วย  นับเป็นชีวิตในฝันที่อเลกซ์บากบั่นจนไปถึงเป้าหมาย แต่ชีวิตในสมบูรณ์แบบก็พลิกคว่ำลงมาในวันหนึ่ง หลังจากทำงานมาร่วม ๒๐ ปี

[pipat]

 สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ มีลายพระหัตถ์ถึงพระพินิจวรรณการว่า
"ซ" (ซอโซ่) ไม่ใช้เป็นตัวสะกด ใช้เป็นตัวนำอย่างเดียว

อาจารย์ช่วยวินิจฉัยเรื่องนอกสำรับนี้ก่อน
แกล้งคุณหมูฯ หน่อยครับ ไม่ให้นิทานเดินเร็ว

[เทาชมพู]

 อเลกซ์ผ่าตัดคนไข้เด็กคนหนึ่ง  แล้วไม่รอด  เด็กตายคาเตียง
มันเป็นเหตุสุดวิสัยที่เขาเองก็เสียใจมาก    เรื่องทำนองนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
ถ้าเป็นในเมืองไทย พ่อแม่ก็คงร้องไห้ฟูมฟาย แล้วต่อจากนั้นก็จัดการศพลูกน้อยไปตามพิธีศาสนา แล้วแต่ว่าจะนับถือศาสนาไหน

แต่ในอเมริกา   พ่อแม่ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายอย่างเดียว  น้ำตาไม่ทันแห้งก็วิ่งแจ้นไปตั้งทนายมาฟ้องค่าเสียหายจากหมอ  ที่กระทำการอันไม่รอบคอบถี่ถ้วน  เป็นเหตุให้ลูกเขาตาย
เรื่องฟ้องเรียกค่าเสียหายแบบนี้   มักเป็นเงินก้อนใหญ่    ไม่ใช่ว่าได้แค่แปดหมื่นอย่างบ้านเรา    แต่ว่าได้กันหลายสิบล้านดอลล่าร์ หรือบางทีฟ้องบริษัทใหญ่ๆ  ก็ได้เป็นร้อยล้าน
เพราะศาลมักจะเห็นอกเห็นใจชาวบ้านตาดำๆ  และเห็นสมควรให้เศรษฐีช่วยแบ่งเงินในเซฟให้พวกเขาบ้าง

อเลกซ์เคราะห์ร้าย  โดนเข้าแบบนี้  แทบจะหมดเนื้อหมดตัว   เท่านั้นยังไม่พอ  ภรรยาที่อยู่กันมานานก็ทนตึงเครียดกับเรื่องนี้ไม่ไหว
เธอขอหย่าจากเขา   ทำให้เขาต้องแบ่งทรัพย์สินที่เหลือกับเธอ  เท่ากับว่าเขาจำต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่แบบมือเปล่า เหมือนเมื่อครั้งเป็นหนุ่มน้อยอีกครั้ง

[เทาชมพู]

สะดุดค.ห.ที่ 8   ครูไหวหกล้มป้าบใหญ่ เรื่องเอาซ.โซ่ เป็นตัวสะกด ครูไหวแกได้ฝ่าฝืนมาหลายครั้ง แอบกระทำโดยไม่คิดว่าใครจะจับได้   ครูใหญ่ครูน้อยในร.ร.ก็ไม่มีใครจับได้   หรือต่อให้จับได้ก็ไม่กล้าจับ   มาเจอนักเรียนโค่งชูมือขึ้นหลังห้อง โรคแอบนอยกำเริบกะทันหัน     เห็นจะต้องปรับเด็กหลังห้อง  ให้ไปทำการบ้านมาเล่าสู่กันฟังอีกสักกระทู้แล้วละค่ะ

[pipat]

 เอ้า หมูน่อยฯ แอบกินน๋มหลังห้อง ครูไหวจับได้แล้ว
อย่า....อย่า ทำหน้าเลิ่กหลั่ก

ไปหานิทานเรื่องใหม่มาเสียโดยดี เอาแบบ สืบซ้อนศพ สลบซ้อนสลึมสลือ เซ่อซ่า มาทำสะเออะ
เอาเรื่องมือปืนติดอ่างละกัน
55555.....6

[หมูน้อยในกะลา]

 อ่ะ..อ้าว..ไหงกลายเป็นผมซะล่ะ ที่ต้องหาเรื่องมาเล่าอ่ะค้าบ

นั่งอยู่หลังห้องดีๆ ตอนนี้ถูกหวยเสียแล้ว โดนโบ้ยมาให้หาเรื่องเล่า ??(ไม่ยุติธรรมๆ แงๆๆ)

คิดเรื่องอะไรไม่ออกสักอย่างต้องกลับไปถามคุณยาย ที่เฉลยเรื่อง"เจ้าหมาเขียว" เสียก่อนแล้วล่ะ

ไม่งั้นเดี๋ยวคุณพิพัฒน์ต้องทนฟังนิทานเรื่อง " ไอ้โหด!! กระโดดกระทืบเป็ด" กันพอดี (โหดไม่โหด ขนาดเป็ดยังโดนกระทืบเล้ยยยย)

[tuka007]

 แอบคลาน...เข้ามาหยิบขนมกับน้ำชาแล้วนอนเอ้เต้ ฟังด้วยคนค่ะ

[tuka007]

 อิอิอิ