น้องๆหน้าฝน

[โพธิ์ประทับช้าง]

 อิอิ แวะมาเยี่ยมคับ

[เทาชมพู]

 ที่บ้าน นกกาเหว่ายังปลุกอยู่ทุกเช้าค่ะ    ถ้าออกไปเดินเล่นหลังบ้านก็จะพบครอบครัวนกเขา  เดินอยู่ 3 ตัว    
ตัวที่สี่น่าจะเป็นลูกคนโต แยกบ้านออกไปแล้ว   แต่ยังกลับมาเยี่ยมพ่อแม่เป็นประจำ

น้องนกที่เจอบ่อยคือนกกางเขน  โฉบผ่านหน้าไปเป็นประจำค่ะ    เขาเป็นเพื่อนเก่า
เห็นกันมาตั้งแต่อ่านเรื่อง "นกกางเขน" แล้ว เลยคุ้นเคยทักทายกันได้เป็นประจำ

[เทาชมพู]

 มีเรื่องมาเล่าต่อ  เรื่องโภชนาการของน้องๆในบ้าน  
ยุคนี้โภชนาการเยาวชนไทยเปลี่ยนไปจากรุ่นพ่อแม่หมดแล้ว    เดี๋ยวนี้มีอาหารเสริม วิตามิน  อาหารลดความอ้วน กินแทนข้าวและกับข้าวอย่างรุ่นพ่อแม่

อย่าว่าแต่คนเลยค่ะ  น้องๆในบ้านดิฉันก็ไม่กินอาหารเหมือนสัตว์เลี้ยงรุ่นเก่าอีกแล้ว

ร็อทฯและพูเดิ้ลที่บ้านกินอาหารเม็ด   เพราะมันสะดวก   สิ้นเปลืองน้อยกว่าไปหุงข้าวกับต้มเศษเนื้อให้กิน  สกปรกน้อยกว่าด้วย
กินกันเสียจนพวกนี้กินอาหารอื่นไม่เป็น
นกกระจอกและนกเขาก็บินมาจิกอาหารเม็ดในชามข้าวหมาเหมือนกัน

หลังบ้านมีสระน้ำธรรมชาติ ขนาดเล็กอยู่สระหนึ่ง  ทิ้งไว้หลายปีไม่มีใครมายุ่ง เป็นที่อาศัยของปลาที่มาเองในหน้าน้ำ กับเต่าน้อย ๑ ตัว ชอบขึ้นมาผึ่งแดดบนสะพานไม้เล็กๆกลางสระ
แม่บ้านดิฉันเขานึกไงไม่รู้  เอาอาหารเม็ดไปโปรยให้กิน

ปลาและเต่าเลยเสียเด็ก   ไม่ยอมกินอาหารอื่นอีกแล้ว   หอบผักบุ้งไปให้เต่า เต่าไม่แตะเลยแม้แต่ก้านเดียว  ผักบุ้งลอยเน่าคาสระ
ต้องโปรยอาหารหมาให้กินถึงจะกิน  ปลาก็เหมือนกันค่ะ
นี่ถ้าเกิดอยากกินวิตามินและอาหารเสริมขึ้นมา เจ้าของคงหมดตัว

[ติบอ]

 ขอบพระคุณอาจารย์เทาชมพูครับ ที่กรุณาแสดงความเห็นเพิ่มเติมลงในกระทู้ที่เจ้าของไม่ได้เข้ามาเหลียวแลเสียหลายวัน
สำหรับผมฝนทิ้งช่วงไปหลายวันจนผมลืมกระทู้ของตัวเองไปเสียสนิทเลยครับอาจารย์
(หรือฝนจะวิ่งหนีผมก็ไม่รู้แฮะ เพราะผมไม่ถูกฝนหยดใส่เอาหลายวันเลยล่ะครับ)


ตอนนี้มีเรื่องน้องอยากเล่าถึงเสียหลายน้องเชียว ไม่รู้จะเล่าเรื่องน้องไหนก่อนดี เดี๋ยว "น้องจะงอนพี่" ที่ลืมเล่าถึง
อิอิ พูดไปนู่น ลักษณะนามของน้องแต่ละน้องน่ะ เป็น "ตัว" เป็น "เชือก" ทั้งนั้น มีหรือจะมางอนผมได้ หุหุ


เอาเรื่องน้องหมาอีกซักตัวสองตัวก่อนดีกว่าครับ

หลายวันก่อน ที่เดินทางไปจังหวัดอยุธยา ผมได้รับความกรุณาจากผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่งซึ่งเปิดบ้านของท่านให้ผมพักได้เสียหลายคืน
ที่บ้านนี้มีคุณน้องๆหมาเยอะมาก (14 ตัวหรือเปล่าครับ คุณกุรุกุลา) ซึ่งเกินครึ่งเป็นสุนัขพันธุ์สปิต
แต่น้องตัวแรกที่อยากเล่าถึง เป็นน้องสุนัขพันธุ์ไทยพื้นเมืองตัวโตที่ตั้งตัวเป็น "หัวหน้าแกงค์"

แต่ใครที่วาดภาพหมาหน้าบาก ใส่ปลอกคอหนามเอาไว้ คุณเดาผิดนะครับ เขาทั้งหล่อและเรียบร้อยเชียวล่ะ
เพราะน้องเขาเป็นหมารูปร่างใหญ่ (ใหญ่มาก) จนแวบแรกที่ผมเห็นเผลอใจไปนึกถึงน้องหมาพันธุ์ลาบาดอร์มากกว่าหมาไทยทั่วไป
ก็แหม่ น้องเขาออกจะสูงใหญ่ ท่าเดินก็สง่าจนคนหงอๆอย่างผมยังต้องอาย แถมตายังสีเหลืองอ่อนอีกตะหาก
เจ้าของตั้งชื่อให้น้องรูปหล่อตัวนี้ว่า "น้องสิงโต" แต่จะเพราะอะไรผมก็ไม่ได้เรียนถามท่านดูล่ะครับ

ตั้งแต่ไม่เกิน 15 นาทีแรกที่ทำความรู้จักกัน น้องสิงโตมีนิสัยไม่เปลี่ยนแปลงคือ "ขี้ประจบ" ได้ตลอดเวลา
ยิ่งเห็นใครนั่งลงเป็นไม่ได้น้องสิงโตต้องเดินเข้ามาเอาจมูกโตๆสีน้ำตาลอมชมพูเปียกๆมาซุกไซ้ตามตัว
ต่อด้วยลิ้นกว้างๆ เหมือนตะไบหยาบๆสีชมพูเปียกๆที่คอยเลียแผลบๆตามตัวแขกผู้มาเยือนอยู่เสมอ
จนมีใครซักคนแถวนี้แหละ บ่นว่า "ผมว่านะ ขโมยเข้าบ้านมันก็เลียแหงเลยพี่"

อีกอย่างที่น้องสิงโตต้องทำทุกวันคือ "ออกนอกบ้าน" ทุกวันตอนเช้า
ใครเดินออกจากบ้านเป็นไม่ได้ น้องเขาต้องเดินตามไปจนสุดประตูรั้วแล้วรีบ "มุด" ออกนอกบ้านทันทีที่ประตูเปิด
แถมออกตัวเดียวไม่พอ หันหน้ามาทำเสียงงืดงาดใส่เพื่อนๆ มองหน้าคนเปิดประตูตาละห้อยเหมือนอยากให้เพื่อนออกมาด้วย ทำเอาคนเปิดประตูสงสาร

วันแรกที่เจอ แขก 2 คนก็ตกใจ ทำอะไรไม่ถูกต้องเดินกลับเข้าไปฝากพี่ๆในบ้านไว้ล่ะครับ
แต่พอได้คำตอบมาว่า "เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง" ก็เลยได้ออกจากบ้านกันได้

แต่พอเจอเข้าทุกวัน วันสุดท้ายก็เลยเดินตามน้องเขาไปเพราะไปทางเดียวกัน
ที่ไหนได้ เจ้าของบ้านที่น้องเขาไปเห่าอยู่หน้าบ้านน่ะ ตะโกนเรียก "สิงโตๆ"
แต่ดันไม่ได้เรียกหมาบ้านตัวเอง     อะไรเนี่ยะ ทำเอาคนตกใจแล้วไปหาบ้านอื่นเหรอ สิงโต