นอร์แมน ร็อคเวลล์ ศิลปินวาดภาพประกอบชาวอเมริกัน

[เทาชมพู]

แตกกิ่งก้านสาขามาจากกระทู้นี้ค่ะ  http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=20&Pid=52337 คุณนิลกังขาเป็นผู้จุดประกายขึ้นมาก่อน . .

[นิลกังขา]

 ขอบพระคุณอาจารย์ใหญ่เทาชมพูครับ

ภาพของลุงนอร์มันที่ผมชอบมากอีกภาพหนึ่ง เป็นภาพที่ของจริงรัฐบาลสหรัฐอเมริกามอบให้กับสหประชาชาติเป็นของขวัญ ตัวภาพดูเหมือนจะแขวนอยู่ที่สำนักงานใหญ่สหประชาชาติที่นครนิวยอร์ก ชื่อภาพ the golden rule คือ ใจเขาใจเรา เราอยากให้คนอื่นทำอะไรกับเราอย่างไร เราเองแก็ต้องทำอย่างนั้นกับคนอื่นด้วย เช่น เคารพในความเป็นมนุษย์ซึ่งกันและกัน ไม่ทำร้ายกัน เพราะเราเองก็ไม่ชอบให้ใครมาทำร้าย

กฏทองคำนี้ เป็นหรือควรจะเป็นกฏสากลร่วมกันของมนุษยชาติ

เดี๋ยวขอไปหารูปก่อนครับ แต่เล่าฝอยเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับรูปนี้ได้ว่า ศิลปวัตถุที่รัฐบาลต่างๆ มอบให้สหประชาชาติไว้ประดับสำนักงานนั้นมีมากมายก่ายกอง เห็นจะเป็นร้อยๆ ชิ้น ของไทยเรา ท่านนายกป๋าเปรมสมัยโน้นเคยมอบเรือสุพรรณหงส์จำลองลำหนึ่ง แล้วนายกสมัยหลังใครก็ไม่รู้จำไม่ได้ เคยมอบบุษบกจำลองอันหนึ่ง ยังตั้งโชว์อยู่ที่สหประชาชาติอยู่จนบัดนี้ครับ

[นิลกังขา]

The Golden Rule

[เทาชมพู]

ช่วยกันหาภาพมาคนละไม้คนละมือ  ดีจังค่ะ   ชวนคุณติบอมาแจมด้วยอีกคน  นั่นก็มือหาภาพเหมือนกัน ดิฉันว่าจะไปรวบรวมภาพ Freedom 4 อย่างที่ประธานาธิบดี รูสเวลท์ เอ่ยถึง แต่ตอนนี้ขอลง Choosin' Up ก่อน ************** เรียกอาจารย์ก็พอค่ะ  อย่ามีคำว่าใหญ่เลย มหิดลและศิริราช เขาเรียกกันในความหมายอื่นนะคะ  แหะแหะ . .

[นิลกังขา]

 ถ้อยคำของ "กฎทอง" คือ Do unto others as you would have them do unto you.

...สาธุ

[นิลกังขา]

 อะจ๊ากกก....

ขออภัยอย่างสูงครับ คุณครูใหญ่ที่ไม่ใช่อาจารย์ใหญ่ ไม่ทันคิดถึงความหมายนั้นครับ

[นิลกังขา]

 ภาพ Stay at Home ในกระทู้ที่แล้วที่ผมขโมยพื้นที่ของแฟนๆ เอสเช่อร์ ผมดูแล้วได้ความรู้สึกว่า ลุงแก่ชาวเรือเฒ่าเหลาเย่ที่ออกทะเลไปไม่ไหวแล้ว ยืนมองดูท้องทะเลอันเวิ้งว้างอยู่ด้วยกันกับหลานชายของแก ซึ่งยังเด็กเกินกว่าจะออกทะเลได้

ทั้งสองคนตอนนี้ผจญทะเลไม่ได้ทั้งคู่ จึงต้อง stay at home แต่คนที่ยังหนุ่มแน่นผจญทะเลไหว เช่นพ่อของเจ้าหนู ก็ไม่อยุ่กับบ้านหรือในรูปนี้ คงจะหายไปออกทะเลนั่นแหละ

แต่ประสบการณ์ของปู่เฒ่าทะเล จะได้รับการถ่ายทอดต่อไปให้เจ้าหลาน ซึ่งถึงแม้ว่าตอนนี้ยังต้องอยู่กับบ้านเป็นเพื่อนปู่ ซักวันก็จะโตพอจะออกทะเลได้เอง ในตัวปู่เราเห็นอดีต ในตัวหลานเราเห็นอนาคต

[pipat]

ผมแอบตามวิวัฒนาการของกระแสเอ็จเชอร์ กลายร่างเป็นฮอบเปอร์ แล้วตะลุ่มตุ้มโป๊ะเป็นร็อคเวลล์นิยมแล้วก็ชอบใจเสียนี่กระไร อ้อ ไวอัตด้วยแหละ สามคนหลังนี่ เป็นตัวแทนโลกสามแบบที่ซ้อนกันกันอยู่ในวิถีอเมริกัน ต่างก็เป็นแก่นแท้ของชาตินี้ เพียงแต่ว่าจะหยิบหน้าใหนมาใส่อวดชาวโลก และจะพินิจเห็นหน้าที่แท้จริงได้ด้วยแว่นอะไร ส่วนคนที่บอกว่าร็อคเวลล์ไม่ใช่ศิลปิน ก็ปล่อยเขาไปเถอะครับ วันนี้เส้นแบ่งระหว่างเป็นหรือไม่เป็นศิลปินมันจางลงทุกทีแล้ว ส่วนไอ้เส้นที่ว่าเป็นมากหรือเป็นน้อยกว่ากันนี่ เขา"เคย"ใช้กัน สมัยก่อนป๊อบครับ เดี๋ยวนี้เลิกแล้ว เมื่อพ่อแฮมิลตันทำรูปนี้ออกมา ถึงได้ตาสว่าง ว่าเราอยู่ยุคใหนกันเนี่ย ยังหลงบูชาแม่นางโมนาลิซ่าอยู่อีก เราต้องทำเรื่องที่เราเป็นส่วนหนึ่ง อย่าไปละเมอเพ้อพก ทำเรื่องผิดยุคแบบเว็บวิชาการ...เอ๊ยยย ผิดครับ อย่าไปริทำเรื่องหมดสมัยตกยุค ยุคใครก็ยุคมัน เกณฑ์ประเมินความงามจึงจะงอกเงย ไม่งั้นก็มีแต่ฉันแหละ ดีที่สุด....เลยไม่ทำเรื่องดีๆกันอีก ที่เสริมก็เพื่อจะเรียนทุกท่านว่า อย่าไปสนใจพวกคาบคัมภีร์สอนเด็ก ที่แปะรูปมานี่ ผมออกใบรับรองให้เอง ว่าศิลปะล้วนๆ ครับ .

[นิลกังขา]

 รูป "ปัญหาที่อยู่กับเรา" เป็นภาพไม่กี่ภาพของลุงนอร์มที่อารมณ์ออกโทนซีเรียส (เท่าที่ผมนึกออก) เพราะปกติโทนอารมณ์รูปลุงแกจะสบายๆ ดูแล้วอมยิ้ม เหมาะกับการเป็นปกนิตยสารฉบับวันเสาร์อาทิตย์

เพราะรูปนี้สะท้อนถึงปัญหาการแบ่งแยกผิวซึ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นๆ ในสมัยสัก 1950 - 1960 และสะท้อนประวัติศาสตร์ช่วงหนึ่งของอเมริกา เมื่อศาลสูงสุดคือศาลฎีกาสหรัฐสั่งว่า การจัดการศึกษาแบบแบ่งแยกที่รัฐบาลมลรัฐทางใต้ (ใช่แอละบามารึเปล่าผมก็ลืมไปแล้ว) แยกไม่ให้เด็กนักเรียนผิวดำเรียนร่วมกับเด็กผิวขาวนั้น ถือว่าผิดรัฐธรรมนูญแห่งสหรัฐ เมื่อศาลสั่งอย่างนั้น แม่หนูในรูปจึงไปเรียนโรงเรียนใหม่ได้ แต่จำเป็นต้องมีเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลางคอยดูแลอารักขาอย่างเข้มแข็ง และความรู้สึกของคนขาวพื้นเมืองก็ยังต่อต้านเหยียดผิวมากๆ เห็นได้จากรอยขีดเขียนและรอยปามะเขือเทศเน่าบนกำแพง

รูปนี้ดุแล้วเครียดครับ ผิดกับรูปของร้อคเวลล์อื่นๆ แต่ผมก็ชอบเหมือนกัน

[นิลกังขา]

 ขอบคุณพระเจ้าตา Pipat ครับ

ใครจะว่าไงไม่รู้ พระเจ้าตาผมออก ISO รับประกันว่าลุงนอร์มผมก็เป็นศิลปินด้วยคนหนึ่ง ผมก้พอใจแล้ว

[นิลกังขา]

 เอ กลับไปอ่านใหม่แล้วสงสัย
ลุงนอร์มวาดรูป "ปัญหาของพวกเราทุกคน" ไว้ในปี 1935 หรือครับ? หรือ 1953 ?

[เทาชมพู]

 ขอยกมือถามอัครมหาจารย์

ช่วยแนะนำฮอปเปอร์และไวอัตให้ยาย ..เอ๊ย.. ลูกศิษย์แถวหลังสุด รู้จักมากกว่านี้หน่อยได้ไหมค้า
ว่าหน้าหรือแก่นที่แท้จริงของเขาคืออะไร  เป็นอเมริกันแบบไหน

[เทาชมพู]

เอา"รูปปัญหาอยู่ที่เรา" ที่คุณนิลกังขาเอ่ยถึง มาลงประกอบอีกทีค่ะ สังเกตว่าแม่หนูผิวสี เธอสวมสีขาวบริสุทธิ์ทั้งตัวจนถึงรองเท้าถุงเท้า . .

[นิลกังขา]

 เห็นคำว่า NIG...ER จางๆ บนผนังไหมครับ เป็นคำด่าคนผิวดำ

ถ้าคนขาวในท้องถิ่นยังรู้สึกต่อต้านเช่นนั้น ลุงนอร์มแกก็ว่า ปัญหานี้ก็ยังเป็นปัญหาอยู่ และเป็นปัญหาของพวกเรา (แกหมายถึงเราชาวอเมริกัน) ทุกคน

เรียนคุณยาย ผมน่ะรู้จักแต่ท่านเดวิด วัยอาจครับ ซึ่งเป็นนักประวัติศาสตร์ไทยสัญชาติเชื้อชาติอเมริกัน แต่ไม่แน่ใจและไม่กล้าเดาด้วยว่าพระเจ้าตาหมายถึงไวแอทท์ไหน? ต้องให้พระอาจารย์มาเฉลยเองครับ

[นิลกังขา]

 ทนไม่ไหวไปค้นมา เลยต้องขอบอกคุณติบอว่า เอ... ข้อมูลที่ผมค้นมาได้ ภาพ ปัญหาที่อยู่กับเราทุกคน นั่นน่ะ ลุงนอร์มเขียนไว้เมือปี 1964 นี่ครับ?

ซึ่งถ้าว่าตามประวัติศาสตร์อเมริกันก็เป็นไปได้ ที่ลงข้อมูลไว้ในกระทู้เดิมว่า 1935 นั้นคงจะเร็วเกินไปหน่อยสำหรับ "ปัญหา" ที่จะเกิดขึ้นให้ลุงแกเอามาเขียนรูป