Escher II (the great)

[เทาชมพู]

โอ๊ ขอบคุณมาก คุณติบอ เดี๋ยวจะไปจองทัวร์  ไปเล่นน้ำตกที่แหลมนี้ ว่าแต่บ้านข้างล่างน้ำตกน่ะ  มันชื้นราขึ้นมากไหมคะ จะได้ไม่ไปเช่า ****************** เอารูปที่ชอบมากอีกรูปหนึ่งมาฝากให้ดูกันเล่น ชื่อ Christina's World ของ Andrew Wyeth . .

[นิลกังขา]

 มีใครเป็นแฟนนอร์แมน ร็อคเวลล์ บ้างไหมครับ?

[เทาชมพู]

ในด้านของศิลปินวาดภาพประกอบ   ดิฉันเป็นแฟนพันธ์ใกล้ๆแท้ของแกมานานแล้วค่ะ เอ๊ะ เราเคยคุยเรื่องนี้กันหรือเปล่า คุณนกข. . .

[เทาชมพู]

นอร์มัน ร็อคเวลล์ถูกดูถูกว่าเป็นเพียง "นักวาดภาพประกอบ" ไม่ใช่ "ศิลปิน"  ของจริง เอาภาพมาฝากคุณ นกข. ในฐานะคนชอบภาพของร็อคเวลล์ด้วยกัน ภาพนี้วาดด้วยสีน้ำมันบนผืนผ้าใบ ขนาด 52x40 นิ้ว  พิมพ์เป็นปกให้หนังสือพิมพ์ แซทเทอร์เดย์ อีฟนิ่ง โพสต์ ฉบับประจำวันที่ 29 พฤษภาคม 1943 ชื่อ Rosie the Riveter   สงครามโลกครั้งที่ 2  สหรัฐขาดแรงงานชาย เพราะไปรบกันหมด  รัฐบาลจำเป็นต้องเรียกร้องประชากรหญิงซึ่งเคยชินกับการเป็นแม่บ้าน  หรือเป็นพนักงานเล็กๆ ทำงานเบาๆตามบริษัทห้างร้าน ให้ออกมาเป็นแรงงานตามโรงงาน  รวมทั้งโรงงานผลิตอาวุธ ภาพลักษณ์ของหญิงสาวอ้อนแอ้นอ่อนไหว จึงต้องกลับตาลปัตรตามสถานการณ์บ้านเมือง   กลายมาเป็นข้อลำสามพันตึงแบบนี้ สาวโรซี่เพิ่งประมูลผ่านบริษัทซอทเทอร์บี้ ในปี 2002 ไปด้วยราคาไม่มากไม่น้อย แค่ 4,959,500  ดอลล่าร์  เอา 39 กว่าๆคูณเข้าไปเท่านั้นค่ะก็จะเป็นราคาบาทไทย . .

[ติบอ]

. เอาภาพของลุง Norman มาฝากภาพนึงครับ ชื่อ Family tree สำหรับผม ภาพนี้เป็นภาพแรกของลุงที่ผมเห็นและจำได้ติดตา เพราะอาจารย์วิชาชีวะวิทยาเอามาให้ดูตอนเรียนเรื่อง "พงศาวลี" (เขาจะไม่คิดหาคำอื่นที่ทำให้มันดูสื่อสารง่ายกว่านี้เหรอเนี่ยะ) เป็นจิตรกรรมสีน้ำมันบนผืนผ้าใบครับ ลุงแกเขียนไว้เมื่อปี 1959 (เกือบๆ 50 ปีมาแล้ว) อ้อ ก่อนจะโดนดุเอา ผมเอาภาพมาจาก Web นี้นะครับ  http://www.artrenewal.org/asp/database/art.asp?aid=15&page=7 แล้วเอามาแปลงให้มีขนาดเล็กลงด้วยโปรแกรม ACDsee ใครชอบก็ลองเข้าไปชมดูได้ครับ ทางเวบมีให้ชมกัน 103 ภาพแหนะ เยอะดีครับ

[ติบอ]

 .



ภาพนี้ถ้าใครจำได้.......


อิอิ จำได้ว่าอะไรดี อ่านความเห็นเพิ่มเติมถัดไปด้านล่างนะครับ

[ติบอ]

รูปหลุดครับ

[ติบอ]

เฉลยว่า... ถ้าใครจำได้ เจ้าก๊วน Escher เอามาป่วนไว้แบบนี้ครับ หิหิ .

[ติบอ]

แต่ภาพชุดที่ผมชอบที่สุด คงหนีไม่พ้นชุดนี้ ที่ชอบเพราะผมรู้สึกว่าลุง Norman แกสื่ออารมณ์ของภาพได้พอดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป ภาพที่เห็นบอกคนดูได้ว่าบุคคลในเครื่องแบบก็มีความรู้สึก มีครอบครัว ไม่ได้ถูกเครื่องแบบทำให้เนหุ่นยนต์ไร้จิตใจ แต่ก็ไม่ได้บีบครั้นอารมณ์ของผู้ชมที่เห็นแล้วต้องมาสงสารถึงขั้นว่าต้องหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา โดยเฉพาะถ้าใครเป็นลูกทหาร หลานตำรวจ คงจะรับความรู้สึกที่ภาพสื่อออกมาได้ดีกว่าผมเยอะล่ะครับ ภาพที่เอามาฝากภาพนี้ชื่อ Stay at home เป็นจิตรกรรมสีน้ำมันบนผืนผ้าฝบ เขียนขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1927 นะครับ .

[ติบอ]

. ภาพนี้ชื่อ American way เป็นจิตรกรรมสีน้ำมันบนผืนผ้าใบอีกเหมือนกันครับ เขียนขึ้นเมื่อปี 1944 เห็นแล้วนึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กที่ถูกวิถีชีวิตแบบสังคมเมือง ขโมยเวลาในชีวิตไปเลย ตั้งแต่ 5.00 น. คุณแม่ก็จะปลุกผมขึ้นมาอาบน้ำ ใส่ชุดนักเรียน ส่วนกิจกรรมที่เหลือไปทำบนรถ จะกิน ดื่ม ฉี่ นอน ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ท่องศัพท์ อ่านทำนองเสนาะ แม้กระทั่งหัดเป่าขลุ่ยเพียงออก่อนสอบดนตรีไทย ก็ต้องบนถนนหมด เรียกว่าโตมากลางถนนเลยก็ไม่ผิดเท่าไหร่ ลองนึกดูอีกที ถ้าลุง Norman แกมาเห็นภาพสังคมไทยเดี๋ยวนี้ ที่เด็กๆอีกหลายคนต้องตื่นแต่เช้าเหมือนผมเพื่อไปเรียนโรงเรียนประถมไกลจากบ้าน แกคงได้วาดภาพคุณแม่มือกำลังเขียนคิ้วข้างนึง อีกข้างป้อนข้าวลูกไปด้วยเอาไว้เป็นอนุสรณ์ของสังคมไทยอีกซักภาพนะครับ หิหิ

[ติบอ]

เอามาฝากอีกซักภาพ ก่อนที่กระทู้ภาพ Escher กระทู้ใหม่จะกลายเป็นกระทู้ภาพ Norman ไปมากยิ่งขึ้น เดี๋ยวสมาชิกเข้ามาจะพากันงงเสียเปล่าๆ เพราะกระทู้ที่แล้วก็เหมือนกระทู้คุยกันเอง เหล่าสาวก สาวิกาของ Escher เลยอาจจะมาคาดหวังกับกระทู้นี้ เดี๋ยวผมจะทำให้อะไรๆผิดพลาดไปอีกรอบล่ะครับ แหะๆ

[ติบอ]

ลืมลงรายละเอียดไปเลย ภาพเมื่อกี้ชื่อ Runaway ครับ เป็นจิตรกรรมสีน้ำมันบนผืนผ้าใบ ลุง Norman วาดเอาไว้เมื่อปี ค.ศ. 1958 ครับ (กรุณาอ่านว่า "คริสตศักราชหนึ่งพันเก้าร้อยห้าสิบแปด" ด้วยนะครับ) ส่วนภาพด้านล่างนี่ขออนุญาตแถมครับ มีใครในโลกนี้บ้างที่ไม่ชอบของแถมน่ะจริงมะ หิหิ ชื่อภาพคือ problem we all live with ครับ เป็นจิตรกรรมสีน้ำมันบนผืนผ้าใบ ลุงคนเดิมวาดเอาไว้เมื่อปี ค.ศ. 1935 ครับ (อันนี้ก็ต้ออ่านว่า "คริสตศักราชหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบห้า" นะครับ) เอามาฝากเจ้าเรือน และสมาชิกชาวเรือนไทยทุกท่าน ที่ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคกันมา เพราะ "ตัวปัญหา" ก็ยังซุกซ่อนตัวอยู่ในเรือนไทยเพื่อหาโอกาสเหมาะๆมาก่อเรื่องอยู่ดีนี่ครับ อิอิ .

[เทาชมพู]

 ถ้าอ่านว่าคอ สอ หนึ่ง เก้า ห้า แปด   ดิฉันจะโดนทำโทษแบบไหนคะ  

ขอแยกกระทู้ไปตั้งใหม่ให้นอร์แมน  ร็อคเวลล์  ได้ไม่ปนเปกับเอสเชอร์ นานไปกว่านี้  
คุณติบออย่าลืมไปแจมด้วยนะคะ

 http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=20&Pid=52496  

[นิลกังขา]

 ผมเกรงใจบรรดาแฟนเอสเช่อร์จัง แต่ขอเถลไถลคุยเรื่องของลุงนอร์แมน ร็อกเวลล์ ของผมอีกหน่อยเถิด เดี๋ยวค่อยปล่อยให้เป็นกระทู้เอสเชอร์ตามเดิมนะครับ

ใครจะไม่ให้ลุงนอร์มแกเป็นศิลปินก็แล้วแต่ แต่ผมชอบของผม เช่นเดียวกับคุณครูเทาฯ ผมว่า ถึงแกอาจจะเป็นแค่ช่างเขียนรูป ไม่ใช่ศิลปิน แต่รูปของแกก็น่ารัก สัปเยกต์ในรูปก็ดูเป็นมนุษย์ปุถุชนดี ดูอบอุ่นมีชีวิตทุกภาพ ได้อารมณ์ดีมาก แต่ตามประสาผมเรียนรัฐศาสตร์มาก็ต้องบอกว่าลุงแกบางทีก็ตั้งใจเขียนรูปเยินยอ (หรือจะเรียกว่า แอบๆ โฆษณาชวนเชื่อก้ได้) วิถีอเมริกัน จนเห็นชัดเลย ในบางรูปนะครับ

รูปที่คุณครูเทาฯ เอามาลง เป็นตัวอย่างหนึ่ง แต่ต้องเข้าใจลุงแกด้วยว่า ก็สมัยนั้นมันสมัยสงครามโลกน่ะ บรรยากาศความรู้สึกในภาพก็ต้องไปทางนั้น รูปของคุณติบอที่ทหารอเมริกันไปรบแล้วไปป้อนอาหารเด็กหญิงพื้นเมืองท้องถิ่นก็เหมือนกัน ให้ภาพว่าทหารอเมริกันรบเพื่อความถูกต้อง และเมื่อชนะแล้วก็ใจดีมีเมตตาต่อพลเรือน (จะฝ่ายไหนก็ตาม) ที่ได้เจอกัน ถ้าตอนนี้ลุงแกฟื้นขึ้นมาเห็นภาพข่าวทหารอเมริกันผู้คุมคุกอาบูกระอิบในอิรัก แกคงตายไปใหม่อีกรอบดีกว่า

[นิลกังขา]

 เดี๋ยวตามไปแจมกระทู้ลุงนอร์แมนครับ