มาพร้อมกับเรื่องใหม่ตามที่สัญญาไว้(จบแล้วค่ะ)

[pipat]

. ชิ้นส่วนจากบ้านเกิดเหตุ

[เทาชมพู]

จะกินอาหารให้อร่อย  ต้องใจเย็นๆค่า

[เทาชมพู]

โอ๊ย  หยองงง พิมพ์ต่อไม่ถูกแล้ว จบเรื่องดีฝ่า

[pipat]

. ทั้งคู่ยังร่วมมือกันผลิตโลงศพแปลกๆ ออกจำหน่าย โดยไม่มีใครรู้เหตุผลหรือที่มาของสินค้าเหล่านี้ จนกระทั่งท่านศาลาวัดเทาชมพู จอมนักสืบขวัญเหล็ก สามารถคลี่คลายปริศนาแห่งลาภยศศฤงคารของท่านเศรษฐีอำมะหิตแห่งเมืองสงบน้อยๆนี้ สำเร็จลงได้ ได้ข่าวว่า ศิลปินของเรา ต้องปิดกิจการโลงศิลปะหลังคดีสยองขวัญจบสิ้นลง

[เฟื่องแก้ว]

ฮิๆๆ ไม่รู้จะขำ หรือสยองดีเนี่ย ตกลง ตาซุลลิแวนนี่ ไต่กะไดสังคมจากสัปเหร่อ มาเป็นนายแบงค์ได้เชียวหรือคะ อื้อหือ เก่งจัง นี่ ไปทำใครเขาแค้นเข้าละเนี่ย คุณ caeruleus คะ ครีมบิสกิตนี่ ทำง่ายและอร่อยจริงๆ ด้วยค่ะ (เจ้าของสูตรเขาเก่งน่ะ เฟื่อง แค่ทำตามเฉยๆ) ขนมฝรั่ง ทำง่ายค่ะ ผสมๆ ปั่นๆ กวนๆ นวดๆ อบๆ เสร็จ ไม่ต้องมีฝีมืออะไรมาก ลองทำเองได้ค่ะ ถ้าอยากได้สูตร ก็กระซิบบอกได้นะคะ ิมื้อเช้าของเฟื่องค่ะ แบ่งกันให้ถ้วนหน้า . .

[pipat]

ผู้ต้องสงสัยมักทำตัวเหม่อลอย เก็บตัวอยู่คนเดียว .

[เทาชมพู]

พูดถึงนิสัยใจคอของนายวิลเลียม  ก็นับว่าน่าแปลก มีหลายอย่างขัดแย้งกันจนก่อความพิศวงงงงวย    ไม่ใช่เฉพาะชาวบ้าน แต่ตัวผู้เล่ากระทู้นี้เองก็เวียนหัวไปกับแกอยู่ไม่น้อย
อาจเป็นเพราะข้อมูลมันมาจากหลายกระแส   พยานให้การจริงบ้างไม่จริงบ้าง  ผู้สื่อข่าวกับตำรวจ อัยการ และทนาย ก็มีส่วนทำให้การติดตามคดี สับสนอลหม่านมากขึ้น  เพราะสืบได้ความกันคนละชนิด
ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าภาษากฎหมายอ่านยากอีกต่างหาก

เพราะงั้นถ้าเติมน้ำส้มสายชู พริกป่น น้ำปลาและผงชูรสลงไปบ้าง  ก็อย่าถือสาว่ากันเลยนะคะ

คือนายวิลเลียมแกเองก็ตามประสาเศรษฐีผู้ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมา  ต่อให้มีเงินล้านก็ไม่พ้นความขี้เหนียว
ความจริงแกจะอยู่คฤหาสน์โอ่อ่ากว่านี่ 10 เท่าก็ยังได้   แต่แกก็ไม่เอาละ มันเปลือง อยู่บ้านหลังใหญ่ๆแต่ดูธรรมดาๆนี่แหละพอแล้ว  มีสาวใช้คนเดียวก็ไม่เปลืองมากมาย
แกไม่เขินที่จะออกมาขายไข่ให้ลูกค้าแถวละแวกบ้าน  จากเล้าไก่ที่แกเลี้ยงเอาไว้  ทั้งที่ใครๆก็รู้ว่าแกเป็นนายแบงค์
ออกไปข้างนอก เจอลูกบิดประตูหักๆใครโยนทิ้งเอาไว้ข้างถนน   แกยังเก็บใส่กระเป๋ามาเลย ด้วยความเสียดายของ

ในขณะเดียวกัน  แกก็ไม่เหนียวซะจนกระทั่งลูกเมียทนไม่ไหว  จากปากคำสาวใช้ที่ให้การ และคนรู้จัก   แกก็ให้ลูกเมียกินอยู่อุดมสมบูรณ์ดี  
นอกจากนี้แกก็ไม่ขี้เหนียวเรื่องให้สมบัติเมีย   คือแกยอมควักกระเป๋าซื้อบ้านแฝดที่แม่ยายประกาศขาย   แล้วใส่ชื่อเมียเป็นเจ้าของ
แล้วยังอนุญาตให้น้องเมียอาศัยอยู่ได้ฟรีๆหลังหนึ่ง  อีกหลังให้เช่า

เหตุการณ์นี้เกิดเมื่อห้าปีก่อน   ลูกสาวสองคนรู้เข้าก็เคืองมาก ว่าเงินทองส่วนนี้ควรเป็นมรดกของหล่อนมากกว่าเอาไปให้แม่เลี้ยง
ก็เลยโกรธแม่เลี้ยงแต่นั้นมา  
นายวิลเลียมก็เอาใจลูกสาวด้วยการไปซื้อบ้านเก่าอีกหลังหนึ่ง ยกให้เป็นทรัพย์สินของลูกสาวทั้งสอง  ชดเชยกันไป
แต่บรรยากาศความตึงเครียดในบ้านนี้ก็ยังเป็นคลื่นใต้น้ำมาตลอด 5 ปี
อลิซนั้นแทบไม่พูดกับแม่เลี้ยง หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าแม้แต่ร่วมโต๊ะอาหาร  และไม่ยอมเรียกแม่ แต่เรียกว่า "คุณนายซัลลิแวน"อย่างเย็นชา
นายวิลเลียมเอง ก็น่าจะตึงเครียดไม่น้อย แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออก

[เทาชมพู]

 พูดถึงความสัมพันธ์กับลูกสาวคนเล็ก    ก็มีอะไรที่แย้งกันอยู่ในตัวอย่างรุนแรง
เท่าที่เห็นจากภายนอก  นายวิลเลียมก็รักและเมตตาอลิซ   เธอจะไปเที่ยวไหนก็ไปได้   แต่เธอก็แทบไม่ไปไหนเลยนอกจากไปหาเพื่อนชื่อเอลม่า
ส่วนใหญ่อลิซเก็บตัวอยู่ในห้อง   ไปโบสถ์และสอนพระคัมภีร์ให้เด็กๆในวันอาทิตย์  
หลักฐานความรักและผูกพันของพ่อลูก  คืออลิซเคยให้แหวนพ่อวงหนึ่ง   เขาใส่ติดนิ้วก้อยตลอดไม่เคยถอด  แม้แต่เมื่อหมอพบศพ แหวนก็ยังสวมอยู่ในนิ้ว
นี่ก็แสดงว่าเขารักลูกสาวมากแค่ไหน

แต่ก็มีเหตุการณ์จากพยาน แสดงว่านายวิลเลียมเคยโกรธลูกสาวจัด  ด้วยเหตุอะไรอ่านข้อมูลหนเดียวแล้วหาไม่เจออีก
จำได้แต่ว่า อลิซเลี้ยงฝูงนกพิราบไว้หลังบ้าน
พ่อจับนกออกจากกรง   เอามาที่เขียง แล้วใช้ขวานสับหัวนกออกหมดทุกตัว ทิ้งเอาไว้อย่างนั้น
ให้ลูกสาวไปเจอเข้าเอง
อลิซอาจช็อคมากเมื่อเห็น   เธอมองนกไร้หัวแล้วถามงงๆว่า ทำไมนกไม่มีหัว
ก็ได้คำตอบว่า "ถูกตัดหัวหมดแล้ว"

[เฟื่องแก้ว]

 ว้ายยยยยยยยยย

[หมูน้อยในกะลา]

 หมูน้อยฯไม่ได้ไปไหนครับอาจารย์ นั่งมือแข็งขาสั่น อยู่ใกล้ๆนี่เอง

( แต่ที่จริงแล้ว ตัวเอกต้องโผล่มาทีหลังเสมอนี่ครับ แฮ่ๆๆ )

[elvisbhu]

 โอ้โห
เรื่องไม่โหดเลยนะ

[เทาชมพู]

คนที่สับหัวนกน่ารักๆยังงี้ออก ทั้งเป็นๆ เป็นคนยังไงนะ

[ชื่นใจ]

สยองจนเต้นเชียร์ไม่ไหว ...ขอนอนฟังแล้วกัน เผื่อถึงฉากน่ากลัวๆ จะได้คลุมโปงทัน

[ติบอ]

เอาภาพประกอบการเรียนมาฝากครับ เห็นพูดเรื่องตัดเท้ากันอยู่ อิอิ

[เฟื่องแก้ว]

พ่อซุลลิแวน มีเพื่อนแถวนี้ แยะเชียวค่ะ คนไม่ค่อยชอบนกพิราบกัน ถึงขั้นรังเกียจ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครสับหัวนกนะคะ กึ๋ย ... เฟื่องไม่รังเกียจนกพิราบ มันน่ารักดี ยิ่งหนาวๆ เวลามันทำตัวหยิ่งพยอง (พองขน) และชอบมากโดยฉพาะอย่างยิ่ง เวลามันลงไปอยู่ในกระทะ อิอิ แม่ชื่นจ๋า กระเถิบนิด ขอนอนเขลงฟังข้างๆ