เจ้านายทรงกรม

[เทาชมพู]

ในหนังสือของเวลล่า   เล่าความต่อไปว่า

" หลังจากที่ได้ทรงปรึกษาหารือกับบรรดาเสนาบดีของพระองค์แล้ว   พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯเจ้าอยู่หัวได้ทรงให้กรมหลวงรักษ์รณเรศเข้าเฝ้าเฉพาะพระพักตร์เป็นครั้งสุดท้าย
ได้ทรงสรุปความผิดทั้งมวล   แล้วตรัสด้วยความขมขื่นว่า

"ฉันได้คำนึงถึงความทะยานอันชั่วช้าของเธอที่อยากจะเป็นรัชทายาท   และอยากจะเป็นพระเจ้าแผ่นดินเสียเอง
อย่าว่าแต่มนุษย์เลยที่จะให้เธอได้เป็น   แม้แต่สัตว์เดรัจฉานที่ไม่มีปากมีเสียง   มันก็ไม่ต้องการให้เธอเป็นกษัตริย์ของมัน"

ดังนั้นกรมหลวงรักษ์รณเรศถึงถูกตัดสินประหาร ด้วยวิธีที่เจ้านายได้รับกันคือสำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์

คุณจุลลดา ภักดีภูมินทร์   เล่าเป็นเกร็ดในเรื่องนี้ไว้ในหนังสือ "เลาะวัง"เล่ม 1  ว่า

"ผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่า  กรมหลวงรักษ์รณเรศท่านดุ    เล่ากันต่อๆมาว่าเมื่อเอาพระองค์เข้าถุงแดง เตรียมประหารแล้ว    ชะรอยเพชฌฆาตจะมือไม้สั่น เพราะต้องประหารเจ้านายที่เคยบังคับบัญชากำกับตนมา  
จึงทุบท่อนจันทน์พลาด  ไม่สิ้นพระชนม์ในทันที    ว่ากันว่าทรงตวาดออกมาจากถุงแดงว่า
" ไอ้พวกนี้ กูสอนแล้วไม่จำ"

กรมหลวงรักษ์รณเรศสิ้นพระชนม์เมื่อ พ.ศ. ๒๓๙๑ พระชนม์ได้ ๕๘ ปี

[เทาชมพู]

 พระราชโอรสในรัชกาลที่ ๑  ที่ได้ทรงกรมในรัชกาลที่ ๒ มีแค่ ๘ พระองค์  

กรมหลวงรักษ์รณเรศเป็นพระองค์สุดท้าย  พระอนุชาที่ลำดับต่อๆไป ล้วนกว่าจะได้ทรงกรม ก็ล่วงเลยมาถึงในรัชกาลที่ ๓

ส่วนพระโอรสในกรมพระราชวังบวรมหาสุรสีหนาท  ไม่มีองค์ไหนทรงกรมในรัชกาลที่ ๒
นับจำนวนพระโอรสที่ได้ทรงกรมมีน้อยมาก แค่ ๒ องค์เท่านั้นเองคือพระองค์เจ้าชายอสุนี กรมหมื่นเสนีเทพ ทรงกรมในรัชกาลที่ ๑  
ส่วนอีกองค์คือพระองค์เจ้าชายสังกะทัต  กรมหมื่นนรานุชิต ข้ามไปถึงรัชกาลที่ ๓ ถึงได้ทรงกรม  

ส่วนองค์อื่นๆแม้ว่ามีพระชนม์ยืนยาวมาถึงรัชกาลที่ ๔ อยู่หลายองค์ ก็ไม่ได้ทรงกรมแต่อย่างใด  ดำรงฐานันดรเป็นพระองค์เจ้าเฉยๆจนสิ้นพระชนม์
******************************
ส่วนเจ้านายวังหน้าในรัชกาลที่ ๒ ที่ทรงกรม  หมายถึงว่าเป็นพระโอรสในกรมพระราชวังบวรมหาเสนานุรักษ์  มีองค์เดียว คือ
พระองค์เจ้าชายประยงค์  กรมขุนธิเบศวร์บวร   เป็นกรมหมื่นในรัชกาลที่ ๒ และเป็นกรมขุนในรัชกาลที่ ๔  เป็นต้นราชสกุล บรรยงกะเสนา
ส่วนองค์อื่นๆกว่าจะได้ทรงกรม ก็นานถึงในรัชกาลที่ ๔   โน่นแน่ะค่ะ

[เทาชมพู]

 เจ้านายทรงกรมในรัชกาลที่ ๓

๑) พระองค์เจ้าหญิงวิลาส  กรมหมื่นอับสรสุดาเทพ
พระเจ้าลูกเธอในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ  กล่าวกันว่าทรงพระสิริโฉมงดงามมาก   สมดังพระนาม
เป็นพระเจ้าลูกเธอที่สมเด็จพระบรมราชชนกทรงโปรดปรานอย่างมาก  ถึงกับทรงยกย่องว่าเป็น "นางแก้ว" ของแผ่นดิน
วัดเทพธิดาราม ใกล้ๆ ลานพลับพลามหาเจษฎาบดินทร์   ก็คือวัดสร้างพระราชทานเจ้านายพระองค์นี้

สุนทรภู่เคยบวชที่วัดนี้  เคยเป็นครูถวายพระอักษรด้วย  

ด้วยนิสัยฝันเฟื่องของกวี   ชอบใช้จินตนาการ นำหน้าความเป็นจริง  จนหักห้ามใจไม่ได้  
สุนทรภู่จึงแต่ง "รำพันพิลาป"ขึ้นเพื่อรำพึงรำพันถึงความรักที่มีต่อ "โฉมเทพธิดามิ่งมารศรี" แล้วซุกซ่อนไว้ไม่ได้เผยแพร่   มาค้นพบกันในภายหลัง
ใน"รำพันพิลาป" สุนทรภู่สร้างเรื่องขึ้นว่า นอนหลับฝันไป เห็นเทพธิดาแวดล้อมด้วยนางบริวาร มาปรากฏกายให้เห็น    นางเทพธิดานั้นแต่งองค์ทรงเครื่องแบบพระราชบุตรี (ก็หมายถึงใครเสียอีกล่ะคะ)
ลักษณะการมาให้เห็นก็เหมือนเจ้านายสตรีแวดล้อมด้วยนางในจำนวนมาก

[เทาชมพู]

 พอเสียงแซ่แลหาเห็นนารี.............. ล้วนสอดสีสาวน้อยนับร้อยพัน
ล้วนใส่ช้องป้องพักตร์ดูลักขณะ....... เหมือนนางสะสวยสมล้วนคมสัน
ที่เอกองค์ทรงศรีฉวีวรรณ................ ดั่งดวงจันทร์แจ่มฟ้าไม่ราคี
ทั้งคมขำล้ำนางสำอางสะอาด.......... โอษฐ์เหมือนชาดจิ้มเจิมเฉลิมศรี
ใส่เครื่องทรงมงกุฎดังบุตรี............... แก้วมณีเนาวรัตน์จำรัสเรือง
รูปจริตพิศไหนวิไลเลิศ.................... เหมือนหุ่นเชิดโฉมแช่มแฉล้มเหลือง
พอแลสบหลบชะม้ายชายชำเลือง..... ดูปลดเปลื้องเปล่งปลั่งกำลังโลม
ลำพระกรอ่อนชดประณตน้อม......... แลละม่อมเหมือนหนึ่งเขียนวิเชียรโฉม
หรือชาวสวรรค์ชั้นฟ้านภาโพยม....... มาประโลมโลกาให้อาวรณ์

สุนทรภู่ท่านมีโรคประจำตัวเหมือนพระเอกวรรณคดีไทยหลายต่อหลายคน   คือเป็นโรคหัวใจปุยนุ่น    
เห็นหญิงสาวสวยเป็นไม่ได้ ใจมันพลอยแต่จะปลิวตาม    
นี่ขนาดอยู่ในเพศบรรพชิต  ทำวัตรเช้าวัตรเย็น โรคนี้ก็ยังไม่ทุเลา    
เห็นชาวสวรรค์ แทนที่จะโสมนัสว่าตัวเองมีบุญ เทวดานางฟ้ามาเข้าฝัน แสดงว่าถ้าใกล้ตายก็จะไปสู่สุคติ
ควรจะเร่งทำบุญรักษาศีล  ท่านกลับนึกเกี้ยวนางฟ้าเสียนี่
   
๏ ซึ่งสั่งให้ไปสวรรค์หรือชันษา............. จะมรณาในปีนี้เป็นปีขาล
แม้นเหมือนปากอยากใคร่ตายหมายวิมาน............. ขอพบพานภัคินีของพี่ยา
ยังนึกเห็นเช่นโฉมประโลมโลก.............. ยิ่งเศร้าโศกแสนสวาทปรารถนา
ได้แนบชมสมคะเนสักเวลา..................... ถึงชีวาม้วยไม่อาลัยเลย
อยู่หลัดหลัดพลัดพรากไปฟากฟ้า.......... ให้ดิ้นโดยโหยหานิจจาเอ๋ย
ถึงชาตินี้พี่มิได้บุญไม่เคย....................... ขอชื่นเชยชาติหน้าด้วยอาวรณ์
แม้นรู้เหาะก็จะได้ตามไปด้วย............... สู้มอดม้วยมิได้ทิ้งมิ่งสมร
เสมอเนตรเชษฐาเวลานอน..................... จะกล่าวกลอนกล่อมประทับไว้กับทรวง
สายสุดใจไม่หลับจะรับขวัญ................... ร้องโอดพันพัดชาช้าลูกหลวง
ประโลมแก้วแววตาสุดาดวง................. ให้อุ่นทรวงไสยาสน์ไม่คลาดคลาย
ยามกลางวันบรรทมจะชมโฉม................ ขับประโลมข้างที่พัดวีถวาย
แม้นไม่ยิ้มหงิมเหงาจะเล่านิยาย............ เรื่องกระต่ายตื่นตูมเหลือมูมมาม
ไม่รู้เหาะก็มิได้ขึ้นไปเห็น........................ แม้นเหมือนเช่นชาวสุธาภาษาสยาม
ถ้ารับรักจักอุตส่าห์พยายาม.................... ไปตามความคิดคงได้ปลงทองฯ

ดิฉันเชื่อว่าท่านไม่ได้หลับฝันไปจริงๆหรอก   ผูกเรื่องฝันทั้งตื่น  ลับคารมกวีโดยมีกรมหมื่นอับสรสุดาเทพเป็นนางแบบเสียมากกว่า  
แต่งเรื่องนี้ ท่านต้องซุกซ่อนไว้บนเพดานกุฏิ เพราะความแพร่ออกไปนอกจากต้องอาบัติแล้ว อาจหัวขาดอีกต่างหาก

[เทาชมพู]

 ในฝันนั้นสุนทรภู่ถามชื่อเทพธิดา แต่นางเมินสะเทิ้นอาย ไม่ยอมบอก    
จนนางเมขลามาบอกชื่อให้  ว่านางฟ้าคนสวยชื่อ "โฉมเทพธิดามิ่งมารศรี"

เห็นโฉมยงองค์เอกเมขลา............ ชูจินดาดวงสว่างมากลางสวรรค์
รัศมีสีเปล่งดังเพ็งจันทร์............... พระรำพันกรุณาด้วยปรานี
ว่านวลหงส์องค์นี้อยู่ชั้นฟ้า.......... ชื่อโฉมเทพธิดามิ่งมารศรี
วิมานเรียงเคียงกันทุกวันนี้.......... เหมือนหนึ่งพี่น้องสนิทร่วมจิตใจ
จะให้แก้วแล้วก็ว่าไปหาเถิด.......... มิให้เกิดการระแวงแหนงไฉน
ที่ขัดข้องหมองหมางเป็นอย่างไร... จะผันแปรแก้ไขด้วยใกล้เคียงฯ

อ่านมาถึงตอนนี้แล้วก็มีนัยยะเหมือนกับว่า มีแม่สื่อโผล่เข้ามาอีกรายหนึ่ง   คือนางฟ้าชื่อเมขลา
บทบาทคล้ายๆว่าเป็นเจ้านายสตรีหรืออย่างน้อยก็เจ้าจอมหม่อมห้าม หรืออย่างต่ำสุดก็นางข้าหลวงสำคัญอีกสักคนที่รู้เห็นเป็นใจ เปิดหนทางให้  
แต่มีจริงหรือสุนทรภู่คิดฝันไปเองทั้งหมดก็ไม่ทราบ    ถ้าถามความเห็นดิฉันเห็นว่าน่าจะวาดวิมานในอากาศไปเอง
แต่ครูบาอาจารย์บางท่านเชื่อกันจริงจังถึงกับเห็นว่า "ลอบรักกัน"  
ถามหาข้อมูลก็ไม่มีอย่างอื่นนอกไปจากในรำพันพิลาป

[เทาชมพู]

 พระนามของกรมหมื่นอับสรสุดาเทพปรากฎในวรรณคดี เรื่อง"คุณโม่ง" แต่งโดยคุณสุวรรณ กวีหญิงแห่งราชสำนักในสมัยรัชกาลที่ ๓

คุณสุวรรณเป็นกุลสตรีลูกผู้ดีไทย   บิดาคือพระยาอุไทยธรรม  เป็นเชื้อสายราชินิกุล ณ บางช้าง    เธอก็เลยมีโอกาสถวายตัวเป็นนางข้าหลวงในกรมหมื่นอับสรสุดาเทพ
เขาว่ากันว่าคุณสุวรรณเพี้ยนๆ  วัดจากผลงานเรื่อง พระมะเหลเถไถ และ อุณรุทร้อยเรื่อง

เพี้ยนหรือไม่เพี้ยน คุณสุวรรณก็บันทึกเรื่องเลสเบี้ยนออกมาได้เห็นภาพชัดเจน ถึง ๒ เรื่อง คือ "หม่อมเป็ดสวรรค์" และ "คุณโม่ง"
พูดถึงพฤติกรรมรักร่วมเพศของสาวชาววัง  ชื่อ หม่อมขำ และหม่อมสุด

หม่อมสุดเป็นหม่อมในวังหน้ารัชกาลที่ ๓ คือกรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ    ทรงดำรงตำแหน่งได้ ๗ ปีก็สิ้นพระชนม์
ตามธรรมเนียม เมื่อไม่มีวังหน้าแล้ว  ขุนนางวังหน้าก็ย้ายมาสังกัดวังหลวง    บรรดาหม่อมห้ามนางในทั้งหลายก็มาอยู่กับเจ้านายฝ่ายในของวังหลวง แล้วแต่จะหาทางฝากตัวกันได้

หม่อมสุดได้มาเป็นนางข้าหลวงในกรมหมื่นอับสรสุดาเทพ   ลงล็อคกลายเป็นดี้ของทอมชื่อหม่อมขำ ข้าหลวงของตำหนักนี้

[เทาชมพู]

เจ้านายสตรีมักไม่บรรทมองค์เดียว  แต่มีนางข้าหลวงอยู่เวรเฝ้าพระบรรทมอยู่ด้วย     บางทีก็มีพระพี่เลี้ยง
ก่อนกรมหมื่นอับปรสุดาเทพเข้าบรรทม    หม่อมขำอยู่เวรเฝ้า หม่อมสุดอ่านหนังสือถวาย  
เข้าใจว่าเจ้านายบรรทมหลับแล้ว  ทั้งสองก็เลยดับเทียน  คลุมโปงเล่นจ้ำจี้ บัดสีบัดเถลิงกันอยู่ปลายแท่นบรรทม  

ครั้นพระองค์ทรงพลิกพระกายกลับ        
หมายว่าพระบรรทมหลับสนิทนิ่ง
ก็สมจิตคิดไว้ใจประวิง
ก็คลานชิงกันขยับดับเทียนชัย

เข้าชุลมุนวุ่นวายอยู่ปลายพระบาท
อุตลุดอุดจาดทำอาจโถง
เอาเพลาะหอมกรอมหุ้มกันคลุมโปง
จึงตรัสเรียกคุณโม่งแต่นั้นมา

กรมหมื่นอับสรสุดาเทพยังไม่บรรทมหลับ  ได้ยินเสียงนางข้าหลวงสองคนก็เลยทรงกระแอมให้รู้   เพื่อให้หยุดกิจกรรมกัน
หลังจากนั้นก็ทรงตั้งฉายาให้หม่อมสุดว่า "คุณโม่ง" เพราะเอาผ้าห่มคลุมโปงนี่เอง

เรื่องนี้รู้กันเกรียวกราวทั่วตำหนัก    กลายเป็นเรื่องให้คุณสุวรรณเอามาเขียนแซว  ได้อ่านกันมาหนึ่งร้อยกว่าปีให้หลัง เป็นตำนานเลสเบี้ยนไทยของแท้

[เทาชมพู]

 ขอเลี้ยวแยกซอยออกไปหน่อยเมื่อมาพูดถึงเรื่องรักร่วมเพศ

รักร่วมเพศระหว่างชาย มีบันทึกไว้น้อยมาก  ในประวัติศาสตร์มีกรณีของกรมหลวงรักษ์รณเรศที่เด่นชัดที่สุด   ในวรรณคดีไทยเท่าที่นึกในตอนนี้ยังไม่เห็นพระเอกพระรองคนไหนมีรสนิยมแบบนี้
เห็นแต่เจ้าชู้กันเป็นไฟ

แต่หญิงรักหญิงหรือ "การเล่นเพื่อน" กลับมีเอ่ยเอาไว้หลายแห่ง   แทบจะเรียกได้ว่า "การเล่นเพื่อน" เป็นของปกติของสาวชาววัง
ในเรื่องนางนพมาศ หรือตำหรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ ที่นักวิชาการบางคนเชื่อว่าเป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ
ก็มีเรื่องของนางนกไส้และนกอะไรอีกตัว ดูเหมือนนกกระเต็น ผูกสมัครรักใคร่กันแบบเลสเบี้ยน  
ในเรื่องบอกไว้ว่าไม่เป็นที่พึงประสงค์    กวีผู้แต่งยกเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพื่อสอนใจผู้หญิง ไม่ให้เอาเยี่ยงอย่าง

เลสเบี้ยนเป็นที่แพร่หลายแค่ไหน  คงพอเดาได้   สมเด็จพระจอมเกล้าฯทรงวิตกเรื่องนี้ถึงกับมีพระบรมราโชวาทพระราชทานบรรดาพระราชธิดาว่า
" มีผัวมีเถิด  แต่ได้อย่าเล่นเพื่อนกับใครเลย"
หมายความว่ามิได้ทรงรังเกียจที่พระราชธิดาจะมีพระสวามี   แต่อย่ามีเกิร์ลเฟรนด์ก็แล้วกัน

ในขุนช้างขุนแผนก็มีกล่าวเอาไว้เหมือนกันค่ะ


เลสเบี้ยนแพร่หลายมาจนถึงรัชกาลที่ ๕    จนคำว่า "เพื่อน"ในหมู่สาวชาววังกลายเป็นคำต้องห้าม   ใครเผลอพูดว่าเป็นเพื่อนกับใครไม่ได้เป็นอันขาด   เพราะเพื่อนในที่นี้ไม่ได้แปลว่าเพื่อน  แต่แปลว่าแฟนผู้หญิงของผู้หญิง
แม่พลอยกับช้อย จึงเป็นได้แค่ "คนรู้จักคุ้นเคยกันมาแต่เด็กๆ" ไม่ใช่เพื่อนนะจ๊ะ ขอให้รู้ไว้
แม่พลอยเองความที่เป็นคนสวย  ถูกทอมในวังมาชวนไปเป็นดี้หลายหนแล้ว  ต้องคอยวิ่งหนีไม่ยอมสุงสิงด้วย

โทษของเลสเบี้ยนไม่ถึงกับถูกประหาร เฆี่ยนหรือคุมขัง   แต่ว่าถูกสักหน้า เป็นจุดเล็กๆ ๓ จุด  เป็นเครื่องหมายว่าห้ามเข้าวังอีกต่อไป

[Tiwa]

 ค.ห. ที่ 29 มีข้อมูลต่างกันหน่อยครับ
กรมหมื่นเทพพลภักดิ์
จากฐานข้อมูลของกระผม เป็นเจ้านายในรัชกาลที่ ๑ ที่ได้ทรงกรมในสมัยพระบรมราชชนก
ซึ่งมีอยู่ 2 พระองค์ เท่านั้น พระนามจึงคล้องจองกัน คือ กรมหมื่นศักดิพลเสพ-กรมหมื่นเทพพลภักดิ์
เมื่อปี พ.ศ. 2350 ครับ

[Tiwa]

 ค.ห. 47

เพิ่มเติมเจ้านายใน ร. 1 ที่ทรงกรมใน ร. 2 อีกพระองค์หนึ่งครับ
คือ พระองค์เจ้าฉิม กรมหมื่นนรินทรเทพ
โอรสของกรมหมื่นนรินทรพิทักษ์และพระเจ้าน้องนางเธอ กรมหลวงนรินทรเทวี (ใน ร.1)

ขอบพระคุณครับ

[เทาชมพู]

ขอบคุณค่ะคุณ Tiwa
เช็คแล้วเป็นอย่างที่ว่า  ดิฉันอ่านข้อมูลพลาดไปเอง

อยากจะเชิญคุณ Tiwa มาช่วยรวบรวมพระนามเจ้านายทรงกรม เข้าใจว่าคุณคงมีหนังสือเฉลิมพระยศเจ้านาย  ดิฉันไม่มี ต้องลำดับเอาเองจากราชสกุลวงศ์
คงจะได้ประโยชน์เป็นล่ำเป็นสันมากกว่าปล่อยให้ดิฉันรวบรวมเองไปเรื่อยๆ   แล้วคุณคอยเช็คว่าผิดตรงไหน พอเจอก็โผล่เข้ามาบอก
คนเดียวทำ อาจจะหลงหูหลงตาไปได้ง่าย

ขอเชิญให้คุณรวบรวมพระนามเจ้านายทรงกรมในรัชกาลที่ ๔  ไหวไหมคะ

[เทาชมพู]

 ต่อจากค.ห. ๔๘

๒) พระองค์เจ้าชายศิริวงศ์  กรมหมื่นมาตยาพิทักษ์  สิ้นพระชนม์เมื่อพระชนม์ได้ ๒๘ ปีเท่านั้นเอง
ทรงมีพระธิดาองค์หนึ่ง พระนามว่าหม่อมเจ้าหญิงรำเพย   ต่อมาคือสมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินีในรัชกาลที่ ๔  
ทรงเป็นต้นราชสกุล ศิริวงศ์

๓) พระองค์เจ้าชายคเนจร   กรมหมื่นอมเรนทรบดินทร์  ทรงกำกับกรมช่างมุก
ทรงเป็นต้นราชสกุล คเนจร

นับพระราชโอรสและธิดาในรัชกาลที่ ๓ ได้ ๓ พระองค์เท่านั้นที่ทรงกรมในรัชกาลที่ ๓   พระองค์อื่นๆมาทรงกรมในรัชกาลที่ ๔

[Tiwa]

 ตอบ คห 56

รับบัญชาท่านอาจารย์ขอรับ กระผมไม่มีหนังสือเฉลิมพระยศเจ้านายใกล้ตัวหรอกครับ อาศัยฐานข้อมูลที่สะสมมาเรื่อย
และเปรียบเทียบกับพระราชพงศาวดาร ซึ่งได้บันทึกการเฉลิมพระยศเจ้านายในรัชกาลทุกครั้งไป

หยุดยาวครั้งนี้ ผมจะไปกางเต็นท์ปลีกวิเวกบนยอดเขา ถ้าแบกโน้ตบุคตัวใหม่ขึ้นไปไหว ผมอาจจะ
ส่งการบ้านทางเน็ต ทดสอบระบบ GPRS กลางป่ามาให้อาจารย์ตรวจสอบรอบแรกได้ครับ

เอ่อ มีคำถามครับ.... เจ้านายทรงกรม รวมถึงเจ้านายได้เลื่อนกรมด้วยหรือเปล่าครับ

[เทาชมพู]

ถ้าคุณ Tiwa จะเข้ามาช่วยเรื่องนี้ ก็ยินดีค่ะ   เปิดรับสมาชิกทุกท่านอยู่แล้ว   คงจะเบาแรงดิฉันลงไปได้มาก ในกระทู้นี้ขอเพียงเจ้านายที่ทรงได้รับการทรงกรมครั้งแรก  อยากนับว่าในแต่ละรัชกาลมีการแต่งตั่งกี่องค์  ไม่รวมเลื่อนกรม

[tuka007]

 รออ่านค่ะ รออ่านท่านอาจารย์