เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[Little Sun]

 คุณหมูน้อยคิดได้ยังไงคะ ลิตเติ้ลอ่านแล้วขำมากๆ
อยากแต่งอะไรขำบ้างจัง ไว้จะลองแต่งแล้วเอามาให้ช่วยขำนะคะ

[นิรันดร์]

 การสร้างอารมณ์ขันให้คนอื่น นับเป็นศิลป์ที่ทำตามไม่ได้ง่ายนัก(ไม่งั้นตลกคาเฟ่จะรวยกันหรือ)  
ยิ่งเอารมณ์ขันมาแต่เป็นโคลงที่แต่งได้ยากอีก นับถือ นับถือ    

[ชื่นใจ]

 อ้างอิงความเห็น ๖๙ และ ๗๑
ขอบพระคุณค่ะคุณจิตแผ้วที่กรุณาแก้ไขให้ถูกต้อง

ขออภัยเรื่องความจำที่ไม่ค่อยจะแม่นด้วยนะคะ  

คุณหมูฯ ...ขอคารวะจริงๆ  

[Little Sun]

 มาแก้ไขที่ตัสเองพิมพ์ผิดเช่นกันค่ะ
กอบ---->กรอบ
เชียว       ----> เชี่ยว

ลองไปแต่งกลอนขำๆมาบ้างอาจไม่ได้ครึ่งหมูน้อยนะ
บทนี้แต่ให้พี่ชายที่เคารพค่ะ

แต่งกลอนรักลึกซึ้ง..............มาอวด พี่ชาย
ถูกไล่ไปพร้อมหวด..............ที่ก้น
ไม่วายถูกตามสวด...............หลายบท  เลยแฮ
หัดแต่งกลอนธรรมบ้าง.........พี่ชี้ แนวทาง

[หมูน้อยในกะลา]

...  ปูเหม็น  ตอบไม่แฉ้ ............... กำริน หยวดขิบ   รัณฑ์น้ำจิน .............. ส่วยใถ้ ชานทุกท่วน  ก้วยดิน ................ เปือนเพ่น แจ๊วหริบ  จาจักใกล้ .................. ร่อยถ้ำ  โถลงแคลง ฯ .

[นิรันดร์]

 .... สุราควรแต่เว้น ...... สัมผัส
เสพเมื่อใดขาขัด .......... ทิ่มหน้า
อาจมใส่จานจัด ............ กินหมด
คลานสี่ขาเหมือนบ้า ..... อย่าได้ลองเลย

[Little Sun]

 มาสนับสนุนกลอนอาจารย์นิรันดร์ค่ะ

[นิรันดร์]

 ..... ครูคือแบบอย่างเหยี้ยง ....... เยาวชน
สอนสั่งแลทำตน ...................... เพื่อให้
ศิษย์รักซับซึมผล ...... ............... คำสั่ง ครูนา
หาเท่าครูทำให้ ........................ จักษ์แจ้งจริงจัง

[นิรันดร์]

 ........ ครูเมาหัวทิ่มน้ำ ......... ครำคลอง
ศิษย์แจ่มสองตามอง ............ ช่องชี้
ครูทำใคร่อยากลอง .............. ซดดื่ม สักครา
เมาเล่าหัวตำขี้ ...................... ดั่งถี้ครูนำ

[จิตแผ้ว]

 นักกลอนนอนเปล่าอ้าง    เอกา
เหงาเปลี่ยวเดียวแดพา      หม่นไหม้
อกเอยอ่อนอกครา         ขมขื่น
ระทมบ่มพิษไข้          แน่แท้เรียมตรม

[นิรันดร์]

 ...... ชาวพุทธมีวัตรห้า ......... ควรทำ
ปฏิบัติเป็นประจำ ...................ห่อนเว้น
เมตตาซื่อสัตย์คำ ................... ควรกล่าว
ครองคู่เดียวและเร้น ...............ดื่มเหล้าเมายา

[หมูน้อยในกะลา]

 ผมมีเกร็ดเล็กๆมาฝากคุณลิ๊ตเติ้ลครับ คือว่า
หากเราที่ไม่สามารถหาพยางค์ที่มีรูปวรรณยุกต์ตามต้องการได้จะใช้  “ เอกโทษ , โทโทษ “ ก็ได้

คำเอก
ได้แก่ พยางค์ที่มีรูปวรรณยุกต์เอกบังคับ เช่น ล่า เก่า ก่อน น่า ว่าย ไม่ ฯลฯ
และให้รวมถึง คำตาย ทั้งหมดไม่ว่าจะมีเสียงวรรณยุกต์ใดก็ตาม เช่น ปะ พบ รึ ขัด ชิด

คำตาย คือ
1. คำที่ประสมสระเสียงสั้นแม่ ก กา (ไม่มีตัวสะกด)
2. คำที่สะกดด้วยแม่ กก กบ กด

คำโท
ได้แก่ พยางค์ที่มีรูปวรรณยุกต์โทบังคับ ไม่ว่าจะเป็นเสียงวรรณยุกต์ใดก็ตาม

โทโทษ
คือ นำรูปเอก แปลงมาใช้ เป็นรูปโท  เช่น เล่น
นำมาเขียนใช้เป็น เหล้น
ได้
เอกโทษ
คือ นำรูปโท แปลงมาใช้ เป็นรูปเอก เช่น ห้าม
ข้อน นำมาเขียนเป็น ฮ่าม
ค่อน

ตอนนี้จำได้เพียงเท่านี้ เพราะก่อนหน้านี้ ครั้งสุดท้ายที่เคยแต่งโคลงก็คือตอนอยู่มัธยม วิธีการและฉันทลักษณ์อื่นๆก็ต้องลองไปศึกษาดู(คิดว่ามันน่าจะมีอีก) ผมเองก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ไม่ถนัดเรื่องทฤษฎีสักเท่าไหร่ ลำพังพอจำและแต่งได้บ้างก็ถือว่าโชคดีแล้วล่ะครับ แห่ๆๆ

ตัวอย่างการใช้โทโทษ

เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม...................ถึงพรหม
พาเทพเจ้าตกจม......................จ่อมม้วย
เขาพระสุเมรุเปื่อยเป็นตม............ทบท่าว ลงนา
หากอักษิษฐ์พรหมฉ้วย...............พี่ไว้จึ่งคง

ถ้วม =  ท่วม
ฉ้วย =  ช่วย
เป็นต้น

[หมูน้อยในกะลา]

 เกือบลืมแน่ะ!! ..มีเกร็ดเพิ่มอีกนิดครับ (แต่อันนี้ผมไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าวิธีอะไร ใครทราบช่วยบอกที ) เคยเห็นอยู่บ่อยๆ  คือบางโคลงนั้น ตรงบังคับวรรณยุกต์เอก โท นั้น อาจสลับที่กันได้เช่นกัน ได้รับ  สลับเป็น รับได้ เป็นต้น
ตัวอย่างการสลับที่ครับ

แหวนนี้ท่านได้แต่..............ใดมา
เจ้าพิภพโลกา.....................ท่านให้
ทำชอบสิ่งใดฤา..................วานบอก
เราแต่งโคลงถวายไซร้........ท่านให้ รางวัล

ปล. ผมเคยเห็นแต่ใช้ ที่บรรทัดแรก แค่บรรทัดเดียว ไม่แน่ใจว่าสามารถใช้กับบรรทัดอื่นได้ด้วยหรือไม่นะครับ

ปล.2 คุณลิ๊ตเติ้ลครับ อย่าลืมสำผัสตรงตัว y สีน้ำเงิน ที่คหพต.68 นะครับ  (คหพต. 73,78)

[นิรันดร์]

 อาจเป็นเพราะโคลงของกวีศรีปราชญ์ล่วงเลยมาหลายร้อยปี
ทำให้แต่ละกระแสก็คลาดเคลื่อนกันไป
อย่างของท่านอาจารย์เทาชมพูใน #40 ของกระทู้
 http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Pid=12498&page=2
เขียนไว้ว่า

....เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม.........ถึงพรหม
พาเทพเจ้าจ่อมจม...............ตกม้วย
เขาพระเมรุเปี่อยเป็นตม......ทบท่าว ลงนา
หากอกนิษฐ์พรหมฉ้วย.......พี่ไว้จึ่งคง


ส่วนที่ผมจำได้จะเป็น
........เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม ........ ถึงพรหม
พาหมู่สัตว์จ่อมจม ...................ชีพม้วย
พระสุเมรุเปื่อยเป็นตม..............ทบท่าว ลงนา
หากอักนิฏฐ์พรหมฉ้วย ........... พี่ไว้จึงคง

ผิดพลาดประการใด รบกวนใครที่แม่น ๆ กรุณายืนยันด้วยนะครับ

[นิรันดร์]

 คำว่า ฤา ใน #87 ออกเสียงว่า รือ ซึ่งไม่สัมผัสกับ มา และกา ในบรรทัดบน

น่าจะเป็น มา มากกว่า
ที่ผมจำได้จะเหมือนกับคุณหมูทั้งหมด ยกเว้นคำนี้คำเดียวครับ

.......แหวนนี้ท่านได้แต่..............ใดมา
เจ้าพิภพโลกา............................ท่านให้
ทำชอบสิ่งใดมา........................วานบอก
เราแต่งโคลงถวายไซร้...............ท่านให้รางวัล

ซึ่งเป็นบทโต้ตอบระหว่างศรีปราชญ์กับนายทวาร
ที่เห็นแหวนของท่านศรีปราชญ์ก็เลยถามไถ่กัน น่าจะเป็นคนคุ้นเคย
แสดงให้เห็นว่าคนในยุคนั้น มีลมหายใจเป็นกวี