เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[จิตแผ้ว]

ขอบคุณมากครับ 

[Bana]

....ขอบคุณมากอยากบอกว่าขอบคุณ
ที่การุณให้เข้าเรือนไทยได้
เมื่อก่อนนั้นบอกว่าแบนแสนตกใจ
กลัวไม่ได้เข้าชมขมอุรา
....ขออาศัยเรือนนี้เป็นที่พัก
ได้พำนักดวงใจที่เหนื่อยล้า
จากตรากตรำทำศึกในโลกา
เพียงเพื่อหาเลี้ยงชีวีวิถีชน
....ผิดหรือถูกประการใดอภัยด้วย
หรืออยากช่วยแนะวิชาผลาผล
ปวารณาพี่น้องทุกผองชน
ถือเป็นบุญกุศลขอบคุณครับ..........

[จิตแผ้ว]

อุปสรรคขวากหนามตามประชิด
เพื่อทดสอบดวงจิตอันแข็งแกร่ง
ก้าวต่อไปด้วยไฟใจร้อนแรง
เพื่อแสดงให้โลกรู้ลูกผู้ชาย


สู้เพื่อความชอบธรรมของชีวิต
เพื่อให้ความถูกผิดทรงความหมาย
คุณธรรมล้ำเด่นเป็นประกาย
ช่วยเชิดชายชูชื่อระบือนาม

[Bana]

อุปสรรคขวากหนามตามประชิด
เพื่อทดสอบดวงจิตอันแข็งแกร่ง
ก้าวต่อไปด้วยไฟใจร้อนแรง
เพื่อแสดงให้โลกรู้ลูกผู้ชาย

สู้เพื่อความชอบธรรมของชีวิต
เพื่อให้ความถูกผิดทรงความหมาย
คุณธรรมล้ำเด่นเป็นประกาย
ช่วยเชิดชายชูชื่อระบือนาม

คุณธรรมนำใจให้กล้าแกร่ง
แม้ขันแข่งกับกิเลสสักเพียงไหน
เพียงขอให้ธรรมอยู่คู่กับใจ
ยังยืนหยัดอยู่ได้แม้ภัยมา

ถึงผิดบ้างพลั้งเผลอไปสักนิด
ขอให้จิตยึดมั่นไม่หวั่นไหว
มีสติรู้เหตุรู้ปัจจัย
เพียงอภัยให้กันสันติธรรม

[CrazyHOrse]

ทองแท้ย่อมไม่กลัวไฟ
คนแท้ย่อมอยู่ในธรรม
ดีชั่วนั่นแหละคือกรรม
ย่างก้าวย่อมไม่กลัวภัย

คนแท้ต้องใสสะอาด
ปีศาจยังต้องหวั่นไหว
ชวนชั่วยั่วยุเพียงใด
ไม่อาจรุกล้ำกล้ำกราย

วาจาต้องบริสุทธิ์
ต้องหยุดส่อเสียดใส่ร้าย
ดีงามคือความมุ่งหมาย
ทำได้นั่นแหละคนจริง

[จิตแผ้ว]

ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
เคยได้ยินมาก่อนกาลนานสมัย
แผ่นดินนี้นี่นะหรือคือของใคร
จึงยิ่งใหญ่เกินหน้าประชาชน

[Bana]

ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
เคยได้ยินมาก่อนกาลนานสมัย
แผ่นดินนี้นี่นะหรือคือของใคร
จึงยิ่งใหญ่เกินหน้าประชาชน

ถ้าใหญ่ด้วยความดีนี่ควรกราบ
ศิโรราบยอมแพ้ทุกแห่งหน
ทำหน้าที่เพื่อปกป้องเหล่าผองชน
เราทุกคนรุ่นหลังล้วนสดุดี........

[จิตแผ้ว]

ประชาชนคือคนส่วนใหญ่
ที่ทำไร่ไถนาทำหน้าที่
ทำราชการงานส่วนตนเป็นคนดี
ใช่คนที่เป็นผีบ้า"ประชาธิปไตย"

เที่ยวกวนบ้าน กวนเมือง กวนแผ่นดิน
เที่ยวติฉิน นินทา ว่าผู้ใหญ่
ยิ่งกว่าเด็กอมมือ พาล จัญไร
ลูกหลานไทยไยอวดดื้อทั้งถือดี

เที่ยวจ้วงจาบหยาบหยามเจ้าแผ่นดิน
รอยราคินเปื้อนบาทพระทรงศรี
อยู่ใต้ร่มโพธิสมภารรัชกาลนี้
ต้องภักดีเทอดพ่อหลวงของปวงไทย

การสิ่งใดระคายเคืองเบื้องยุคลบาท
อย่าบังอาจรวนเรทำเฉไฉ
ปากบอกรัก"ในหลวง"แสร้งห่วงใย
ลึกข้างในใจทรยศคิดคดคน

เกิดเป็นคนต้องรู้จักรักหน้าที่
กฎเกณฑ์มีดำรงไว้ในเหตุผล
รู้เคารพกติกา ภาระ ตน
ควรคู่คนทรงคุณค่าราคางาม

[จิตแผ้ว]

อย่าพิพากษาตัดสินใครให้ถูกผิด
ในพินิจความเห็นของเราเท่านั้น
นิ่งกับที่มีหรือเห็นทุกมุมกัน
ของทุกอันย่อมทรงค่าถ้าสรรดี
ของไร้ค่าในที่ราบทราบหรือไม่
ค่ายิ่งใหญ่บนขุนคีรีศรี
ของบนบกประโยชน์ล้นพ้นทวี
อาจจะมีอันตรายในธารา

เมื่อมีจิตเมตตาจะรู้จัก
แทนคุณผู้ฟูมฟักแน่นักหนา
มองโลกกว้างช่วยเสริมสร้างญาณปัญญา
ให้ยิ่งใหญ่เทียมฟ้าเทียบธานินทร์
มหาบุรุษผู้มีปัญญามาก
มองโลกจากจิตกรุณามาทั้งสิ้น
ผู้ใจสูงเว้นเบียดเบียนเป็นอาจิณ
ก่อแดนดินสันติภาพคนกราบกราน
สันติภาพมาจาก อโหสิ และ อภัย
อย่าฆ่าใครเพื่อระงับดับสังหาร
จะโลกนี้หรือโลกใหนในกลกาล
เบียดเบียนกันเพื่อระงับดับไม่มี

[Bana]

เห็นด้วยครับท่านกวีนามจิตแผ้ว
ถูกต้องแล้วสัตย์จริงไม่กังขา
เป็นบทกลอนที่สุดอหังการ์
เป็นปรัชญาปุถุชนคนควรตรอง

จะไขว้คว้าหาอำนาจทำบาตรใหญ่
ทำอะไรระวังกรรมจะสนอง
พุทธองค์ทรงชี้เห็นเป็นครรลอง
สันติธรรมครองสุขทุกแผ่นดิน

[จิตแผ้ว]

คนปกติย่อมต้องกลืนน้ำลาย
เพราะไม่ได้โม้คุยถุยรดฟ้า
คนหน้าด้านขากถ่มจมพสุธา
นำกลับมากลืนกินสิ้นยางอาย

[big-lor]

กายกำเนิดเกิดมาค่าเทียมเท่า
มีตัวเปลือยร่างเปล่าไร้เครื่องห่ม
สามสิบสองอาการกายหมายผสม
ให้เกลียวกลมบ่มเป็นคนบนโลกงาม

รวยหรือจนมั่งหรือมีมิอาจเทียบ
จะเอาทรัพย์มาเปรียบเพื่อเหยียบหยาม
การศึกษาใช่บ่งค่าว่าคนงาม
ตระกูลใหญ่จิตใจทรามก็หลามไป

คนจะงามงามที่ใจใสสะอาด
ผ่องพิลาสปราศเรื่องร้อนซ่อนซุกใส่
สั่งและสมสรรค์และสร้างสิ่งดีไว้
ประดับใจและเรือนกายให้พรายงาม

คนจะสวยสวยจรรยามารยาท
จะพูดจาองอาจไม่ขลาดขาม
กิริยาอ่อนหวานไม่วู่วาม
เปี่ยมด้วยความอ่อนน้อมรู้ถ่อมตน

คนจะแก่แก่ความรู้คู่กายติด
คุณธรรมนำชีวิตเจริญผล
ใช่มากด้วยอายุอยู่ยืนชนม์
เกิดเป็นคนจนความรู้ดูไม่ควร

คนจะรวยรวยสุนทานการแจกจ่าย
ใช่มากมายสินทรัพย์ไม่นับถ้วน
รู้แบ่งปันสิ่งงามตามจำนวน
นั่นจึงควรเรียกว่ารวยด้วยใจจริง

[จิตแผ้ว]

กราบแทบตักอบอุ่นของคุณแม่
ผู้รักแท้แน่จจริงยิ่งสิ่งไหน
รักบริสุทธิ์ผ่องผุดจากดวงใจ
แม่มีให้แก่ลูกทุกทุกคน

[big-lor]

นภาพร่างเด่นดาวพราวระยับ
วะวาบวับนับแสน ณ แดนทรวง
ไม่เทียมเท่าล้านรักกลั่นจากทรวง
ความห่วงหวงจากดวงใจแม่ให้มา

สัมผัสรักด้วยความรักที่ก่อเกื้อ
สัมผัสเนื้อด้วยแนบเนื้อด้วยห่วงหา
สัมผัสอุ่นด้วยไออุ่นกรุ่นกายา
สัมผัสตาด้วยแววตาเอื้ออาทร

ทุกสัมผัสส่งสัมผัสรัดใจรัก
ค่อยฟูมฟักปักจิตหมายไม่ถ่ายถอน
เป็นรักแท้แม้ชีพวายไม่คลายคลอน
ไม่จากจรไปจากใจคลายจากจินต์

เฝ้าถนอมกล่มอเกลี้ยงไม่เลี่ยงหลบ
ข้าวปลาครบแม่จัดหามาทั้งสิ้น
แม้นเหนื่อยยากลำบากเนื้อหยาดเหงื่อริน
ลูกมีกินสุขกายสบายพอ

ลูกร้อนกายแม่พายพัดสลัดร้อน
ลูกง่วงนอนแม่เอียงตักให้พักต่อ
ลูกหนาวหนักแม่หาผ้ามาห่มคอ
ลูกแงงอออดอ้อนแม่ผ่อนคลาย

ลูกหกล้มแม่ประคองคอยป้องปัด
ลูกเป็นหวัดแม่หายารักษาหาย
เพื่อลูกสุขแม่ยอมยากลำบากกาย
ลูกสบายแม่ลำบากทนตรากตรำ

จะหารักจากหัวใจจากใครอื่น
สักแสนหมื่นค้นหามาพรอดพร่ำ
ไม่เทียมเท่าคำว่ารักเพียงหนึ่งคำ
ที่แม่ย้ำทำให้เห็นมิเว้นวาร

[จิตแผ้ว]

ลูกขอกราบอกอุ่นของคุณแม่
รักลูกแท้หาไหนไม่มีเหมือน
คอยพร่ำสอนวอนว่าเมตตาเตือน
คอยเป็นเพื่อนคราลูกช้ำระกำใจ

คอยหวงห่วงทวงถามความทุกข์สุข
คอยปลอบปลุกชี้ทางสว่างไสว
ให้ก้าวเดินอย่างสง่าอ่าอำไพ
สู่หลักชัยในอนาคตอันงดงาม