เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[ติบอ]

 วันทองฟังข่าวให้ตัวสั่น
คิดกระสันถึงพ่อช้างให้หม่นหมอง
มีหรือ พ่อช้างของน้อง
เคยครองคู่ชื่นชู้อยู่กันมา

ยามนอนพ่อก็ร่วมหนุนหมอนใบ
ยามทุกข์ใจก็พ่อคอยปรึกษา
ยามจะกินก็พ่อป้อนทั้งข้าวปลา
ยามจะลากลับจะร้างเพราะขุนแผน

วันทองยิ่งคิดยิ่งช้ำอก
สะท้านสะทกเจ็บจิตให้คิดแค้น
เรือนพ่อช้างยิ่งอย่างวิมานแมน
มาอยู่แดนกันดารป่าดงดอย

พ่อช้างเอ๋ยเคยรักชูรู้ถนอม
จะดมดอมดั่งลมอ่อนโชยเฉื่อยค่อย
รักพ่อแผนยิ่งพายุนับร้อย
ทั้งริ้วรอยเนื้อชอกยอกเอวนัก

กลิ่นพ่อช้างปนน้ำปรุงฉันจำได้
แสนอาลัยในกอดพ่อให้ทุกข์หนัก
พ่อพุงกลมแม้จะกลมก็น่ารัก
ขุนแผนช่างหาญหักเกินไปแล้ว

มีหรือไปลักรักเขาเอามา
ทั้งฉุดคร่าเมียเขานะออแก้ว
ขอลาโลกตามขุนช้างเสียแล้ว
ปิดกระทู้คุณจิตแผ้วเสียที





ปล. ขึ้นกระทู้ใหม่มั้ยครับ อิอิ

[ติบอ]

 อ้าว ผมใช้สัมผัสซ้ำเหรอเนี่ยะ  กรึ๋ยๆๆ

[ลำดวนเอ๋ยพี่จะด่วนไปก่อนแล้ว]

. ฝ่ายวันทองนองน้ำตาอุราช้ำ โอ้เวรกรรมผลวิบากยากจักหนี เห็นชีวิตอนิจจาก็ครานี้ ขอบวชชีหนีโลกที่โศกตรม แล้วเดินลัดตัดป่าถึงอาวาส พึ่งพระศาสน์ถือศีลแสนสุขสม ปลงผมตัดสละละอารมณ์ ชื่นชมศีลรักษาบารมี ขออุทิศบุญกุศลผลที่สร้าง ให้ขุนช้างผู้สิ้นลายตายเป็นผี อีกขุนแผนแสนพหลพลโยธี ให้สิ้นกรรมแต่ชาตินี้อย่ามีเวร จบแล้วเด้อ...

[OBORO]

 อิอิ ตั้งกระทู้แฟนพันธุ์แท้ขุนช้างชุนแผนเลยดีไหมครับ สนับสนุนคุณติบอ 555

[กุรุกุลา]

 จะกล่าวถึงขุนแผนแมนอีหลี
ฆ่าขุนช้างแล้วหนีไปบวชเถร
อยู่แถวบางพลัดวัดเชิงเลน
เอาสีหมอกออกเล่นเป็นจำอวด

เจ็บเอยเจ็บท้องแสนข้องขัด
วันทองหนีเข้าวัดตัดใจบวช
ยามตัวพี่เมื่อยไหล่ใครจะนวด
แล้วลุกพรวดตรองตรึกจะสึกชี

[tuka007]

 โห.....สุดยอดทุกคนเลยเนี่ยะ

[จิตแผ้ว]

 ถึงเจ็บปวดปานใดใครอย่ารู้
ยืนหยัดสู้เดียวดายยากใครเห็น
คำปลอบโยนกำลังใจไม่จำเป็น
ยากลำเค็ญปานใดใจรู้เอง


ในเมื่อไร้เมตตาอย่าบังอาจ
เที่ยวเกรี้ยวกราดบีฑาข้าจอมเก่ง
เด็กอมมือที่ไหนใครเขาเกรง
คนข่มเหงน้ำใจใครก็ชัง


ฝนสั่งฟ้าลาทีมีวันกลับ
คนลาลับจากไกลไม่คืนหลัง
ฝนย่อมหวนคืนมาเมื่อฟ้ายัง
นกจากรังยากนักจักคืนคอน


แสนเสียดายคืนวันที่ผ่านมา
มิตรภาพถูกเผาพร่าฆ่าเสียก่อน
ความหมางเมินเผาใจดุจไฟฟอน
ตามหลอกหลอนทุกครั้งครา"ตุลาคม"

[จิตแผ้ว]

 เชิญเพื่อนพ้องน้องมิตรเคยชิดใกล้
รักษาไว้เพลงกลอนอักษรสาร
บรรพบุรุษมีมาแต่ช้านาน
ให้ลูกหลานสานต่อก่อสายใย


แต่งจากจินตนาการอันล้ำเลิศ
แสนบรรเจิดเพริศพริ้งกว่าสิ่งไหน
แต่งจากจิตวิญญาณลูกหลานไทย
ใครอย่าได้ติฉินแอบนินทา

[OBORO]

 พร่ำรำพึงถึงเธอเพ้อแต่รัก
เพิ่งประจักษ์ว่ารักมันล้นยิ่ง
พรรณนาบอกว่ารักจากใจจริง
รักจริงๆใช่หยอกอยากบอกเธอ

ยิ่งนานวันผันเปลี่ยนเพ้อเจียนคลั่ง
คอยระวังระแวงจิตคิดเสมอ
หลายวันนี้ไม่พบหน้าไม่ได้เจอ
หลงละเมอเพ้อว่ารักมันปักใจ

[OBORO]

 ค่ำคืนนี้มองไปในท้องฟ้า
หมู่ดาราวับวิบพริบพริบแสง
ทอดกายลงพื้นหญ้าล้าเหนื่อยแรง
อยากจะแปลงร่างเป็นนกวิหคนั้น

อยากจะบินบินไปดั่งใจคิด
อยากผูกจิตคิดเพ้อเธอกับฉัน
อยากให้เธอเป็นนกเคียงคู่กัน
อยากให้มีเธอกับฉันเท่านั้นพอ

เราจะบินโบยไปไกลโพ้นฟ้า
เหินนภาสง่าสูงดุจฝูงหงส์
ทิ้งห่วงหวงบ่วงใดๆทิ้งมันลง
อย่าได้จงยึดติดคิดคำนึง

[OBORO]

 กรรมจริง ลืมสัมผัสระหว่างบท เพลินไปหน่อยครับ ขออภัย
เป็นอย่างสูง

[OBORO]

 อันความรักคืออะไรสิ่งใดเล่า
ใช่มัวเมาเคล้าหลงพะวงไม่
ฤ จะเป็นความใคร่เพราะพึงใจ
คืออะไรประหลาดนักรักพิกล

ไม่เจอหน้าพร่ำเพ้ออยากเจอนัก
ไม่ยอมทักปักจิตคิดฉงน
ไม่พูดจาอุราช้ำทำทำไม
ไม่เข้าใจทิษฐิไปทำไมกัน

เพราะความรักเรียกอีกอย่างว่าความทุกข์
มีทั้งสุขเคล้ากันไปให้สุขสรรค์
ถ้ารักกันจงให้ใจแก่กัน
เธอกับฉันรักกันตลอดไป

โกรธสิ่งใดบอกไปดั่งใจคิด
อย่าผูกจิตเก็บไว้ให้สงสัย
ใครจะรู้ถ้าไม่เอ่ยเผยออกไป
จะเดาใจเธอได้อย่างไรกัน

[OBORO]

 โอ้ความรักเปรียบประดุจดั่งหุบเหว
ดุจเพลิงเปลวแผดเผามัวเมาหนา
ทุกข์เพราะรักรักแล้วทุกข์ในอุรา
ปริ่มน้ำตาลาแล้วแก้วตาใจ

[OBORO]

 เฮ้อ ลืมสัมผัสหลายแห่งขออภัยด้วยครับ -*-

[OBORO]

 น้ำตานองหมองหน้าอุราเศร้า
โอ้ตัวเราเขามิเหลียวเปลี่ยวจริงหนอ
ดั่งคืนวันรักมั่นพะเน้าพะนอ
คอยเฝ้ารอหวนวันผันคืนมา