เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[นิรนารี]

 เมื่อริเป็นนักกลอนต้องร้อนรัก
คือแรงผลักผลิตคิดวาบหวาม
พลังรักผลิดอกงอกลุกลาม
ลือถึงสามโลกสิ้น....จินตนาการฯ

[นิรันดร์]

 ...............มิได้คิดจิตจินต์ถวิลกลอน
...............แต่ใช้ผ่อนสติดำริได้
...............เวลาเศร้าเหงาใจไม่สบาย
...............เขียนกลอนลงสาธยายเป็นลายมือ
เวลารักมักพร่ำคำกลอนบอก
พูดไม่ออกก็ไขเป็นลายสือ
เมี้ยนกระมิดปิดซองแล้วร้องอือ
ให้เธอถือไปอ่านที่บ้านเอง
...............เวลาแค้นแค่นโกรธถึงโคตรเง่า
...............เขียนด่าเขาเว้าเป็นกลอนผ่อนข่มเหง
...............เกลียดเท่าใดใช้กลอนช่วยบรรเลง
...............ไม่กระเตงทิ้งลงถังผงไป

[CrazyHOrse]

 เขียนขีดกรีดกวนสำนวนสะบัด
ข้องขัดจริงหนอไม่พอขยาย
ความคิดไปก่อนกำจรกระจาย
แต่ลายกลอนอ่อนด้อยร้อยไม่ทันใจเลย

[Little Sun]

 ชอบกลอนในตวามเห็นที่24ค่ะ เพราะดี กลอนท่านอื่นๆก็เพราะ
นะคะฝีมือทั้งนั้น  ลิตเติ้ลก็ชอบแต่งกลอนค่ะ แต่ยังอ่อนหัด

อยากทำใจให้เย็นเฉกเช่นดังสายน้ำ
ดูชุ่มฉ่ำเวลาใครผ่านเข้ามาพบเห็น
อยู่ใกล้ด้วยแล้วให้ความรู้สึกเย็น
ฤาจะเป็นฝนพรำเวลาเธอร้อนใจ

[หมูน้อยในกะลา]

 เกรงว่า คห.ที่24 จะเรียกว่า โคลงสี่สุภาพ ครับผมคุณลิตเติ้ล
กลอนเพราะดีครับ เข้าใจใช้คำ แต่ถ้าทำเป็นกลอนแปดจะมี ทำนองไพเราะกว่า (ผมก็พูดไปอย่างงั้นแหละ เรื่องนี้ต้องให้อาจารย์นิรันดร์ท่านช่วยแนะครับ)    

[หมูน้อยในกะลา]

 ลืมไป  !!เราไปร่วมสนุกกันที่นี่กันดีไม๊ครับ คุณลิตเติ้ล

 http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=19&Pid=49143  

[จิตแผ้ว]

 ดาวเดือนดับลับหายจากปลายฟ้า
มีเวลาหวนคืนผืนฟ้าใหม่
สาดแสงส่องผ่องเวหาอ่าอำไพ
ชีพดับไปหายลับไม่กลับคืน
  เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
  กรรมบันดาลนำพายากฝ่าฝืน
  ถึงเจ็บปวดชอกช้ำต้องกล้ำกลืน
  สู้ทนฝืนรับหน้าชะตากรรม
แต่นี้ไปใจเอยขอให้คิด
แม้เพียงนิดสิ่งชั่วช้าอย่าถลำ
คบคนชั่วมั่วอบายอย่าได้ทำ
เจ็บต้องจำย้ำให้นึกจงตรึกตรอง
 โลกใบใหม่ต้องสดใสกว่าใบเก่า
  ลืมเรื่องเศร้าโสกสลดรันทดหมอง
  เคยบาดเจ็บเจียนบ้าน้ำตานอง
  จงปรองดองครองรักมั่นนิรันดร์เทอญ

[จิตแผ้ว]

 แก้ไข โสกสลด เป็น โศกสลด แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่ามีร เรือ เป็น โศรกหรือเปล่าที่ถูกต้อง ถ้าย้อนอดีตได้ สิ่งหนึ่งที่จะต้องฝึกฝนแน่ๆคือ พิมพ์สัมผัส

[จิตแผ้ว]

 บางคืนเหงาเศร้าใจใครจะรู้
ยืนหยัดสู้ยิ้มละไมเมื่อใครเห็น
ความเป็นจริงเจ็บข้างในใจลำเค็ญ
กรรมหรือเวรจึงประสบพานพบกัน
ยามแรกรักน้ำต้มผักชมว่าหวาน
อยู่กันนานแม้น้ำตาลก็พาลขม
ไม่คาดคิดชีวิตจะเศร้าตรม
สิ่งโสมมเกิดจากใจใครบางคน

[นิรันดร์]

แม้มิมีผู้ใดใครจะรู้
ใจดนูรู้ใจใครไม่เห็น
ถึงเจ็บบ้างข้างในใช่ลำเค็ญ
ใช่ใครเกณฑ์กวนให้ใจรำพึง
เมื่อแรกรักมักชมคมเนตรหวาน
ครารำคาญตาหวานพาลถมึง
ทั้งวาจากิริยาพาบึ้งตึง
ปานประหนึ่งนางมารร้ายมาใกล้กัน

[จิตแผ้ว]

 ควรถนอมน้ำใจกันไว้บ้าง
เพื่อสรรค์สร้างชีวาพาสุขสรรต์
มอบความรักเติมน้ำใจให้แก่กัน
ชั่วนิรันดร์รักคงอยู่มิรู้คลาย
จงใคร่ครวญหวลคิดถึงวันวาร
สัญญากันรักชั่วฟ้าดินสลาย
เหตุใดหนอดวงสุดามากลับกลาย
มิทันไรเธอบั่นรักหักแหลกราญ

[Little Sun]

 สวัสดีค่ะ มาแอบแต่งกลอนรักกันสองคนได้ยังไงคะ
หนูขอแต่งด้วยนะคะ

รักอะไรไม่เท่ารักธรรมะ
มีสัจจะธรรมค้ำจุนอบอุ่นมหาศาล
เป็นคมิ่งมิตรคู่ชืวิตตลอดกาล
สุขสราญเบิกบานใจไร้กังวล

[นิรันดร์]

... หาได้แอบแนบชิดสนิทใกล้
หากแต่ใช้เว็บบอร์ดได้ทุกแห่งหน
เปิดเป็นทางกว้างไกลแก่ปวงชน
สมานคนคือมิตรสนิทกัน

ถึงอยู่ข้ามขอบฟ้าก็สามารถ
ทุกผู้อาจเอ่ยวาจาให้น่าขัน
หรือรำพันหว่านรักภักดีกัน
แม้ห้ำหั่นเฉือนเชือดให้เดือดดาล

อาทิตย์น้อยค่อยเผยแสงสุรีย์
น่ายินดีปรีดามหาศาล
แม้นพบเพียงชั่วเพลามิช้านาน
เหมือนวันวานใกล้ชิดสนิทดี

มธุรสวาจามารยาท
จิตสะอาดปราดเปรื่องเรืองศักดิ์ศรี
เป็นฉบับแบบของกุลสตรี
ขอให้พบฝันดีทุกนิทรา

[Little Sun]

 หนูขอคารวะอาจารย์ค่ะ แต่งกลอนได้
คล่องจริงๆนะคะ หนูต้องใช้เวลาฝึกอีกนานเลย

[จิตแผ้ว]

 รับเอยขอรับขวัญ
ลิตเติ้ลซันมิ่งมิตรสิเนหา
เข้าพำนักพักใจในชายคา
ร่วมรจนาร้อยพจน์เป็นบทกลอน
ธรรมะ คือประทีปทองของชีวิต
ดุจเข็มทิศชี้นำช่วยพร่ำ่สอน
ใจใฝ่ธรรมน้อมนำเป็นคุณากร
นั้นคือพรสู่โลกหน้าค่าอนันต์