เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[OBORO]

 เอ๋ ความรู้สึกลอยๆมาคล้ายๆว่าผมจะสะกดผิด รู้สึก "อุธรรจ์" ที่พิมไปมันผิด  จะต้องเป็น "อุธัจ" ใช่หรือไม่

[กุรุกุลา]

 จะฝึกฝนกลกลอนอย่าร้อนใจ
วาดอักษรถอนใส่ให้ระวัง
อีกคำนึงถึงความอย่าวามจิต
เรื่องจะผิดติดตายไปภายหลัง
ที่เคยรักจักคลายกลายเป็นชัง
…………….

[หมูน้อยในกะลา]

. คุณ OBORO แต่งได้ไวและลื่นไหลดีครับ เห็นคุณเครซี่ฯกรุณาแนะนำน้องๆเรื่องฉันทลักษณ์ ผมจึงขอเอา ความเห็นเก่าๆ ในกระทู้"เรียนเชิญคุณจิตแผ้วฯ" มาแปะไว้ประกอบการบรรยายด้วยครับ ปล.ว่ายังไงคุณกุรุฯ? พ่อไกด์หนุ่มของเราก็แต่งผิดเหมือนกันนะนี่ ********* ความเห็นเพิ่มเติมที่ 48 นำแผนผังโครงสร้างมาให้ดูกันครับ เผื่อไว้สำหรับ ผองมิตร อีกหลายๆคน ที่อยากแต่งเข้ามาแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี จะได้แต่ง ได้รื่นและสนุกกันยิ่งขึ้นครับ ..เอ๊า ..ล้อมวงกันข้ามาครับ. แผนผังกลอนแปด ๑) แสดงผังโครงสร้างกลอนแปด ความยาว ๒ บท ๒) กลอน ๑ บท มี ๒ บาท คือ บาทเอกและบาทโท ๓) กลอน ๑ บาท มี ๒ วรรคคือบาทเอกประกอบด้วย วรรค สดับ และวรรค รับ บาทโทประกอบด้วย วรรค รอง และวรรค ส่ง ๔) กลอน ๑ วรรค มี ๘ คำ จึงเรียกว่ากลอน ๘ ๕) เส้นโยงภายในวรรค เรียกว่าสัมผัสใน มีหรือไม่มีก็ได้ ส่วนเส้นโยงคำท้ายวรรค เรียกว่า สัมผัสนอก เป็นกฎบังคับต้องมี ๖) กลอนยาว ๒ บทขึ้นไป ต้องเชื่อมสัมผัส ท้ายวรรค ส่ง ไปยังคำท้ายวรรค รับ ของบท ถัดไปเสมอ   โดย: หมูน้อยในกะลา  [IP: 125.24.74.144,,]   วันที่ 18 เม.ย. 2549 - 11:29:55 ร่วมแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ แล้ว 485 ครั้ง - พาหนะคู่กาย: เครื่องบินปีก 2 ชั้นแรงคนถีบ - เพดานบินยอดเขา

[หมูน้อยในกะลา]

 ความเห็นเพิ่มเติมที่ 49

ขออนุญาตหยิบยกกลอนของอาจารย์นิรันดร์มาให้ชมเป็นตัวอย่างสัก2 บทครับ


"อันบางกอก บอกว่า เวลาเก่า
เรียกขานเล่า ว่าเวนิส น่าอิจฉา
จะไปไหน ไปได้ ด้วยเภตรา
ไม่มีรถ มีรา มากวนใจ

อนิจจา มากรุงฯ กันตอนนี้
เวนิสลี้ คลองหนี ไปที่ไหน
พอฝนมา ฟ้ากระหน่ำ ลงคราวใด
คลองค่อยผุด โผล่ให้ มาเห็นกัน"

ฯ

ใครคิดจะแข่งกลอนกับอาจารย์ ล่ะก็คงเห็นทีต้องปาดเหงื่อเลยล่ะครับ
ตรงนี้จะเห็นว่า นอกจากจะได้ใจความที่กระชับ ได้ความหมายของเนื้อหาที่เจตนาจะสื่อชัดเจนแล้ว ยังมีสัมผัสนอกครบถ้วน เพิ่มความไพเราะด้วยสัมผัสใน ไม่สัมผัสสระ ก็สัมผัสอักษร

สัมผัสในด้วยสระก็เช่น ในบาทเอกวรรคสดับของบทที่1
"อันบางกอก บอกว่า เวลาเก่า" ก็มี
กอก-บอก, ว่า-ลา

สัมผัสในด้วยอักษรหรือพยัญชนะก็เช่น ในบาทโทวรรคส่งบทที่2
"คลองค่อยผุด โผล่ให้ มาเห็นกัน" ก็มี
ผุด-โผล่,ให้-เห็น

เป็นต้น

ส่วนสัมผัสนอกไม่ต้องพูดถึง
บอกได้ว่าครบถ้วน กระบวนยุทธ

อ๋อ อีกส่วนหนึ่งที่จะสร้างความไพเราะขึ้นอีกระดับหนึ่งก็คือ
ตรงตัวสุดท้ายของวรรค รับ ของทุกบท ควรใช้เสียง สูง หรือเสียงจัตวา จะทำให้ไพเราะขึ้นมากเลยครับในตัวอย่างของ อ.ก็เป็น (..ฉา) กับ (ไหน)

โดย: หมูน้อยในกะลา  [IP: 125.24.74.144,,]  
วันที่ 18 เม.ย. 2549 - 12:10:30
ร่วมแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ แล้ว 485 ครั้ง - พาหนะคู่กาย: เครื่องบินปีก 2 ชั้นแรงคนถีบ - เพดานบินยอดเขา

ความเห็นเพิ่มเติมที่ 50

ขออนุญาตต่ออีกนิดเถอะครับ

พอดีแลไปเห็นบาทโทของทั้งสองบทอาจารย์
บทแรก

"..จะไปไหน ไปได้ ด้วยเภตรา
ไม่มีรถ มีรา มากวนใจ"

อาจเห็นว่าสัมผัสวรรค3 ที่ต้องสัมผัสกับวรรค4 ทำไมไม่สัมผัสเหมือนผังตัวอย่าง
คือคำว่า "เภตรา" ไม่ได้สัมผัสกับคำว่า "รถ"
ตรงนี้เข้าใจว่าเป็นการอนุโลม ให้ไปสัมผัสกับตัวอักษรที่5ของวรรคถัดไปได้ ได้เสียงไพเราะเช่นกัน
"เภตรา" สัมผัสกับคำว่า " รา" แทน

บทที่2ก็เช่นกัน
"..พอฝนมา ฟ้ากระหน่ำ ลงคราวใด
คลองค่อยผุด โผล่ให้ มาเห็นกัน"

ตรงนี้หากเราจะใช้การสำผัสดังกล่าว ก็ควรจะทำให้เพราะยิ่งขึ้น
ด้วยการใส่สัมผัสใน ในวรรคที่เราเว้นสัมผัสไปนั้นไม่ให้มันดู ทื่อๆเกินไป เช่น ของอ.ก็มี
"มีรถ- มีรา "
และ
"ผุด-โผล่"

ซึ่งเป็นสัมผัสอักษรหรือพยัญชนะ

เป็นต้น

เอาล่ะที่นี้ เรามาเริ่มแต่งและเข้ามาร่วมสนุกกันดีกว่าครับ..  

โดย: หมูน้อยในกะลา  [IP: 125.24.74.144,,]  
วันที่ 18 เม.ย. 2549 - 12:29:28
ร่วมแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ แล้ว 485 ครั้ง - พาหนะคู่กาย: เครื่องบินปีก 2 ชั้นแรงคนถีบ - เพดานบินยอดเขา

[OBORO]

 ชอบกลอนบทนี้มากครับหวังว่าทุกคนยังจำได้  ผมฟังทีไรแล้วซึ้งในพระคุณของพ่อแม่จริงๆ  ขอยกมาลงไว้ที่นี่ด้วยคงไม่ว่านะครับ

พ่อไม่มีเงินทองจะกองให้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาไว้เลี้ยงกายา
พ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาเลี้ยงตนไปจนตาย
ลูกสบายแม่กับพ่อก็ชื่นใจ.......

*************************
ตอบ+ถาม คุณกุรุกุลา



ต่อไปนี้จักระวังดั่งคำสอน
อันว่ากลอนนี้จากไหนที่ใดหนา
แม้ว่าเคยแม้ว่าคุ้นดูเจนตา
สุดระอานึกไม่ออกช่วยบอกที

*********************


เกิดอารมณ์อยากแต่งขึ้นมาตะแหง่วๆอีกแล้วครับ

*****************
อันตัวเราดีชั่วก็รู้อยู่
คอยแต่ดูรู้แต่ชั่วคนอื่นเขา
พอทำผิดคิดปกปิดเฮ้อ..คนเรา
ดูแล้วเศร้าโทษแต่เขาเราไม่ตรอง

*****************

แม่จ๋าแม่ดูแลลูกจนแก่เฒ่า
แม่รักเจ้าเฝ้าอุ้มชูดูเสมอ
แม่รักษาเลี้ยงดูมิเผลอเรอ
แม่มิเจอลูกอยู่ไหนใจแม่หาย

ห่วงแสนห่วงลูกไปไกลใจแม่สั่น
ห่วงและหวั่นรักลูกมิรู้หาย
ห่วงมากมายกลัวดวงใจไปอันตราย
ห่วงเคราะห์ร้ายมีแก่เจ้าเศร้าอุรา

ลูกไปไกลใช่ว่าแม่ไม่คิดถึง
แม่คำนึงคิดถึงเจ้าเฝ้ารอหา
ลูกอยู่ไกลลำบากไหมบอกแม่มา
แม่จะมาปัดเป่าเจ้าให้เบาภัย

ลูกลำบากแม่เหนื่อยยากกว่าแสนเท่า
ลูกจะเอาแม่ไม่มีรีบหาให้
ลูกกลับใช้ไม่รู้ค่าว่าจากใจ
แม่นั้นไซร้ลำบากแสนแม้นเกินตัว

ถามเจ้าว่าเหนื่อยไหมไปพักก่อน
เคยบอกสอนบอกเตือนเจ้าว่ายั่ว
เจ้าเถียงมาแม่กลับเงียบก็เพราะกลัว
ใจระรัวกลัวลูกโกรธไม่โอดไป

จากวันนั้นจนวันนี้เคยหรือเปล่า
เข้าไปเล่าคุยกับแม่ดูแลไหม
เข้าไปเถิดให้ท่านซึ้งตรึงหัวใจ
เดินเข้าไปยิ้มให้ (ผมรักแม่)/(หนูรักแม่)

แม่จะยิ้มพิมพ์ใจเป็นคำตอบ
แม่น่ะชอบใคร่ชิดใกล้ใจลูกแน่
แม่จะมีความสุขที่ได้แล
แม่แท้ๆรักลูกมากจากใจจริง

[OBORO]

 ขออภัยแต่งไวไม่ดีนัก
ดูเร่งรัดไม่ละเมียดละเอียดหนา
อันกลอนแม่ที่แต่งไปเร่งเวลา
กระผมว่าไม่ค่อยดีมีบกพร่อง

ดูกลอนแม่ที่ลงไปไม่ดีนัก
บ้างสัมผัสความหมายไม่เข้าช่อง
แต่ต่อไปจะค่อยนึกตรึกไตร่ตรอง
ขอปราญช์กลอนพี่ๆอย่าตีเลย
*********************
ดาวระยับเดือนจรัสวับวิบแสง
ดุจคนแย่งยศฐามาแต่ไหน
แย่งกันจริงอำนาจชาติบรรลัย
แย่งทำไมไม่นานก็เสื่อมลง

อันอำนาจยศฐาบรรดาศักดิ์
เจิดจรัสเพริศแพร้วดั่งแก้วหงส์  (คำว่าแก้ว-หงส์แยกกันนะครับ)
อยู่บนแท่นทระนงตนไม่ยอมลง
หมดลาภส่งตกอัพอาภัพจริง

*****************

ใบไม้ไหวใจก็ไหวไร้ที่มั่น
ใบมันสั่นใจก็สั่นพลันเร็วรี่
ใบไม้เอนใจก็เอนไปพอดี
คนแบบนี้อย่าพานพบบรรจบกัน

เพราะไม่มีดวงฤทัยที่ตั้งนิ่ง
เพราะมัวหยิ่งตัดสินใจไม่ย่อสั้น
เพราะมัวเอนมัวอ่อนนอนใจนั่น
คนแบบนั้นเหล่ามิตรหลีกลี้ไกล

******************

เกิดเปนคนพาทีให้มีน้ำ
อย่าครั่นคร้ามจงพูดดีศรีสมัย
พูดไม่ดีกลายเป็นชั่วอัปราชัย
พูดดีไว้ศรีมงคลคนร่มเย็น

*********************
จะรักใครโบราณว่าให้ดูแม่
ให้แน่แท้ดูยายที่ภายหลัง
หากมิใช่ดั่งว่าสาวน่าชัง
โบราณขลังเล่ากันมาพาเจริญ

บางอย่างเชื่อกลับดีเป็นศรียิ่ง
ดูเป็นมิ่งขวัญศรัทธาพาสรรเสริญ
หากบางอย่างอย่าพึ่งเชื่อลองทำเมิน
อย่าเชื่อเพลินใช้ดวงจิตพินิจดู

********************

[OBORO]

 ใครว่างๆลองไปเขียนกลอนประกอบภาพในกระทู้ เขียนกลอนประกอบภาพนะครับเป้นรูปภาพของในหลวงที่อัญเชิญมาลงในกระทู้กับเด็กตัวเล็กๆที่เข้าไปแสดงความรักและเคารพพ่อหลวงแทบเท้า ซึ่งผมเองยังคิดกลอนประกอบไม่ออก สมองดันไม่สั่งการกระทันหันรึอาจเป็นเพราะแต่งกลอนสรรเสริญไม่ค่อยเก่งก็เป็นได้ ขอเชิญร่วมแต่งกลอนเพราะๆมากล่อมกันครับนะครับ

[กุรุกุลา]

 คุณหมูน้อยกลอยใจในกะลา
ไม่พบพามานานนักชักคิดถึง
ขอบพระคุณรุนช่องน้องคะนึง
ช่วยแนะกลอนสอนซึ้งสะบัดใจ

ตอบคุณโอโบโรโต้เป็นกลอน
ใช่อวดดีตีสอนให้หมั่นไส้
รักจะแต่งแกล้งจะว่ากลอนพาไป
ขออย่าได้ถือสาคนบ้ากลอน

[OBORO]

 อันตัวผมนิยมชมชื่นจิต
ชอบพินิจคิดผันผวนป่วนอักษร
พอมือว่างหัวว่างก็แต่งกลอน
อย่าให้พร(ด่า)ว่ามือบอนวอนเอ็นดู

คนบ้ากลอนต้องรีบจรเพราะกลอนบ้า
ไม่ประสาแต่งตามใจให้อดสู
ผมไม่รู้เแต่งไปพอใครดู
พวกครูๆเขาติกลับซะยับเลย

คุณกุรุกุลามาเตือนจิต
ค่อยแต่งคิดพินิจความไม่วางเฉย
ให้เลือกคำตรงความหมายใช้ถูกเอย
ถ้าละเลยส่งผลเสียจะเพลียใจ

*************
อันคำชายฟังได้แต่อย่าหลง
สตรีจงตรองหนักระงับหนา
ฟังคำชายระรื่นจิตระริกมา
พอชายลาจรไปใจระทม

****************

[นิรันดร์]

 อ้างถึง 291 ของคุณ OBORO
ภาพไหนครับ หรือนำลิ้งค์มาวาง
หรือเอาภาพมาแปะที่นี่ก็ได้
เดี๋ยวก็จะมีคนมาร่วมแต่งเองครับ

[หมูน้อยในกะลา]

ภาพนี้กระมังครับ

[OBORO]

เห็นฝีไม้ลายมือของอ.นิรันดร์แล้วทึ่งๆจริงๆครับทั้งวิชาการและภาษาขอแต่งร่วมด้วยแล้วกันครับ  ประกอบภาพข้างบนครับ *********************** เด็กตัวน้อยจ้อยร่อยคล้อยลงกราบ เห็นแล้วซาบซึ้งฤดีศรีสยาม เกริกเกียรติไกลทั่วฟ้าระบือนาม ก้องเขตคามภูมิพลล้นหทัย เดือนดาราว่าสูงนกยูงหมอง จรัสทองก้องฟ้ามาแต่ไหน ให้ดูเด่นระบือฟ้ามาแต่ใด มิอาจไซร้ยืนอยู่คู่พ่อเรา จรัสแสงแรงฤทธิ์พิศสมัย ภูวนัยใครร้อนจิตคิดช่วยเขา จะเดือดร้อนเร่าจิตพ่อผ่อนเบา พ่อปัดเป่าความสุขไร้ทุกข์เอย ดุจจะเป็นดั่งฉัตรแก้วกั้นเกศ ภูวเนศเมตตาจิตมิคิดเฉย ดั่งควันธูปลอยละลิ่วลมรำเพย มิเคยเลยที่จะหวั่นครั่นคร้ามภัย 60ปีนี้ดั่งฟ้าไร้หมอก ไร้ละลอกคลื่นซ้ำธรรมพ่อให้ จะใครเล่าก็เพราะพ่อในหลวงเรา พ่อบรรเทาทุกข์เจ้าเบากายา คำพ่อสอนวอนเว้าให้เข้าจิต ทำเป็นคิดรักพ่อมิพอหนา ปากรักพ่อแต่รอรีใช่ศรัทธา เปล่งวาจาแต่ไม่ทำช้ำฤดี ทุกวันนี้มีแต่คนรักพ่อ กำมะลอว่าภักดิ์รักมิ่งศรี หากไม่มีที่รักจริงลวงวจี สร้างราคีแก่ประเทศวิเศษจริง ********************** ที่วาดกลอนเว้าวอนให้รักพ่อ ที่เขียนต่อว่าใครก็ใช่ที่ ที่เรียนมาอ่านหนังสือคงรู้ดี ว่าพ่อนี้รักเราปัดเป่าภัย หากที่อดมิได้เพราะป่วนจิต ดูพินิจคิดเกลียดคิดผลักไส อยากให้ชาติดำรงอยู่คู่คนไทย อยากให้ภัยหายพลันนิรันดร ********************** จันทร์เจ้าขา............ จันทร์ดาราเจ้าขาช่วยปลอบหน่อย ใจน้อยๆกลอยจิตคิดสับสัน อยากขอพรจากฟ้ามิใช่ซน อยากเป็นทำดีมีศรัทธา อยากให้โลกสดใสด้วยใบไม้ อยากให้ใจคนหนักแน่นแท่นภูผา อยากให้รักละลิ่วไปทั่วนภา อยากให้ฟ้าไร้หม่นคนปรองดอง อยาก  ให้ชนคนเราเข้าใจเถิด เพราะ  ได้เกิดร่วมฟ้าอย่าผยอง รัก      กันเถิดเกิดร่วมโลกโปรดมาลอง ทุกคน  มองด้วยรักฟูมฟักมัน ***************************** ยาวไปหน่อยเพราะคันมือมาก เอ๋...เก็บกดหว่า  อิอิ

[OBORO]

 ขอแก้นิดนึงครับ

จรัสแสงแรงฤทธิ์พิศสมัย
ภูวนัยใครร้อนจิตคิดช่วยเขา
จะเดือดร้อนเร่าจิตพ่อผ่อนเบา
พ่อปัดเป่าให้สุขไร้ทุกข์เอย


แก้คำว่า  ความสุข=ให้สุข

เพราะมันดูผิดความหมาย

[OBORO]

 ขออภัยแก้อีกที่นึง  
แก้เป็น

จันทร์ดาราเจ้าขาช่วยปลอบหน่อย
ใจน้อยๆกลอยจิตคิดสับสัน
อยากขอพรจากฟ้าหาใช่ซน
อยากเป็นคนทำดีมีศรัทธา

[นิรันดร์]

 ผมว่า ที่ผมเรียนหนังสือรู้เรื่องได้ดี โดยเฉพาะฟิสิกส์
เพราะภาษาไทยผมดี ฟังครูพูดรู้เรื่อง
คำนิยามของปริมาณต่าง ๆ ถ้าเราไม่เข้าใจภาษาไทยที่ใช้นิยาม
ความหมายของธรรมชาติ(ฟิสิกส์แปลว่าธรรมชาติ)แล้ว บทเรียนก็ไม่ยากครับ

ในความเห็นของผม
ภาษาเป็นศาสตร์แรกที่คน นักเรียน ต้องเรียนให้รู้เรื่อง
เอาเป็นว่า ถ้าผมกำหนดหลักสูตรได้ ผมจะต้องให้ทุกคน
มีภาษาไทยเป็นวิชาบังคับ
ไม่ผ่าน ไม่ให้เรียนวิชาอื่น
โดยเฉพาะวิชาอ่านเอาเรื่อง(อ่านให้รู้เรื่อง ไม่ใช่อ่านแล้วไปยกพวกตีกันนะ   )
ไม่รู้ว่า เดี๋ยวนี้มีให้เด็กเรียนหรือเปล่า
อีกวิชาก็คือการฟัง ฟังจับใจความ ฟังเขียนตามคำบอก มรรยาทในการฟัง

ฟังเป็น อ่านเป็น เรียนหนังสือโลดแน่ทุกวิชา(ในความเห็นของผม)