เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[กุรุกุลา]

 น้ำคำพร่ำพลอดเหมือนน้ำลอดใต้ทราย
น้ำคำกินตายทรายลอดใต้น้ำ
คำหวานผ่านเก็บเจ็บแล้วไม่จำ
หวานนักน้ำคำน้ำลอดใต้ทราย

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

 มีคนคลื่นเหียนอาเจียนแล้ว
สงสัยคงต้องส่งแห้วกินให้หาย
สาวที่ไหนได้ยินน้ำคำชาย
แล้วเชื่อง่ายคงช้ำตามตามกัน

[นิรันดร์]

 .... เป็นมนุษย์สุดดีที่สติ
จะดำริตริตรองประคองขันธ์
เมื่อผัสสะกับสัญญามาเจอกัน
สติพลันเผลอไผลตามไม่เจอ

เติมน้ำเมาเข้าไปอีกหลายจอก
จึงกระฉอกเป็นกลอนปล้อนเสนอ
แต่ความฝันเฟื่องไปใจละเมอ
พลอดพร่ำเพ้อวาจาคล้ายน่าฟัง

ดึงสติกลับมาหาจิตบ้าง
อย่าปล่อยค้างอ้างจินต์ถวิลหวัง
ถามใจตัวตรงนี้ดีหรือยัง
หรือว่าพลั้งเผลอไปกับสายลม

ประดิษฐ์กลอนสอนไทยให้เป็นเอก
อย่าโยกเยกเยิ่นเย้อเผลอผสม
แล้วเลยละผละใจใฝ่อาจม
ฟื้นอุดมการณ์กลอนแต่ก่อนมา

[จิตแผ้ว]

 เหนื่อยเพราะสอนนักเรียนเพียรสร้างสม
ฝึกอบรมสอนสั่งต่างมุ่งหมาย
ให้รุ้รักทูนเทอดเกิดเป็นไทย
งามน้ำใจกิริยาวาจางาม

[หมูน้อยในกะลา]

 ... คนโบราณ ขานคำ นำเสนอ
ว่าหากเจอ จิ้งจกร้อง ต้องเกรงขาม
เรายังนึก ตรึกตรองอยู่ ดูฤกษ์ยาม
เมื่อคนปราม คนห้ามไซร้ ใยมิฟัง ฯ

[ติบอ]

 ดูนกคู่ชู้ชื่นระรื่นสุข
เหมือนร้างทุกข์เคล้าคู่ทำจู่จี๋
แนบคอซบนบบ่าซ่อนพาที
ต่อวจีบนคบไม้สุขสำราญ
นู่นน่ะนกแนบคู่น่าดูนัก
เพราะรสรักของนกน้อยขับถ้อยหวาน
แต่นกคู่คู่แต่คู่อยู่ช้านาน
มิร้าวรานร้างห่างเพราะสร่างใจ
ริษยาปักษีที่ครองคู่
มิเริงชู้สวาทชื่นนกอื่นไหน
ถ้าเป็นคนคงโปรยรักอยู่ร่ำไป
มิเยื่อใยแม้ลูกเมียที่มีมา

[กุ้งแห้งเยอรมัน]

 รักอาจเป็นเพียงแค่แรงดลใจ
นักกลอนใช้เป็นกลมนต์ภาษา
เรือนไทยเป็นเวทีร่ายมนตรา
กลอนอาจพาไปเสมออย่าเผลอเพลิน

[กุรุกุลา]

 น้อยหรือวาจาช่างน่ารัก
เสนาะนักน้ำคำร่ำเสียดสี
วาบหวานปานจะปลื้มลืมวาที
เพราะรสเหล้าเข้าสีเข้าเสียดแซง

กลอนจะพากล้าจะพูดก็พูดผ่าน
เป็นน้ำตาลหวานจินต์จนลิ้นแห้ง
ปากเอ๋ยปากปากกระดิกช่างพลิกแพลง
จะว่าแกล้งแจงไว้ก็เจ็บคอตาย

[อ้อ]

 อันความรักนั้นหนาพาโลกสุข
ไม่มีทุกข์หากรักเป็นเช่นสหาย
มีความรักให้กับสิ่งรอบกาย
ไม่มีสายกำลังใจเพิ่มพลัง

[อ้อ]

 ความเป็นครูรู้แน่อยู่แก่จิต
เนรมิตสอนสั่งตั้งความหวัง
ให้ความรักศรัทธาให้พลัง
ศิษย์พลาดพลั้งครูให้กำลังใจ

ด้วยลูกศิษย์ทุกคนล้วนแตกต่าง
พ่อแม่สร้างกันมาจากแบบไหน
แต่เป็นครูเป็นศิษย์ด้วยหัวใจ
ความห่วงใยมีให้กับทุกคน

[อ้อ]

 คนโบราณนั้นหนาเขาว่ากล่าว
อย่ากระเซ้าแหย่เล่นไม่เห็นสน
จิ้งจกทักตุ๊กแกนั้นกินตับตน
โปรดมองจนแจ่มแจ้งจะเข้าใจ

คนโบราณว่ากล่าวมีความหมาย
ไม่มีสายใช้ได้ทุกสมัย
จิ้งจกทักหยุดนิดสะกิดใจ
ทบทวนไปให้ดีก่อนก้าวเดิน

[ชายองค์]

 เขียนขีดรัก ทรงสารส่ง ลักขีดเขียน
เพียรพี่มอง เมิลอย่าเมิน มองพี่เพียร
ใจขาดเจียน ทุกวันทุกข์ เจียนขาดใจ

คิดถึงตัว กรายผ่านกาย ตัวถึงคิด
ไฉนผิด เกิดมาเกิด ผิดไฉน
ไร้สิ่งทรัพย์ สินหมดสิ้น ทรัพย์สิ่งไร
เดี่ยวดวงใน รักน้องรัก ในดวงเดียว

ประจักษ์แจ้ง หวานคำหว่าน แจ้งประจักษ์
เลี้ยวมารัก หน่อยอย่าน้อย รักมาเหลียว
เทียวมามอง น้องรักน้อง มองมาเทียว
ใจถูกเหนี่ยว เนตรต้องเนตร เหนี่ยวถูกใจ ฯ

[CrazyHOrse]

 ขอเชิญร่วมวงเขียนบทกวีโดยใช้แรงบันดาลใจจากภาพถ่ายครับ

 http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=19&Pid=59082


<sub>"กลอนดีกับกลอนไพเราะนั้นต่างกัน ความไพเราะเปนคุณค่าหรือความดีของกลอนเพียงส่วนเดียวเท่านั้น กลอนที่มีลักษณะสมบรูณ์ ควรจะเปนกลอนที่ดีพร้อม กล่าวคือ ดีในทางความมุ่งหมาย ดีในทางความงาม และดีในทางฉันทาการ ซึ่งเปนพิธีการพิเศษเฉพาะของการสร้างกาพย์กลอน"

จาก เคล็ดกลอนนายผี "อัศนี พลจันทร์"</sub>

[จิตแผ้ว]

 ลูกผู้ชายล้วนใฝ่ในชื่เสียง
ดื่มเหล้าเพียงหวังเมาเท่านั้นหรือ
เอ่ยวาจาหลังเมามายให้เขาลือ
ว่าเราคือชายชาติอาชาไนย


ถึงเมามายก็อย่าได้เสียสัจจะ
จงลดละความบาดหมางทางเสียหาย
มนต์การเมืองเรื่องศาสนาอย่าใกล้กราย
ทุ่มเถียงไปอาจเจ็บตัวหัวแตกพัง


สนทนาปราศรัยในเรื่องเก่า
เที่ยววอนเว้าเล่าขานกาลก่อนหลัง
สะกิดแผลหัวใจให้ระวัง
ตราชูชั่งชราชนคนเกิดนาน

[NickyNick]

 (๑)

น้ำใจครู  จิตแผ้ว  ผู้เปรียบปราชญ์
เหล่าทายาท  แห่งดงดอย  คอยความหวัง
พูนชีวิต  ที่ดี  มีพลัง
เป็นขุมคลัง  สมองไทย  ในอนาคต

ผมร่วมมา  ศึกษา  ในตัวท่าน
เพียงแค่ผ่าน  งานกลอน  อันสวยสด
มิเห็นตัว  ตนจริง  อิงเครื่องยศ
ที่ชูชด  ใช้เบื้องยุ-  คลบาทา

ผมมีส่วน  ร่วมใน  กระทู้นี้
เพื่อเพิ่มพูน   ความเปรมปรีดิ์  แค่นี้หนา
สร้างเสริมนำ  ชีวี  เติมชีวา
อาศัยค่า  แค่คำ  กลอนนำไป

ตอนนี้มี  ผู้มา  ร่วมกันมาก
ผมจึงอยาก  ลาไป  ในแนวใหม่
ไม่ขออยู่  ให้เนิ่นนาน  รำคาญใจ
เพราะคนใน  ที่นี้  มีอยู่เกิน