เมื่อริจะเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า

[ต้นกล้าเป็นspy]

 สื่อถึง?

[นิรันดร์]

 จิตเราร่มเย็นจริงหรือ .... จิตถือคือมั่นพลันขอ
จิตชวนป่วนจิตคิดคลอ ...จิตจ้อเจ๊าะแจ๊ะแคะคำ
ใครชวนใครชี้เชิงกลอน.. ใครอ้อนใครสอนค่อนขำ
ใครชี้ใครเชิญเพลินคำ.... ใครจำไม่ได้ใครเป็น

[เนยสด]

 ผ่านมาอ่านครับ
ช่วงนี้คิดกลอนไม่ค่อยได้ครับ
สงสัยต้องกลับไปฝึกเพิ่ม อิอิ

[ติบอ]

 ริจะเป้นนักกลอน อย่านอนเล่น
คอยหลบเร้นอ่านกระทู้ดูภาษา
โปรดตอบถ้อยกล่าววจีมีวาจา
ใช้ภาษาแต่งคำลำนำกลอน

ริจะเป็นนักกลอนอย่านอนนิ่ง
มัวประวิงนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อน
จะมีหรือครูไหนให้มาสอน
คงขาดตอนทั้งคำกลอนทั้งคำความ




นึกไม่ออกแล้วครับ คืนนี้หมดเวลาแล้ว สงสัยต้องขอลาไปก่อนล่ะครับ

[นิรันดร์]

..... รักจะเขียนเพียรเข็นเป็นคำกลอน ........ ความมาก่อนในใจให้เฉลย
เรียบเรียงถ้อยร้อยความคิดอภิเปรย ........... เป็นคำเอ่ยวาจาที่น่าฟัง
แล้วเฟ้นคำสัมผัสจัดเสียใหม่ .................... ขยับใช้ไวยพจน์กฎที่หวัง
สัมผัสนอกสัมผัสในให้ระวัง ......................ส่งเสียงดังกังวานขานขับไป
อ่านกลอนเก่าคำกวีที่ไพเราะ ......................ฟังเสนาะสำเนียงเสียงขานไข
แล้วพากเพียรร่ำเรียนเลียนแบบไป ............. จินตนาการเติมให้เป็นของเรา
อารมณ์โกรธอารมณ์กลุ้มอารมณ์รัก............ ยามอกหักผลักให้ใจหงอยเหงา
จงบรรเลงเพลงกลอนค่อนขัดเกลา ............. จะบรรเทาเพลาลงปลงในกลอน

[จิตแผ้ว]

 ขอบพระคุณที่หนุนสร้างทางความคิด
ช่วยลิขิตแบบอย่างทางแห่งฝัน
เติมแรงไฟให้เห็นเป็นสำคัญ
ครูนิรันดร์แนะแนวทางสร้างนักกลอน

[ศนิ]

 บรรจงจดท่วงถ้อยทั้งรอยลักษณ์
ตรึงตระหนักในคำที่พร่ำสอน
แล้วเรียงร้อยถ้อยพจน์เป็นบทกลอน
ให้อักษรร่ายรำตามคำครู

[หมูน้อยในกะลา]

... กวี ก่น .   เกลา กล กลอน .  เกื้อ กูล กล่อม ข้าฯ ขอ ค้อม .  ขาน ขบ ความ .  คำ ครู เขียน งาน ง่าย งาม .  ตาม  เงา  ครู .  "  รู้ และ เพียร " จวบ จน เจียน .  จิต จบ จุล .  จัก จด จำ ... ...  ขอบพระคุณ อาจารย์นิรันดร์ รวมทั้ง อาจารย์ และผู้ชี้แนะทุกท่านครับ

[ศรีปิงเวียง]

 คุณหมูน้อยครับ ผมติดใจรูป ละอ่อนน้อย ในความเห็นที่ 22 ครับ
ละอ่อนน่อยน่าฮักแต๊หลาย เป๋นลูกไผใคร่ฮู้แต๊นอ ไหว้สางาม ๆ แต๊เน่ออีพ่อ มารยาทนั้นนอสำคัญแต๊นา
ป.ล. ช่วงนี้ยังงนึกฉันทลักษณ์ไม่ออกครับ ขอชมสาวน้อยก็แล้วกันครับ
จะคอยดูครับ ว่าคุณหมูน้อยจะปั่นกระทู้พอ ๆ กับ อ.นิรันดร์หรือเปล่าครับ

[หมูน้อยในกะลา]

 .."   งาม ใด ใด ห่อน สู้ .........  งาม ใจ
งาม อื่น หมื่น พัน ใด ..........   ไป่ สู้
งาม  รูป อาจ แปร ไป ..........   เป็น อื่น
งาม จิต มารยาท รู้ ..............   เพริด พริ้ง สถาพร "

" ละอ่อนดี มีมารยาท งดงาม  ไปตี๋ไหน ไผ๋ เปิ้นก็ชื่นชม ไปเถิง ป๋อ เถิงแม่ ลูกเต้าเหล่าไผ๋ ก็มีคนอยากฮู้ เถิงเจี้อ เถิงจาด ขนาดคุณศรีฯ พอได้หัน ก็ยังถามเถิง
เป็นป๋อเป็นแม่ ก็ จื่นอ๊ก จื่นใจ๋ "

คงยากครับที่จะตามอาจารย์ท่านทัน (โดยปกติก็แค่ได้อยากเดินตาม ไม่ค่อยอยากวิ่งแข่งกับใครเขา)  ผมแอบอยู่ในกะลาเฝ้าฟังเรื่องดีๆจากบนเรือน อยู่ใต้ถุนเรือนมาก็นาน พอดู
แต่ไม่ค่อยได้แหลมหน้ามา ออกมาเสวนากับใครเขาหรอกครับ  อายความรู้ตน..
นานๆจะออกมา สูดอากาศ เย็นๆสักที  เครื่องบินก็เลยยัง บินได้ไม่พ้นใต้ถุนเรือน   แต่ก็พอใจ จะให้เป็นเช่นนี้ครับ
ขอบคุณที่อุตส่าห์ก้มลงมาทักทาย จากยอดเขาครับ คุณศรีฯ ต้องขอตัวมุดกลับในกะลาก่อนล่ะครับ สรีสวัสสดีครับ.

[จิตแผ้ว]

 ขอยกสิบนิ้ว ก๋างกิ้วเกศา น้อมนบวันทา ครูบาท่านไท้ ครูสอนแต่น้อย
จวบจนเติบใหญ่ กึดเติง เมื่อใด น้ำ้ต๋าไหลย้อย สำนึกบุญคุณ ครูสอน
จ้อย จ้อย ฮื้อละอ่อนน้อย นั้นเป๋นคนดี เมื่อก่อนเกยโขด ตี้ครูบุบตี๋ มาในวันนี้ กราบลงแทบเท้า ฮุ้ว่าครูฮัก จ้าดนักแต้เล่า ขอครูของเฮา
โปรดจงอภัย อายุยืนยาวเต้า อสงไขย พลานามัยสมบูรณ์ทั่วหน้า เน้อ

[ศรีปิงเวียง]

 คุณหมูน้อยครับ ไม่ต้องนั่งมุดกะลาใต้ถุนบ้านก็ได้ครับ
ลุกขึ้นมาแอบที่ชานเรือนเอา จะได้สบาย ๆ ไม่ต้องคลุกฝุ่นครับ
ป.ล. ไว้คราวหลัง ผมจะแวะมาใหม่ครับ ตอนนี้หมดมุกแต่งกลอนครับ

[จิตแผ้ว]

 เสืยงหมาหอนเกรียวกราวทั่วราวป่า
เดือนลับลาดาวร่วงหล่นทนขื่นขม
โอ้อกเอ๋ยทำไมหนามาระทม
แสนโศกตรมบ่มเศร้าเคล้าน้ำตา
 คืนวันนี้ไม่มีเื่พื่อนเหมือนวันนั้น
 วันที่เราร่วมกันสุขหรรษา
 ฟื้นความหลังฟังเรื่องเล่าเก่าก่อนมา
 ชื่นอุราพากันชวนม่วนร้องเพลง
กีต้าร์เก่าเกาบทเพลงบรรเลงเสนาะ
ร่วมตีเกราะเคาะกาละมังดังโฉงเฉง
คืนนี้ใยจึงเหงาเงียบเชียบวังเวง
คนกันเองมาลาไกลไป กทม.
 โอ้เพื่อนเอ๋ยเพื่อนยามาพลัดพลาก
  อำลาจากเพื่อนไปเป็น สส.
  อีกไม่นานคงได้เป็น รมต.
  ปล่อยคนรอเป็นชาวนาตาดำๆ
เสียงหมาหอนบนราวไพรในวันนั้น
คนโจษจรรย์ทั่วพาราดูน่าขำ
แบงค์ แดง เขียว เทา ม่วง ร่วงเป็นกำ
เพื่อนเราทำหยามค่าประชาชน

[จิตแผ้ว]

 แก้ไขข้อผิดพลาดจาก พลัดพลาก ใน ความเห็น ที่ 27 เป็น
พลัดพราก

[นิรนารี]

เมื่อริเป็นนักกลอนอย่านอนเปล่า กลอนกานต์กล่าวไหวหวานงานฝึกฝน นิราศร่ำลำนำร้อยค่อยฝึกตน กล่อมกมลดลสันดานงานกวีฯ เมื่อริเป็นนักกลอนอย่าอ่อนหัด เชิงต้องจัดจ้านเจ็บเหน็บลิ่นปี่ คารมร้ายย้ายโยกโขกราวี ย้อนต่อตีศอกอักษรกลอนนักเลงฯ เมื่อริเป็นนักกลอนต้องนอนฝัน ให้รางวัลอารมณ์บ่มพิศเพ่ง พิศวาส บาดจิต นิมิตเอง ละเลงจินต์กวีคลี่โลกงามฯ เมื่อริเป็นนักกลอนต้องร้อนรัก คือแรงผลักผลิตคิดวาบหวาม พลังรักผลิดอกงอกลุกลาม ลือถึงสามโลกสิ้น....จิตนาการฯ