ผมมีเรื่องมาบอกเล่า(เชิงสารภาพ)กับคุณลิ๊ตเติล ซัน , คุณชื่นใจ , คุณจิตแผ้ว , คุณเครซี่ฯ และอาจารย์นิรันดร์สักหน่อยหนึ่งครับ
อันที่จริงแล้วผมไม่ค่อยสู้รู้เรื่องโคลงสี่สุภาพสักเท่าไหร่เลย
พอแนะนำใครไปก็แนะได้ไม่เต็มปาก ก็อย่างที่บอก ว่าความรู้มัเข้ากรุไปนานแล้ว
จำได้ว่าสมัยมัธยม เรียนวิชาแต่งบทร้อยกรอง ผมแต่งโคลงอยู่ 2 บท (จำไม่ได้แล้ว)เป็นการบ้านส่งครู ท่านก็ให้คะแนนมา 4เต็ม10 ตอนสอบไล่ ครูท่านก็ให้แต่งกลอน 5 บทให้เลือกจากหัวข้อที่กำหนดให้ และให้แต่งโคลงอีก 1 บทเรื่องอะไรก็ได้ กลอนนั้นผมเลือกหัวข้อเรื่องคุณครูของฉัน(จำบางบทได้อย่างเลือนลางเต็มที) ส่วนโคลงนั้นผมจำได้แม่นเพราะแต่งเพียงบทเดียว บทที่ว่าก็คือ
.." งาม ใด ใด ห่อน สู้ ......... งาม ใจ
งาม อื่น หมื่น พัน ใด .......... ไป่ สู้
งาม รูป อาจ แปร ไป .......... เป็น อื่น
งาม จิต มารยาท รู้ .............. เพริด พริ้ง สถาพร "
เคยโพสไปแล้วที่กระทู้นี้แหละ #คหพต.ที่ 24 (คุณลิ๊ตเติ้ลฯยังเคยตามไปชมแต่ครั้งกระโน้นว่า กลอน นี้เพราะดี ) ก่อนหน้านี้ หลังจากดูภาพยนต์เรื่องบางระจัน จบผมคว้าปากกามาแต่งไว้บทหนึ่งตั้งชื่อว่า “ นักรบ “ ที่โพสไว้ใน คหพต.ที่ 106 กระทู้นี้ด้านบน ….นั่นเป็น โคลงบทสุดท้ายจริงๆ ก่อนที่ผมจะพบกับเรือนไทยและกระทู้นี้ (สมัยเรียนเคยแต่งฉันท์ไว้เรื่องหนึ่งประมาณ 10 บท แต่จำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้ว จำไม่ได้กระทั่งว่าที่แต่งนั้นเป็นฉันท์ประเภทไหน)
ตัวผมเองเมื่อเห็นโคลงกลอนต่างๆก็มักจะฟังผ่านๆดูผ่านๆ บางครั้งก็แอบวิเคราะห์ไปในใจ ว่าบทไหนเพราะบ้าง เนื้อหาสอดคล้องกันไหม โดยที่รู้เรื่องของฉันท์ลักษณ์ น้อยมาก จำได้บ้างไม่ได้บ้าง อาศัยความรู้งูๆปลาๆประกอบกับฟังดูว่ามันไพเราะไหมสำหรับเราเท่านั้นเอง
โคลง4ฯนี่ก็เหมือนกัน บางครั้งผมสับสนเหมือนกันนะ ว่าเอก 7 ส่วนโท นี่ 4หรือ5
ก็ต้องหาเปิดดู อีก
ที่แนะนำคุณลิตเติ้ลฯไปนั้นก็อาศัยจากความทรงจำอันเลือนลางและการสังเกตุเอา เช่น การสลับที่เอก-โท ฯลฯ ส่วนตัวอย่างนั้นก็อาศัยก็อปปี้ มาจากเว็บอื่นหรือกระทู้อื่น แม้แต่โคลงบทที่ว่า
เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม...................ถึงพรหม
พาเทพเจ้าตกจม......................จ่อมม้วย
เขาพระสุเมรุเปื่อยเป็นตม............ทบท่าว ลงนา
หากอักษิษฐ์พรหมฉ้วย...............พี่ไว้จึ่งคง
เคยได้ยินอีกแบบ เหมือน อ.นิรันดร์คือ
….....เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม ........ ถึงพรหม
พาหมู่สัตว์จ่อมจม ...................ชีพม้วย
พระสุเมรุเปื่อยเป็นตม..............ทบท่าว ลงนา
หากอักนิฏฐ์พรหมฉ้วย ........... พี่ไว้จึงคง
หรือโคลงบท
แหวนนี้ท่านได้แต่..............ใดมา
เจ้าพิภพโลกา.....................ท่านให้
ทำชอบสิ่งใดฤา..................วานบอก
เราแต่งโคลงถวายไซร้........ท่านให้ รางวัล
ก็ไม่เคยเห็น “ ฤา “พอกด โพสลงไป “ อ๊าว..มีบทนี้ด้วยเหรอ??” อย่างที่อ.นิรันดร์ กรุณาติงมา ส่วนที่แนะคุณจิตแผ้วไปนั้นก็ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ไม่มีที่อ้างอิงใดๆ
