ศึกสายเลือดในราชวงศ์สจ๊วตของอังกฤษ

[เทาชมพู]

กระทู้นี้สืบเนื่องมาจากกระทู้  http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=20&Pid=45163&PHPSESSID=81fe7e060a06c3bb713bfba474ce244a ************************************** ตามที่เล่าตอนจบไว้ในกระทู้ก่อน ว่า เมื่อพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 เสด็จสู่สวรรคาลัยไปแล้วในปีค.ศ. 1685   พระอนุชาองค์เดียว เจ้าชายเจมส์ ดยุคแห่งยอร์คก็ขึ้นครองราชบัลลังก์ต่อ ด้วยความเห็นชอบของรัฐสภาและประชาชน ทั้งนี้เพราะพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 ทรงแผ้วถางทางเดินไว้ให้มั่นคงดี คือไม่ทรงรับโอรสนอกกฎหมายคนใดของพระองค์ขึ้นเป็นเจ้าฟ้า อันจะทำให้มีสิทธิ์ในการสืบราชสมบัติต่อจากพระองค์ ทำให้เส้นทางของเจ้าชายเจมส์(น่าจะ)ราบรื่นไร้ขวากหนาม แต่ก็น่าจะเป็นกรรมของราชวงศ์สจ๊วต  เพราะพระเจ้าเจมส์พระราชาองค์ใหม่นี้ก็ออกจะมีคุณสมบัติ และพระนิสัยบางอย่างที่ไม่ค่อยจะนำคุณประโยชน์มาสู่ตัวเอง   อยู่ไม่มากก็น้อย คล้ายๆพระบิดา คือพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 ซึ่งถูกประหารด้วยฝีมือครอมเวลล์ ทำให้ประสบชะตากรรมที่คล้ายกันแม้ว่าไม่เลวร้ายเท่า

[เทาชมพู]

เชิญมาดูกันดีกว่านะคะ   ว่าพระประวัติของดาราเอกของเราในกระทู้นี้ คือพระเจ้าเจมส์ที่ 2 ทรงมีความเป็นมายังไง พระเจ้าเจมส์ทรงเติบโตขึ้นในช่วงเจ้านายต้องพลัดถิ่นจากบ้านเมือง   พี่ชายน้องชายไปกันคนละทาง เจ้าชายหนุ่มน้อยแห่งอังกฤษตกยาก  ต้องเข้ารับราชการเป็นนายทหารเรือในราชนาวีฝรั่งเศส ในรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 หรือสุริยราชันย์ผู้มีอำนาจเป็นที่เลื่องลือ พระองค์เป็นทหารเรือธรรมดาๆ ไม่มีอภิสิทธิ์ใดๆ      นับว่าโชคดีที่มีงานทำเลี้ยงชีพไปได้ไม่ลำบาก เมื่อพระเชษฐาได้บัลลังก์อังกฤษคืนมาอย่างสง่าผ่าเผยแล้ว    เจ้าชายก็อำลาชีวิตนายทหารเรือธรรมดาๆ  ก้าวกระโดดขึ้นเป็นแม่ทัพเรือของราชนาวีอังกฤษอย่างเต็มภาคภูมิ

[เทาชมพู]

ดวงของพระเจ้าเจมส์ตอนขึ้นครองราชย์ ถ้ามีโหรไทยอยู่ในราชสำนักก็คงจะทูลว่าทรง "บุญมีแต่กรรมบัง" กรรมเรื่องแรกคือพายุการเมืองที่ตั้งเค้าอึมครึมอยู่ตั้งแต่ปลายรัชกาลก่อน   จากปรปักษ์ตัวสำคัญ  ดยุคแห่งมอนมัธ  หลานชายของพระองค์นั่นเอง มอนมัธเป็นที่นิยมของประชาชนในความหนุ่มแน่นสง่างามและปรีชาสามารถ   นอกจากนี้ยังนับถือคริสตศาสนานิกายโปรแตสแตนท์แบบเดียวกับชาวอังกฤษส่วนใหญ่ มากกว่าพระเจ้าเจมส์ที่แก่เฒ่า พระชนม์ปาเข้าไป  51 นับถือคาทอลิคอย่างเคร่งครัด และไม่ค่อยจะได้ใกล้ชิดกับราษฎรมาแต่รัชสมัยพระเชษฐาแล้ว เขาถือว่าตัวเองคือผู้สืบราชบัลลังก์อังกฤษ   เพราะเชื่อว่าพระบิดาได้ทรงเสกสมรสอย่างลับๆ กับลูซี วอลเตอร์มารดาของเขาตั้งแต่สมัยพระองค์ระเหเร่ร่อนพลัดถิ่นอยู่ในยุโรป แต่ไม่ทรงเปิดเผยความลับนี้ต่อสาธารณชน  เพราะจะทำให้การอภิเษกสมรสกับพระนางแคทเธอรีนเป็นโมฆะไป อย่างไรก็ตามทั้งรัฐสภาและพระเจ้าเจมส์ก็ปฏิเสธข้อนี้   พระเจ้าเจมส์จึงได้ครองราชย์ ในปีเดียวกันนั้นเอง  ห่างมาไม่กี่เดือนมอนมัธก็ประกาศตัวเองเป็นราชันย์แห่งอังกฤษ ยกทัพเข้าชิงราชบัลลังก์จากพระเจ้าเจมส์

[paganini]

 เรื่องตามคำขอ แต่มาอย่างเงียบๆ เกือบตกสำรวจเลย

มาลงชื่อนั่งฟังเป็นคนแรกครับ อิอิอิ

[ติบอ]

 แวบเข้ามาลงชื่อกับพี่ปากกาด้วยคนนะครับ
ขอบพระคุณ อ.เทาฯ มากครับ สำหรับกระทู้นี้


ปล. ใครเข้ามาแล้วมีกาแฟเย็นแจกนะครับ อิอิ

[เทาชมพู]

มอนมัธมีกองทหารของเขาและรวบรวมชาวบ้านที่เห็นด้วยได้อีกจำนวนหนึ่ง ปะทะกับทัพหลวงที่เซดจ์มัวร์   แม้ว่ามอนมัธเป็นนายทหารผ่านการรบมาก่อน แต่กำลังพลน้อยกว่า ประกอบกับทหารหลวงใช้อาวุธหนักเช่นปืนใหญ่ยิงเข้าไป  กองกำลังของมอนมัธก็แตกพ่าย ส่วนชาวบ้านอื่นๆที่มอนมัธหวังว่าจะเข้าข้างเขา ก็พากันอยู่เฉย   เพราะไม่มีใครอยากเห็นสงครามกลางเมืองที่ชาวอังกฤษต้องฆ่าฟันกันเองนองเลือดลุกลามกันไปใหญ่โต มอนมัธเป็นฝ่ายพ่ายแพ้    หนีไปแต่ถูกจับตัวกลับมาได้ และถูกขึ้นศาลพิจารณาโทษขั้นประหารชีวิตด้วยข้อหาทรยศต่อประเทศและกบฏต่อราชบัลลังก์

[เทาชมพู]

 มอนมัธยื่นฎีกาขออภัยโทษ  แต่ไม่เป็นผล     เขาถูกประหารชีวิตด้วยการตัดศีรษะที่ หอคอยแห่งลอนดอน(Tower of London)  
เพชฌฆาตต้องใช้ขวานฟันถึง 8 ครั้งกว่าหัวของมอนมัธจะหลุดจากบ่า

ตุลาการที่พระเจ้าเจมส์เลือกมาตัดสินคดีกบฏ ชื่อจอร์ช เจฟฟรีย์  เขาตัดสินคดีกบฏครั้งนี้อย่างเหี้ยมโหดเป็นประวัติการณ์ของยุค    
นอกจากมอนมัธแล้ว มีผู้ถูกตัดสินประหารถึง 320 คน  บางคนถูกประหารอย่างทารุณคือใช้ม้าลากไปตามถนน เอาขึ้นแขวนคอ แล้วเอาลงมาผ่าอกสับแขนขาเป็นชิ้นๆ
มี 800 คนถูกเนรเทศออกจากประเทศไปทำงานเป็นทาสใน West Indies
เท่ากับว่าเพียงไม่กี่เดือน   พระเจ้าเจมส์ก็นั่งบนบัลลังก์อาบเลือดชุ่มโชก

[เทาชมพู]

มีเกร็ดเล็กๆ 2 เรื่อง เรื่องแรกเล่าแล้วไม่รู้ว่าสมาชิกเรือนไทยจะรู้สึกตลกหรือว่าสยอง เรื่องมีอยู่ว่าเป็นธรรมเนียมของอังกฤษที่จะต้องวาดภาพเหมือน( portrait) ของบุคคลสำคัญ ระดับเจ้านายและขุนนางเอาไว้ประดับคฤหาสน์ เพื่อเป็นหลักฐานให้ลูกหลานรู้กันต่อๆไป เป็นของจำเป็นขาดเสียมิได้   ในยุคที่ยังไม่มีกล้องถ่ายรูป หลังจากมอนมัธถูกประหารไปแล้ว   ลูกเมียและผู้ที่เกี่ยวข้องก็นึกกันขึ้นมาได้ว่า มอนมัธยังไม่เคยมีภาพพอทเทรตของตัวเองสักภาพเดียว     ทำไงดีล่ะ     ในที่สุดก็ต้องไปขุดเอาศพของเขาขึ้นมาพร้อมกับหัว(ที่ขาดจากตัวไปแล้ว ด้วยคมขวาน)แล้วจ้างช่างตัดเสื้อมาเย็บคอติดกับร่างกายซะใหม่ จับศพแต่งตัวโอ่อ่า นั่งบนเก้าอี้ โพสท่า  แล้วให้ศิลปินวาด ตบแต่งภาพวาดให้ออกมาหล่อเหลาคมคายมีชีวิตชีวา ดูเหมือนเขายังมีชีวิตอยู่ ใครจะว่ายังไงดิฉันไม่รู้  แต่ดิฉันว่าช่างตัดเสื้อและนายศิลปินคนนั้นนอกเหนือจากเห็นแก่ค่าจ้างแพงลิบลิ่วแล้ว   ต้องเป็นคนประสาทแข็งยากจะหาใครเทียบอีกด้วย

[เทาชมพู]

 เกร็ดที่สองคือ มีเรื่องเล่าลือกันว่าอันที่จริงมอนมัธไม่ได้ตายจริงหรอก    พระเจ้าเจมส์พระทัยไม่แข็งพอจะสั่งประหารหลานชาย
ก็เลยสร้างฉากให้เขาถูกประหารในหอคอยแห่งลอนดอน  ซึ่งเป็นที่มิดชิดไม่มีราษฎรเข้าไปเห็น
แล้วประหารหลอกๆ กัน    

ตัวจริงของมอนมัธถูกส่งไปขังคุกที่ฝรั่งเศสของพระเจ้าหลุยส์ พันธมิตรที่ดีของพระเจ้าเจมส์  
จับสวมหน้ากากเหล็กเอาไว้ไม่ให้ความลับแตก  อยู่ดีกินดีในคุกจนถึงแก่กรรมไปเอง
ตามก๊อสสิปนี้   ดยุคแห่งมอนมัธก็คือ Man in the Iron Mask ตัวจริง

[เทาชมพู]

 กบฏมอนมัธคงจะทำให้พระเจ้าเจมส์ทรงหวั่นไหวอยู่ไม่มากก็น้อย  แม้ว่ากองทัพหลวงบดขยี้ศัตรูได้ง่ายดายก็ตาม
พระองค์จึงมีนโยบายปรับปรุงกองทัพด้วยการเลื่อนตำแหน่งนายทหารฝ่ายคาทอลิคให้มาคุมกำลังกันมากขึ้น  พวกนี้ทรงไว้ใจได้ว่าจงรักภักดี
นอกจากนี้ยังเป็นการคานอำนาจทางฝ่ายโปรแตสแตนท์ได้อีกด้วย
ไม่งั้นก็คงต้องทรงหวาดหวั่นเรื่อยไป ไม่รู้ว่าพวกโปรฯ จะหันกลับมาต่อต้านพระองค์เมื่อใด

เหตุผลที่ทรงประกาศเป็นทางการ ก็คือทรงแบ่งความสำคัญให้คาทอลิคและโปรแตสแตนท์เท่าๆกัน   ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง
รัฐสภาก็เริ่มไม่เป็นสุขละซีคะ   เพราะอำนาจทางคาทอลิคมากขึ้นเท่าไร อำนาจของโปรแตสแตนท์ก็ถูกบั่นทอนลงเท่านั้น
ในที่สุดก็นำมาสู่การขัดแย้งประท้วงกันรุนแรงกับพระเจ้าเจมส์
พระเจ้าเจมส์ก็ทรงทำอย่างที่พระบิดาและพระเชษฐาทำมาก่อน คือยุบสภามันเสียรู้แล้วรู้รอด

[เทาชมพู]

 พระเจ้าเจมส์อาจจะทรงลืม หรือไม่ก็ดูไม่ออกว่าพระองค์ยังขาดคุณสมบัติสำคัญของพระเชษฐาอีกมาก
นั่นคือความเฉียบแหลมในการปกครองอาณาจักร  รู้ว่าตอนไหนควรยืดหยุ่น ตอนไหนควรเด็ดขาด
 
นอกจากนี้   ด้านคุณสมบัติส่วนพระองค์  พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 ก็เป็นผู้ที่มีเสน่ห์ เป็นกันเอง  เข้ากับคนง่าย   ไม่ถือพระองค์ เรียกว่าทรง"รู้เขารู้เรา" สามารถชนะใจราษฎรได้เสมอมา
ดังนั้นต่อให้รัฐสภามีมือเก่งๆแค่ไหน  แต่ถ้าพระราชามีราษฎรหนุนหลังอยู่  อำนาจของพระองค์ในการจัดการกับรัฐสภาก็ทำได้แบบไม่ยากเย็น

พระเจ้าเจมส์ไม่เป็นที่นิยมของราษฎรเท่าใดนัก เพราะอยู่คนละนิกายกันอย่างหนึ่งละ  
นอกจากนี้พระองค์ยังมีพระอุปนิสัยดื้อรั้นหัวชนฝาคล้ายๆพระบิดา(คือพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1) หากเชื่ออะไรก็ตั้งหน้าตั้งตาจะทำตามนั้น
เช่นทรงสนับสนุนคาทอลิคด้วยความเชื่อมั่นจากศรัทธาของพระองค์  
ทรงไม่เห็นเป็นความผิดที่ตรงไหนที่จะมีขุนนางที่มีศรัทธาคล้ายคลึงกันเป็นมือเป็นแขนล้อมรอบราชบัลลังก์

จะว่าไป มันก็ไม่ผิดหรอกไม่ว่าเรื่องจริยธรรมหรือกฎหมาย   เพียงแต่มันไปขัดต่อความรู้สึกของราษฎรส่วนใหญ่เท่านั้นเอง  
เมื่อราษฎรไม่เข้าข้าง พวกเขาก็ไม่ทำอะไรมาก เพียงแต่เย็นชาเฉยเมย ไม่ให้การสนับสนุนเมื่อถึงคราวคับขัน

พระเจ้าเจมส์เอาชนะเสียงในรัฐสภาไม่ได้  ก็ทรงตัดปัญหาด้วยการยุบสภา  ให้มันรู้แล้วรู้รอด
แทนที่จะทำให้อีกฝ่ายหนึ่งเงียบหงอยหมดฤทธิ์ไปอย่างที่ทรงคิดว่าน่าจะเป็น  มันก็เหมือนไปนั่งทับลูกระเบิดเอาไว้
รอเวลาระเบิดตูมขึ้นใน 3 ปีต่อมา

ก่อนจะมาถึงปลายรัชสมัยก็ต้องขอย้อนไปปูพื้นถึงเรื่องส่วนพระองค์ของพระเจ้าเจมส์สักหน่อยละค่ะ
เพราะมันมีผลกระทบโดยตรง

[เทาชมพู]

พระเจ้าเจมส์ไม่ใช่ชายเจ้าสำราญแบบพระเชษฐา   พระองค์ทรงมีพระมเหสีและพระโอรสธิดาไปตามลำดับขั้นตอนตามกฎหมาย   (ส่วนเรื่องพระสนมก็มีบ้าง แต่ไม่อื้อฉาว) แต่ตามประสาคนบุญมีแต่กรรมบัง   เรื่องที่เริ่มต้นอย่างไม่น่าจะยุ่งยากก็พลิกผัน มีผลพลิกบัลลังก์ยิ่งกว่าเรื่องของมอนมัธร้อยเท่าก็ว่าได้ เมื่อครั้งยังทรงเป็นเจ้าชายเจมส์ ตกยากอยู่นอกอังกฤษ   พระเจ้าเจมส์มีหม่อมคนแรกชื่อเลดี้ แอนน์ ไฮด์ เป็นลูกสาวของเซอร์เอ็ดเวิร์ด ไฮด์ ผู้เป็นที่ปรึกษาคู่พระทัยของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 พอหล่อนท้องขึ้นมา ก็ทรงสมรสกับหล่อนอย่างลับๆ ก่อน   แล้วค่อยเข้าพิธีเสกสมรสอย่างเปิดเผยเมื่อพระเชษฐาขึ้นครองราชย์แล้ว  เพื่อทำให้หล่อนเป็นชายาที่ถูกต้องตามกฎหมายของดยุคแห่งยอร์ค แต่ดัชเชสแห่งยอร์คก็ไม่เป็นที่นิยมของราชสำนักเอาเลย    หล่อนถูกกล่าวหาว่าจุ้นจ้านในเรื่องราชการงานเมือง    เช่นผลักดันตัวเองให้เข้าไปนั่งร่วมประชุมคณะที่ปรึกษาของเจ้าชาย เพื่อจะควบคุมเรื่องรายจ่ายว่าเจ้าชายเอาเงินไปใช้เรื่องอะไรบ้าง หล่อนพยายามครอบงำและจูงจมูกเจ้าชายเจมส์ไปเกือบทุกเรื่อง    เท่านั้นยังไม่ร้ายพอ  หล่อนยังถูกกล่าวหาอีกว่าสั่งฆาตกรรมหม่อมลับๆอีกคนของเจ้าชาย  แล้วยังพัวพันกับข้าราชสำนักที่ถูกเนรเทศออกไปจากวัง ที่ร้ายกว่านี้คือหล่อนหันไปรับศีลเป็นคาทอลิคอีกด้วย ทั้งที่แต่แรกก็เป็นโปรแตสแตนท์อยู่แท้ๆ   เรื่องเหล่านี้( เว้นแต่เรื่องคาทอลิค)จริงหรือว่าใส่ร้ายก็ตาม  แต่ก็แสดงให้เห็นชัดว่าดัชเชสไม่เป็นที่ยอมรับนับถือเอามากๆ   ในเมื่อเมียถูกมองว่าร้ายกาจ  เจ้าชายก็เลยยากที่จะสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้พระองค์เองขึ้นมาได้ ความอาภัพอีกอย่างของดยุคและดัชเชสแห่งยอร์คก็คือโอรสธิดา   แอนน์คลอดบุตรถึง 8 คน แต่ว่าตายกันไปเกือบหมดตั้งแต่ยังเล็กๆ   รอดมาได้แค่ 2 คน แต่ก็เป็นหญิงทั้งคู่ คือเจ้าหญิงแมรี่ (เกิดปี 1662) และเจ้าหญิงแอนน์ (เกิด ปี 1665) เมื่อพระบิดายังเป็นเจ้าชายเจมส์ ดยุคแห่งยอร์ค ความอาภัพของดัชเชส ก็คือหล่อนไม่มีโอกาสขึ้นเป็นราชินีอังกฤษ     หลังคลอดแอนน์ได้ไม่กี่สัปดาห์   ดัชเชสแห่งยอร์คก็ถึงแก่กรรมด้วยโรคมะเร็งที่พระราชวังเซนต์เจมส์   20 ปีก่อนเจ้าชายเจมส์ขึ้นครองราชย์ ภาพข้างบนนี้คือ แอนน์ ดัชเชสแห่งยอร์ค ค่ะ

[เฟื่องแก้ว]

มาลงชื่อเข้าเรียนก่อนค่ะ เดี๋ยววิ่งกลับไปอ่านแต่แรกใหม่

[เทาชมพู]

เมื่อดัชเชสแห่งยอร์คตายไปแล้ว   เจ้าชายเจมส์ก็ทรงสมรสใหม่  คราวนี้กับเจ้าหญิงต่างชาติคือเจ้าหญิงแมรี่  พระธิดาพระเจ้าอัลฟองโซที่ 4 แห่งโมดีนา เจ้าหญิงองค์ใหม่ก็ไม่ได้ก่อความนิยมยินดีให้ราชสำนัก พอๆกับคนเก่า  เพราะเธอเป็นคาทอลิค  แถมเคร่งครัดมากๆเอาด้วย ข้าราชบริพารรวมทั้งราษฎรเกลียดเธอเอามากๆ   ข่าวซุบซิบแพร่สะพัดไปทั่วบ้านเมืองว่าเธอเป็นสายลับที่พระสันตปาปาคลีเมนต์ที่ 10 ส่งมาครอบงำเจ้าชาย เพื่อเปลี่ยนประเทศอังกฤษไปเป็นคาทอลิคอีกครั้ง เธอถูกสงสัยว่าพัวพันในแผน Popish Plot ที่กุขึ้นว่าพวกคาทอลิคจะลอบปลงพระชนม์พระเจ้าชาร์ลส์และยกเจ้าชายเจมส์ขึ้นครองราชย์แทน เจ้าหญิงรอดพ้นไปได้แต่เลขานุการของเธอรับเคราะห์แทน   เธอกับเจ้าชายต้องลี้ภัยออกนอกอังกฤษชั่วคราวจนเรื่องสงบลง

[Nuchana]

 อาจารย์คะ มันเป็นแฟชันของราชวงศ์ยุโรปที่ชอบแต่งงานข้ามประเทศเหรอคะ (นึกเปรียบเทียบว่าถ้าเจ้าชายญี่ปุ่น
ไปรับสะใภ้ต่างชาติเข้ามาบ้าง จะเป็นอย่างไรกัน)