ลอดลายรั้ว...วินด์เซอร์

[เทาชมพู]

ในการที่เริ่มขึ้นครองราชย์แบบจำเป็นของพระเจ้ายอร์จที่หกนั้น นับว่าฉุกละหุกพอควร เนื่องจากต้องมาเจอกับกระแสต่างๆและความเป็นจุดสนใจ เพราะพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่แปดเพิ่งสละราชสมบัติไปด้วยเหตุผลดังที่ได้เล่ามาแล้ว..นับว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ช๊อคชาวโลกให้ตะลึงจังงัง อีกทั้งกระแสความนิยมของประชาชนที่มีต่อนาย วินสตัน เชอชิลล์ ก็มาแรง ที่เขานับว่าเป็นนักการเมืองดาวสภาดวงเด่น กำลังฉายแสง ปากกล้าออกหน้าเสนอความเห็นในเรื่องทิศทางและสถานะการณ์ของประเทศอย่างไม่เห็นแก่หน้าใคร (ตอนนั้น ทางสภาที่กำลังมีเสียงแตกแยกในเรื่องสงครามว่าจะสู้กับเยอรมัน หรือ ถอยดีกว่า..) ที่ทำให้พระเจ้าแผ่นดิน และพระราชินี ที่ยังใหม่ต่อบัลลังค์ดู "ด้อยราศรี"ไปอย่างถนัดใจ จากบันทึกของ รัฐมนตรี นาย วิคเตอร์ ซากาเร็ท ฝ่ายจารีตนิยม ที่ได้เขียนไว้ว่า..ทั้งสองพระองค์ทรงอึดอัดที่นายเชอร์ชิลล์ออกโรงไปเสียทุกเรื่อง เห็นทีจะต้องปรามกันซะบ้าง.. แล้วไหนจะ คุณลุงดิคกี้ หรือ ท่านลอร์ด หลุยส์ เมาท์ แบตเทน และภริยาสุดหรู ที่เป็นที่นิยมชื่นชอบของนักข่าวอีกเล่า เล่นเอาทั้งสองพระองค์ต้องทรงงานกันอย่างหนักที่จะจัดระเบียบให้เป็นไปตามจารีตประเพณีดั้งเดิม เมื่อพูดถึงประเพณีดั้งเดิม..ก็ต้องมาถึงเรื่องการหาคู่ครองที่เหมาะสมให้กับเจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบธ..มกุฏราชกุมารีหรือพระราชินีพระองค์ต่อไป เรื่องนี้ ท่านลอร์ดหลุยส์ได้มาคะยั้นคะยอขอความเห็นจากสมเด็จพระราชินีตั้งแต่เจ้าฟ้าหญิงเพิ่งมีพระชนมายุได้แค่สิบสาม ซึ่งได้ทรงบอกปัดไปด้วยว่า ยังไม่ถึงเวลาที่จะคิด.. แต่..ในขณะเดียวกัน..ทางฝ่ายพระนางแมรี่ พระอัยยิกา ได้ทรงเขียนชื่อเจ้าชายในสายราชวงค์ต่างมาเปรียบเทียบเล็งดูแล้ว ว่าจะมีใครเหมาะสมหรือไม่ อย่างไร.. ที่เห็นๆก็มี เจ้าชาย ชารลส์แห่งลักเซมเบอร์ค แต่เจ้าชายพระองค์นี้ ชันษาน้อยกว่าเจ้าฟ้าหญิง หรือ เจ้าชายเกิร์ม แห่งเดนมาร์ค แต่..ท่านลอร์ด..ได้เสนอและลุ้นหลานชายที่ตัวเองได้ให้ความอุปการะเลี้ยงดูมาประดุจบุตรบุญธรรม นั่นคือ เจ้าชายฟิลิป แห่ง กรีซ อย่างสุดตัว ตามประวัติ..คือ พระมารดา ของ เจ้าชาย ฟิลลิป นี้..คือ เจ้าหญิง อลีซ แห่ง แบตเทนเบอร์ค น้องสาว แท้ๆของท่านลอร์ด ที่ได้ไปอภิเษกกับ เจ้าชาย แอนดรูว์ แห่ง กรีซ เท่ากับว่า ท่านลอร์ดคือ ลุงแท้ๆของเจ้าชาย..อีกทั้งก็เปรียบเสมือนเป็นเครือญาติ ลูกพี่ลูกน้องกับเจ้าฟ้าหญิง อลิซาเบธ ที่นับได้ว่า ไม่ใช่ใครอื่นไกล.. ชันษาของสองพระองค์นี้ก็ไล่เลี่ย..แก่อ่อนห่างกัน ห้าปี เมื่อเจ้าฟ้าหญิงมีพระชนมายุได้ สิบสาม เจ้าชายฟิลลิป สิบแปด และเป็นหนุ่มรูปงามไม่แพ้ใครทีเดียว ขั้นตอนแรก ที่ท่านลอร์ดได้แนะนำหลานชายนั่นคือ ให้ขยันเขียนจดหมายไปคุยด้วยฉันท์ญาติพี่น้องแบบสนุกๆเข้าไว้. ตำแหน่งพระคู่หมายจะไปไหนเสีย..!!

[เทาชมพู]

ขอเล่าไปถึงบันทึกของรองท่านแม่ทัพเรือ ฮาโรลด์ ทอม เบลลี่-โกรฮัมน์ ที่ได้ออกปฏบัติการในฐานะกัปตันเรือรบหลวง แรมมิลลี่ส์ ในแถบมหาสมุทรฝั่งเมดิเตอเรเนียนในช่วงฤดูร้อนของปี 1939 ท่านลอร์ด หลุยส์ ได้ขอร้องให้ท่านกัปตันช่วยสงเคราะห์พาหลานชาย เจ้าชายฟิลิป แห่ง กรีซ ที่เพิ่งเป็นนักเรียนนายเรือหมาดๆ ออกไปร่วมสังเกตการณ์ในการปฏิบัติงานครั้งนี้ด้วย และเนื่องจาก เจ้าชายฟิลิป ถึงแม้จะเป็นเจ้าก็จริง แต่เป็นลูกผสมมากมาย เชื้อชาติและสัญชาติของพระองค์ คือ กรีก แต่อยู่ในสายราชวงค์ของ Scheleswig-Holstein-Sonderburg-Glucksburg ที่มีพระบิดาเป็น เยอรมัน-เดนนิช ส่วนสายแม่ก็คือ Battenberg/Mountbatten ยังไงๆก็ไม่มีทางที่จะมา"รุ่ง" ในกองทัพเรือของอังกฤษได้อย่างแน่นอน หรือถึงจะได้มีโอกาสมาทำงานให้กับกองทัพเรือ..แต่..ถ้าหากเกิดการปะทะกันขึ้น ใครเล่าจะกล้าเสี่ยง ถ้าหากเจ้าชายแห่งกรีซเกิดเป็นอะไรขึ้นมา..เพราะตอนนั้น ฐานันดรทางราชบัลลังค์กรีซ ท่านอยู่ในอันดับที่หก ซึ่ง นี่คือข้อความที่ท่านกัปตันได้บอกออกไปตรงๆกับเจ้าชาย.. แต่คำตอบที่ได้รับ...ท่านกัปตันถึงกับเป็นงง...เพราะเจ้าชายได้ตอบว่า "ท่านลุง (หมายถึงท่านลอร์ดหลุยส์) ได้บอกว่า ต่อไปฉันจะได้อภิเษกกับเจ้าฟ้าหญิง อลิซาเบธ " ท่านกัปตันจึงย้อนถามไปว่า.." ทรงรู้จักรักใคร่กันแล้วหรือ?" "งั้นมั้ง..ก็เขียนจดหมายติดต่อกันทุกอาทิตย์แหละ" ท่านรองแม่ทัพเรือ..รีบกลับเข้าห้องไปจดบันทึกข้อความนี้ไว้อย่างทันที ท่านว่า..กลัวลืม..เดี๋ยวข้อความในความทรงจำจะตกหล่น

[เทาชมพู]

 ต่อมาในปี 1941 เจ้าชายฟิลิปได้มีพระชนมายุครบยี่สิบปี แต่ก็ยังส่งจดหมายถึงเจ้าฟ้าหญิงหวานใจวัยสิบห้าอย่างต่อเนื่อง..
จนพระญาติผู้น้อง เจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งกรีซ
เห็นพระองค์ขมักเขม้นทรงพระอักษร จึงถามว่า
"พี่เขียนจดหมายถึงใครกันคะ?"
"เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบธ แห่ง อังกฤษ"
"อูยย..เธอยังเด็กอยู่นะคะ"
"นั่นแหละ..วันหนึ่งพี่จะแต่งงานกับเธอ"
ข้อความข้างบนนี้..เจ้าหญิงอเล็กซานดราทรงเล่าประทานมาเมื่อไม่กี่ปีมานี้ และทรงเล่าต่อด้วยว่า ตอนนั้น ท่านทรงผิดหวังและเสียใจหน่อยๆ เพราะท่านอยู่ในวัยแรกรุ่น และมีจิตเสน่หาต่อเจ้าชายฟิลิปไม่น้อย
อีกทั้งทางพระประยูรญาติต่างก็เห็นว่าคนทั้งสองเหมาะสมกันเป็นที่สุด

ซึ่งเบื้องหน้าเบื้องหลังแล้ว..เจ้าชายฟิลิปนั้นอยู่ในความอุปถัมภ์ของเหล่าพระญาติที่ต่างก็ช่วยๆกัน"ลงขัน" เพราะครอบครัวที่แตกแยกอย่างน่าสงสาร
พระมารดาคือ เจ้าหญิงอลีซ พระธิดาของ เจ้าชาย หลุยส์ แห่ง
แบตเทนเบอร์ค( เจ้าชายรัฐมนตรีแห่งกองทัพเรืออังกฤษ..)
พระบิดา คือ เจ้าชายแอนดรูว์ พระโอรสองค์ที่เจ็ดของพระเจ้า ยอร์จที่หนึ่ง แห่งราชวงค์ เฮลเลนเนส (ทรงเป็นเจ้านายทหารเรือกรีซ)
และเมื่อคราวสงครามที่ชาวเติร์คได้บุกรุกในประเทศกรีซ
ปี 1922 นั้น..
เจ้าชายแอนดรูว์ได้ถูกข้อหาว่าละทิ้งการปฏิบัติหน้าที่ในระหว่างการสู้รบ พระองค์ได้ถูกตัดสินด้วยโทษสูงสุด คือ การยิงเป้า..
แต่ด้วยเส้นสายของพระชายาฝั่งอังกฤษ เจ้าหญิงอลีซ จึงได้เข้าไปขอความช่วยเหลือจากพระเจ้ายอร์จที่ห้า..ให้ช่วยชีวิตของพระสวามีด้วย..
พระเจ้ายอร์จที่ห้า..เห็นทีว่าจะให้เหตุการณ์อย่างกรณีของซาร์
นิโคลาสเกิดขึ้นอีกไม่ได้ จึงมีพระบัญชาให้เรือรบหลวง คาลิปโซ่ มุ่งหน้าไปยังกรีซ และขอร้อง"แกมบังคับ"ให้ปลดปล่อยพระญาติ
ใครเล่าจะกล้าขัด...
สรุปว่า..ทั้งครอบครัวของเจ้าชายแอนดรูว์ ที่มีพระชายาคือเจ้าหญิงอลีซ (ที่ไม่สมประกอบ เนื่องจากเป็นคนหูหนวก) พากันลงเรืออพยพ พร้อมทั้งพระธิดาทั้งสี่.. และ หนึ่งพระโอรสน้อยวัยสิบแปดเดือนที่ต้องให้นอนมาในลังส้มอย่างทุลักทุเล

(เจ้าโอรสน้อยพระองค์นั้น นามว่า เจ้าชาย ฟิลิป ที่เชี่ยวชาญในภาษามือเพราะมีพระมารดาหูหนวกที่เกิดจากการติดหัดเยอรมันตั้งแต่อายุได้สี่ชันษา....วิวันดา)

[เทาชมพู]

 หลังจากที่ได้แล่นเรืออกมาจากกรีซแล้ว..ทั้งครอบครัวได้ไปอาศัยอยู่ในประเทศฝรั่งเศสเก้าปี มีชีวิตแบบลุ่มๆดอนๆ ค่อนข้างอัตคัต เพราะไม่ใช่เจ้าเศรษฐี
และในฐานะ"ลี้ภัย" จึงเป็นที่ทราบกันดีว่าไม่มีสมบัติติดตัวมา..
บ้านที่อยู่ก็ได้รับอนุเคราะห์มา เสื้อผ้าที่ใช้นุ่งห่มก็เป็นของที่ได้รับบริจาคจากพระญาติ
เงินทองและค่าเล่าเรียนของเด็กๆก็มาจากความช่วยเหลือของใครต่อใครในสายสกุล
เจ้าชายฟิลิปได้สามารถใช้ภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน และ อังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว..
หากแต่..ภาษากรีก พระองค์ไม่รู้สักคำ

ต่อมาในปี 1930 บรรดาเจ้าหญิงพี่สาวทั้งสี่ที่ต่างออกไปศึกษาต่อในเยอรมัน..ต่างออกเรือนกันแบบเรียงแถวจนหมดเถา ภายในเวลาเพียงเก้าเดือน
(คนหนึ่ง แต่งงานกับ พันเอกในกองทัพ SS ของนาซี อีกคนหนึ่ง...แต่งงานกับเจ้าชายก็จริง แต่อยู่ในสายของฮิตเล่อร์ อีกคนหนึ่ง ตั้งชื่อลูกว่า Karl Adolf เพื่อเป็นเกียรติกับท่านผู้นำฮิตเล่อร์)

หลังจากที่ลูกสาวออกเรือนกันไปหมด..เจ้าชายแอนดรูว์ก็ทรงออกลวดลายไปได้สาวใหญ่ไฮโซร่ำรวย ทิ้งครอบครัวไปนอนเล่นในเรือยอร์ชกับเจ้าหล่อนที่มอนตี คาโล..
ทิ้งลูกชาย เจ้าชายฟิลิป วัยสิบขวบ และ เจ้าหญิงอลีซผู้พิการให้อยู่กันตามลำพังอย่างไม่สนใจใยดี

เจ้าหญิงอลีซ..โดนมรสุมชีวิตกระทบกระทั่งจนต้านทานไม่ไหว พระองค์แทบทรงเสียพระสติ จนถึงขนาดต้องไปเข้าสถานบำบัดจิตที่สวิทเซอร์แลนด์ถึงสองปี
พอออกมาจากสถานบำบัด..เจ้าหญิงก็เปลี่ยนไป..กลายเป็นคนที่เคร่งศาสนา และ ปวารณาตัวเพื่ออุทิศต่อพระเจ้า ทรงกลับไปที่ประเทศกรีซและได้ทำอุทิศองค์ให้ประโยชน์ต่อคนเจ็บและผู้ยากไร้
(ในช่วงของสงคราม..เจ้าหญิงได้ช่วยเหลือให้ที่หลบซ่อนชาวยิวให้รอดตายจากเงื้อมมือของฮิตเล่อร์ จนได้รับเกียรติสูงสุดและการปลูกต้นมะกอกสดุดีในประเทศอิสราเอล...วิวันดา)
และจากนั้นมา..จนถึงวินาทีสุดท้ายแห่งชีวิต..เจ้าหญิงได้แต่งพระองค์แบบแม่ชี และถือศิลพรรมจรรย์ อย่างเคร่งครัด
(ยกเว้นอยู่วันเดียว..ที่แต่งพระองค์แบบไปรเวท วันไหนนั้นจะเล่าให้ฟังทีหลัง..เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไปถึง)

[เทาชมพู]

 เห็นตัวเลขคนอ่านพุ่งพรวดๆแค่ข้ามคืน   เลยรีบเข้ามาแปะต่อ ไม่รอช้า
*********************************
หลังจากที่เจ้าหญิงอลีซ พระมารดาต้องมาล้มป่วยไปอย่างนี้
เจ้าชายฟิลิปที่มีอายุแค่สิบชันษา จึงต้องไปอยู่อังกฤษกับพระมาตุลา
(พี่ชายคนโตของแม่)
คือ เจ้าชายยอร์จ แห่ง มิลฟอร์ด-เฮเวน ที่ค่อนข้างอื้อฉาว
ในเรื่องของการเป็นผู้นิยมสิ่งโป๊ๆ ไม่ว่าจะเป็นหนังโป๊ หนังสือโป๊ รักวิตถาร รักร่วมเพศ เจ้าชายยอร์จเป็นอุดหนุนโลดดด..
ข่าวว่า พระองค์ได้ทรงใช้เงินจำนวนแสนๆปอนด์ กับสิ่งต่างๆเหล่านี้ และหลังจากที่สิ้นพระชนม์ในปี 1938 ด้วยโรคมะเร็งทั้งๆที่มีพระชนมายุเพียง สี่สิบหก
สมบัติโป๊ๆเหล่านั้นได้ถูกลำเลียงไปอยู่ในที่เก็บลับเฉพาะในบริติชมิวเซียม
หลานชาย..เจ้าชายฟิลิป แห่ง กรีซ เลยต้องหล่นมาอยู่ในความดูแลของน้องชายคนต่อมา คือ ท่าน ลอร์ด หลุยส์ เมาท์แบตเทน ด้วยประการฉะนี้

เพียงอายุแค่สิบปี เจ้าชายฟิลิปก็ได้ผ่านมาถึงสี่โรงเรียน ในความอุปการะของเหล่าพระญาติตามที่ได้เล่ามา..
ขั้นต้น..ที่โรงเรียน Elms ใกล้กรุงปารีสที่ตั้งเฉพาะสำหรับลูกผู้ลากมากดี (จ่ายโดยพระญาติสายเยอรมัน)
ต่อมาขั้นประถม ที่โรงเรียน The Old Tabor ที่นับว่าเป็นโรงเรียนที่เก่าแก่และเคร่งการสอนที่อังกฤษ (จ่ายโดยพระญาติสายอังกฤษ)
จากนั้นก็ย้ายไปเรียนที่เยอรมัน โรงเรียน Schloss Salem ที่เมืองบาร์เดน เพราะพี่เขยคนหนึ่งคือผู้อำนวยการ (ตอนนั้นอายุได้สิบสองปี 1933)

และไม่ว่าจะย้ายไปที่ไหน โรงเรียนอะไร เจ้าชายฟิลิปก็ยังครองเกรดเอไว้ได้อย่างเหนียวแน่น..อาจารย์ที่เจ้าชายได้ทรงนับถือมาก นั่นคือ ด๊อกเตอร์ เคิร์ท ฮาห์น ผู้ซึ่งเป็นยิวที่ต้องออกจากประเทศเยอรมัน
ขอลี้ภัยไปยังสก๊อตแลนด์โดยด่วน เพราะ สถานะการณ์ของเยอรมันเริ่มคุกรุ่น
เมื่อมาถึงสก๊อตแลนด์ ด๊อกเตอร์ เคิร์ท ฮาห์น ได้มาเป็นอาจารย์ประจำที่โรงเรียน Gordonstoun ที่เป็นโรงเรียนประจำชาย ที่มีการฝึกคล้ายๆกับโรงเรียนทหาร อย่างเช่น
ต้องวิ่งขึ้นลงเขาก่อนรับประทานอาหารเช้า..กลับมาอาบน้ำเย็นวันละสองครั้ง
เจ้าชายฟิลิปจึงย้ายมาเรียนที่นี่ ตามอาจารย์ที่พระองค์เลื่อมใส และ เป็นนักเรียนดีเด่น รวมทั้งได้รับเลือกให้เป็นกัปตันทีมคริคเก็ต และฮอคกี้
ในบันทึกของด๊อกเตอร์ เคิร์ท ฮาห์น ได้กล่าวถึงศิษย์คนนี้ว่า..
"แข็งแรง ดันทุรัง ไม่ยอมใครง่ายๆ"

[เทาชมพู]

 ในห้าปีที่เจ้าชายฟิลิปได้ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนประจำนี้ ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมแม้แต่ครั้งเดียว
และถึงแม้ว่าอยากจะกลับบ้าน เจ้าชายหนุ่มน้อยก็ไม่รู้ว่าจะกลับไปบ้านไหน
เพราะไม่มีที่อยู่เป็นของตัวเอง..
ระหว่างปิดเทอมระยะยาว ทางที่ดีที่สุดของพระองค์คือ..สลับไปเยี่ยมพระญาติคนโน้นคนนี้แล้วแต่สะดวก
คนที่จ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงค่าขนมให้ นั่นคือ พระปิตุลา..มกุฏราชกุมารเจ้าชายแห่งสวีเดน แต่มันก็ไม่มากพอที่จะให้อยู่ได้อย่างสดวกสบายหรูหราสมฐานะ
จะไปไหนที่เป็นงานเป็นการ..อย่างงานอภิเษกสมรสของพระญาติ เจ้าหญิงมารินา แห่ง เค้นท์ ที่เจ้าชายต้องขอหยิบขอยืมเสื้อผ้าของเพื่อนฝูงกันวุ่นวาย

หลังจากที่ได้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียน Gordonstoun เจ้าชาย
ฟิลิปอยากเข้าไปเป็นนักเรียนนายเรืออากาศ
แต่ท่านลอร์ด เมาท์แบตเทน..ที่เปรียบเสมือนพ่อบุญธรรมไม่เห็นด้วยอย่างแรง..เพราะท่านว่า..
"ทหารอากาศนั้น..ปล่อยให้ลูกชาวบ้านเขาเรียนกันไปเถอะ
กษัตริย์ที่ทรงแสนยานุภาพหลายพระองค์ต่างทรงเป็นทหารเรือกันทั้งนั้น และโรงเรียนนายเรือเป็นที่ฝึกหัดวินัยและจะสอนให้เธอเป็นเจ้านายที่ดี"

เพียงแค่นั้น..เจ้าชายฟิลิปก็เปลี่ยนเข็มจากทหารอากาศมาเข้าโรงเรียนนายเรือ ที่ ดาร์ทมัธ (The Royal Naval College at Dartmouth)ทันที

เมื่อเข้าไปเป็นนักเรียนนายเรือแล้ว..ทั้งๆที่เจ้าชาย
ฟิลิปทรงตั้งพระทัยไว้แล้วในเรื่องของการที่จะเป็นคู่หมายจนถึงขั้นอภิเษกกับมกุฏราชกุมารี เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบธผู้ซึ่งจะเป็นพระราชินีของอังกฤษต่อไปในอนาคต..

แต่สามปีก่อนที่ความฝันจะเป็นจริงนั้น..เจ้าชายได้ตกหลุมรักกับดาราหนังอเมริกันที่สวยและเด่นดังสุดในยุคนั้น เธอคือ นางสาว โคบิน่า
ไรท์ (Cobina Wright)
ทั้งคู่ได้พบกันที่เวนีซ ขณะที่เจ้าชายได้กำลังจะเดินทางไปเยี่ยมพระญาติสนิทเจ้าหญิง แอสปาเชีย แห่ง กรีซ
และเธอ..โคบิน่า ได้เดินทางมากับเที่ยวกับมารดาที่มีนามเดียวกัน คือ นาง โคบิน่า ไรท์ ที่เป็นคอลัมนิสต์คนดังของหนังสือพิมพ์เฮอร์สต์
สังคมของเธอก็จัดเข้าขั้นชั้นเทียบกับเจ้านาย..
เนื่องจาก โคบิน่า มีบิดาที่เป็นอภิมหาเศรษฐีที่ถูกจัดขึ้นอันดับกลุ่มสารบัญเศรษฐี หรือในยุคนั้นเรียกว่า Social Register
หลังจากที่ทั้งพ่อและแม่ของเธอได้หย่าขาดจากกัน..
ชื่อฝ่ายหญิงผู้เป็นภรรยาก็ถูกลบออกไปจากสารบัญที่ว่านี่ ทำให้นางต้องใช้เส้นสายของการเป็นไฮโซรุ่นเก๋าหากินกับแวดวงสังคมระดับชั้นต่างๆ
ในฐานะนักเขียนคอลัมน์ซุบซิบเอ็กคลูซีฟ
โคบิน่าเคยบ่นให้ใครต่อใครฟังว่า..อายเขาจะแย่..ยามที่แม่รู้ว่าคนดัง หรือ เจ้านายอยู่ตรงไหน แกก็พยายามจะเข้าไปพบให้ได้

ส่วนแม่..หรือ มิสซิส ไรท์ หรือ ยอดคุณแม่นั้น..พยายามปั้นลูกสาวคนสวยให้เป็นดาวได้จนสำเร็จด้วยความสามารถ
ในปี 1938 โคบิน่าได้สมญาว่าเป็น "ที่สุด" ของทุกอย่าง..ถูกถ่ายรูปมากที่สุด สวยที่สุด ถูกสัมภาษณ์มากที่สุด มีข่าวบ่อยที่สุด ด้วยวัยเพียง สิบแปดปี

ตอนที่เธอและเจ้าชายฟิลิปได้พบกันนั้น เธอเพิ่งได้เซ็นสัญญากับ 20 Century - Fox ในฐานะดาราประจำมาหมาดๆ คืนนั้นเธอได้ไปเที่ยวที่ไนท์คลับและขึ้นไปร้องเพลง
พอดีกับเจ้าชายฟิลิปที่เพิ่งย่างพระบาทเข้ามา..
ทันทีที่ตาประสบ ศรรักก็ปะทะกันกลางอากาศ...เพราะเธอสวยหวานหยาดเยิ้ม..อรชรอ้อนแอ้น มีเสน่ห์จริตที่แสนจับใจ
เธอช่างผิดแผกแตกต่างๆจากสาวยูโรเปี้ยนร่างตันทั่วๆไป ที่พระองค์ได้เคยรู้จัก

เจ้าชายได้เข้าไปแนะนำพระองค์เองกับสาวน้อยหน้าหวานที่เคียงข้างอยู่กับมารดา ที่เผอิญ..รู้จักว่าชายคนนี้คือ เจ้าชายฟิลิป นางจึงรีบถอนสายบัวถวายบังคมอย่างอ่อนน้อม
โคบิน่าจึงต้องรีบย่อตัวทำตาม เจ้าชายรีบเข้าไปประคองที่แขน..และตรัสว่า
"ไม่ต้องหรอกนะจ๊ะ ฉันไม่ได้ถือยศถือศักดิ์อะไร ..และไม่ได้ใหญ่โตมาจากไหน ฉัน คือ ฟิลิป แห่ง กรีซ "
"แค่..ฟิลิป แห่ง กรีซ ไม่มีนามสกุลหรือเพคะ?" หญิงสาวถามอย่างงงๆ
"ใช่..แค่..ฟิลิป แห่ง กรีซ"
และในที่สุดพระองค์ได้พยายามอธิบายให้เธอเข้าใจว่า เจ้านายยูโรเปี้ยนนั้น ไม่จำเป็นต้องมีแซ่  ชาวประชาเขาก็รู้ดีกันว่า เป็นลูกใครหลานใคร เพราะ เจ้านายนั้นมีเพียงแค่หยิบมือเดียว
ส่วนประชาชนคนอื่นๆจำเป็นต้องมีนามสกุล เพราะมีมากมายหลายเหล่า

[เทาชมพู]

เจ้าชายได้เล่าให้เรื่องราวต่างๆของพระองค์ให้สาวงาม โคบิน่าฟังอย่างสนุกสนาน เช่นเรื่องการกรอกแบบฟอร์มต่างๆที่มักมีให้เลือก แค่ นาย นาง หรือ นางสาว ที่พระองค์ต้องขีดฆ่าออกหมด แล้วใส่ไปแค่ ฟิลิป เจ้าชาย แห่ง กรีซ และได้ห้ามเธอไม่ต้องใช้ราชาศัพท์ ขอให้ถือว่าเป็นเพื่อนกัน.. ซึ่งช่างประทับใจผู้ฟังหนักหนา โถ..ช่างไม่ถือพระองค์เอาเสียเลย เจ้าชายเพลิดเพลินกับแม่สาวน้อยอเมริกันจนยอมอยู่ เวนีซต่อไปอีกสามอาทิตย์ เพื่อที่จะได้มีโอกาสพาเธอและมารดาไปเที่ยวไหนต่อไหน จากนั้น..ธุระเรื่องการเป็นกองหนุนก็ตกเป็นของ มิสซิส ไรท์ ที่อยากได้ลูกเขยเจ้าชายจนตัวสั่น..ถึงแม้จะพอรู้ๆมาอยู่บ้างว่า พระองค์เป็นเจ้าก็จริง แต่เป็นเจ้าถังแตก (ภาษาอังกฤษ เขาเรียกได้อย่างสะใจกว่า..ว่า..A Prince without principality ) เธอก็ไม่รังเกียจรังงอน แถมยังช่วยจัดพร้อพประกอบฉากให้อีก เช่นการพาคนทั้งสองไปออกตามงานปาร์ตี้ของเพื่อนๆชาวไฮโซไม่เว้นแต่ละวัน เท่านั้นไม่พอ..เธอได้ชวนให้เจ้าชายเสด็จตามไปยังลอนดอนด้วย เพราะเนื่องจาก โคบิน่า แม่ลูกได้รับเชิญจากดาราหญิงอังกฤษชื่อดัง คือ บี ลิลลี่ ให้ไปพักที่บ้านตากอากาศในท้องทุ่งชนบทที่ออกแนวหรูหรา ซึ่งพระองค์มิได้ปฏิเสธ..อีกทั้งรับคำเชิญด้วยความเต็มพระทัย จากสามอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันในเวนีซ และอีกหนึ่งอาทิตย์ในอังกฤษนั้น ทั้งคู่ใกล้ชิดกันตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปรับประทานอาหาร เต้นรำ ดูหนัง หรือ เกี่ยวก้อยเดินเล่นกินลม จนกระทั่งถึงวันที่ใกล้จาก..คืนหนึ่งก่อนที่สองแม่ลูกจะขึ้นเรือกลับอเมริกา..เจ้าชายได้ไปลาเธอที่โรงแรมคลาริดจ์ ที่พัก และมอบสร้อยข้อมือที่มีตุ้งติ้งเป็นคำว่า I Love You ห้อยติดคู่กับธงชาติกรีก อีกทั้งมีการจุมพิตลาเคล้าน้ำตาของทั้งสองฝ่าย..

จากนั้นต่อมาสามปี พระองค์ได้เขียนจดหมายถึงเธอ อาทิตย์ละสองฉบับ พยายามที่จะขอเธอแต่งงาน..แต่..รักแท้แพ้รถ อย่างที่จิ๊กโก๋ไทยชอบพูดกันนัก
เพราะ โคบิน่าได้ตัดสินใจแต่งงานกับลูกชายมหาเศรษฐีโรงงานประกอบรถยนตร์ ในปี 1941 ซึ่งมารดาของเธอได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ..
แต่..ต่อให้ลูกสาวแต่งงานแต่งการไปแล้ว  ตัวแม่ก็ยังมีการติดต่อกับเจ้าชายอยู่อย่างต่อเนื่อง
เพราะความที่เคยเป็นญาติดีต่อกัน พระองค์ถึงขนาดเซ็นสลักหลังภาพถ่ายให้กับมิสซิส ไรท์ ในถ้อยคำที่ว่า..ให้คุณแม่ที่รัก จาก ฟิลิป
(คำว่า แม่ พระองค์ใช้เป็นภาษาสเปน ประโยคว่า... To my dear, Madre)

ในภาพ..ท่านลอร์ดหลุยส์ และท่านผู้หญิงเอดวินน่า ตอนที่ดำรงตำแหน่ง อุปราชแห่งอินเดีย

[เทาชมพู]

 เส้นทางชีวิตของเจ้าชายก็ยังยึดอาชีพทหารเรือเช่นเดิม และกลับมาเขียนจดหมายถึงเจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธต่อไป
(แต่..ในชีวิตต่อๆมา ก็เข้าทำนองลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น..เพราะเจ้าชู้เหมือนพระบิดา)
ครอว์ฟี่..พระพี่เลี้ยงของเจ้าฟ้าหญิงเคยได้ให้ความเห็นในเรื่องนี้ไว้ว่า
"ในยุคนั้น พวกผู้หญิงต่างก็มีหวานใจอยุ่ชายแดนกันทั้งนั้น ใครต่อใครก็ถือเป็นแฟชั่นในการเขียนจดหมายให้กำลังใจ หรือมีการส่งของเล็กๆน้อยๆไปให้ปลอบขวัญ เจ้าฟ้าหญิงก็เหมือนกับเด็กสาวคนอื่นๆนั่นแหละที่ชอบทำอะไรตามอย่างกัน"

จนครั้งหนึ่ง ครอว์ฟี่ได้พบว่า มีกรอบรูปของเจ้าชายฟิลิปอยู่ข้างพระที่บรรทม เธอถึงกับโวย..
"จะไม่ฉลาดน้อยไปหน่อยหรือเพคะ ที่เอามาตั้งให้ใครต่อใครเห็น เดี๋ยวเขาก็เอาไปพูดกัน..ไม่งามเลยนะเพคะ"
"อา..จริงซิ ครอว์ฟี่ ฉันลืมคิดไป"
วันต่อมา..รูปนั้นก็หายไป..หากแต่มีภาพของชายที่ถูกระบายหนวดเคราให้ไว้จนเต็มหน้า..เจ้าฟ้าหญิงได้บอกกับเธอว่า
"นี่ไง..ตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้แล้วว่า เขาคือใคร.."
แต่มันได้สายไปเสียแล้ว เพราะข่าวลือได้กระพือไปถึงไหนต่อไหน แม้กระทั่งหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวถึงภาพชายในห้องพระบรรทม...และขยายความชัดเจนว่า คือ เจ้าชายฟิลลิป แห่ง กรีซ
ข่าวนั้น..ทำเอา ท่านลอร์ดถึงกับหัวเราะเอิ้กอ้ากด้วยความพอใจ..

จดหมายระหว่าง ลิลิเบทที่รัก และ ฟิลิปที่รัก ได้ส่งถึงกันอย่างต่อเนื่องไม่ว่าฝ่ายชายจะอยู่มุมไหนของโลก..เจ้าชายฟิลิปได้ตำแหน่งขึ้นมาเป็นเรือตรี ในปี 1942 และมีสิทธิได้กลับขึ้นฝั่งนานถึงสี่เดือน
ซึ่งในช่วงนี้ พระองค์ได้รับเชิญให้ไปร่วมในงานคริสมาสต์ที่พระราชวังวินเซอร์
(ที่มาทรงสารภาพทีหลังว่า..ที่รับเชิญนั้น เพราะไม่รู้จะไปไหน)

ที่นั่นเจ้าชายได้สร้างความบันเทิงให้กับทุกคน..เช่นเล่าเรื่องตลกให้พระนางแมรี่ฟัง..พระนางได้ให้ความเห็นว่า เจ้าชายเป็นคนฉลาด ไหวพริบดี
ส่วนพระเจ้าอยู่หัว..เจ้าชายมักเล่าเรื่องตื่นเต้นในการสู้รบของสงครามที่พระองค์ได้ผ่านมา เช่นการเครื่องบินข้าศึกส่งระเบิดมาเป็นของขวัญให้บ้าง หรือ การหลบทุ่นระเบิดอย่างหวุดหวิดบ้าง
ซึ่งล้วนแล้วแต่หวาดเสียว และ เข้มข้นจนเกินจริง..พระเจ้ายอร์จที่หกได้ทรงออกความเห็นว่า..
ปล่อยให้มันฟุ้งของมันไปตามเรื่อง..

นายจอห์น ดีน มหาดเล็กต้นห้องของท่าน ลอร์ด หลุยส์ ได้เล่าว่า..
เจ้าชายฟิลิปไม่ใคร่มีฉลองพระองค์พลเรือนมากนัก เท่าที่เห็นมีอยู่ก็เป็นแบบเดียวกับพวกที่ทำงานธนาคารเขาใส่กัน แต่ก็ต้องเข้าใจหรอกว่า เงินเดือนทหารไม่กี่สตางค์
ตอนเสด็จมาประทับที่ลอนดอน บางทีก็มีมาแค่ที่โกนหนวดติดตัวมาอันเดียว ไม่รู้ว่า..เพราะเป็นชินกับการเป็นทหาร...หรือว่า..อัตคัตในเรื่องฉลองพระองค์
ตอนกลางคืนเขาต้องนำไปซักรีดให้ใหม่ บางทีก็ต้องมานั่งซ่อมที่ชำรุดให้ด้วย

[เทาชมพู]

 เมื่อถึงปี 1944 เจ้าชายแอนดรูว์พระบิดาได้สิ้นพระชนม์ในอ้อมอกของสาวไฮโซชู้รัก
หลังจากที่ตัดขาดไปจากเจ้าหญิง อลีซ พระชายาและเหล่าพระธิดาพระโอรสนานถึง ห้าปี อีกทั้งไม่ได้มีสมบัติอะไรที่จะทิ้งไว้ให้ดูต่างพระพักต์ นอกจาก กระเป๋าเสื้อผ้าสองสามใบ ที่ข้างในนั้นมีสูทเก่าๆที่มีรูมอดไชห้าหกชุด และ กล่องหนังที่มีรอยฉีกขาด
ข้างในบรรจุชุดสำหรับโกนหนวดด้ามเป็นงาช้าง
เจ้าชายฟิลิปไม่ได้ทรงใส่พระทัยไปรับ"มรดก" ที่ว่านั่น จนกระทั่งสองปีต่อมา..
เมื่อไปรับมาแล้ว ก็จัดแจงนำสูทเก่าๆนั่นส่งไปซ่อมแซม ปะชุนเสียใหม่
เพื่อที่จะได้ทรงดูดีขึ้นมาบ้าง ในฉลองพระองค์แบบพลเรือน

แต่..สำหรับพระเจ้ายอร์จที่หกที่เคร่งครัดในเรื่องนี้..ชนิดที่ว่า ถ้าชายคนใดไม่มีเครื่องแต่งกายที่เป็นสักหลาดอย่างดีสวมใส่แล้วละก้อ ทรงถือว่าเป็น"ไม่มีคลาส" เอาเลยทีเดียว
และยิ่งถ้าไม่มี.."บวกสี่" (plus four) สำหรับชุด
ลำลองด้วยแล้ว ถือว่า"หลังเขา" อีกต่างหาก

(บวกสี่..คือกางเกงขนาดสี่ส่วน ทรงออกพองตรงต้นขา และมารัดที่กลางน่อง คล้ายๆกับ นิ๊คเกอร์บ๊อคเกอรส์ หรือ กางเกงกอล์ฟ แต่ที่เรียกว่า บวกสี่ เพราะจะยาวว่ากางเกงกอล์ฟ สี่นิ้ว..วิวันดา)

ขณะที่เจ้าชายประทับอยู่เป็น"แขกเชิญ" ในพระราชวัง
วินเซอร์ยามนั้น(1943) ก็ต้องทรงเข้าร่วมในกิจกรรมของเจ้านาย..คือ การไปยิงไก่ป่า ซึ่งเจ้าฟ้าหญิงหวานใจทรงรบเร้าพระบิดาให้พาเจ้าชายออกไปด้วย แต่ พระองค์ทรงเกี่ยงงอนในเรื่องที่ว่า จะให้โดยเสด็จไปด้วยไม่ได้
เพราะเจ้าชาย ไม่มี"บวกสี่"ใส่แล้วจะออกไปล่าสัตว์กับกลุ่มได้อย่างไร อายเขาแย่

เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธ ไม่ทรงยอมแพ้..ทรงว่า..งั้นก้อ..ให้ทรงของเสด็จพ่อก็ได้นี่คะ..

ในที่สุด พระบิดาพระทัยอ่อน ยอมให้ยื้ม"บวกสี่" เอาไปทรง..แต่กระนั้นก็ยังไม่วายค่อนขอดในเรื่องของการที่พระองค์ไม่เคยพบ ไม่เคยเห็น ว่า..
เป็นเจ้าชายประสาอาร๊ายย..อนาถาซะจนไม่มีชุดนอน หรือ รองเท้าแตะนุ่มอย่างดี แถมรองเท้าที่สวมมาก็ถลอกปอกเปิกจนเห็นแล้ว..ทรงอายแทน.. !!

[เทาชมพู]

 ราชเลขาธิการส่วนพระองค์ เซอร์ อลัน (ทอมมี่) ลาส์เซลเลส แทบไม่เคยนับว่า เจ้าชายฟิลิปพระองค์นี้ คือ เจ้านาย เขาประเมินค่าไว้ให้แค่เป็น "พวกนักเลง"เท่านั้น
เพราะจากกิริยามารยาทที่ออกแนว"ห่าม" และ "ไม่เรียบร้อย" แบบพวกเยอรมันทั้งหลาย ที่นึกจะหัวเราะก็ปล่อยออกมาลั่น..ไม่สำรวม ไม่น่าเลื่อมใส

ในขณะที่..เจ้าชายทรงเรียก พระเจ้ายอร์จ และ พระราชินี อย่างสนิทสนมว่า ท่านน้าเบอร์ตี้ ท่านน้าอลิซาเบ็ธ ก็ตาม แต่พระราชินียังอดตะขิดตะขวงพระทัยไม่ได้
เพราะ ทรงรู้สึกว่า เจ้าชายบังอาจตีซี้ และทำตัวสบายยังกับอยู่บ้านของตัวเอง..แถมยังเรียกใช้มหาดเล็กอย่างไม่เกรงใจพระองค์ด้วย
ซึ่งทั้งสองพระองค์ไม่เคยล่วงรู้หรือมีสังหรณ์เลยว่า..
เจ้าชายพระองค์นี้..คือผู้ที่เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธได้ลุ่มหลง รักใคร่ และทรงหมายให้มาเป็นคู่ชีวิตอย่างไม่มีวันเปลี่ยนพระทัยแล้ว

คนภายในวัง ต่างก็เห็นถึงพระอาการของเจ้าฟ้ามกุฏราชกุมารี ที่มีการหยอกล้อ ยิ้มหัวอย่างสนิมสนม และ แม้แต่เวลาเสวยพระกระยาหาร ที่พระราชินีต้องทรงเอ็ดเอาบ่อยๆ
ว่า..นี่..เลิกเตะกันใต้โต๊ะซะที..ระวังมารยาทหน่อย
หรือแม้แต่เจ้าฟ้าหญิงมาร์กาเร็ต ที่ทรงเย้าพระภคินีบ่อยๆในเรื่องของเจ้าชายฟิลิป
หากแต่ พระเจ้าอยู่หัวและพระราชินีมิได้สนพระทัยนัก

จนกระทั่งเมื่อปี 1944 ที่สองพระองค์ได้ทรงสังเกตุเห็นว่า
เจ้าฟ้าหญิงได้ทรงพระเจริญวัยขึ้นมากกว่าที่คิด ในงานเลี้ยงพระกระยาหารค่ำที่มีเต้นรำ ที่จัดขึ้นโดยดัชเชสแห่งเค้นท์ นั้น ภาพที่ลงหราฟ้องว่า เจ้าชายฟิลิปคือคู่เต้นรำของเจ้าฟ้าหญิงในทุกเพลงตลอดทั้งคืน..
แต่ก็ทรงคิดว่า..คงไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่าเป็นเรื่องของเด็กๆ
จนกระทั่ง..วันเฉลิมพระชนม์ครบ สิบแปดชันษาของเจ้าฟ้าหญิง ที่..ท่านลอร์ดได้สู้อุตส่าห์ไปสะกิดให้พระเจ้ายอร์จ แห่ง กรีซ ให้ทรงเป็นผู้ใหญ่ไปทาบทามสู่ขอกับพระเจ้ายอรจ์ ที่หก
ซึ่งพระองค์ได้สบัดพระสุรเสียงกลับมาว่า..ไม่สมควรต่อเวลา..ยังเป็นเด็กกันเกินไป...
และพระองค์ได้ทรงจดหมายไปรายงานพระมารดา พระนางแมรี่ ถึงเรื่องนี้ว่า..
"ลูกเห็นว่า ยังไม่ถึงเวลาที่ลิลิเบทจะมีคู่ครอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..เธอยังไม่เคยพบปะเจอะเจอกับชายอื่นๆคนไหนเลย ลูกไม่ได้รังเกียจ
ฟิลิป เขาก็ท่าทางเป็นคนดี เฉลียวฉลาด
แต่ลูกเห็นทีต้องสำทับยอร์จอีกทีว่า..ให้ไปปรามฟิลิปให้ระงับความคิดในเรื่องนี้ไปก่อน.."

[เทาชมพู]

 แต่ท่านลอร์ดไม่ได้เห็นว่านี่คือการขัดขวางความรักของคนทั้งสองจากในวัง..
เพียงแค่..โดยเนื้อความนั้น มันเป็นการขอเวลา"ดูใจ" ต่างหาก
เพราะฉะนั้น ท่านลอร์ดจึงเข้าเกียร์เดินหน้าเต็มตัว
โดยการเริ่มจัดการปรุงแต่งหลานชายให้เหมาะสมกับตำแหน่ง"พระสวามี"ต่อไปในภายภาคหน้า..
ขั้นแรก คือ.. การที่ต้องเปลี่ยนสัญชาติและศาสนา
ขั้นต่อไป คือ การหมกเม็ดความเป็นเลือดเนื้อของเยอรมันให้มากที่สุด เพราะ เจ้าชายยังอยู่ในสายราชวงค์ของพระบิดา คือ Scheleswig-Holstein-Sonderburg-Glucksburg ที่เป็นเยอรมันแต้ๆ
อีกทั้ง พระนาม ฟิลิป ก็รับถ่ายทอดมาจาก เจ้าชาย ฟิลิป แห่ง เฮสส์
แถมบรรดาพี่สาวทั้งสี่ ก็พากันแต่งงานกับชาวเยอรมันสายเลือดนาซีระดับแนวหน้ากันเป็นแถวๆ

ฉะนั้น ท่านลอร์ดจึงต้องใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะต้องกลบเกลื่อนเรื่องนี้ให้เนียนที่สุด โดยการที่ทำหนังสือรับรองต่อสภามั่นคงของอังกฤษ ใจความว่า
"เจ้าชายฟิลิปได้ทรงพำนักและอยู่ในประเทศมาเกือบตลอดพระชนมายุ อีกทั้งพระองค์ได้สมกับเป็นสุภาพบุรุษชาวอังกฤษทุกประการ ไม่ว่าเรื่องการทรงม้าที่แคล่วคล่อง หรือกีฬาอื่นๆ
และพระองค์ทรงเข้ารับราชการเป็นทหารเรือมาตั้งแต่ก่อนสงครามด้วยเจตนาที่จะเป็นเลือดเนื้อของแผ่นดินอังกฤษไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่"
จากนั้น ท่านลอร์ดก็เขียนจดหมายถึงหลานชาย บอกถึงความคืบหน้า..ว่าได้กระทำอะไรลงไป..
เจ้าชายกลับตอบกลับมาอย่างเหนื่อยหน่ายว่า..
"ขอร้องเถิดครับ..คุณลุง อย่าลุ้นหนักนักเลย..ผมอายเขา"
ที่เจ้าชายตอบเช่นนั้น เพราะว่า..ข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เดอะ นิว ยอร์ค ไทม์ ได้ลงว่า
"การเลือกคู่ตามแฟชั่นยุคใหม่..ของเจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธ ที่ตอนนี้ เจ้าชาย ฟิลิป แห่ง กรีซ กำลังมาแรง"
ทางสำนักพระราชวังได้ปฏิเสธในข่าวนี้อย่างแข็งขันว่า..ไม่มีมูลความจริง

แต่สำหรับจิตใจประชาชนที่แห้งแล้วเพราะตรากตรำกับสงครามมานานถึงหกปี ทุกคน"กระหาย"ต่อข่าวที่เป็นมงคล และ โรแมนติคเสียหนักหนา
พอเยอรมันพ่ายแพ้สงครามในปี 1945 เท่านั้นแหละ
ทุกคนจึงพากันไปโห่ร้อง แซ่ซ้อง สรรเสริย ยินดีต่อพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงนำชาติต่อสู้จนได้รับชัยชนะ และ ในการโห่ร้องถวายพระพร ต่อพระพักต์ของทั้งสี่พระองค์ที่ออกมาประทับอยู่ที่เฉลียงที่ประทับนั้น
เสียงอึงคนึงต่อมา นั่นก็คือ
" ฟิลิปอยู่ไหนล่ะ.."
"ฟิลิปไม่มาด้วยหรือ"
"เจ้าฟ้าหญิงจะทรงอภิเษกกับฟิลิปเมื่อไหร่?"
เจ้าฟ้าหญิงมาร์กาเร็ต ถึงกับส่ายพระพักต์และพึมพัมกับพระภคินีว่า..
"พี่ลิลิเบทที่น่าสงสาร..มีความรักประสาอะไรกัน ชาวบ้านชาวช่องรู้กันไปหมด..ไม่เป็นเรื่องส่วนตัวสักนิด"

พอได้รับชัยชนะศึกสงครามมาหมาดๆ พระราชวังวินด์เซอร์ก็ถึงคราวที่ต้องเปลี่ยน"ลุค"ใหม่ วังสีทึมๆ หรือ เครื่องเรือนหนาเตอะตะแบบเยอรมันนั้นถึงคราวต้องโละทิ้ง และ การทาสีที่สดชื่นก็ถูกนำมาใช้แทนที่
แม้แต่..ตัวนายกรัฐมนตรีคนเก่า นายวินสตัน เชอร์เชิลล์ก็พลอยถูกโละทิ้งไปด้วยโดยประชาชนที่ไม่ได้เลือกลงเสียงให้

หากแต่..ที่ถูกรักใคร่แน่นแฟ้นไปกว่าเดิมอีกร้อยเท่าพันเท่านั้น คือ พระเจ้ายอร์จที่หก และพระราชินี ในฐานะที่ทรงตัดสินและเดินหมากการเมืองอย่างชาญฉลาดและถูกต้องจนชาติพ้นภัย..
วันที่ประชาชนได้คราคร่ำที่หน้าพระราชวังในวันที่ชนะศึกนั้น..พระเจ้ายอร์จที่หกทรงเต็มตื้นในความจงรักภักดีที่ได้รับจนต้องตรัสตอบต่อประชาชน แบบตะกุกตะกัก..ว่า
"Th-th-thank God for g-g-good people!"

[เทาชมพู]

 หลังจากที่เมฆหมอกร้ายของสงครามได้ผ่านพ้นไป..
พระเจ้ายอร์จที่หกจึงพยายามที่จะใช้เวลาทั้งหมดให้ความสุขกับครอบครัวให้เต็มที่ โดยเฉพาะให้กับเจ้าฟ้าหญิงมกุฎราชกุมารี
โดยการแปรพระราชฐานไปพระราชวังบัลมอรัล เพื่อไปหาความสำราญกับการยิงนกตกปลาแบบพ่อๆลูกๆ
ทรงลืมไปว่า หกปีกับการอุดอู้อยู่แต่ในวินเซอร์นั้น เจ้าฟ้าหญิงที่ทรงเป็นสาวเต็มพระองค์ ก็อยากจะไปเที่ยวเต้นรำแบบหนุ่มๆสาวๆกับเขาบ้าง..

เจ้าฟ้าหญิงในยามเจริญวัยขึ้นมานี้ ได้ทรงมีนางพระกำนัลส่วนพระองค์ รถยนตร์พระที่นั่งเดมเล่อร์ พร้อมพลขับ และ มีพระตำหนักแยกส่วนพระองค์
เรื่องโรงเรียนนั้น..ไม่เคยเสด็จ ไม่เคยเสด็จออกนอกประเทศ
ไม่เคย..แม้แต่ต้องเปิดน้ำสำหรับสรงเอง
พระองค์เคยร่ำๆที่อยากจะทรงขับรถยนตร์เอง แต่..ก็ได้แต่หวัง เพราะ ทรงตรัสว่า
"เคยขอไปทีนึง..แต่..โอ้โห กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องประชุมกันวุ่นวาย เลยไม่เอาดีกว่า"

สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะ พระเจ้ายอร์จที่หก พระบิดา ไม่ใช่เป็นคนที่มีความคิดริเริ่มเป็นของตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เพราะเกรงว่าจะผิดพลาดไปหมด
ไม่ว่าพระองค์จะทรงทำอะไร หรือตัดสินพระทัยในเรื่องอะไร ทุกอย่างต้องผ่านการกรั่นกรองจากสภาเสนาบดีเสียก่อน
แม้แต่พระราชินีเองก็เถอะ..ยังไม่ค่อยกล้าตัดสินพระทัยเช่นกันว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด และเหมาะสมที่สุดสำหรับพระธิดาทั้งสอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจุกจิก เช่นเรื่อง ฉลองพระองค์ใหม่ ม้าตัวใหม่ หรือว่า รถยนตร์
ทั้งหมดมักตกอยู่ในความพิจารณาเหมาะควรของสภาเสนาบดีทั้งสิ้น

อย่างเดียวที่สองพระองค์เห็นพ้องต้องกัน โดยไม่ต้องพึ่งตัวช่วย นั่นคือ เรื่องไม่เห็นด้วย..ต่อการเสนอตัวเป็นพระราชบุตรเขยของเจ้าชายฟิลิป แห่ง กรีซ
ด้วยเหตุผลสั้นๆคือ เจ้าฟ้าหญิงยังทรงพระเยาว์ อีกทั้งไม่เคยได้พบปะกับชายอื่น..และในเหตุผลประการที่สองนั้น ทำให้ การจัดงานเลือกคู่ในรูปแบบของทีด๊านซ์ ได้เกิดขึ้นมาระนาว
โดยการเชื้อเชิญชายหนุ่มที่เข้าข่ายมาชุมนุมกัน รวมทั้งบรรดานายทหารหนุ่มโสดลูกผู้ดีทั้งหลายด้วย
ซึ่งไม่ว่าจะหน้าไหนมา..เจ้าฟ้าหญิงก็มีที่ติได้แทบทุกเรื่อง ไม่ว่า..อ้วนไป น่าเบื่อ ตัวเหม็น ปากห้อย ฯลฯ

[เทาชมพู]

 จนในปี 1946 ดือนสิงหาคม ที่เจ้าชายฟิลิปได้เป็นเเขกรับเชิญให้ไปร่วมในกิจกรรมครอบครัว"เราทั้งสี่" ที่พระราชวังฤดูร้อนบัลมอรัลอันเป็นประเพณีแล้ว..
เจ้าชายได้ถือโอกาสแอบทูลขอเจ้าฟ้าหญิงในเรื่องการอภิเษก ซึ่ง พระองค์ทรงตอบรับแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด
นี่คือการตัดสินพระทัยด้วยองค์เองเป็นครั้งแรกในชีวิต

และ..นี่คือการทำศึกครั้งใหญ่กับพระบิดาและพระมารดา ที่ต่างกล่าวตรงกันว่า คิดได้ไง..ที่จะทรงอภิเษกกับเจ้าชายจนๆอย่างฟิลิป
และ กำแพงขั้นต่อไปคือ กฏมณเฑียรบาลมาตราที่ 1772 ที่กำหนดขึ้นมาโดยว่าไว้ว่า
ก่อนที่เจ้านายจะทรงอภิเษกสมรสกับใครก็ตาม ต้องผ่านการเห็นชอบและได้รับพระบรมราชานุญาตเสียก่อน
ซึ่ง ตรงนี้ คือไพ่ที่พระเจ้ายอร์จถือไว้เหนือกว่า โดยการทรงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
คนเดียวที่อยู่ข้างเจ้าฟ้าหญิง..นั่นคือ พระอัยยิกา พระนางแมรี่..ที่ยามมีคนมาทูลถามว่า
"ทรงต้องการให้พระราชนัดดามีพระสวามีชนิดไร?"
พระองค์ทรงตรัสตอบด้วยพระสุรเสียงที่ราบเรียบว่า..."เป็นคนที่มีประโยชน์(ต่อบ้านเมือง) ก็พอมั้ง"

ขณะเดียวกันที่พระเจ้ายอร์จที่หกได้ทรงนำเรื่องนี้ไปปรึกษาต่อเหล่าคณะเสนาบดีเกี่ยวกับเจ้าชายฟิลิป คณะเสนาบดีก็กางโพลล์ที่หนังสือพิมพ์ ซันเดย์ พิคเจอเรียล ให้ทอดพระเนตร
ว่า..สี่สิบเปอร์เซนต์ของชาวอังกฤษยังไม่ปลื้มกับเจ้าชายนัก เพราะถือว่า เป็น"คนต่างชาติ" โดยที่ทุกคนอาจลืมไปว่าเมื่อ ร้อยปีก่อน..เจ้าชายอัลเบิร์ต พระสวามีของพระนางวิคตอเรียก็เป็นเจ้าชายมาจากเยอรมัน

แต่ผู้ที่ไม่มีลืมนั่นคือ เหล่าเสนาบดีนั่นเอง..ที่ เมื่อครั้งนั้น ยามที่เจ้าชายอัลเบิร์ตมาเป็นพระสวามีอิมปอร์ต ทุกคนก็จ้องเรียกพระองค์ลับหลังว่า "เจ้าเยอรมัน" และเรียกเหล่ามหาดเล็กของพระองค์ที่ติดสอยห้อยตามว่า"พวกสายลับเยอรมัน"
ซึ่ง ในกรณีของเจ้าชายฟิลิปนี้ ก็โดนสมญาเช่นกัน เขาเรียกว่า
" ฟิล...เจ้ากรีก" {Phil the Greek}

แต่สำหรับเจ้าชายแล้ว พระองค์มักทึกทักว่าตัวเองเป็นเจ้าฝ่าย
สแกนดิเนเวียน(เดนิช)อยู่ร่ำไป..และเคยให้สัมภาษณ์ว่า
"ที่บ้าน..เราพูดภาษาอังกฤษกัน แต่เวลานึกคำไม่ออกก็สลับไปใช้ฝรั่งเศสบ้าง เยอรมันบ้าง เพราะพวกเราเป็นพวกเจ้านายฝ่ายบอลติค"

[เทาชมพู]

เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธก็ทรงไม่ยอมถอยให้กับพระบิดาแม้แต่ก้าวเดียว พระองค์ทรงแน่วแน่ในความรักถึงขนาดกล้าเถียง..ว่า "ลูกเลือกเกิดไม่ได้..และถ้าลูกจะต้องครองบัลลังค์ต่อไปซึ่งเป็นภาระที่แสนใหญ่หลวงนั้น อย่างน้อยลูกก็สมควรที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ลูกรัก" เท่านั้นไม่พอ ทรงต่อด้วยว่า "อย่างทีเสด็จพ่อยังทรงอภิเษกกับแม่ได้เลย ทั้งๆที่แม่ไม่ใช่เจ้า..แล้วทีกับฟิลิปที่เป็นเจ้าชายแท้ๆ ทำไมจึงต้องมาขัดขวางละเพคะ?" มาถึงมุขนี้..ทั้งสองพระองค์ก็ตรัสอะไรไม่ออก..ได้แต่เกี่ยงว่า..ยังเด็กอยู่ ไม่สมควรแต่งงาน ซึ่งเจ้าฟ้าหญิงพระธิดาก็ได้สวนกลับไปทันควันว่า "แล้วทีพระนางวิคตอเรีย..ล่ะเพคะ พระองค์ทรงอภิเษกเมื่อมีพระชนมายุได้เพียงยี่สิบเท่านั้น และทรงรักกันอย่างชั่วนิรันดร์" ไม่ว่าพระธิดาจะว่าอย่างไร..พระเจ้ายอร์จที่หกก็ยังทรงทำเฉย พระองค์ยังไม่ค่อยมั่นพระทัยในเจ้าชายองค์นี้นัก เพราะข่าวลือที่เข้ามาเป็นระยะๆนั้นไม่ได้สร้างความปลื้มให้ตรงไหน อีกทั้งมีอะไรๆที่น่าสังสัยอยู่ครามครัน เช่น.. เมื่อครั้งที่นายเรือเจ้าชายได้รับอนุญาตให้ขึ้นฝั่งชั่วคราวนั้น พระองค์และเพื่อนซี้ทหารเรือด้วยกัน นามว่า ไมเคิล ปาร์คเกอร์ ต่างพากันไปเช่าโรงแรมอยู่ด้วยกัน หรือเรื่องที่ เจ้าชายได้สนิทสนมกับเพื่อน(หญิง)ที่คบหาสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆที่มีนามว่า.. เฮเลน ฟูฟูนิส คอร์เดท์ หรือ เรื่องการท่องราตรีประสาหนุ่มๆในละแวกต้องห้ามทางเวสต์เอนด์ของลอนดอน ข่าวเหล่านี้ต่างได้ยินถึงพระกรรณทั้งสิ้น ทางเจ้าฟ้าหญิงได้ทรงทราบดีว่า การอภิเษกของพระองค์นั้นจะต้องได้รับพระบรมราชานุญาตเท่านั้น จึงจะสำเร็จ พระองค์จึงเปรยๆให้ใครต่อใครได้ยินเสมอว่า ถ้าไม่เป็นไปตามนั้น พระองค์ก็ขอเลือกที่จะไปอยู่ข้างเดียวกันกับ ดยุค และ ดัชเชส ออฟ วินเซอร์ ถ้อยคำเหล่านั้นเล่นเอาวงแตกฮือ.. (จากหลักฐานในข้อความบันทึกของ นายลูอิส ดักลาส ทูตอเมริกา ประจำ สำนัก เซนต์ เจมส์ ที่ได้ส่งไปยังรัฐสภาอเมริกันในปี 1947 ว่า เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธตัดสินพระทัยแน่วแน่ในการที่จะอภิเษกสมรสกับเจ้าชายฟิลิป และได้ทรงประกาศว่า ถ้ามิได้เป็นไปตามนั้น พระองค์ยินยอมที่จะดำเนินรอยตาม พระบาทของพระปิตุลา พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่แปด โดยการสละราชบัลลังค์อย่างไม่เสียดมเสียดาย ข้อความนี้ทางสำนักวินเซอร์เพิ่งจะมาปฏิเสธเมื่อสี่สิบปีต่อมา ว่า เจ้าฟ้าหญิงไม่ได้ตรัสอย่างนั้นสักนิด เพียงแค่ทรงแสดงความคิดเห็นว่า..พระองค์พอเข้าใจในความรู้สึกของพระปิตุลาต่างหาก) พระเจ้ายอร์จที่หกทรงกลัดกลุ้ม ฉุนเฉียวมากขึ้นเป็นลำดับ ที่ดื่มจัดอยู่แล้วก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ปัญหาอื่นๆได้เข้ามารุมเร้าจนพระองค์แทบทรงพระวรกายไม่ติด กล่าวคือ หลังจากสงคราม ทหารได้เข้ามาปลดประจำการมากมายก่ายกองและอยู่ในสภาพไม่มีงานทำ ปัญหาการว่างงานขึ้นทะลุถึงขีดสุด มันสมองคู่คิดอย่างนายวินสตัน เชอร์ชิลล์ก็หลุดพ้นจากตำแหน่งไปแล้ว นายกฯคนใหม่ที่มาแทนก็มาจากพรรคกรรมกรที่พระองค์เห็นว่าเอนเอียงไปทางสังคมนิยมหนักไปหน่อย ประเทศชาติอยู่ในภาวะขาดแคลนไปทุกอย่าง ไม่ว่าหันหน้าไปทางไหน ผู้คนต่างพากันบ่นพึมถึงแต่ปัญหาปากท้องรวมไปถึงปัจจัยที่จำเป็นต่างๆเช่น เครื่องอุปโภค บริโภค น้ำมัน ส่วนที่มาทำให้ทรงรำคาญหนักขึ้นไปอีก..นั่นก็คือ ท่านลอร์ด หลุยส์ เมาท์แบตเทน ที่มาคุยฟุ้ง โอ้อวดได้ในไม่เว้นแต่ละวัน เพราะ ตัวเองเพิ่งได้รับความเห็นชอบจากรัฐบาลใหม่ ให้ไปครองตำแหน่งเป็น อุปราช แห่ง อินเดีย..ถ้าจะว่าไป ก็เหมือนกับให้ไปครองทั้งประเทศราวกับพระเจ้าแผ่นดินเลยทีเดียว สมเด็จพระราชินีทรงหมั่นไส้เป็นทุนเดิมอยุ่แล้ว คราวนี้ยิ่งมากขึ้นไปอีก เพราะ หนังข่าวที่ออกมาปรากฏแก่สายตาของประชาชนเกือบทั้งหมด คือ ข่าวของอุปราชและชายาล้วนๆ เลยพาลไม่โปรด เจ้าชาย ฟิลิป หลานชายสุดเลิฟไปด้วย แม้ว่า..หลังจากที่เจ้าชายได้แอบขออภิเษกกับเจ้าฟ้าหญิงแล้ว พระองค์พยายามทำให้ถูกต้องทุกอย่าง เช่น เปลี่ยนศาสนาจาก Greek Orthodox มาเป็น Church of England และ ได้สละฐานันดร คำว่า เจ้าชาย ทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เพราะได้เปลี่ยนสัญชาติมาเป็นคนอังกฤษ ในนามใหม่ คือ เรือตรี ฟิลิป เมาท์แบตเทน รน. (ขอยืมนามสกุลของท่าน ลอร์ด มาใช้ ที่เจ้าชายได้ให้สัมภาษณ์ไม่กี่ปีมานี้ว่า..ไม่ได้เครซี่กับนามสกุลนี้นัก แต่ ไม่รู้จะไปใช้อะไร) (เพิ่งหารูปของสาวงาม โคบิน่าได้ค่ะ เลยมาให้ดู)

[เทาชมพู]

 ตามหมายกำหนดการของเจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบธที่ได้เตรียมกันมาล่วงหน้านับปีนั้น คือ การเสด็จไปเยือนอาฟริกาใต้ เป็นระยะเวลาถึงสิบอาทิตย์
และในช่วงของการเดินทางนั้น เป็นวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของเจ้าฟ้าหญิงครบ ยี่สิบเอ็ด ชันษาด้วย
พระองค์เริ่มอิดออดไม่อยากเสด็จ เพราะกำลังมีความรัก..
แต่..พระบิดาไม่ทรงยอมอ่อนข้ออย่างเด็ดขาด
เพราะนี่คือเกมส์การเมืองที่อังกฤษต้องตอบแทนให้กับ
อาฟริกาใต้ที่ได้ทำตัวเป็นฝ่ายของอังกฤษตลอดสงคราม และ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการที่เจ้านายจะเสด็จไปประสานสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
คราวนี้จึงถือเป็นโอกาสอันดี ที่ เจ้าฟ้าหญิงมกุฏราชกุมารี คือ เจ้านายพระองค์แรกที่ได้ไปเยือน..ซึ่งจะมีการจัดตั้ง Union Parliament ขึ้นที่ Cape Town เพื่อเป็นอนุสรณ์สืบไป

งานนี้ถือว่าเป็นงานใหญ่งานหนึ่งแห่งราชวงค์ทีเดียว ที่ต้องลงทุนในการเดินทางนี้อย่างมากมาย ทั้งๆที่ทั่วประเทศกำลังอยู่ในภาวะขาดแคลน
แต่แล้ว..ในที่สุด พระเจ้ายอร์จที่หก อดสงสารพระธิดาไม่ได้ พระองค์ก็ทรงพระทัยอ่อนลงไปครึ่งหนึ่ง
โดยมีข้อแม้ในการแลกเปลี่ยนว่า จะทรงยินยอมให้มีการหมั้น หากว่า..เจ้าฟ้าหญิงได้ปฏิบัติหน้าที่อย่างสมบูรณ์ในการเดินทางครั้งนี้
และยังต้องรักษาเป็นความลับ ไม่มีการประกาศต่อสื่อมวลชนจนกว่าจะเสด็จกลับมาหลังจากสิบอาทิตย์นั้นผ่านไป..
(พระองค์ยังทรงหวังว่า..พระธิดาอาจเปลี่ยนพระทัย)

ในวันที่ 21 มิถุนายน 1947 ซึ่งตรงกับวันเฉลิมพระชนม์พรรษา ที่ Cape Town นั้น เจ้าฟ้าหญิงอลิซาเบ็ธ ได้ทรงตรัสออกอากาศทางวิทยุไปทั่วโลกให้ทุกคนได้ยินพระสุรเสียงด้วยใจความว่า
"ข้าพเจ้าขอประกาศให้ทุกท่านได้ทราบว่า ในชีวิตของข้าพเจ้าต่อไปนี้..ที่ไม่ว่าจะสั้น หรือยืนยาวแค่ไหนก็ตาม ข้าพเจ้าได้ขออุทิศทั้งหมดให้กับการทำงานเพื่อสหราชอาณาจักรของเรา และการตั้งใจในครั้งนี้
จะสำเร็จลุล่วงไปไม่ได้ ถ้าหากปราศจากการร่วมมือ ร่วมใจของประชาชนที่รักของข้าพเจ้า
และขอให้พรพระเจ้าจงให้คุ้มครองแก่พวกเราทุกคน"

ของขวัญที่รัฐบาลอาฟริกาใต้ได้เตรียมไว้ถวายนั้น ก็สมควรต่อการลงทุนเดินทางน้อยไปซะที่ไปไหน..มีค่าถึง หนึ่งล้านปอนด์ (ในยามนั้น)เชียว
ของเจ้าฟ้าหญิงนั้น..คือ กล่องโลหะที่ข้างในบรรจุ เพชร ยี่สิบเอ็ดเม็ด แต่ละเม็ดล้วนแต่เป็น เพชรน้ำงามชั้นเลิศ น้ำหนักเม็ดละสิบการัตขึ้น..
ของเจ้าฟ้าหญิงมาร์กาเร็ต คือ สร้อยพระศอที่มีเพชรเรียงกันสิบเจ็ดเม็ดเบิ้มๆ
ของพระราชินี คือ เครื่องชุดน้ำชาทองคำที่มีพระปรมาภิไธยสลัก
ของพระเจ้ายอร์จที่หก คือ กล่องทองคำที่บรรจุเต็มไปด้วยเพชรน้ำงาม..
จากคุณ : wiwanda   [20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา 15:10:50]  [70.134.102.100]        




ความคิดเห็นที่ : 19
หลังจากที่เสร็จสิ้นการเดินทาง ทั้งหมดกลับถึงลอนดอนในเดือนพฤษภาคม 1947
พระเจ้ายอร์จ ยังคงทำเฉยๆในเรื่องความรักของพระธิดา ไม่มีการพูดถึงเรื่องการหมั้นหมาย
อีกทั้งไม่ทรงเชิญเจ้าชายให้ไปร่วมในงานแข่งม้าหลวง หรือที่เรียกว่า Royal Ascot อีกต่างหาก

แต่ความดันทุรังของเจ้าชาย..ก็มีไม่น้อย พระองค์ได้โทรศัพท์ไปขอพระบรมราชานุญาตเข้าไปในวังบั๊คกิ้งแฮม ในวันที่ 8 กรกฏาคม เพื่อจะมอบพระธำมรงค์หมั้น เป็นแหวนเพชร สามกะรัตที่เป็นมรดกตกทอดมาจากเจ้าหญิงอลีซพระมารดา ให้กับเจ้าฟ้าหญิงมกุฏราชกุมารี อย่างหน้าตาเฉย..

และในที่สุด พระเจ้ายอร์จที่หกก็ต้องทรงยินยอม เพราะได้ตรัสออกไปแล้ว..
เจ้าชายฟิลิปทรงขับรถส่วนพระองค์ (สปอร์ต เอ็มจี) เร็วจี๋ 98 ไมล์ต่อชั่วโมง จาก Wiltshire จนถึงลอนดอนเพื่อให้ทันค่ำคืนแห่งประวัติศาสตร์นั่น

วันอภิเษกได้ถูกกำหนดขึ้น คือ วันที่ 20 พฤศจิกายน 1947 ที่พระเจ้ายอร์จที่หกก็ยังไม่ยอมหยุดการตุกติก
มีข้อแม้ต่างๆนานา เช่น เนื่องจากประเทศยังอยู่ในภาวะขาดแคลน
ขอให้เป็นพิธีสั้นๆ และ ง่ายๆ ก็พอ..ซึ่งพระราชินีไม่เห็นด้วย..
พระเจ้ายอร์จทรงอยากให้พิธีอภิเษกเลื่อนไปถึงเดือนมิถุนายน ของปีต่อไป..เพราะเป็นฤดูร้อน ที่มีอากาศแจ่มใส..ซึ่ง เจ้าฟ้าหญิงได้ตรัสว่า ต่อให้หิมะตก พระองค์ก็จะอภิเษกในเดือนพฤศจิกายนนี้ให้ได้

ข่าวการอภิเษกนี้..นับว่าเป็นข่าวชิ้นโอชะของเหล่าบรรดาหนังสือพิมพ์ต่างๆที่พากันพากหัวด้วยความเมามัน และแตกแยกในความคิดเห็นเป็นสองฝักสองฝ่าย

ฝ่ายชมรมผู้สื่อข่าวอังกฤษแท้ๆ ประโคมว่า.."รักแท้ของเจ้าหญิงและเจ้าชาย" หรือ "รักจริง..ไม่ใช่คลุมถุงชน"
ฝ่ายชมรมผู้สื่อข่าวของอเมริกัน ก็แย้งด้วยการพาดหัวว่า.."รักการเมืองของสองสูงศักดิ์" หรือ "รักนั้นที่ว่าหวาน..จริงหรือ?"
เรื่องการคลุมถุงชนของเจ้านายนั้น เป็นเรื่องธรรมดา ที่แม้แต่เจ้าชายฟิลิปก็ทรงคุ้นเคยเป็นอย่างดีมาตั้งแต่ ปี 1923 ที่พระองค์ได้เห็นพระญาติหลายต่อหลายคู่ที่ต้องทรงกล้ำกลืน เช่น
พระบิดาและพระมารดาของพระองค์เอง..และ ญาติพี่น้องเกือบทั้งหมดรวมทั้ง เจ้าหญิงมาริน่า แห่ง กรีซ ที่ถูกส่งเข้ามาอภิเษกกับดยุคแห่งเค้นท์ (พระอนุชาของพระเจ้ายอร์จที่หก) ที่ใครต่อใครก็ทราบดีว่า ท่านดยุค นั้นเป็นพวกนิยมรักร่วมเพศ
หรือ แม้แต่เจ้าชายเอง..ก็ทรงมีเหตุผลส่วนพระองค์
ดังที่ได้มาจากข้อความของการติดต่อกับ โคบิน่า ไรท์ ว่า
"ทำไมฉันถึงกำลังจะแต่งงานน่ะหรือ...จะบอกให้ก็ได้ว่า เพราะฉันไม่เคยมีบ้านน่ะซิ ตั้งแต่อายุได้แปดขวบมา..ฉันอยู่แต่ในโรงเรียนหรือไม่ก็อยู่ในเรือ"
(ยี่สิบห้าปีหลังจากพิธีอภิเษกและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เจ้าชายได้สารภาพกับ นาย เบซิล บูธรอยด์ นักเขียนหนังสือชีวประวัติของพระองค์ ในปี 1971ว่า ส่วนหนึ่งของการอภิเษกร่วมหอลงดรงคือการจัดแจงของผู้ใหญ่)

พระสหายสนิทของเจ้าชาย หนึ่งในชมรมวันพฤหัส (ชื่อกลุ่มของเจ้าชายและพระสหายที่สนิทๆ นัดเจอร่วมโต๊ะเสวยอาหารกลางวันอาทิตย์ละครั้งในทุกวันพฤหัส) ชื่อว่า แลร์รี่ แอดเล่อร์
ได้พูดว่า..
"ถ้าจะว่ารักกันปานดื่มด่ำระหว่างสองคนนี้ ไม่มีร๊อก..แต่ถ้าจะว่า..ทั้งนับถือและเกรงพระทัยเป็นอย่างมากละก้อ ใช่เลย.."
พระสหายบางคนก็ค่อนว่า..ทำไมเจ้าชายถึงไม่ไปจีบเจ้าฟ้าหญิงมาร์กาเร็ตเล่า ทรงพระสิริโฉมกว่ากันเยอะ
เจ้าชายก็ได้ตอบว่า...
"ถ้ารู้จักทั้งคู่แล้วจะเข้าใจ..จริงๆแล้ว..อลิซาเบ็ธอ่อนหวานและใจดีกว่า.