ราชาเจ้าสำราญ : ชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ (2)

[Nuchana]

 (เดี๋ยวลบ ค.ห. อันนี้ออกได้ค่ะ)
คุณศรีปิงเวียงคะ ดิฉันขออนุญาตแนะนำสิ่งเล็กๆน้อยๆนะคะ

1) "ยอมรับว่าเป็นเรื่องที่ใช้แหล่งอ้างอิงมากที่สุดเรื่องหนึ่ง"  
คำนี้คุณเลือกใช้คำที่ไม่เหมาะสม (ในการเขียน  essay เขาเรียกว่า wrong word )
ถ้าคุณรู้สึกว่าอาจารย์ใช้ ref  มากจริงๆ ก็อาจพูดว่า โอ้โห...ไม่นึกเลยครับว่าต้องใช้หนังสืออ้างอิงมากขนาดนี้
คำว่า “ยอมรับ” ฟังดูแล้วมีความหมายในแง่ลบ ทำนองว่าครั้งก่อนๆคุณไม่ยอมรับความเห็นของผู้เขียน
แต่คราวนี้คุณ “ยอมรับ” เวลาเลือกใช้คำ ควรอาจเลือกใช้คำที่มีความหมาย เป็น “positive”
เหมือนคำว่า “คลิกดูเอง” และ “โปรดคลิก” คำแรกคือ อยากดูก็คลิกเอาเอง
ส่วนคำหลังจะเป็นการเชื้อเชิญให้คลิก ซึ่งน่าฟังกว่าคำแรกมาก

2) ...ส่วนจะตั้งเรื่องพระเจ้าเจมส์เป็นกระทู้ใหม่ ขัดเกลาเป็นบทความหรือไม่ สุดแต่กรณีครับ

ที่อาจารย์พูดว่า “..วันหนึ่งอาจจะเอามาแก้ไขขัดเกลาใหม่ แล้วทำเป็นบทความ
ให้วิชาการดอทคอม ถ้ามีเวลาพอ” เป็นลักษณะการพูดที่ไม่ต้องการคำตอบ เป็นการเล่าถึงความตั้งใจ
หรือแนวโน้มในอนาคต ถ้าคุณมีความเห็นที่จะเสนอแนะ แน่นอนคุณสามารถทำได้
แต่ในเมื่อคุณก็มีความเห็นเพียงว่าแล้วแต่อาจารย์จะพิจารณา คุณอาจไม่ต้องเสนอความเห็นอันนี้เลย
ข้อนี้ที่ดิฉันแนะนำคือหลักการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ ให้บรรลุวัตถุประสงค์ค่ะ

[B]

 มาลงชื่ออยากฟังต่อด้วยค่ะอาจารย์
หนูชอบอ่านเกร็ดประวัติศาสตร์มากค่ะ

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาตอบกระทู้ แต่เข้ามาอ่านตลอดนะคะ เป็นการคลายเครียดอย่างหนึ่งค่ะ
เรียนจบกลับไปแล้วคงจะมีเวลาร่วมแสดงความคิดเห็นมากขึ้นค่ะ

[ติบอ]

 เห็นด้วยกับคุณ B ครับ (ตอนนี้ผมแอบเอาเวลานั่งแปลงานวิจัยมาอ่านกระทู้อยู่เนี่ยะ อิอิ)
แล้วก็มาลงชื่อถอดถอน... เฮ่ย ไม่ใช่ๆ (บอร์ดวิชาการไม่มีจุดมุ่งหมายทางด้านการเมืองครับ อิอิ)
ขออนุญาตลงชื่อฟังเรื่องพระเจ้าเจมส์ด้วยคนครับอาจารย์ คราวนี้ลากเอาพรมมาปูนอนคนเดียว (คันยุบยิบเลย เพราะเมืองไทยอากาศร้อน)
คราวหน้าจะเอาเสื่อเอาสาดมาลาดมาปูแบ่งกันนั่งฟังนอนฟังกับสมาชิกชาวเรือนไทยท่านอื่นๆครับ
ถ้าใครเกรงว่าอากาศจะร้อน (เห็นช่วงนี้เริ่มร้อนขึ้นทุกวันๆ) จะเอากระติกน้ำแข็ง พัดลม หรือแอร์มือถือ มาด้วยกันกับผมก็ได้นะครับ เดี๋ยวมีคนคุ้มคลั่งขึ้นมาคงยุ่ง อิอิ




ปล. ขอตัวไปแปลรายงานต่อครับ เพราะเงินที่เรียนก็มาจากภาษีของประชาชนตาดำๆทั้งนั้นต้องเรียนให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
ก็แหม.... เงินก้อนโตๆเขาไม่จ่ายกันหรอกแม้แต่เก๊เดียวนี่ครับ เอิ๊กๆ

[ชื่นใจ]

 ลงชื่อด้วยค่ะ

นี่อิฉันก็หนีหนังสือหนังหา มาแอบอยู่แถวเรือนไทยนี่เหมือนกัน
แต่ก็กำลังจะไปทำหน้าที่นักเรียนที่ดีตอบแทนประเทศชาติและประชาชนเหมือนกันค่ะ

[เทาชมพู]

เล่าเรื่องนี้แล้วเหมือนหัดขี่ม้าแล้วลงจากหลังม้ายังไม่ได้ค่ะ เพราะเหตุการณ์ต่อเนื่องยังมีอีกยาวทีเดียว จะหั่นตรงนั้นออกไป หรือว่าจบลงตรงแค่นี้ ก็ไม่ครบถ้วน จะเล่าต่อก็อีกยาว เห็นแล้วเหนื่อยใจ ประวัติศาสตร์อังกฤษเป็นเรื่องมีสีสันทุกรัชสมัยก็ว่าได้   แต่ละเรื่องก็โลดโผนไม่น่าเชื่อ น่าทำหนังทำละครไปเสียทุกยุคทุกสมัย บนชั้นหนังสือในห้องทำงานของดิฉันมีนิยายอิงประวัติศาสตร์ของอังกฤษอยู่หลายเล่ม   ไปลุยฝุ่นรื้อตั้งหนังสือ ค้นมาจากร้านหนังสือเก่า ชั้นใต้ดินของเซนทรัลลาดพร้าว เล่มละไม่กี่สิบบาท  เขาขายเป็นหนังสือมือสอง น่าอ่านทุกเล่ม  ได้แต่หวังว่าอ่านแล้วจะถอดออกมาเล่าสู่กันฟังได้ในวันหนึ่ง

[เทาชมพู]

ในสัปดาห์หน้านี้ละค่ะ จะกลับมาในกระทู้ใหม่ โปรยหัวข่าวปูทางไว้ก่อน ชื่อ "ศึกสายเลือด ในราชวงศ์สจ๊วตของอังกฤษ" โปรดติดตาม

[ติบอ]

 เอาเสื่อเข้ามาปูจองพื้นที่หน้าเวทีไว้รออ.แล้วครับ
ใครจะมานั่งด้วยกันกรุณาเอาพัดลม น้ำอัดลม น้ำแข็ง หรือกาแฟเย็นมาด้วยครับ อากาศกำลังร้อนๆเลย อิอิ

[เทาชมพู]

เอากาแฟเย็น และโอเลี้ยงมาเสิฟล่วงหน้าเสียวันนี้เลย ขอออกตัวเรื่องราชาศัพท์ก่อนว่า  ดิฉันถือว่าเป็นการเล่าสู่กันฟังด้วยภาษาง่ายๆ เพราะเว็บนี้นอกจากครูบาอาจารย์นักวิชาการ  ก็ยังมีเด็กนักเรียน นิสิตนักศึกษาเข้ามาอ่าน ดิฉันจึงพยายามไม่ใช้ราชาศัพท์ที่เคร่งครัดเหมือนกับเห็นกันในสารคดีประวัติศาสตร์เกี่ยวกับพระราชวงศ์ของเรา เช่นแทนจะใช้ว่า "พระเชษฐภคินี" ก็ใช้ว่า "พระพี่นาง" ง่ายๆ  แทนที่จะใช้"พระกนิษฐภคินี" ก็ใช้ "พระน้องนาง" เพื่อจะได้เข้าใจกันได้ทันที ดิฉันยังใช้คำว่า "พระราชา" หรือ"ราชันย์" แทน "พระมหากษัตริย์" เรียกว่าพอมีกลิ่นอายเจ้านายและราชสำนัก  แต่ถือว่าเป็นการเล่าอย่างไม่เป็นทางการ   ไม่ใช่สารคดีเฉลิมพระเกียรติพระราชาธิบดีของต่างแดน  แต่เป็นการเก็บประวัติศาสตร์ฝรั่งมาเล่ากันแบบง่ายๆเบาๆ เพิ่มความรู้รอบตัว ที่ออกตัวไว้อย่างนี้ก็เพื่อบอกว่า เป็นการมุ่งความอ่านง่ายเข้าใจง่ายเป็นหลัก ไม่ได้ถือเป็นแบบแผนการใช้ราชาศัพท์  กรุณาเข้าใจตามนี้ด้วยค่ะ

[เฟื่องแก้ว]

 มาลงชื่อเข้าเรียน (รู้) ด้วยคนค่ะ อาจารย์
และจะติดตามอ่านศึกสายเลือดต่อไปค่ะ
นอกจากจะได้ความรู้แล้วยังสนุกอีกด้วย ชอบค่ะ

นอกจากนั้นยังติดใจเรื่องความ witty  ของสมัยพระเจ้าชาร์ลส์
ดิฉันนิยมชมชอบคนฉลาดและตลกแยบคายมาก
(เหมือนคุณ paganini ค่ะ)
นักประพันธ์ กวี หลายๆ ท่าน มีคุณสมบัติข้อนี้เป็นเอก

ขอบพระคุณที่แนะบทประพันธ์ดีๆ ให้อ่านด้วยค่ะ
ดิฉันมักจะอ่านหนังสือตามความชอบของตัวเอง
จึงอยากได้คำแนะนำดีๆ จากผู้รู้เสมอค่ะ

[paganini]

 ขออภัยที่มาลงชื่อช้าครับ ช่วงนี้งานยุ่งๆ ชีวิตวุ่นวายดีครับ

อ.เทาชมพูทักทายว่า
" เมื่อวานเป็นวันวาเลนไทน์ ไม่รู้ว่าคุณ paganini ได้ส่งกุหลาบแดงให้สาว witty คนไหนหรือยัง
ถ้ายังหาไม่เจอ ก็ขออวยพรให้ได้สบตาพาระทวยก่อนวาเลนไทน์ปี 2007 นะคะ."

ขอขอบพระคุณอาจารย์อย่างยิ่งครับ ที่อวยพร    
แต่สาว witty ที่อยากส่งดอกกุหลาบให้เขาอยู่ไกลแสนไกลแหละครับ ถ้าจะหาแบบสบตาพาระทวย(แหมชอบจังคำนี้) คงต้องหาเอาใกล้ๆไปก่อน เดี๋ยวจะพยายามหาให้ได้ก่อน 14 กพ.50  ตามที่อาจารย์อวยพรครับ


คุณเฟื่องแก้ว  ลองยกตัวอย่างบุคคลชื่อดังที่คุณว่า แหลมคม ตลกร้าย แยบคายมาบ้างได้มั้ยครับ ผมก็มีอยู่ในหัวเยอะนะแต่ยังนึกไม่ออก อิอิอิ

ผมอ่านที่อาจารย์เล่าแล้ว ก็ทำให้เกิดความอยากรู้อยากเห็นไป search อ่านต่อใน wikipedia มั่ง Google มั่ง  สนุกมาก ไม่เบื่อเลยครับ ประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่เราศึกษาและสนุกกับมันได้ไม่จบสิ้น
แต่ขอบตาก็คล้ำไปทุกทีๆด้วย เนื่องจาก เพ่งจอมาก + นอนดึก
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ เป็นความสุข ของชีวิตอย่างหนึ่งครับ

อ้อ ๆๆ อาจารย์ครับนอกจากประวัติศาสตร์ของอังกฤษแล้ว  อยากขออีกได้ไหมครับ แบบว่าได้คืบเอาวา
เมื่อวานซืนได้ดูเกมแฟนพันธุ์แท้ เกี่ยวกับ รัชสมัยของพระปิยมหาราช มีการกล่าวถึงสมเด็จเจ้าพระยาบรมศรีสุริยวงศ์
ผมเคยได้ยินมาเลาๆว่า มีการเมืองรุนแรงในสมัยนั้นจนเหมือนจะมีการชิงแผ่นดินกัน แต่หลังจากนั้นได้มีการปลดถ่าย โอนอำนาจจากตระกูลบุนนาค จน ร.5 ท่านได้พระราชอำนาจอย่างสมบูรณ์ในที่สุด
ไม่ทราบว่าเราเคยคุยในเรื่องนี้ในรายละเอียดกันรึยังครับ

ผมเองสนใจแต่อาจจะห่างไปจากแหล่งข้อมูลอย่างห้องสมุดในมหาวิทยาลัยไปหน่อย เลยลำบาก ไม่ทราบว่าอาจารย์พอจะแนะนำ หรือชี้แนะได้ไหมครับ

ปล.1 หวังว่านี่คงไม่มีใครเข้าใจว่าผมมาถามการบ้านนะครับ อิอิอิอิ
ปล.2 ตอนนี้ UBC ช่อง discovery มีเรื่องเกี่ยวกับพระราชอาณาจักรออสเตีย ของราชวงศ์ฮัปสบวร์ก เกี่ยวกับ ไกเซอร์ ฟราน์ โจเซฟ และพระนางเอลิซาเบธ หรือที่รู้จักกันในนาม Cissy เรื่องนี้ก็น่าสนใจนะครับ อิอิอิ ขอไว้ก่อน เผื่ออาจารย์สนใจจะเขียนถึงในอนาคต ด้วยเหตุว่า อ่านเองทาง wikipedia หรือ google ก็ได้แต่อ่านแล้วไม่สนุกน่าติดตามเหมือนอาจารย์เทาของเราเขียนหรอกครับ อีกอย่าง น้องๆที่ยังไม่สันทัดภาษาอังกฤษจะได้มีโอกาส ได้รับแรงบันดาลใจด้วยครับ

[ชื่นใจ]

นำอาหารว่างมาสมทบค่ะ เห็นว่าเป็นศึกสายเลือด อาหารว่างชุดนี้ท่าทางจะเหมาะ   ขอแซวคุณ paganini นี้ดดดด...นึงเถอะ คงจะไม่ถือสา ... "แต่สาว witty ที่อยากส่งดอกกุหลาบให้เขาอยู่ไกลแสนไกลแหละครับ ถ้าจะหาแบบสบตาพาระทวย(แหมชอบจังคำนี้) คงต้องหาเอาใกล้ๆไปก่อน เดี๋ยวจะพยายามหาให้ได้ก่อน 14 กพ.50 ตามที่อาจารย์อวยพรครับ" ... อูย...อย่างนี้สาวที่อยู่ไกลแสนไกลรู้เข้าจะไม่เสียใจแย่หรือคะ

[ชื่นใจ]

เอ...หรืออาหารว่างจะไม่อยู่ท้อง ทานข้าวไปด้วย ฟังอาจารย์เล่าไปด้วยก็ท่าจะดีนะคะ รับรองได้ว่าไม่มีทางเกิดศึกบนเรือนไทย ก็แหม...เตรียมสำรับด้วยใจขนาดนี้ ศึกไหนจะเกิดได้ล่ะคะ

[เทาชมพู]

หน้าต่างโลก อาจจะคึกคักไปอีกนานหลายเดือนค่ะ  ดิฉันกำลังชวนมิตรรักนักเล่ามาโพสต์อีกคน รับรองว่าแซ่บไม่แพ้กินส้มตำ  มีทุกรสทั้งเปรี้ยว เผ็ด เค็มและหวาน ประวัติศาสตร์ไทยช่วงต้นรัชกาลที่ ๕ เป็นเรื่องซับซ้อนและตื่นเต้นเร้าใจมาก แต่ขอสารภาพตามตรงว่า การเอ่ยถึงประวัติศาสตร์ของไทยเราเองในช่วงที่ถอยขึ้นไปไม่กี่ชั่วคน เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก เพราะลูกหลานบุคคลที่เอ่ยถึงก็ยังมีตัวตนอยู่ในปัจจุบัน   บางทีเขาก็ไม่อยากให้เอ่ยถึงบรรพบุรุษของเขา ในทางใดทางหนึ่งที่เขาไม่เห็นสมควร แม้ว่ามีหลักฐานอยู่ในประวัติศาสตร์ก็ตาม ยิ่งเป็นในเน็ตที่เผยแพร่ไปได้ทั่วโลกแล้ว   คนเล่าต้องระวังความเสียหายทางความรู้สึกของลูกหลาน เพราะถ้าผิดพลาด ผลเสียหายจะกว้างขวางมาก ต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะใช้คำยังไง ถึงจะเลี่ยงการก่อความบาดหมางกันได้ ทำให้เป็นเรื่องยากที่จะเล่าอย่างละเอียดลออ แต่ในเมื่อคุณ paganini มิตรรักนักเพลงขอมาทั้งที จะใจจืดใจดำก็กระไรอยู่ ดิฉันจะเอาเข้าบัญชีไว้ก่อนนะคะ  ได้จังหวะเมื่อไรจะไปปัดฝุ่นหนังสือที่เกี่ยวข้อง เอามาย่อยให้ฟัง

[paganini]

 อืม ท่าทางจะเป็นการบ้านสำหรับคุณครูที่ยากเอาการอยู่นะครับ
แต่ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้ครับ
ขอบพระคุณคุณครูที่ฟังเสียงเรียกร้องจากนักเรียนครับ อิอิอิ

[เทาชมพู]

 นักเขียนไทยที่ดิฉันเห็นว่ามี wit ขั้นสุดยอดระดับเจ้ายุทธจักร
คือม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ค่ะ
ส่วนผู้หญิง  ดิฉันยกย่อง ศุภร บุนนาค ในเรื่องสั้นของเธอ
พวกคุณอาจไม่เคยได้ยินชื่อ  เพราะคุณศุภรเป็นนักเขียนที่อาภัพ ผลงานของเธอหายากมากในแผงหนังสือ  พิมพ์ครั้งหรือสองครั้งก็หายไปจากแผง  ไปเป็นสมบัติของนักสะสม
ตัวเธอถึงแก่กรรมไปเมื่อปี 2517  นวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสุดท้ายคือ ฟ้าใหม่ หลายคนอาจเคยดูทางช่อง 7

ถ้าใครสามารถหามาอ่านได้  เรื่องสั้นชื่อ "เรื่องนี้พระเอกชื่ออ้ายเล็ก" "นะ...หน้าทอง"
อีกเรื่องคือ "มิใช่ของตามตลาด" ซึ่งได้รับเลือกเป็นหนึ่งในร้อยเรื่องสั้นดีเด่นของไทย
แสดงให้เห็นฝีมือและโวหารคมคาย witty ยากจะหานักเขียนคนไหนเปรียบเทียบได้
ส่วนนิยายเรื่องยาวของเธอเช่น แม้ความตายมาพราก   รถเมล์สายพระพุทธบาท   เกลียวทอง  ฯลฯ  เสียดายว่าเป็นทางด้านโรมานซ์  ไม่มีโวหารแบบเดียวกับที่มีในเรื่องสั้น  อ่านแล้วไม่จับใจเท่าไร