หนังสือน่าอ่าน ใครเคยอ่านบ้างคะ

[Nuchana]

 ขอบคุณ คุณถาวภักดิ์ สำหรับ ค.ห. 38
เคยอ่าน Johnathan Livingston Seagull เป็นหนังสือนอกเวลาค่ะ ช่วงนั้นติดอันดับ best seller ด้วย
ทางรีดเดอร์ไดเจสท์ได้เอามาตีพิมพ์เป็นชอร์ทเวอร์ชัน เจ้าเพื่อนรักไอเดียกระฉูด ยุให้เราอ่านรีดเดอร์ ไดเจสท์
แทน ส่วนฉบับเต็มพึ่งมาได้อ่านจริงๆเมื่อไม่นานนี้ค่ะ สำหรับ Illusions ยังไม่เคยอ่านค่ะ

ตอนนี้กำลังอ่าน My Life: Bill Clinton ค้างอยู่ อยากรู้ว่าเวลานักเขียนเขาเล่าเรื่องตัวเองในอัตชีวประวัติ
เขามีเทคนิกอย่างไรในการนำเสนอเรื่องฉาว ตอนอุบของหลวงให้ออกมาแล้วเจ้าตัวไม่อินทิมิเดทมากนัก
ปี  1999 ตอนนั้นดิฉันกำลังทำรีเสริ์ชอยู่ ข่าว CNN ออกทั้งวัน หนังสือพิมพ์ทุกฉบับช่วยกันประโคม
หนำซ้ำในทีวี เห็นนางฮิลารีต้องมายืนตากหน้า ทำหน้าชื่นอกตรมเคียงข้างสามี เกิดมาดิฉันไม่เคยสงสารใคร
จากก้นบึ้งหัวใจเท่านี้มาก่อน

ตอนทานข้าวกลางวันกับเพื่อนๆ ชาวยุโรปเขาก็งงว่าในประเทศเสรี เช่น อเมริกา ไม่น่าจะให้
ความสำคัญของเรื่องฉาวระหว่างเด็กฝึกงานกับประธานาธิบดีมากขนาดนี้ ถ้าเป็นยุโรป
อย่างมากก็ปรบมือให้ แล้วชมประธานาธิบดีว่า “What a guy (ทำเสียงสูง), what a guy!!” ก็จบ
ไม่ต้องจ้างคณะอิสระมาไต่สวนให้หมดเงินเป็นสิบๆล้านดอลลาร์  ถ้าดิฉันเป็นฝ่ายหญิงคงกระโดดหน้าต่าง
ให้รู้แล้วรู้รอดไปแล้ว

Bill เขียนหนังสือได้สนุก แต่สู้  A Living History: Hilary Rodham Clinton ของเมียไม่ได้
คาดว่าเธอคงจะลงสมัครประธานาธิบดีสมัยหน้าค่ะ

[ถาวภักดิ์]

 เหลียวซ้ายแลขวา ย่องเข้ามาอย่างวัวสันหลังแหวะ  เฮ้อ โล่งไปที อ.เทาแสนน่ารักดังเคย  ทำหางเสียงเขียวๆหน่อย งามน่ารักไปอีกแบบ  ไม่เมตตาให้กราบตัก  จะขอเพียงปลายเล็บชมพูงามก็ได้ครับ  ส่วนตักคุณป๋า  พูดถึงแล้วนึกภาพขนหมูแทงแทรกเนื้อผ้าออกมาหร็อมแหร็มแล้ว รู้สึกสยดสยอง  ไม่รบกวนท่านป๋าละครับ

ภาพยนต์และละครทีวีทำให้ชาวต่างชาติมองคนอเมริกาเพี้ยนจากความจริงในหลายๆเรื่อง  แต่ความจริงคนอเมริกันก็คน มีดีมีเลว มีสำนึกในศีลธรรมพอควร  มิได้ว่ากันเปรอะไปเหมือนฝูงสัตว์ดังที่หลายคนอาจมีความเข้าใจ  ส่วนที่เขามีความเคร่งครัด อยู่ในกรอบของศีลธรรม มีความรักใคร่ใกล้ชิด อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ คอยเป็นห่วงเป็นใย ช่วยเหลือกันและกันก็ยังมีมากมาย

อาจารย์หม่อมเขียนคำนำหนังสือแปลโจนาธานนางนวลไว้ว่าตั้งใจแปลอย่างรักษาอรรถรสเดิมไว้ให้สมบูรณ์ที่สุด  ไม่รู้ว่าจะเป็นด้วยอคติที่ใจนิยมอาจารย์ 120% หรือเปล่า  แต่อ่านแล้วก็เห็นจริงว่าเหมือนเด๊ะเลย  คนอะไรก็ไม่รู้ ทำอะไรก็ยอดเยี่ยมไปหมด

[Nuchana]

ตอบคุณถา หลายชีวิตของ อ. หม่อมยังไม่เคยอ่าน ดีไหมค่ะ ************* วันนี้โต๊ะข้างๆเอาหนังสือมาทิ้งให้สองเรื่องค่ะ ต้นส้มแสนรัก 2 เล่มจบ ไม่หนาเท่าไรค่ะ ค่อนวันก็น่าจะจบ อีกเรื่องหนึ่ง กาชิโกกิ แปลมาจากภาษาเกาหลี ปกเขียนว่าพ่อเป็นมะเร็ง หนูเป็นลิวคีเมีย เรื่องนี้เขาบอกว่ามีแต่ความเศร้าอย่างเดียว แล้วทำไมจึงเป็น best seller ได้ ใครเคยอ่านบ้างคะ ได้ยินชื่อนิยายเกาหลี ต้องงขอถามอีกเรื่องหนึ่งค่ะ Autumn in My Heart นอกจากพระเอกหล่อ แบบตาหยีๆ แล้ว ความดีอย่างอื่นของเรื่องนี้คืออะไร ใครเคยอ่าน ช่วยกรุณาวิจารณ์สั้นๆให้หน่อยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้า

[Karine!!]

 สัวสดีค่ะ...อ่านบทสนทนาของคุณเทาชมพู คุณNuchan และคุณถาวรภักดิ์แล้ว สนุกๆมากๆเลย เหมือนละครฉากหนึ่งทีเดียว

Autumn in My Heart
นอกจากพระเอกตาหยีๆ (และดูหล่อเหลาดี ในสมัยนี้) แล้ว
เรื่องนี้ ทำให้คนอ่านร้องไห้หูตาแดงได้เป็นวันๆเลยล่ะค่ะ
ทั้งยังรู้สึกไปถึงความรักล้นใจของตัวละครทั้งหลายด้วยนะค่ะ
จำเนื้อเรื่องไม่ได้เท่าไหร่ แต่ที่จำได้ ก็คือ น้ำตาที่ไหลลงมาเป็นทาง นี่ล่ะคะ
 

[Nuchana]

คุณ Karine!! ไม่ค่อยได้เข้ามาห้องนี้นะคะ ช่วยแวะมาบ่อยๆก็ดีคะ เป็นเพื่อนกันหน่อย ผู้ชายแถวเรือนไทยมีทั้งปากหวาน ปากจัด ปากแข็งและปากเปราะ ลองกลับไปอ่าน ค.ห. 38 ดูสิคะ เห็นอุ้งเล็บ คุณถาเฉี่ยวหลังอาจารย์ไปนิดเดียว แฮ่ๆ ไม่ได้พูดเองนะคะ ตั้งแต่กระทู้ "กางเกงใน" มาแล้ว จะโพสต์อะไรทีต้องดูแล้ว ดูอีก พลาดไปละตายทีเดียว เขาจะตามมาเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ ดิฉันไม่ค่อยได้ดูโทรทัศน์ เคยเห็นฉายที่ไอทีวีแวบๆ ในเรื่อง มีแต่ร้องไห้ตลอดทั้งเรื่อง แต่คนก็ติดทั้งเมือง จะหาอ่านดูบ้างค่ะ

[ถาวภักดิ์]

 คราย ครายทำคุณพี่ Nuchan ของเรา บอกน้อง  สรรพปากที่คุณพี่เอ่ยมายังขาดปากสำคัญไป คือ ปากหมานะครับ สรุปรวมคุณสมบัติได้ดีนักแล ไม่ต้องเขียนยาว  มีคุณประโยชน์มหาศาล  ใช้เลียถึงใบหูก็ได้  ขู่ป้องปรามมิให้คนร้ายเข้าบ้านก็ได้  แม้เข้ามาแล้วยังเห่าไล่จนออกได้  ครั้นไม่ยอมออกก็กัดซะเลย  เห็นสาวๆก็ทำลิ้นห้อย น้ำลายยืด น่ารักน่าเอ็นดูไปอีกแบบ  โอ๊ย  เจียรนัยไม่หมด

ลงชื่อ สมาชิกชมรมปากหมา

[Nuchana]

และแล้วก็มีผู้ร้อนตัวย่องออกมาสารภาพ ให้ตายเถิด พระเจ้า...ดิฉันไม่เคยมโนทุจริต คิดเลยเถิด ไปถึงปากหมานจริงๆ สมัยก่อนอาจร่วมขบวนการปากมหากับคุณถาก็ได้ แต่หลังจากไม่ได้ฝึก วิทยายุทธด้านนี้มานานเลยปล่อยให้คุณถาแซงหน้า สำหรับคุณ paganini เข้าข่ายปากมืด ไม่ว่า จะหว่านล้อมอีท่าไหน มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนงัดขึ้นมาใช้ แกซิปปากสนิท พิกุลไม่ร่วงเลยค่ะ ชาวสีชมพูบนบอร์ดนี้ ที่ยังไม่เสียเด็ก ก็เห็นมีคุณติบอ (คนอื่นที่แอบอ่าน...ช่วยให้เสียงบ้าง) ก็ดี เสียดายนึกไม่ออกว่าสามแยกปากหมาอยู่ตรงไหน  ว่างๆจะให้คุณติบอพาทัวร์ และปิดท้ายด้วยการ กินก๋วยเตี๋ยวเล็กน้ำที่อักษรเสียหน่อย (ยังขายอยู่หรือเปล่าคะ หรือรวยแล้วเลิก)

[ถาวภักดิ์]

 แหม เสียดายไม่มีอมยิ้มท่าค้อน มิฉะนั้นจะส่งให้คุณพี่สัก 2 วงงามๆ เปิดช่องให้ไม่ได้เชียวนะ อย่างนี้เขาเรียกว่า ได้ทีขี้หมาไหล  เวลาเอ่ยลอยๆก็สะดุ้งสะเทือนกันเป็นแถบ  ยืดอกมารับซะเอง ก็ตื้บซ้ำ ฮือๆ คุณพี่คนสวยใจร้าย

ออกตัวซะก่อนนะครับ เดี๋ยวเจ้าของถิ่นสามแยกปากหมาท่านจะเดือดร้อนเสียชื่อเสียงไปด้วย  ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกะท่านๆผู้ทรงคุณวุฒิเหล่านั้นนะครับ  ผมมันประเภท mid-road หัวเดียวกระเทียบลีบ  ไม่มี pedigree  เป็นประเภท...นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย....  น่าสงสารออก นะคุณพี่คนสวยจ๋า

ส่วนหนังสือหลายชีวิต ผมก็เชียร์สุดตัวไปแล้วในไม่กี่กระทู้ก่อน   ยังนึกถึงอยู่เรื่องหนึ่งในนั้น เกี่ยวกับหญิงโสดที่เริ่มเข้าวัยกลางคน มีความเครียดสะสมจากภาระที่ต้องดูแลมารดา

จำประทับใจมาจนทุกวันนี้ ว่าอาจารย์หม่อมเข้าอกเข้าใจแม้ปมปัญหาที่ซ้อนเร้นอยู่ก้นบึ้งของหัวใจได้ยอดเยี่ยมเหลือเกิน  และเป็นสิ่งที่จะเกิดได้ก็แต่ในสังคมแบบเอเซีย หรือแบบไทยในยุคสมัยหนึ่ง  ยากที่จะปรากฎออกมาให้รู้เห็นได้ทั้งภาพแก่สาธารณชน เพราะเป็นปมที่ทั้งซ่อนอยู่ลึกในจิตใจคนและยังต้องถูกกลบฝังไว้ด้วยการแสดงออกตามค่านิยมของวัฒนธรรมประเพณีที่แรงมากๆ

อาจารย์งัดออกมาได้อย่างไรหนอ น่าทึ่งจริงๆ

[เทาชมพู]

คุณถาฯคะ   อย่าลำบากยืนยันเรื่องกราบเลยค่ะ  ไม่ว่าจะกราบที่ตัก หรือเล็บ หรือหน้าแข้ง ก็ไม่กล้ารับทั้งนั้น   ใครจะกล้าให้จอมยุทธมาคารวะ  เกรงลมปราณตัวเองย้อนกลับ ไฟธาตุแตกทำลาย   อดได้ยินพลังฝีปากขั้นสุดยอดจากสำนักสามแยก ต่อคำกับคุณ Nuchan มันยิ่งกว่าฟังลำตัดแม่ประยูรเสียอีก เรื่องหลายชีวิต ตอนที่คุณยกมาโดยไม่ระบุชื่อ คือ "ละม่อม " เป็นเรื่องมาตุฆาต   ฝีมือหนึ่งเดียวในประเทศของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ทำให้ดิฉันสงสารฆาตกรจับใจ และเห็นด้วยว่าแม่ตัวแสบนั้นตายไปเสียก็ไม่น่าพุทโธเลยเชียว ทั้งที่สิ่งที่ทำ ถือเป็นอนันตริยกรรม ดิฉันยังไม่เคยเห็นนักเขียนคนไหนทั้งในอดีตและปัจจุบัน โน้มน้าวอารมณ์อันมืดดำให้เรามองเห็นเป็นขาวได้ถึงเพียงนี้เลย

[Nuchana]

วันนี้พึ่งแข่งกีฬาสีปีใหม่กลับมา ในฐานะโค้ชเชียร์ลีดเดอร์ อะ แฮ้ม...อย่างพึ่งติดคอซิคะ ไม่มีแรง ขยับริมฝีปาก แม้แต่จะยกนิ้วจิ้มดีดแป้นคีย์บอร์ดที่ใช้ได้เพียงนิ้วชี้ 2 นิ้ว พิมพ์  วันนี้ขอยกให้คุณถา เป็นพระเอกไปคนเดียวก่อนค่ะ ดิฉันต้องถนอมเสียง เวทีเย็นนี้ถึงเที่ยงคืน... อะ แฮ้ม อาจารย์เทาชมพูกับคุณถา ท่าทางเป็นแฟนหนังสืออาจารย์หม่อมตัวยงนะคะ หากทั้ง 2 ท่าน การันตีอย่างนี้ ดิฉันจะได้มั่นใจว่าอ่านแล้วจะได้อรรถรสเต็มที่คะ อยากรู้จังคุณถาจบคณะอะไรมา ใครเข้าใกล้ถึงเนื้อตัวขาดเป็นวิ่นๆ อาจารย์คะ อุตสาห์ปิดหูปิดตาไม่ให้ใครมา provoke ต่อมอยากรู้ แต่มี sms ปลิวมา จากเจ้าเก่าบอกใบ้ เพิ่มเติมอีกข้อหนึ่งว่าอาจารย์เทาฯไม่ใช่แฟนเพชรพระอุมาธรรมดา แต่เป็นระดับพระกาฬด้วย ฝรั่งพูดว่า "See Angor Wat and die" ฮือ..ฮือ อาจารย์น่าจะกรุณาบอกๆให้รู้แล้วรู้รอด ดิฉันสัญญาว่า "Know who you are and die" รู้แล้วจะไปให้พ้นๆบอร์ด ไม่มาหลอกมาหลอน กวนใจ อีกต่อไปค่ะ

[ถาวภักดิ์]

 ซี้ด...ดาบนั้นคืนสนอง สะกิดเล็บแต่เจ็บลึก อย่างไรก็ยอมทุกอย่างขอรับ  จะลงโทษเฆี่ยนตีอย่างไรก็ยอม  นึกภาพเล็บชมพูโค้งมนบนปลายนิ้วเรียวขาวงามกรุ่นกลิ่นหอมยวนใจ ถึงเหน็บเนื้อจนเลือดซิบ คงลืมเจ็บลืมตาย

น่าน้อยใจแทนหมาทั้งหลาย ที่มักถูกนำมานิยามเปรียบเปรยแต่ในทางลบ ทั้งที่มีแต่ความสัตย์ซื่อจริงใจ ภักดีไม่ผันแปร และจะหาปากที่ไหน ปากกับใจตรงกันไปกว่าปากของหมาเป็นไม่มี จะเลียและครางงี้ดง้าดจากหัวใจที่ภักดีให้แต่เจ้าของอย่างสุดหัวใจจนวันตาย  คนไม่รู้จักหรือมุ่งร้าย หรือเข้าบ้านมาผิดเวลา ก็เห่ากระโชก ขับไล่ถึงขบกัด อย่างไม่เลือกชั้นวรรณะ

ถึงเจ้าของจะตกอับ ยากจนอย่างไร ไม่เคยเห็นหมาวิ่งเต้นขอย้ายบ้าน เปลี่ยนเจ้าของสักครั้ง  ไม่ว่าเจ้าของจะดำรงตำแหน่งใด ท่ากระดิกหาง ส่ายก้นของหมาที่แสดงต่อเจ้าของ ก็จะออกมาจากทั้งหัวใจทุกครั้งไปไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

ในหนังสือคนรักหมา (รวมเล่มเรื่องหมาๆ เช่นเรื่องมอม เป็นต้น) มีหลายๆตอนที่อาจารย์หม่อมได้พรรณนานิสัยสันดานของหมาได้อย่างถึงแก่น โดยยกตัวอย่างทั้งจากเรื่องจริง ไปต้นจนถึงวรรณคดีคลาสสิกอย่างมหาภารตยุทธ์  ประทับใจจำได้ไม่รู้ลืมหลายตอน

อย่างเช่นที่อาจารย์หม่อมเล่าถึงกริยาอาการของเจ้าสามสี(ถ้าจำไม่ผิด)ที่มายกขาปล่อยฉี่ทับของอาจารย์ แล้วมองหน้า ประหนึ่งจะบอกว่า ไปไหนไปกัน เราเป็นเพื่อนตายกันนะ (อะไรทำนองนี้)  ทั้งน่ารัก น่าขันและน่าชมความช่างสังเกตของอาจารย์

หรือที่หมาเดินตามพระเจ้าอะไรนะครับ...จำพระนามไม่ได้  ชนิดจะไปตายที่ไหน อย่างไรก็ไม่ยอมทิ้ง ไม่ยอมห่าง  ที่สุดเมื่อราชรถสวรรค์มารับ  พระองค์ถึงกับยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ให้หมาไปด้วย สวรรค์ก็ไม่ดีพอสำหรับพระองค์  สวรรค์ยังต้องยอมให้คุณหมาขึ้นนั่งหูปลิวบนราชรถทิพย์  นึกถึงสำนวนเล่าของอาจารย์แล้วหน้าเปื้อนยิ้มทุกที

[ถาวภักดิ์]

 ลืมตอบข้อสงสัยคุณพี่ Nuchan แสนสวย
ขอตอบด้วยบทประพันธ์ของอาจารย์หม่อม
คนพี่นะครับ

Born men are we all............and one.
Brown, black by the sun.......culture.
Knowledge can be won........alike.
Only heart differs.................from man to man.

[เทาชมพู]

ใครจะไปใจร้ายปล่อยให้คุณ Nuchan ตาย  หรือไปพ้นเว็บบอร์ด อยากให้อยู่คุยกันในเว็บบอร์ดไปนานๆ เลยขอไม่บอกดีกว่าค่ะ เจ้าเก่าที่ชอบใบ้หวยอยู่เรื่อยๆ  คุณ Nuchan อย่าไปฟังมากนัก    เจ้าสำนักนี้ชอบใบ้หวยแบบไม่ให้แทงเลขถูก ถ้าคุณถาฯเป็นหนึ่งในเจ้าถิ่นสามแยกปากหมา ก็มีอยู่คณะเดียวละค่ะที่มีสิทธิ์ครอบครองถิ่นนั้นตั้งแต่เริ่มก่อตั้งมาจนทุกวันนี้ คณะที่ผลิตบัณฑิตออกไปคุมการสร้างถนนหนทาง  คุมเรื่องไฟฟ้า เครื่องยนต์  ฯลฯ พวกนี้ หมาที่ขึ้นสวรรค์  มีเจ้าของชื่อพระเจ้ายุธิษเสฐียร  เป็นพี่คนโตในบรรดากษัตริย์ปาณฑพทั้งห้าในมหาภารตะ เป็นสามีหนึ่งในห้าของนางกฤษณา ค่ะ

[Karine!!]

 คงต้องขอฝาดเนื้อฝากตัวใหม่ล่ะมั้งค่ะ...เพิ่งเข้าวิชาการดอทคอมมาไม่นานเอง...ไอ้ที่เข้ามาก็ไม่มีมีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ แต่ที่จะมาทำให้เข้ากันบ่อยๆ เห็นจะเป็นเพราะคำตอบตามกระทู้ต่างๆนี่ล่ะมั้งค่ะ ที่ทำให้เข้ามาติดตาม...แต่
เห็นจะเป็นด้วยขี้เกียจอ่านมั้งค่ะ...เข้ามาทีไร ความรู้ที่น่าจะได้กลับกลายเป็นกระท่อนกระแท่น รู้บ้างไม่รู้บ้าง เพราะขี้เกียจอ่านนี่ล่ะตัวดี
นี่ก็พยายามอ่านที่ทั้งคุณถาวภักดิ์ คุณNuchan คุณเทาชมพูโต้ตอบกัน ก็สนุกดี แต่พอเข้าเรื่องหนังสือของท่านคึกฤทธิ์ทีไร เป็นงงทุกที เห็นทีจะต้องไปหาอ่านมาประดับสมองบ้างแล้วมั้งค่ะ
...
แล้วจะเข้ามาหาความรู้เพิ่มบ่อยๆค่ะ    

[เทาชมพู]

ถ้าคุณKarine!! อ่านผลงานของม.ร.ว. คึกฤทธิ์  ไม่ว่าเรื่องไหน   แล้วเข้ามาแลกเปลี่ยนความเห็นกันในนี้ ก็จะได้รสชาติการอ่านเพิ่มขึ้นมากกว่าอ่านคนเดียว แต่ถ้าขี้เกียจอ่าน   จะเข้ามาฟัง  ก็เชิญตามสบายค่ะ ป๋าถาฯ หายไปไหนไม่ทราบหมู่นี้ คงไปฉลองคริสต์มาส อยากจะเสนอข้อคิดว่า การที่ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ท่านเขียนอะไรต่อมิอะไรได้แปลก ลงลึกและมีมุมมองไม่เหมือนกัน อย่างที่เขียนถึงละม่อม ในหลายชีวิต   ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะท่านได้ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมตะวันตกมาตั้งแต่รุ่นหนุ่ม มีโอกาสเห็นวัฒนธรรมและวิธีคิดแบบอื่นนอกเหนือจากแบบไทย จึงทำให้มุมมองของท่านแตกต่างไปจากนักเขียนร่วมสมัยอื่นๆ