พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดีรังสิต

[vun]

Queen Elizabate 1

[ครูไผ่]

 ความเห็นที่ 59 รูปใครคะ คุณ vun

[เทาชมพู]

จะมาเล่าต่อในสัปดาห์นี้ค่ะ

[ครูไผ่]

 คุณ Nuchan ในความเห็นที่ 57  
ถ้าไฟล์รูปภาพไม่ใหญ่เกิน 2 เม็กกะไบต์ ส่งเข้า mail ครูไผ่นะคะ จะแปลงให้เหลือไม่เกิน 50 กิโลไบต์แล้ว post ให้  อยากเห็นรูปท่านค่ะ

[paganini]

 ติดตามตลอดครับอาจารย์

[เทาชมพู]

 ต่อค่ะ

"หน่วยพระราชทาน" ที่พระองค์เจ้าวิภาวดีรังสิตเสด็จไปเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร ไม่ได้มีแต่ทางใต้ แต่ทรงขึ้นเหนือไปเยี่ยมชาวเขา ที่เชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน
การเดินทางก็ไม่ใช่ว่าไปทางรถยนต์   เพราะเส้นทางไกลจนไม่มีทางรถยนต์  ต้องพากันเดินไป

ทรงบันทึกไว้ตอนหนึ่งเมื่อเสด็จไปเยี่ยมหมู่บ้านลัวะ ว่า

" เราต้องผ่านทุ่งนาของพวกลั้วะบ้านกองลอยไปนานโข  
จึงถึงป่าโปร่งซึ่งต้องเดินผ่านอีกหลายกิโลเมตร  แล้วก็ค่อยๆขึ้นเขา
เมื่อแรกก็เป็นเขาลาดๆ แต่ยิ่งเดินก็ยิ่งชันขึ้นทุกที
บางทีก็ต้องเดินไปตามลำห้วย    
เดี๋ยวก็ต้องข้ามลำห้วยซึ่งถ้าแคบ และมีก้อนหินวางอยู่เป็นแห่งๆ
ก็พอจะข้ามไม่ให้รองเท้าเปียกได้
แต่บางทีลำห้วยกว้าง  น้ำลึกถึงเข่าก็ไม่มีทางอื่น
นอกจากเดินลุยน้ำเย็นเจี๊ยบนั้นไป

[เทาชมพู]

 เดี๋ยวก็ต้องเดินไปตามสันเขา ซึ่งแคบมากและชัน
บางทีก็ต้องเดินตรงทางแคบซึ่งมีเขาชันอยู่ข้างหนึ่ง  เหวอีกข้างหนึ่ง
แต่ถ้าต้องสวนทางกับพวกม้าหรือล่อขนของของชาวเขาละก็
พวกเราจำที่จะต้องหลบตะเกียกตะกายปีนเขาขึ้นไป
ห้อยตัวต่องแต่งเกาะหินหรือกิ่งไม้ไว้ไม่ให้ลื่นลงมาโดยเร็วที่สุด
ให้พ้นทางของมัน
ถ้ามัวชักช้างุ่มง่ามอยู่บนทางเดินแคบๆซึ่งเอียงไปทางเหว
ก็จะถูกเจ้าพวกนั้นชนตกเหวโดยไม่ทันรู้ตัว
เพราะเจ้าสัตว์พวกนั้นออกจะอันธพาล   เป็นเจ้าของถิ่น  ไม่มีการหลบทางให้ใครเลย
แม้แต่เจ้าของของมันเอง  มันก็พยายามเบียดให้เดินหมิ่นๆใกล้เหวให้มากที่สุดเสมอ

ตกลงเป็นอันว่าวันนั้นเราไต่ภูเขาสูงๆถึง 11 ลูก
เขาต่ำๆลาดๆ กับป่าโปร่งและทุ่งนา ที่ราบไม่นับ
ครูบอกว่าระยะทางคงไม่น้อยกว่า 30 กิโลเมตร"

[เทาชมพู]

 เส้นทางทุรกันดารตั้งแต่เหนือจดใต้ มิได้ทำให้พระองค์เจ้าวิภาวดีฯทรงย่อท้อ
ตรงกันข้าม  ทรงเผชิญและปรับพระองค์ได้ทุกครั้ง พร้อมที่จะทรงเดินทางครั้งต่อไป
หลังพระภารกิจครั้งก่อนจบลง
ไม่ว่าเผชิญอากาศหนาวเย็นจับใจทางเหนือ  ฝนตกหนักทางใต้  ปีนเขาทางเหนือและฝ่าป่าดงทางใต้ ที่พักแรมตามมีตามเกิด  อาหารการกินเท่าที่จะหาได้   ก็ทรงมองทุกอย่างด้วยพระอารมณ์แจ่มใส  
เห็นเป็นประสบการณ์ที่หาได้ยาก  
เพื่อเยี่ยมเยียนไต่ถามทุกข์สุขของประชาชน  ประทานความช่วยเหลือเรื่องปัจจัย 4 เท่าที่จะทำได้
เรื่องเล็กๆน้อยๆที่ทรงเจอ ชาวกรุงผู้ไม่เคยตรากตรำอาจเห็นเป็นเรื่องลำบาก   ก็ทรงเห็นเป็นเรื่องขำขัน  ไม่ได้เห็นเป็นอุปสรรคแต่อย่างใด

[เทาชมพู]

 " คืนนั้นเป็นคืนที่พวกเราต้องทรมานหลายอย่าง  นอกจากจะต้องการอากาศสดสำหรับสูดเข้าปอดฯลฯ แล้ว  
ยังต้องฟังเสียงกรนของแม้วในกระต๊อบอีกด้วย  
ข้าพเจ้าเชื่อว่าไม่มีมนุษย์ใดจะกรนดังเท่าแม้วที่สูบฝิ่นเป็นแน่
พวกเราต่างปลงอนิจจังพลางเกิดเส้นตื้นหัวเราะกันไปพลาง  กว่าจะเหนื่อยจนหลับไปได้ก็ดึกโข"

และ

" พอกลับมากรุงเทพ   ลูกน้องฝ่ายหญิงคนที่หนึ่งของข้าพเจ้าก็ใส่เฝือกเดินกระโผลกกระเผลกถือไม้เท้าไปหลายวัน
ได้ความจากหมอว่าเอ็นที่ข้อเท้าฉีกไปเอ็นหนึ่ง  มีเลือดคั่งอยู่ข้างใน
ส่วนคุณหมอสวัสดิ์ก็หัวเข่าบวม  เป็นแผลไป 2 นิ้วต้องสวมรองเท้าคีบ
ส่วนคุณดุสิตนั้นฝ่าเท้ากับส้นเท้าหนังหนาราวกับ "ตีนแรด" ตามที่คุณหมอสวัสดิ์ว่า
เพราะเดินๆไปรองเท้าเกิดทรยศ   เลยต้องสวมแต่ถุงเท้าเดิน
ผู้ชายอีกสองคนในคณะก็เป็นหวัดงอมแงมไปคนหนึ่ง
ส่วนนิ้วเท้าของทั้งคู่ก็มีตาปลาขนาดยักษ์เกิดขึ้นมาเต็มคนละ 10 แห่ง
มีแต่ลูกน้องฝ่ายหญิงคนที่สอง นายประเทืองกับข้าพเจ้าเท่านั้น
ซึ่งนอกจากน่องแข็งโป๊ก มีกล้ามเนื้อขึ้นอยู่ไม่กี่วันก็หายเป็นปกติ"

ทรงเล่าในตอนท้ายว่า  เมื่อทรงชวนให้ไปเดินทางเยี่ยมเยียนประชาชนกันอีก
ทุกคนก็รับคำทันที

[vun]

 อ๋อ ราชินีวิคตอเรีย อังกฤษไงครับ

[เทาชมพู]

 ในปี 2520 สถานการณ์การก่อการร้ายทางภาคใต้รุนแรงมาก   จนพูดกันว่าภาคใต้กำลังลุกเป็นไฟ        
เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์   พระองค์เจ้าวิภาวดีรังสิต ทรงมีกำหนดเสด็จภาคใต้เพื่อนำสิ่งของพระราชทานไปประทานแก่ตำรวจ ทหารและอ.ส. ที่ปฏิบัติการในแนวหน้า
ทั้งที่เพิ่งเสด็จกลับจากน่านและสุโขทัยก่อนหน้านี้วันเดียว  ก็เสด็จลงภาคใต้ทันที
ทรงนิมนต์พระภิกษุที่มีประชาชนเคารพนับถือร่วมคณะไปด้วย 2 รูป  คือ พระมหาวีระเถวโร (หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ) วัดท่าซุง สิงห์บุรี   และ หลวงปู่ พระครูบาธรรมไชย  วัดทุ่งหลวง  อ. แม่แตง  จ.เชียงใหม่

เส้นทางรถยนต์ที่จะเสด็จไปนครศรีธรรมราช ไม่ปลอดภัย และเสียเวลามาก  จึงเสด็จโดยเฮลีคอปเตอร์แทน ไปที่ที่ทำการกองร้อย
หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ได้แสดงธรรมและให้พรแก่ตำรวจตระเวนชายแดน
ท่านได้มอบผ้ายันต์ธงมหาพิชัยสงคราม และเหรียญเอกราช แก่ตำรวจทุกคน
หลวงปู่ธรรมไชย ได้ประพรมน้ำมนต์ให้ตำรวจทุกคน

ทรงพักค้างแรมที่ทุ่งสง   ทำสังฆทานอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าหน้าที่ตำรวจของสุราษฎร์ธานี
ที่ถูกผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์โจมตีที่สถานีตำรวจจนเสียชีวิต รวม 5 นาย

[เทาชมพู]

 ในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ประมาณตีสอง  ผู้ก่อการร้ายกลุ่มหนึ่งได้เข้าโจมตีสถานีตำรวจคลองปาง เขตติดต่อกับทุ่งสง  ห่างจากที่ประทับประมาณ 11 ก.ม.  
ปิดล้อมและระดมยิงเข้าไป  พร้อมทั้งประกาศให้ยอมแพ้วางอาวุธ มอบให้ทางฝ่ายผู้โจมตี
แต่ตำรวจประจำสถานี ยิงต่อสู้ผู้ก่อการร้ายมิให้เข้าเผาทำลายและยึดอาวุธของฝ่ายตำรวจได้สำเร็จ   ได้ยิงต่อสู้จนผู้ก่อการร้ายบาดเจ็บ ล่าถอยไป

เมื่อตอนเช้าความทราบถึงพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดีฯ ก็เสด็จไปพร้อมกับตำรวจตระเวนชายแดนเพื่อเยี่ยมเยียนสร้างขวัญกำลังใจให้ตำรวจ

วันที่ 16 กุมภาพันธ์   มีกำหนดเสด็จต่อไปที่อ.เคียนซา และอ.พระแสง  
ระหว่างเดินทางทางเฮลีคอปเตอร์  
ทรงทราบจากวิทยุว่า  มีเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดนซึ่งไปสร้างบ้านพักพระราชทานให้ราษฎร ที่ บ.เหนือคลอง   ต.บ้านส้อง อ.เวียงสระ สุราษฎร์ธานี
ได้รับบาดเจ็บจากกับระเบิดของผู้ก่อการร้าย    อาการสาหัส
ก็ทรงห่วงใยผู้บาดเจ็บ  เห็นความจำเป็นที่จะต้องรีบนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยด่วน  

แทนที่จะให้เฮลีคอปเตอร์ส่งเสด็จที่เคียนซาก่อน แล้วค่อยย้อนกลับมารับผู้บาดเจ็บ อย่างที่นายตำรวจผู้ถวายอารักขาทูล
ก็ทรงให้นำเฮลีคอปเตอร์ลงเพื่อแวะรับผู้บาดเจ็บกลับไปด้วยกัน เสียเลย  ได้ไม่เสียเวลา
โดยไม่ทรงห่วงสวัสดิภาพของพระองค์เอง
เนื้อที่ว่างในเฮลิคอปเตอร์ไม่พอ  ก็ทรงให้คณะลงไปก่อนที่ บก.ร้อย จุดใกล้ที่เกิดเหตุ  
เหลือแต่พระองค์เองกับนายแพทย์ กับเจ้าหน้าที่ ใน ฮ.  ไปรับผู้บาดเจ็บ

คำสั่งสุดท้าย ที่ทรงเขียนก็คือ
" เดี๋ยวให้ทุกคนลง   เจ้าหญิง( ทรงหมายถึงพระองค์เอง  เป็นคำที่หลวงปู่ธรรมไชยเรียก) จะไปรับคนเจ็บ 2 คนกับหมอ กับผู้กำกับ
หลวงพ่อ หลวงปู่ คอยสักครู่ที่โรงตำรวจ
หลวงพ่อ หลวงปู่ สวดมนตร์คุ้มครองให้พวกเราปลอดภัยด้วย
หมู่นี้มันยิงเรือบินเกือบทุกวัน
เดี๋ยวจะมารับไปพระแสงเคียนซา"

[หยดน้ำ]

 มาติดตามอ่านด้วยคนครับ  *_*

[เทาชมพู]

 การบินของ ฮ.ช่วงนี้เปิดประตูทั้ง 2 ด้าน  

ขณะที่เครื่อง ฮ.บินมาเหนือสวนผลไม้และสวนยาง   นักบินมองเห็นบ้านพระราชทานซึ่งเป็นเป้าหมายที่จะลงจอดรับคนบาดเจ็บ  ห่างไปประมาณ 1 ก.ม.เศษ  
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงปืนรัวขึ้นถี่ยิบจากเบื้องล่าง  กระสุนชุดแรกพุ่งขึ้นมา ทะลุขาพ.ต.ท. สุดินทร์ สิงหรา ณ อยุธยา(ยศในขณะนั้น) ผู้กำกับ ตชด.เขต 8  
ผู้กำกับฯตะโกนสั่งให้นักบินนำ ฮ.ขึ้นสูงทันที    เสียงกระสุนปืนกระทบเครื่องบินดังก้องไปหมดทั่วลำ

ในช่วงความชุลมุนวุ่นวายนี้เอง  ก็ได้ยินเสียงรับสั่งว่า
"ฉันถูกยิง"
ผกก.หันไปดูเห็นพระพักตร์ฟุบ พระองค์ซวนมา จึงประคององค์ไว้  ส่วนนายแพทย์และพยาบาลพยายามอุดปากแผลห้ามเลือด
ขณะที่ ฮ.กำลังร่อนลง   ผกก.สบตานายแพทย์ เห็นส่ายศีรษะ ก็เข้าใจทันทีว่าหมดหวัง

ผกก.สั่งฮ.ให้บินไปที่ร.พ.สุราษฎร์ซึ่งใกล้ที่สุด   แต่เครื่องได้รับการเสียหายหนักจากการระดมยิงของผู้ก่อการร้าย  เข็มเครื่องวัดทุกตัวไม่ทำงาน
และเครื่องอาจระเบิดได้ทุกวินาที   นักบินจำต้องร่อนลงที่สนามหน้าโรงเรียนวัดบ้านส้อง

เมื่อเครื่องลงถึงพื้นดินแล้ว ผกก.วิทยุสั่งการไปที่บก.ร้อยให้นิมนต์หลวงพ่อและหลวงปู่เดินทางมาโดยเร็วที่สุด  

ในระหว่างนี้นายแพทย์ได้ถวายน้ำเกลือ    พระอาการดีขึ้นอย่างประหลาด   ไม่มีอาการทุรนทุราย
รับสั่งทั้งที่ยังหลับพระเนตรว่า
"ตชด.เป็นอย่างไรบ้าง   เอาออกมาได้หรือยัง   ให้รีบไปส่งโรงพยาบาล
อย่าให้พวกมันรู้ว่าฉันถูกยิง  มันจะเหิมเกริม   หนาว ปวด เมื่อย"

สักครู่ก็รับสั่งต่อไปว่า
" ฉันไม่ได้เป็นไรแล้ว  ตชด.มาหรือยัง  ให้รีบนำส่งโรงพยาบาลด่วน"
รับสั่งย้ำว่า
"คุณสุดินทร์  นำคนเจ็บไปส่งโรงพยาบาลเร็วเข้า"

[เทาชมพู]

 อาวุธที่ผู้ก่อการร้ายใช้โจมตีฮ. เป็นอาวุธสงคราม คือ เอ็ม 16 และเอ็ม 20
สำหรับเอ็ม 20 ผู้ก่อการร้ายเคยใช้โจมตีเจ้าหน้าที่จังหวัดตากมาแล้ว  มีวิถีกระสุนไกลมากถึง 2000 ฟุต

แม้ทรงรับบาดเจ็บสาหัส ก็ทรงห่วงถึงตชด.ที่ได้รับบาดเจ็บมากกว่าห่วงพระอาการ  
นายแพทย์และพยาบาลทูลตอบให้สบายพระทัยว่า นำคนเจ็บส่งโรงพยาบาลแล้ว
ก็ทรงรู้ทัน รับสั่งว่า "ฮ.ยังไม่ขึ้น"

จนนายแพทย์ต้องแก้ตัว เปลี่ยนคำตอบว่า
"ผกก.นำคนเจ็บไปไว้โรงพยาบาลบ้านส้องแล้ว"
จึงหยุดรับสั่ง

หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ และหลวงปู่ธรรมไชยเดินทางมาถึงไล่เลี่ยกับนายแพทย์และพนักงาน อ.เวียงสระ  
พระองค์เจ้าวิภาวดี ฯ ยังทรงมีพระสติดีอยู่  แม้ว่าพระอาการทรุดหนักมากแล้ว  

รับสั่งว่า
"ร้อน หิวน้ำ ขอน้ำกินหน่อย   หลวงพ่อ หลวงปู่ ช่วยไปนิพพาน   ไม่เกิดแล้ว"
หลวงปู่ตอบว่า
" การที่จะไปนิพพานน่ะดี   แต่ท่านหญิงยังมีประโยชน์ต่อประเทศชาติมาก"
ก็รับสั่งว่า
"ให้กราบบังคมทูลพระเจ้าอยู่หัว  ท่านชาย( ทรงหมายถึงหม่อมเจ้าปิยะรังสิต) ท่านแม่"
ทรงย้ำอยู่ 2 ครั้ง แล้วไม่รับสั่งอะไรอีก

ฮ.จากสุราษฎร์ธานี เดินทางมาถึง  นำพระองค์เจ้าวิภาวดีฯ ไปที่โรงพยาบาลสุราษฎร์  
ในระหว่างทาง   นายแพทย์ผู้เฝ้าพระอาการอย่างใกล้ชิด  แจ้งว่า สิ้นพระทัยแล้ว
ฮ.จึงนำพระศพมาที่โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานีเพื่อแต่งพระศพ และถวายธงชาติคลุมพระศพ
ต่อจากนั้น   เครื่องบินจากกรุงเทพ ซึ่งไปตรวจราชการทางใต้  ก็รับพระศพกลับมาสู่กรุงเทพ