กลอนเก่า ของดี

[เทาชมพู]

 " รำพึงในป่าช้า" ผู้แต่ง คือ พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนชีวะ)

แปลมาจากElegy Written in a Country Churchyard ของ Thomas Grey ค่ะ



The curfew tolls the knell of parting day,

 The lowing herd wind slowly o'er the lea,

The plowman homeward plods his weary way,

 And leaves the world to darkness and to me.



อ่านได้ที่นี่
 http://faylicity.com/echo/echo2.html  

[ส.เพลิง]

 คุณโชคชัย บัณฑิต แกขายผลไม้ และก็เปนกวี

[ครูหมูอ้วน]

เวลาที่ท้อแท้ กลอนบทนี้ปลอบใจได้ดีนะคะ แต่จำชื่อและเนื้อหาทั้งหมดไม่ได้ ...ฉันหยุดลงตรงนี้นะที่รัก วางความหนักใจหน่ายบนปลายหญ้า ก่อนดาวแรกแซกแสงแจรงฟ้า ฉันพบหยาดน้ำพร่าบนตาตน ..อย่าอย่าเพ่อต่อว่าฉันท้อแท้ ฉันสู้แน่ด้วยเจตน์และเหตผล แต่ยามนี้มีมารผลาญเหลือทน ขอสักหนขอพักสักนิดนะ .............?............... ก่อนก้าวสู่.........ของอิสระ เปล่าฉันไม่ได้ท้อต่อพันธะ ..........?.................. ของจินตนา  ปิ่นเฉลียว  ประมาณ 29 ปีมาแล้วนะคะ

[kenkorn]

 ไพเราะมาก เคยอ่านครั้งแรกเลย
ขอบคุณครูหมูอ้วนมาก

[kenkorn]

 เคยอ่านอยู่แต่จำไม่ค่อยจะได้แล้ว ว่าอยู่ในหลังสือเล่มไหน ฝากคุณเทาชมพูหาให้ด้วยนะครับ
ความรักเปรียบเหมือนนก   ไร้วิตกสุดสดใส
ความรักเปรียบดวงใจ        ดั่งดนตรีปิติศาสติ์
............................           .......................
...........................           ....................
ทีเหลือจำไม่ได้จิง ๆ ฝากด้วยละกัน