กลอนเก่า ของดี

[เทาชมพู]

 เสียสินสงวนศักดิ์ไว้...........วงศ์หงส์
เสียศักดิ์สู้ประสงค์.............สิ่งรู้
เสียรู้เร่งดำรง....................ความสัตย์ ไว้นา
เสียสัตย์อย่าเสียสู้.............. ชีพม้วยมรณา

Robbed of wealth, your pride.........maintain.
Robbed of pride, do gain.................things wise.
Robbed of wisdom, a gain,..............to faith.
Robbed even of life,.......................... in faith ye be.

ม.ร.ว. เสนีย์ ปราโมช แปล

[นิรันดร์]

 คุณเทาชมพูครับ
ตรงอิศริญาณภาษิต

ผมคิดว่าน่าจะเป็น
เสาศิลาแปดศอกตอกเป็นหลัก ..นะครับ ลองเชคดูนิดนะครับ  

จากสุภาษิตสอนหญิง แต่ผมแอบไปอ่านทั้งที่เป็นชายเต็ม 100%

อันนัยตาพาตัวให้มัวหมอง
เหมือนทำนองแนะออกบอกกระแส
จริงไม่จริงเขาก็เอาไปเล่าแซ
คนรังแกมันก็ว่านัยตาคม

อย่าเดินกรายย้ายอกยกผ้าห่ม
อย่าเสยผมกลางทางหว่างวิถี
อย่าพูดเพ้อเจ้อไปไม่สู้ดี
เหย้าเรือนมีกลับมาจึงหารือ

[เทาชมพู]

เช็คกับเว็บโครงการหอมรดกไทย สำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม ได้ออกมาอย่างที่พิมพ์ค่ะ  http://www1.mod.go.th/heritage/nation/proverb/proverb.htm

[นิรันดร์]

 ขอบคุณครับ ผมคงจำมาผิดเอง    

[ครูไผ่]

ขอเอากาพย์ใหม่มาร่วมแจมค่ะ ดอกไม้ต่างสีสัน         ต่างกลิ่นพันธุ์กิ่งก้านใบ เข็มน้อยร้อยเรียงไป    เป็นมาลัยอันโสภา คนเราแม้นต่างจิต      ต่างความคิดต่างสาขา สวยได้ดังมาลา          เมื่อเรามาเติมเต็มกัน ไพจิตร สดวกการ

[ครูไผ่]

 กาพย์ยานี eleven ค่ะ

I pray to the god          With the thought in my heart
Wishing all of us           Do good task successfully

คำสุดท้ายอ่านเร็ว ๆ ให้ได้ 3 จังหวะนะคะ

[หมูปุ้ย]

 ปากหนึ่งว่าโอ้พิเภกเอ๋ย   ไฉนเลยมาแกล้งฆ่าพี่
ตัวเราก็จะม้วยชีวี            ในเวลานี้ด้วยศรพิษ
ปากสอง..........

คือจำบทต่อไปไม่ได้แล้วน่ะค่ะ  แต่รู้สึกว่าชอบมากเลยค่ะ  จำได้ว่ามาจากทศกัณฑ์น่ะค่ะ   สมัยตอนเรียนก็รู้สึกรำคาญครูว่า ทำไมต้องให้ท่องตั้งเยอะตั้งแยะ  แต่พอมาตอนนี้รู้สึกเลยว่าขนาดครูสั่งให้ท่องเรายังจำได้รางเลือนขนาดนี้  แล้วถ้าไม่ท่องเลยล่ะ  เราคงไม่มีกลอนเพราะอยู่ในหัวเราเลย   เพราะฉะนั้นเด็กๆ น่าจะดีใจนะ ที่เรามีกลอนเพราะให้ท่องน่ะ

ใครรู้จักกลอนข้างบน ช่วยต่อให้หน่อยนะคะ  เพราะอยากท่องได้อีกครั้งค่ะ  ขอบคุณมากๆค่ะ

[นิรันดร์]

 ปากหนึ่งว่าโอ้พิเภกเอ๋ย ............ ไฉนเลยมาแกล้งฆ่าพี่
ตัวเราก็จะม้วยชีวี .................... ในเวลานี้ด้วยศรพิษ
ปากสองว่าเจ้าจะครองยศ .......... ร่วมท้องสืบสายโลหิต
จะได้ผ่านลงกาสมคิด ............... เป็นอิสรภาพแก่หมู่มาร
ปากสามขอฝากมณโฑด้วย ........ โปรดช่วยบำรุงเป็นแก่นสาร
ทั้งอัคคีกัลยายุพาพาล .............. ฝูงสนมบริวารทั้งนั้น
ปากสี่ว่าเจ้าจะครองยศ .............. ปรากฏเป็นจอมไอศวรรย์
จงเอ็นดูสุริยวงศ์พงศ์พันธุ์ .......... โดยธรรม์สุจริตประเวณี
ปากห้าจงดำรงทศพิธ ...............  อย่าทำทุจริตให้เหมือนพี่
ตัดโลภโอบอ้อมอารี ................. แก่โยธีไพร่ฟ้าประชากร
ปากหกว่าเจ้าจงอดโทษ ............. ซึ่งกริ้วโกรธด่าว่ามาแต่ก่อน
อย่าให้เป็นเวราอาวรณ์ ...............แก่เราผู้จะจรไปเมืองฟ้า
ปากเจ็ดขอฝากนคเรศ ............... อันทรงวงศ์พรหเมศนาถา
สืบมาแต่องค์พระอัยกา ............. เมตตาอย่าให้จลาจล
ปากแปดว่าเราเลี้ยงท่าน ............ ก็ประมาณหมายใจให้เป็นผล
ตัวเราชั่วเองจึงเสียชนม์ ............. แล้วได้ร้อนรนทั้งแผ่นภพ
ปากเก้าว่าพี่จะลาตาย ............... น้องชายเมตตาช่วยปลงศพ
อย่าให้ค้างราตรีในที่รบ ............ ไตรภพจะหมิ่นนินทา
สิบปากสิ้นฝากสิ้นสั่ง ................ สิ้นกำลังสิ้นคิดยักษา
พิษศรร้อนรุ่มทั้งกายา ............... อสุรากลิ้งเกลือกเสือกไป

ผิดตกบกพร่องขอให้ช่วยกันแก้ไขนะครับ

[นิรันดร์]

ถึงสามโคกโศกถวิลถึงปิ่นเกล้า ...... พระพุทธเจ้าหลวงบำรุงซึ่งกรุงศรี ประทานนามสามโคกเป็นเมืองตรี .... ชื่อปทุมธานีเพราะมีบัว

[หมูปุ้ย]

 ขอบคุณอาจารย์มากเลยค่ะ  จะรีบท่องเลยค่ะ

[เทาชมพู]

มีใครจำอาจารย์ประคิณ ชุมสาย ณ อยุธยา หรือ " อุชเชนี" ได้บ้าง ท่านเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ปีเดียวกับคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ บทนี้ มาจาก "ขอบฟ้าขลิบทอง" มิ่งมิตร........     เธอมีสิทธิ์ที่จะล่องแม่น้ำรื่น ที่จะบุกดงดำกลางค่ำคืน     ที่จะชื่นใจหลายกับสายลม ที่จะร่ำเพลงเกี่ยวโลมเรียวข้าว     ที่จะยิ้มกับดาวพราวผสม ที่จะเหม่อมองหญ้าน้ำตาพรม     ที่จะขมขื่นลึกโลกหมึกมน ที่จะแล่นเริงเล่นเช่นหงษ์ร่อน     ที่จะถอนใจทอดกับยอดสน ที่จะหว่านสุขไว้กลางใจคน     ที่จะทนทุกข์เข้มเต็มหัวใจ ที่จะเกลาทางกู้สู่คนยาก     ที่จะจากผมนิ่มปิ้มเส้นไหม ที่จะหาญผสานท้านัยน์ตาใคร     ที่จะให้สิ่งสิ้นเธอจินต์จง ที่จะอยู่เพื่อคนที่เธอรัก     ที่จะหักพาลแพรกแหลกเป็นผง ที่จะมุ่งจุดหมายประกายทะนง     ที่จะคงธรรมเที่ยงเคียงโลกา เพื่อโค้งเคียวเรียวเดือนและเพื่อนโพ้น     เพื่อไผ่โอนพลิ้วพ้อล้อภูผา เพื่อเรืองข้าวพราวแพร้วทั่วแนวนา     เพื่อขอบฟ้าขลิบทองรองอรุณ  http://www.geocities.com/thailiterature/kk.htm

[ครูไผ่]

 จากกระทู้ CT701  
ผู้ตั้งกระทู้ถามว่า "จะสอน จะกล่าวนำอย่างไร ให้บูรณาการ"

คำตอบ

ที่เห็นชัดหัดเขียนกลอนแล้วนำเสนอ
ผ่านคอมพิวเตอร์ตกแต่งด้วยแสงสี
พร้อมบันทึกเสียงอ่านเสนาะดี
ส่งไปที่เว็บไซต์ให้ชื่นชม

หรือออกแบบ เขียนแบบ คำนวณคิด
ก็พินิจเลือกได้ตามเหมาะสม
ด้วย tools ต่าง ๆ ที่นิยม
ให้กลืนกลมผสมสาระนานา

ที่สำคัญทำได้อย่างล้ำลึก
คือการฝึกกระบวนการแก้ปัญหา
นำความรู้หลากสายหลายวิชา
มาใช้กับเรื่องราวประจำวัน

ฝึกสติก็ดีนะจะบอกให้
เชื่อมโยงไปถึงธรรมอันล้ำเลิศ
เห็นชีวิตเป็นขณะขณะปัญญาเกิด
อุปมาดูเถิดจากการสร้างภาพเคลื่อนไหว

ภาพเคลื่อนไหวที่เห็นเป็นหนึ่งภาพ
แยกอย่างหยาบก็ยังได้ตั้งหลายท่า
สั่งให้แสดงทีละภาพตามเวลา
หลอกสายตาให้เห็นเป็นหนึ่งเดียว

โยงกระบวนการดังกล่าวสู่ชีวิต
เพ่งพินิจให้ถ้วนถี่สิ่งที่เห็น
จะเข้าใจความจริงได้ไม่ยากเย็น
ว่าเป็นเช่น Animation นั่นแหละค่ะ

ไพจิตร  สดวกการ

[เทาชมพู]

สงสัยว่า กลอนของคุณไพจิตร ทำไมมีสัมผัสระหว่างบทบ้าง ไม่มีบ้าง ล่ะคะ

[ครูไผ่]

 ขอบคุณค่ะที่ช่วยอ่านให้
ปกติถ้าเขียนบรรทัดละ 2 วรรคก็จะไม่ลืม เพราะดูง่าย
พอมาเขียนบรรทัดละวรรคเดียว  เลยลืมดูค่ะ

เดี๋ยวจะปรับใหม่ค่ะ

[caeruleus]

 โคลงโลกนิติแปล ใช้ฉันทลักษณ์แบบกลอนอังกฤษนะคะ

บทพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 ค่ะ

Two Kinds of Friends

Those friends in feasts only;
....Send them away!
You'll find such easily
....On any day!
But those who'd stand over
....Firmly by you,
And forsake you never!
....There are too few!

So learn to know who are
....Those "friends" So sweet;
(Those knaves who only care
....For bread and meat!)
And learn likewise to know
....Those friends who will,
Though you've fallen, bestow
....Their friendship still!