...ไหนว่าไม่เป็นไง พี่โก๋แก่

..... แต่ที่แท้ใช้ได้ไม่เป็นสอง
ทั้งปลูกยอพอชื่นใจไม่เป็นรอง .....แล้ววรรคทองคงจะมาไม่ช้าที
ขอบพระคุณ คำชมประโลมให้ ... เปรียบดั่งไม้ได้พิรุณอรุณศรี
ก็ผลิดอกออกช่อชูทวี .................. ทิพย์วาทีที่กล่าวพราวพร่างพรู
น้ำใจมีให้กันนั้นประเสริฐ ........... มิเพียงเพลิดเพลินอ่านคำหวานหรู
แต่เตือนใจให้หมั่นมั่นเป็นครู ...... สาธยายความรู้ต่อต่อไป
แม้มิมีสิ่งใดจะให้ตอบ ................ ก็ขอมอบคำมั่นสัญญาให้
จะรับใช้ประชาชนประเทศไทย .. จวบชีวันบรรลัยใคร่หยุดเอย
อย่างนี้ ก็เรียกว่าพบญาติสิครับคุณ caeruleus
อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหูมิรู้หาย
อันเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย
เจ็บจนตายนั้นให้เหน็บเพราะเจ็บใจ
อันโบราณท่านว่าเหล็กแข็งกระด้าง
เอาเงินง้างอ่อนตามความประสงค์
........ อันใดย้ำแก้มแม่ . หมองหมาย
ยุงเหลือบฤาลิ้นพราย .... ลอบกล้ำ
ผิวชนแต่จักกราย .......... ยังยาก
ใครจักอาจให้ช้ำ ........... ชอกเนื้อเรียมสงวน
อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป
ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์
ถึงมนุษย์ครุฑาเทวราช
จัตุบาทกลางปีพนาสินธุ์
แม้ปี่เราเป่าไปให้ได้ยิน
ก็สุดสิ้นโทโสที่โกรธา
ให้ใจอ่อนนอนหลับลืมสติ
อันลัทธิดนตรีดีหนักหนา
แม้สงสัยไม่สิ้นในวิญญาณ์
จงนิทราเถิดจะเป่าให้เจ้าฟัง