กลอนเก่า ของดี

[เนยสด]

 ฝูงชนกำเนิดคล้าย............คลึงกัน
ใหญ่ย่อมเพศผิวพรรณ.......แผกบ้าง
ความรู้อาจเรียนทัน...........กันหมด
เว้นแต่ชั่วดีกระด้าง...........ห่อนแก้ ฤๅไหว
(จาก โคลงเสด็จประพาสยุโรป รศ.129 บทพระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว)

มวลมนุษย์ผู้เปรื่อง...........ปรีชา เชียวแฮ
เพราะใคร่ใฝ่ศึกษา...........สิ่งรู้
รู้กิจผิดชอบหา................เหตุสอด ส่องนา
นี่แหละบุคคลผู้...............เพียบด้วย ความเจริญ
(โคลงสลับกาพย์ พระยาอุปกิตศิลปสาร)

[เนยสด]

 ไม่ได้แวะมานานเลยครับ ประมาณว่าไม่ค่อยมีข้อมูลมากเท่าไหร่
เลยหาเรื่องมาพูดคุยด้วยไม่ค่อยได้ครับ
วันก่อน ค้นบ้านมา เจอหนังสือเรียนภาษาไทยเก่าๆ
เปิดอ่านดู กลอนเพรามาก ขอเอามาลงอีกซักหน่อยละกันครับ

ในโลกนี้มีอะไรเป็นไทยแท้...........ของไทยแน่นั้นหรือคือภาษา
ซึ่งผลิดอกออกผลแต่ต้นมา..........รวมเรียกว่าวรรณคดีไทย
อนึ่งศิลป์งามเด่นเป็นของชาติ.......เช่นปราสาทปรางค์ทองอันผ่องใส
อีกดนตรีร่ายรำลวดลายไทย.........อวดโลกได้ไทยแท้อย่างแน่นอน
และอย่าลืมจิตใจแบบไทยแท้.......เชื่อพ่อแม่ฟังธรรมคำสั่งสอน
กำเนิดธรรมจริยาเป็นอาภรณ์........ประชากรโลกเห็นเราเป็นไทย
แล้วยังมีประเพณีมีระเบียบ...........ซึ่งไม่มีที่เปรียบในชาติไหน
เป็นของร่วมรวมไทยให้คงไทย......นี่แหละประโยชน์ในประเพณี
ได้รู้เช่นเห็นชัดสมบัติชาติ............เหลือประหลาดล้วนเห็นเป็นศักดิ์ศรี
ล้วนไทยแท้ไทยแน่ไทยเรามี.........สิ่งเหล่านี้คือวัฒธรรม
(หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล)

[kenkorn]

 “เออ อุเหม่นนะมึงชิช่างกระไร
ทุทาสสกุลฉะนี้ไฉน    ก็มาเป็น
ศึกก็ยังมิถึง และมึงก็ยังมิเห็น
จะน้อยจะมากจะยากจะเย็น    ประการใด”

จำไม่ได้ว่าของใคร
เทาแดง

[เทาชมพู]

 สามัคคีเภทคำฉันท์
ของ
นายชิต บุรทัต

[เทาชมพู]

 เทวีที่รักแก้ว...........กลอยใจ
เธอช่วยกล่อมหฤทัย..........พี่แผ้ว
เสริมสุขดับทุกข์ใน............ดวงจิต
ด้วยสิเน่ห์ดังแก้ว...............ก้องพื้นเพหา

อ้าน้องจงรับด้วย...............ใจดี
ลิลิตเป็นพลี.......................รักล้ำ
พยานรักซึ่งมี....................ห่อนเหือด หายเลย
จนจวบสิ้นดินน้ำ...............ฟากฟ้าคลาสูญ

ใครทายได้บ้างคะว่าเป็นฝีปากกวีคนไหน

[เทาชมพู]

ตอบ ความเห็นที่ 140  คุณครูหมูอ้วน

โคลงโลกนิติ ที่แปลเป็นภาษาอังกฤษ อยู่นี่ค่ะ
http://www.suphawut.com/translations/masterpieces/seni/2.htm

[ครูหมูอ้วน]

 ขอบพระคุณมากค่ะ คุณเทาชมพู

ขอความช่วยเหลือ ต่อนะคะ
ขออนุญาตใช้กระทู้  ถามคำถามค่ะ  เป็นประเด็นเล็ก ๆ ไม่อยากไปเปิดกระทู้ใหม่  เพื่อนที่สอนมีปัญหาภาษาไทย 2 ประเด็นค่ะ  
1. จากบทกลอนเรื่องขุนช้างขุนแผน
"............................
ลงพระราชอาชญาตามว่าไว้....พระจึงให้ตั้งกฤษฎีกา
ว่าตั้งแต่วันนี้สืบต่อไป   ............หน้าที่ของผู้ใดให้รักษา
ถ้าประมาทราชการไม่นำพา....ปล่อยให้ใครเข้ามาในล้อมวง
ระวางโทษเบ็ดเสร็จเจ็ดสถาน  ถึงประหารชีวิตเป็นผุยผง"

ปัญหาคือ เบ็ดเสร็จเจ็ดสถาน  คือเจ็ดชั่วโคตร หรือเปล่าคะ

2. การใช้ "เสด็จพระราชดำเนิน"  ในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์
จากการสังเกตเกือบทุกฉบับ
กับสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ จะใช้ เสด็จ ฯ
แต่กับ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ ฯ อัครราชกุมารี
จะใช้   เสด็จ โดยไม่มีไปยาลน้อย  อย่างนี้สื่อใช้ถูกต้องหรือเปล่าคะ    ขอบพระคุณมา ณ โอกาสนี้ค่ะ

[เทาชมพู]

 1 ช่วยบอกด้วยว่าขุนช้างขุนแผนตอนไหน  เปิดหาไม่เจอค่ะ
2 ใช่ค่ะ

[ครูหมูอ้วน]

ขอบพระคุณมากค่ะ ขุนช้างขุนแผนตอนขุนช้างถวายฎีกา ค่ะ  ตอนที่ขุนช้างดำน้ำไปถวายฎีกาค่ะ

[เทาชมพู]

 ระวางโทษเบ็ดเสร็จเจ็ดสถาน   ไม่ได้แปลว่าประหารเจ็ดชั่วโคตรค่ะ

หมายความว่า  ถ้าพวกขุนนางมหาดเล็กเด็กชาที่มีหน้าที่รักษาพระองค์ ปล่อยช่องโหว่ให้คนนอกล่วงล้ำเข้ามาในที่ล้อมวง  
ซึ่งหมายถึงที่ประทับ ซึ่งต้องมีการอารักขาหนาแน่นมาก
จะต้องได้รับโทษ ตามที่ตราเป็นกฎไว้  รวมแล้ว  7 ขั้น มีตั้งแต่น้อยไปหามาก  
ขึ้นกับว่าจะประมาทมากน้อยแค่ไหน
อย่างเบาก็ตั้งแต่เฆี่ยน จองจำ ปลด  ฯลฯ ไปจนกระทั่งโทษหนักสุด
คือประหารชีวิต

[เทาชมพู]

 เจ้าพระยา ท่าพระจันทร์ สัญลักษณ์
แทนตำหนักศักดิ์ตำแหน่งแห่งความหลัง
ทั้งโดมทิพย์ยูงทองผ่องพลัง
คือวิญญาณที่ยังขลังประโคม

จาก
ตำนานวังหน้า
ของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[ดารากร]

 กำเนิดนามธรรมศาสตร์และการเมือง
อร่ามเรื้องเหลืองแดง ณ แห่งหน
เจ้าพระยาท่าพระจันทร์บันดาลดล
ศาสตร์แห่งคนผู้รักความเป็นธรรม...

...ฉันแสนรักธรรมศาสตร์เป็นยิ่งนัก
เพราะธรรมศาสตร์สอนให้รักประชาชน

เจ็ดทศวรรษ ธรรมศาสตร์
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[ครูหมูอ้วน]

ขอบพระคุณ คุณเทาชมพูที่ถ่ายทอดความรู้เป็นวิทยาทาน เป็นอย่างสูงค่ะ

[เทาชมพู]

ด้วยความยินดีค่ะ คุณครู เชิญอ่านกลอนต่อนะคะ เที่ยงคืนดื่นดึกเมื่อเดือนตรง ดอกไม้เจ้าจะทรงช่อเกสร เก็บได้ก็จะรายไว้ที่นอน ถนอมอ่อนอุ่นแอบแนบนิทรา ลมประเลงลำนำกล่อมลำน้ำ ยามค่ำย่ำคืนสะอื้นหา ผิวแผ่วเป็นเพื่อนเดือนดารา เพ้อภาษาอารมณ์ที่ลามลวง กาเอ๋ย เจ้ากาหลง จะหลงลงดงใดใครเขาห่วง คนจรนอนดินถวิลดวง ดอกฟ้าฤๅจะร่วงลงมามือ จาก คำหอม ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

[นิรนารี]

ชอบบทรำพึงในป่าช้า (ครูให้ท่องจำ/วิชาวรรณคดี) เคยเรียนตอน มัธยมต้น บทดอกสร้อย หรืออะไรประมาณนี้ จำไม่ได้ว่าเป็นพระราชนิพนธ์ของพระองค์ใดเปล่า อาจารย์เทาชมพูทราบช่วยบอกเป็นวิทยาทานบ้าง ... วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่งย่ำค่ำระฆังขาน ฝูงวัวควายพ่ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน ชาวนาเหนือยอ่อนต่างจรกลับ ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล และทิ่งตนตูเปลี่ยยวอยู่เดียวเอยฯ