วรรคทองในวรรณคดีสุดโปรดของท่าน (2)

[ศรีปิงเวียง]

 [code]ศรีสิทธิ์พิศาลภพ เลอหล้าลบล่มสวรรค์ จรรโลงโลกกว่ากว้าง
แผนแผ่นผ้างเมืองเมรุ ศรีอยุธเยนทร์แย้มฟ้า แจกแสงจ้าเจิดจันทร์
เพียงพิพรรณผ่องด้าว ขุนหาญห้าวแหนบาท สระทุกข์ราษฎ์รอนเสี้ยน
ส่ายเศิกเหลี้ยนล่งหล้า ราญราบหน้าเภริน เข็ญข่าวยินยอบตัว
ควบค้อมหัวไหว้ละล้าว ทุกไทน้าวมาลย์น้อม ขอออกอ้อมมาอ่อน
ผ่อนแผ่นดินให้ผาย ขยายแผ่นฟ้าให้แผ้ว เลี้ยงทแกล้วให้กล้า
พระยศไท้เทิดฟ้า เฟื่องฟุ้งทศธรรม ท่านแ�

[เทาชมพู]

 Yahoo ใช้ไม่ได้ค่ะ  hotmail ใช้ได้   ที่ใช้ได้อีกอย่างคือพวก pop 3

ขอแปลให้วรรคเดียวก่อนนะคะ

สระทุกข์ราษฎ์รอนเสี้ยน
สระ ปัจจุบันนี้เราเหลือมาใช้ในคำว่า สระผม   ความหมายคือ ชำระล้าง /ให้หมดจด  
ในที่นี้ก็คือบำบัดทุกข์ประชาชน
รอน = ตัดรอน  
เสี้ยน  = หนาม
ขจัดขวากหนามอุปสรรค ให้ประชาชน

คุณศรีปิงเวียงคะ คำว่า วานช่วยแปลให้หน่อย  เขาใช้กับเพื่อนรุ่นเดียวกัน หรือไม่ก็รุ่นน้อง
ถ้าไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายอายุเท่าไร แต่มากกว่าคุณ  
ใช้คำว่า ขอความกรุณาช่วยแปลให้ผม จะขอบคุณมากครับ
ก็จะน่าฟังแบบไทยๆมากกว่าค่ะ

[ถาวภักดิ์]

 จารย์ครับ สำนวนที่อาจารย์เมตตาสอนนั้นเป็นรูปแบบที่เป็นทางการ และได้รับความนิยมในแวดวงคนมีเงิน มีการศึกษาสูง หรือคุ้นเคยสัมผัสกับระดับชั้นต่างๆของราชการ  ก็ฟังเพราะหูดีอยู่ครับ ไม่ได้ติติงแต่อย่างใด หากเพียงอยากจะขอโอกาสกราบเรียนชี้แจงว่า (นี่  สำนวนเหมือนพ่นอยู่ในสภาฯเลย)

ชาวบ้านซึ่งเป็นกลุ่มประชากรจำนวนมากของประเทศเขาพูดอย่างนี้ไม่เป็นจริงๆครับ อาจารย์  และใครมาพูดกับเขาอย่างนี้  เขาก็จะมองงงๆ แบบนึกในใจว่า นี่มันลิเกหลงโรงมาจากไหน(วะ)  สำนวนไพเราะเช่นนี้จึงเป็นเพียงแบบไทยๆของคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น

จึงขอประทานกราบเรียนเสนอมาด้วยความเคารพอย่างสูง

ป.ล. ข้าน้อยสมควรตายพันครั้ง แต่โปรดเว้นโทษประหารครั้งนี้ด้วยเถิด

[Nuchana]

 คุณ ค.ห. 62 อย่าว่าดิฉันตามมาราวีที่กระทู้นี้เลยนะคะ

"สำนวนไพเราะเช่นนี้จึงเป็นเพียงแบบไทยๆของคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น" คงไม่จริงมังคะ

ดิฉันเห็นด้วยกับอาจารย์เทาฯ คำว่า "วาน" ใช้กับผู้ที่อ่อนอาวุโส  (หรือเท่าเทียม) ไม่ว่าจะเป็นอายุ ตำแหน่ง หรือสถานภาพทางสังคม

ในภาษาอังกฤษมีคำว่า I and you ซึ่งแสดงออกถึงความเสมอภาคกันมากกว่าคำในภาษาไทย เวลาที่ดิฉันติดต่อ e-mail กับผู้ที่เหนือกว่าทางวัยวุฒิ หรือคุณวุฒิ และมีระยะห่าง ดิฉันจะรู้สึกโล่งอกถ้าติดต่อกันเป็นภาษาอังกฤษ หากจำเป็นต้องใช้ภาษาไทย ดิฉันก็คงต้องใช้แบบที่อาจารย์แนะนำนั่นแหละค่ะ

[เทาชมพู]

กราบเรียนท่านถาวภักดิ์ ด้วยความเคารพ
(เหมือนสภาไหมคะ)
ผู้ที่เข้ามาเล่นในเว็บวิชาการ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าน่าจะเรียกความสนใจของคนกลุ่มไหน  คงไม่ใช่ชาวบ้านห่างไกลสุดขอบฟ้าหรอกค่ะ  ก็ครูบาอาจารย์และนักเรียนนักศึกษาที่มีแววว่าจะเป็นนักวิชาการต่อไปภายหน้า
คำพูดแบบนี้เขาคงผ่านหูมาแล้ว  ในชั้นเรียน  เพียงแต่อาจจะลืมไปบ้างเท่านั้นเอง  ก็แค่บอกให้ทราบ  ไม่ได้ตำหนิติเตียนอะไร

ต่อไปนี้...นอกสภา

อ้ายถาเป็นจังได๋   ไล่บี้ข้อยมาหลายกระทู้ มีอันหยังก็ข่อยว่าข่อยจา
เกิดสูนหยังถึงมาเฟียข้อย

[ถาวภักดิ์]

 แหะ ๆ วาสนาเดิมตัดไม่ได้ขอรับ ท่านอาจารย์ ไม่รู้เป็นไง เผลอเมื่อไร ปากจะแกว่งไปหาเสี้ยนซะทุกที

ประเด็นที่อาจารย์ดุลูกศิษย์ ก็เห็นด้วยทุกประการครับ ที่ผมกล่าวขึ้นมาเป็นคนละประเด็น ที่ขอคุกเข่าสารภาพผิดทุกข้อหาว่าไม่ชอบด้วยกาละและเทศะที่ทะลึ่งนำเสนอมุมมองจากประสบการณ์แบบทะลุกลางปล่อง แต่ด้วยเล็งเห็นว่าท่านอาจารย์เทาของพวกเรา ทั้งสวยทั้งใจดี แสนงดงามเพียบพร้อม น่ารักหมดจด  จึงตึงๆตังๆไปบ้าง  ขอถือเป็นการใส่พริก บีบมะนาว พอแซบปากหลาย นะครับ เชื่อว่าอย่างไรอาจารย์แสนสวยคงไม่ใจร้ายลงโทษลูกนกลูกกาตาดำๆรุนแรงนัก

อ้า...ครือว่า อาศัยที่เคยต้องทำงานสัมผัสกับผู้คนจำนวนพอสมควรมาทั่วประเทศ  อย่างบางทีก็สวมบทสิงห์คะนองนาบ้าง  บางทีต้องสถิตย์ตามยอดดอยบ้าง  ผมจึงนึกถึงประเด็นดังกล่าว โดยมิได้จะตำหนิอาจารย์จริงๆนา  แบบว่าเห็นช่องก็เลี้ยวคว้าบเลย

[Nuchana]

 การเลือกใช้สรรพนามบุรุษที่ 2 บางครั้งก็เป็นเรื่องยากค่ะ ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ของบุคคลที่เราสนทนาด้วย ถ้าทางการมากๆ หรือส่วนตัวมากๆ มักจะไม่เป็นปัญหา แต่ถ้าก้ำๆกลึ่งๆ อาจเลือกไม่ถูก

บ่อยครั้งดิฉันต้องส่งเมล์หางว่าวเชิญประชุมตั้งแต่ผู้ใหญ่มากๆจนถึงเด็กในฉบับเดียวกัน ประเด็นการเลือกใช้สรรพนามทำให้ร่างหนังสือลำบาก ดิฉันใช้ข้ออ้างว่า Thai fonts ไม่เวิร์ค ที่ไม่เวิร์คก็จริงอยู่ แต่ก็จงใจไม่แก้ให้เวิร์ค คราวจวนตัวจริงๆก็ใช้ word file แนบไป ผู้ใหญ่บางท่านถามว่าเมล์เป็นอะไร นานๆครั้งก็ส่งฟอนต์ประหลาดๆออกไปชุดหนึ่ง จนเดี๋ยวนี้เลิกถาม

[นิรันดร์]

 นกเอ๋ยนกกิ้งโครง
หลงเข้าโพรงนกเอี้ยงเถียงเจ้าของ
อ้อยอี๋เอียงอ้อยอี๋เอียงส่งเสียงร้อง
เจ้าของเขาว่าน่าไม่อาย
แต่นกยังรู้ผิดรัง
นักปราชญ์รู้พลั้งไม่แม่นหมาย
รู้ผิดรับผิดพอผ่อนร้าย
ภายหลังจงระวังอย่าพลั้งเอย

เวลาผมพบเหตุการ หรือภาพ หรืออะไรที่เข้ามาแวะก็มักจะนึกถึงกลอนหรือเพลงที่เคยท่องร้องเล่น มิได้เจตนาจะว่าใครหรอกนะครับ
แต่ก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่ทำตัวเหมือนแกว่งเท้าหาเสี้ยน

ร่ายสุภาพของท่านนิราศนรินทร์ เป็นร่ายครูของผมเลย ชอบมากและท่องได้ขึ้นใจ
เวลาจะแต่งร่าย ก็จะระลึกถึงบทนี้ก่อนแล้วก็ใส่ข้อความของเราลงไปโดยใช้ลีลาของท่าน  

.....เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น .... พันแสง
รินรสพระธรรมแสดง ........ ค่ำเช้า
เจดีย์ระดะแซง ...................เสียดยอด
ยลยิ่งแสงแก้วเก้า ............... แก่นหล้าหลากสวรรค์

[ถาวภักดิ์]

แรกบุปผามาลีเยาว์เจ้างามนัก แลสลักเหลี่อมรับกับเกสร ดอกน้อยๆๆลอยระรวยสุคนธร ราวพร่ำวอนภมรภู่หมู่แมลง แสนวิสุทธิ์บุษบามาลาทิพย์ เร้นระยิบกลางวารีที่แอบแฝง ถึงสุดเอื้อมจะสู้บินจนสิ้นแรง หาญหาแหล่งบุปผชาติเพียงขาดใจ เสียดายงามทราบเชยเฉลยกลิ่น หากเหลือบริ้นลอบชมดมดอกไซร้ หรือคงเด่นเห็นค่าเป็นมาลัย หยามหทัยให้รันทดหมดคนปอง ใคร่พิทักษ์รักษาผกาพันธุ์ กลับอัดอั้นจนใจใช่เจ้าของ แม้ชอกช้ำเขาล้ำลามตามลำพอง ยิ่งหม่นหมองเศร้าจิตคิดวายปราณ

[ศรีปิงเวียง]

 ก่อนอื่นต้องขออภัยอ. เทาชมพูมา ณ ที่นี้ครับ ที่ใช้คำ(เขาเรียกว่าอะไร)ผิดกาลเทศะครับ ไม่ทันได้ตรองก่อน คิดว่าคงสุภาพแล้วครับก็เลยใช้คำนี้
ท่านถาวศักดิ์ที่เคารพ(เหมือนในสภามากกว่าครับ) ไม่ทราบว่าท่านถาวศักดิ์ไปเอากลอนสุภาพความเห็นที่ 68 มาจากไหนครับ เพราะ ไพเราะเพราะพริ้งเพริศ งามล้ำเลิศเสียยิ่งนัก เมื่อฉันได้ประจักษ์ ก็นึกทักว่าของใคร(แต่งมั่ว ๆ เองครับ ไม่ได้เอาจากไหน)
วันนี้ นึกขึ้นได้ว่ากำลังค้นเรื่องกรมหลวงภูวเนครนรินทร์ฤทธิ์ ก็เลยนำเพลงยาวที่มีถึงเจ้าจอมมารดาลูกจันทน์เล็กมาฝากครับ ผมไม่ทราบว่าฉบับเต็ม ๆ มีไหนครับ ขอความกรุณาท่านประธานถาวศักดิ์,คุณ Nuchan ,อ.เทาชมพู หรือท่านใดก็ได้ช่วยชี้แนะด้วยครับ

คิดถึงหม่อมจอมอนงคสุดสงสาร
นิจาเอ๋ยเคยเป็นโสดเปรื่องโปรดปราน    สถิตสถานสถาพรบวรวัง
เพียงจอมเมรุพิมานนิพานพ้น    ก็เสื่อมศุขเศร้ากระมลแต่หนหลัง
ใครจะชุบอุปถำภ์เป็นกำลัง    ให้เหมือนคราวเดิมเป็นเจิมจอม
...
เหนอยู่เดียวเปลี่ยวอารมณ์มานมนาน    คิดสงสารแสนรักจึงชักจูง
เดิมไม่เศร้าเสื่อมสลดมียศอยู่    เคยเป็นคู่เคียงหงษ์ที่วงษสูง
ก็สิ้นหงษ์แล้วจงวกลงนกยูง    อยู่ให้ฝูงกากวนไม่ควนเคียง

อนึ่ง เพลงยาวบทนี้ คุณชลอ ช่วยบำรุง ระบุว่า มี 64 วรรคครับ

[ถาวภักดิ์]

 กระผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างที่สุดที่ ท่านศรีปิงเวียงกรุณาเมตตาทักทาย  และยิ่งปลาบปลื้มปิติยินดีอย่างหาประมาณมิได้  เมื่อท่านศรีปิงเวียงกล่าวชมกลอนที่กระผมนำมาลงเป็นของกำนัลแด่ท่ายอาจารย์เทาฯผู้น่ารักของพวกเรา เพื่อเป็นการไถ่โทษอีกชั้นหนึ่ง ที่อาจเอื้อมกล่าวถ้อยคำเป็นที่ระคายเคือง มิพึงใจไปในครั้งก่อน  และยังเข้าประเด็นที่กราบเรียนเสนอไว้ในอีกกระทู้ ว่าด้วยเพลง Only Sixteen  ซึ่งทั้งสองกรณีต่างร่วมแนวหวานซึ้งไร้เดียงสาพาฝันยิ่งนัก

โฮย เหนื่อยอิ๋บอ๋า... พูดจาภาษาสภานี่ อ้ายปิงหันโตยก่อ

เล่นชมดักหน้าไว้ เลยกลืนไม่เข้า คายไม่ออก ไม่ค่อยกล้าจะบอกว่ามาจากหัวตัวเองนี่แหละครับ  ท่านปิงเอ๋ย เค้าเขินนะ จะบอกให้

ส่วนเพลงยาวนั้น ดูเหมือนผ่านตามาเหมือนกัน แต่ก็คงนานมากจนความจำฝังลึกไปอยู่ด้านในสุดของ memory drive รุ่นแรกแบบ sequential access  กว่าจะงัดออกมาได้(ถ้ายอมออก) คงได้ลืมคำถามไปอีกหลายรอบ  คงต้องรบกวนท่านผู้รู้จริงมาช่วยแล้วละครับ  จะคอยเก็บเกี่ยวความรู้ด้วยคน

[ศรีปิงเวียง]

 ศรีสวัสดิเดชะ ชนะราญอรินทร์ ยินพระยศเกรียงไกร เพียงพกแผ่นฟากฟ้า หล้าล่มเลื่องชัยเชวง เกรงพระเกียรติระย่อ ฝ่อใจห้าวบมิหาญ ลาญใจแก้วบมิกล้า บค้าอาตม์ออกรงค์ บคงอาตม์ออกฤทธิ์ ท้าวทั่วทิศทั่วเทศ ไท้ทุกเขตทุกด้าว น้าวมกุฎมานอบ มอบบัวบาทวิบุล อดุลยานุภาพ ปราบดัสกรแกลนกลัว  หัวหั่นหายกายกลาด ดาษเต็มท่งเต็มดอน พม่ามอญพ่ายหนี ศรีอโยธยารมเยศ พิเศษสุขบำเทิง สำเริงราชสถาน สำราญราชสถิต พิพิธโภคสมบัติ พิพัฒน์โภคสมบูรณ์ พูนพิภพดับเข็ญ เย็นพิภพดับยุค สนุกสบสีมา ส่ำสนองนอบเกล้า ส่ำสนมเฝ้าฝ่ายใน ส่ำพลไกรเกริกหาญ ส่ำพลสารสินธพ สบศาสตราศรเพลิง เถกิงพระเกียรติฟุ้งฟ้า ลือตรลบแหล่งหล้า โลกล้วนสดุดี
ลิลิตตะเลงพ่าย
พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
อ่านที่คุณถาวศักดิ์ตอบให้แล้ว รู้สึกอย่างไรผมจะบอกคราวหลังนะครับ

[มัทนา]

อ้า..อรุณแอร่มระเรื่อรุจี ประดุจมโนภิรมย์ระตี ณ แรกรัก แสงอรุณวิโรจน์ นภาประจักษ์ แฉล้มเฉลาและโศภิศนัก ณ ฉันใด หญิงและชาย ณ ยามระตีอุทัย สว่าง ณ กลางกมล ลไม ก็ฉันนั้น บทพระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่อง "มัทธนพาธา" ตำนานแห่งดอกกุหลาบ

[หมูน้อยในกะลา]

" น.ม.ส" เป็นชื่อย่อรึปล่าวครับ ถ้าเป็นชื่อย่อ จะย่อมาจากอะไร  แต่ถ้าจะให้เดาผมเดาว่าคงมาจากชื่อของท่านเอง (พระราชวรวงศ์เธอพระองค์เจ้ารัชนีแจ่มจรัส กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์) ท่านอาจนำตัว น.มาจากตัวท้ายของคำว่า "รัชนี" ,ตัว ม. มาจากตัวท้ายของคำว่า "แจ่ม" ,และตัว ส. มาจากท้ายของคำว่า "จรัส" ..ตรงนี้ผมเดาเอาเองข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรครับ........พี่ๆ     [เรียกพี่จะได้ดูเป็นกันเอง(ไม๊หนา)] โครงบทนี้ ท่านได้แต่ใดมาครับพี่นิรันด์  แต่งเองรึปล่าว?...... . .... . ต้นหญ้าผลิดอกได้ . . ... . . ทันใจ การศึกษาเป็นไป . . . .. . . . . . . . เช่นนั้น ดาววัยรุ่นทำไฉน . . . . . . . .. . . . ตามอย่าง แน่เฮย กลอนเปล่าวิบัติสบั้น . . . . . . . . สื่อให้เรียนเอา . . . . .บอกจำจำง่ายได้ . .  . . . . . ไม่ทำ ผรุสวาทออกเพียงคำ . . .. . . . . . แม่นแท้ เด็กเล็กกลับเที่ยวนำ . . .  . . . . . ไปพร่ำ ทั่วนา ตัวอย่างยินเพียงแม้ . . . . .  . . . . ครึ่งครั้งทำตาม .....ลอกมาจากความเห็นที่36 ของพี่นิรัดร์....มิ.ย.48

[ayjung]

 เส้นทางที่คดเคี้ยวเราจงเลี้ยวเอี้ยวตามไป
ไปสู่อนาคตไกลคือแสงไฟไปด้วยกัน