ต้องกราบขออภัยมาล่วงหน้าครับ เพราะบทกวีต่อไปนี้ไม่ใช่วรรคทอง แต่ติดใจการนำเสนอครับ
บทนี้เป็นของขรรค์ชัย บุนปาน แต่งเป็นโคลงกระทู้ ชื่อว่า ผีซ้ำด้ำพลอยครับ
ผี เหวผีห่าบ้า..................กระบวนผี
ซ้ำ ซากสากกระเบือตี...............ตะพดต้อง
ด้ำ ขวานบิ่นราวบุรี....................ไร้บุรุษ
พลอย ดิบพล่อยยอกย้อน.........เขยิบขึ้นพลอยหุง
นำมาจากศิลปวัฒนธรรม ฉบับตุลาคม 2547 ครับ
ส่วนเรื่องที่คุณนิรันดร์ถามว่า "สามวันจากนารี ... เป็นอื่น"นั้น ผมเห็นว่ากรมสมเด็จพระเดชาดิศรท่านคงจะทรงนิพนธ์ให้ "นารี" เป็นอื่น คือ เมื่อชายชาตรีต้องไปเกณฑ์ทหาร (สมัยก่อนใช้คำว่าอะไร?) ก็จะต้องจากลานางอันเป็นที่รัก ระหว่างนั้น"นารี"อาจจะปันใจให้ชายอื่นแม้จะไปในระยะเวลาอันสั้น ซึ่งวัฒนธรรมสยามในสมัยนั้นให้สิทธิสตรีค่อนข้างน้อย(โดยเฉพาะข้อที่ไม่ให้หญิงมีผัวมากถ้ามิใช่นางกฤษณาในเรื่องกฤษณาสอนน้อง) แต่มีครูท่านหนึ่งเสนอว่า ควรใช้คำว่า "ชาตรี"แทน เพราะดู ๆ แล้วผู้ชายดูจะ"เป็นอื่น" มากกว่า แต่ก็นานาจิตตังครับ เพราะตีความได้สองแง่ คือ "ชาตรี"หรือ"นารี" เป็นอื่น(ปันใจให้ผู้อื่นที่มิใช่คู่ชีวิต) ครับ
ป.ล. ช่วยตีความโคลงเรื่องผีซ้ำด้ำพลอยให้ด้วยครับ โดยเฉพาะผีที่ชื่อว่า ผีด้ำ (แต่คนแต่งคงจะสื่อให้เข้ากับโคลงมากกว่าครับ)